Γραικός, Γενίτσαρος και Βενετσιάνος (παράδοσις)

ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για το παιδομάζωμα- από το Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964)

(Δημητρίου Γ. Καμπούρογλου)

 

Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από το φόβο του. Μακριά ακούστηκε και ένα πετεινάρι να λαλεί πίσω από κάτι χαλάσματα, μα και αυτού η φωνή τρομαγμένη πνίγηκε στο λαρύγγι του. Οι Τούρκοι κλεισμένοι στο Κάστρο. Οι Βενετσιάνοι τριγυρίζουν σαν τ’ αγρίμια στην χώρα. Οι Αθηναίοι είναι τρυπωμένοι στα σπίτια τους.

Βρισκόμαστε στα 1687.

.

ΑΦΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΡΧΕΣΘΑΙ ΠΡΟΣ ΜΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΩΛΥΕΤΕ ΑΥΤΑ …-όταν τα παιδιά κάνουν φασαρία στην εκκλησία…

.

 

.

…ΤΟΙΟΥΤΩΝ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

Με  αφορμή ένα απόσπασμα από το κοινωνικό διήγημα «Χωρίς στεφάνι» του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, έχω να καταθέσω λίγες σκέψεις στην αγάπη σας, σχετικά με την «φασαρία» που κάνουν τα παιδάκια στην εκκλησία.

Ως μητέρα μικρών παιδιών, πολλές φορές βρέθηκα σε δύσκολη θέση, όταν τα παιδιά μου ενοχλούσαν με τις φωνές ή τις μετακινήσεις τους μέσα στο ναό.

Είμαι σίγουρη ότι, εάν είστε γονείς μικρών παιδιών θα αισθανθείτε ανακούφιση, αφού και πριν από έναν αιώνα ο συγγραφέας «έβαζε στη θέση τους» όσους δεν έδειχναν κατανόηση και επιείκεια στις μητέρες με μικρά παιδάκια, που εκκλησιάζονταν.

.

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

 

Ο παπα- Αρσένης (Κρέστας)

από ένα παλιό αναγνωστικό

ένας ακόμα ηρωικός παπάς στην Επανάσταση του ΄21

 

“Επέρασαν πάλι οι Τούρκοι του Δράμαλη τα Δερβενάκια, αρχές Ιουλίου του 1822, και επήραν την αναπνοή τους κάτω από το κάστρο της Κορίνθου. Μα είδαν ότι είχαν αφήσει χιλιάδες άλλους Τούρκους πίσω τους έξω από το Ναύπλιο. Τότε απεφάσισαν νά ξαναμπούν στα φοβερά στενά, νά βοηθήσουν εκείνους, πού έμειναν και νά στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο.  Τότε απεφάσισαν να ξαναμπούν στα φοβερά στενά, να βοηθήσουνε κείνους που έμεινα και να στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο. Η άπόφασί τους αύτη δείχνει, πώς την περασμένη καταστροφή τους μέσα στά στενά τήν εξήγησαν, ίσως και σωστά, ώς αποτέλεσμα της παράλογης τρομάρας των, άφού τόσοι λίγοι Έλληνες έτυχε νά είναι  στά Δερβενάκια.

 

Η Ιστορία μας είναι πολύτιμος καθρέπτης

 

Του Αρχιμανδρίτη π. Γεωργίου Καψάνη

Ο λαός μας βιώνει σήμερα μία κατάσταση, η οποία του προκαλεί έκπληξη, απορία, αγωνία, φόβο, οργή.Και όλα αυτά παράλληλα με περικοπές μισθών και συντάξεων, με φτώχεια, με ανεργία, με απολύσεις από την εργασία, με εκπατρισμό των ταλαντούχων νέων, με σχεδόν βέβαιη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας, με απειλή εθνικών περιπετειών.

Το έθνος μας βιώνει κάτι που δεν θέλει πολύ για να φέρει τους ανθρώπους σε απόγνωση, τον λαό σε ξεσηκωμό, την κοινωνία στην κατάρρευση.

Διερωτάται ο λαός μας: Ποιός μας έφερε, ή γιατί φθάσαμε σε αυτό το σημείο;