Το Ευγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 27 Μαρτίου 2016: Β΄Νηστειών, αγ. Γρηγορίου του Παλαμά

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν,  Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Μάρκ. β΄ 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας — λέγει τῷ παραλυτικῷ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

«Tέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

Ἔχουμε συνηθίσει νὰ λέμε ὅτι «πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία». Κι ἐννοοῦμε συνήθως τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὡστόσο ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν μὲ πολλοὺς κόπους ἔφεραν μπροστά του ἕναν παράλυτο γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀφοῦ τὸν κοίταξε μὲ συμπάθεια, τοῦ εἶπε: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Θέλησε δηλαδὴ νὰ χτυπήσει πρῶτα τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, κι ἔπειτα νὰ θεραπεύσει τὸ ἀποτέλεσμα, τὴν παράλυση τοῦ σώματος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πολυτιμότερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ χειρότερη ἀσθένεια, καὶ αὐτὴν πρέπει πρωτίστως νὰ καταπολεμήσουμε.

.

1. ΑΜΑΡΤΙΑ, Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Πόσο ὑποφέρει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι προσκολ­λημένη στὴν ἁμαρτία! Τὸ ἄγχος καὶ οἱ φοβίες, οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχές, ἡ ταραχὴ καὶ ἡ ἀγω­νία ἀπο­τελοῦν καταστάσεις ὀδυνη­ρὲς ποὺ βασανίζουν τὸν ἁμαρ­τωλὸ καὶ διώχνουν τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν ψυχή του.
Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει τὴν ἁμαρτία «ἀρρωστία ψυ­χῆς» (P.G. 31, 260), διότι­ ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἐπι­κίνδυνη καὶ θανατηφόρα νόσο. Οἱ ἀρ­ρώστιες τοῦ σώματος μᾶς ἐπηρεά­ζουν μόνο τὸ χρονικὸ διάστημα τῆς ἐ­­­­πίγειας ζωῆς μας, ἐνῶ οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς ἔ­­­χουν συνέπειες αἰώνιες καὶ συν­επάγονται τὸν αἰώνιο θάνατο, δηλαδὴ τὸν παντοτινὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν αἰώνια κόλα­ση. Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ ἅ­­γι­ος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὸν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ Κυριακή, «οὗτός ἐ­­­­­στιν ὁ κυρίως θάνατος, τὸ διαζευ­­χ­θῆναι τὴν ψυχὴν τῆς θεί­­­ας ­χά­­ριτος καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ συ­ζυγῆ­ναι… τοῦτον καὶ ἡμεῖς φύγωμεν πάσῃ δυνάμει» (ΕΠΕ 8, 358). Δηλαδή, αὐτὸς εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, τὸ νὰ χωρίσει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴ θεία χάρη καὶ νὰ ἔλθει σὲ γάμο μὲ τὴν ἁμαρτία… Αὐτὸν τὸν θάνατο ἂς ἀποφύγουμε «πάσῃ δυνάμει»! Καὶ θὰ τὸν ἀποφύ­γουμε, ἂν καταπολεμήσουμε ἄ­­­μεσα τὴν ἁμαρτία.

.

2. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀξιοσημείω­το τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουμε οἱ ἄν­­θρωποι γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος.­ Φρον­τίζουμε νὰ κάνουμε τακτικὰ τὶς ἀπαραίτητες ἰατρικὲς ἐξετάσεις, λαμβά­­­νουμε φαρμακευτικὴ ἀγωγή, δὲν δι­στά­­­ζουμε νὰ προχωρήσουμε καὶ σὲ ἐγ­­­χεί­­­ρηση, ὅσο ἐπώδυνη κι ἂν εἶναι, προ­­κειμένου νʼ ἀπο­κτή­σουμε τὴν ὑγεία μας. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ δὲν ὑπολογίζου­με οὔτε κόπους οὔτε χρήματα. Εἴ­­μαστε πρόθυ­μοι νὰ ταξιδέψουμε χιλιόμετρα μακριὰ καὶ νὰ ξοδέψουμε ὁλόκληρη περιουσία, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν κατάλληλο γιατρὸ καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ θεραπεία.
Εἶναι συνεπῶς ἀπαραίτητο νὰ δείξουμε παρόμοιο ζῆλο καὶ γιὰ τὴ ὑγεία τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἶναι δίπλα μας. Μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε στὸ Μυστήριο­ τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ καταθέσουμε μὲ συντριβὴ καὶ μετάνοια τὸν πόνο τῆς ψυχῆς μας· νὰ ὁμολογήσουμε τὶς ἁμαρτίες καὶ τὴν προσωπικὴ ἐνοχή μας καὶ νὰ λάβουμε­ τὴν ἄ­­­φεση καὶ τὴ συγχώρηση. Καὶ στὴ συνέχεια μᾶς περιμένει στὴ θεία Λει­τουργία, γιὰ νὰ κοινωνήσουμε τὰ Ἄ­­χραντα Μυστήρια «εἰς ἄφεσιν ἁμαρ­τιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον».
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θεραπεία ὅμως ὑπάρ­χει καὶ ἡ πρόληψη. Στὴν ἐποχή μας γίνεται πο­­λὺς λόγος γιὰ τὴν καλὴ διατροφή. Νὰ εἶναι ὑγιεινή, ἐπαρκής, πλούσια σὲ βιταμίνες καὶ θρεπτικὰ συστατικά… Πα­ρομοίως προβάλλεται καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ διατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος καλή φυσικὴ κατά­­σταση. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Πόσο περισσότερο­ ὀφεί­λουμε νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας!
Ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς, ἡ μελέτη­ τοῦ θείου λόγου, ἡ συμμετοχή μας στὴ θεία Λατρεία καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια­ ἀ­­­ποτελοῦν ἀνεξάντλητες πηγὲς πνευ­μα­τικῆς τροφοδοσίας. Παράλληλα ἡ νηστεία, ἡ ἐγκράτεια, ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δυναμώνουν τὴν ψυχή, ὥστε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ἐπιτυχία τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ.
Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς διδάσκουν «ὑ­­­περορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀ­­­θανάτου». Νὰ μὴ δίνουμε δηλαδὴ μεγάλη σημασία στὸ σῶμα, ποὺ φθείρεται, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι ἀθάνατη.
Ἀδελφοί, διανύουμε τὴν Μεγάλη Τεσ­σαρακοστή, ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν περίοδος μετανοίας. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ στὸ Μυστήριο τῆς ἀφέσεως, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει. Οἱ Πνευματικοὶ περιμένουν. Ἂς μὴν ἀναβάλλουμε, διότι ἡ ἀναβολὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καταστρεπτική. Ἂς προετοιμαστοῦμε κι ἂς προσ­έλθουμε στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὸν Κύριο νὰ λέει καὶ στὴ δική μας ψυχή: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

.

.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3

Κατ᾿ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαι­ω­θή­σονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δε­ξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀπο­στελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ πα­ρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθα­ποδο­­σίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελή­σαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀ­κουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

1. Ὁ Χριστός, τὸ Α καὶ τὸ Ω

Κατὰ τὶς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς ἀναγινώσκονται ἀποστολικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία γράφτηκε γιὰ νὰ στηρίξει τοὺς Ἑβραίους Χριστιανοὺς ποὺ κλονίζονταν στὴν πίστη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ θεόπνευστη αὐτὴ ἐπιστολὴ περιέχει συστηματικὴ ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἀσύλληπτη ὑπεροχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πράγματι, ἡ χριστιανικὴ πίστη ὑπερέχει ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ κάθε ἄλλη θρησκεία, διότι δὲν τὴ δίδαξαν Προφῆτες ἢ ἀκόμη καὶ ἄγγελοι, ἀλλὰ τὴν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Καὶ γιὰ νὰ καταλάβουμε ποιὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ πόσο ἀνώτερος εἶναι ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος μᾶς ὑπενθυμίζει τὸν λόγο τοῦ Ψαλμωδοῦ, ποὺ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Μεσσία Χριστὸ λέει: «Κατ’ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί»· Ἐσύ, Κύριε, στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας στήριξες τὴ γῆ καὶ τὴν ἐδραί­ωσες μέσα στὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ ἔρ­γα τῶν χειρῶν Σου εἶναι οἱ οὐρανοί. Αὐτοὶ κάποτε θὰ χάσουν τὸ σημερινό τους σχῆμα καὶ θὰ ἐξαφανισθοῦν. Ἐσὺ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καὶ ἀμετάβλητος. Ὅλος ὁ κόσμος θὰ παλιώσει σὰν ἔνδυμα, κι Ἐσὺ θὰ τὸν γυρίσεις καὶ θὰ τὸν περιτυλίξεις σὰν πανωφόρι, καὶ τότε θ’ ἀλλάξει καὶ θὰ γίνει καινούργιος. «Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλεί­ψου­σι». Ἐσὺ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ Ἴδιος, καὶ τὰ ἔτη Σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα.
Τὴν ἴδια ἀλήθεια θέτει καὶ μὲ ἕνα ἐρώτημα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει πεῖ πο­­­­­­τὲ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας αὐτὸ ποὺ ἔχει πεῖ στὸν Υἱό Του, τὸν Χριστό: Κάθισε στὰ δεξιά μου, ὡσότου ὑποτάξω τοὺς ἐχ­­θρούς Σου βάζοντάς τους κάτω ἀπὸ τὰ πόδια Σου ὡς ὑποπόδιο, πάνω στὸ ὁποῖο θὰ πατᾶς, γιὰ νὰ ἔχεις αἰω­­­­νίως ἀδιαφιλονίκητη τὴν ἐξουσία;
Βεβαίως, σὲ κανένα. Διότι τί εἶναι οἱ ἄγγελοι; Δὲν εἶναι ὅλοι ὑπηρετικὰ πνεύματα, ποὺ ἀπο­στέλλονται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν ἐκείνους ποὺ πρόκειται νὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή;…
Εἶναι προφανὲς ὅτι τίποτε στὸν κόσμο δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Διότι τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ οἱ ἄγγελοι, εἶναι κτίσματα καὶ δημιουργήματα. Ἀλλὰ καὶ τὸ σύμπαν, ποὺ φαίνεται τόσο μεγαλειῶδες, ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος. Ἀρχὴ καὶ τέλος μόνο ὁ Κύριος δὲν ἔχει. Αὐτὸς δημιούργησε τὸ σύμπαν, Αὐτὸς καὶ θὰ τὸ ἀνακαινίσει καὶ θὰ δημιουργήσει ἔτσι τὸ νέο κόσμο, τὴν αἰώνια Βασιλεία. Αὐτὸς εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ πηγὴ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς μακαριότητος.
Εὐτυχισμένος λοιπὸν ὅποιος συνδέσει τὴ ζωή του μὲ τὸν Χριστό! Τί σημασία ἔχει ἂν εἶναι μικρὸς ἢ μεγάλος, πλούσιος ἢ φτωχός, μορφωμένος ἢ ἀγράμματος; Τί σημασία ἔχει ἂν εἶναι ὑγιὴς καὶ εὔρωστος ἢ ἀσθενής, ἴσως καὶ ἀνάπηρος;… Σημασία ἔχει νὰ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι ὁ Χριστὸς παραμένει ὁ Ἴδιος καὶ ἀναλλοίωτος. Κι ἐδῶ ἀκριβῶς πρέπει νὰ προσέξουμε καλά, μᾶς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος.

.

2. Δὲν παίζουμε μὲ τὸν θεῖο Νόμο

Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, «διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν», λέει ὁ Ἀπόστολος· πρέπει κι ἐμεῖς νὰ προσέ­χουμε πολὺ περισσότερο στοὺς λόγους Του, ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Ἴδιο καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους Του, μήπως ἀπὸ ἀπροσεξία μᾶς συμβεῖ νὰ πα­ρα­συρ­θοῦμε καὶ νὰ χαθοῦμε. Ἀλίμονό μας, τότε!
Διότι, ἐὰν ὁ Νόμος ποὺ παρέδωσε ὁ Θεὸς στὸ Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων, ὅ­πως γράφει ὁ Ἀπόστολος, ἀποδείχθηκε ἔγκυρος καὶ ἰσχυρός, καὶ «πᾶσα πα­ράβα­σις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν», δηλαδή, κάθε παράβασή του καὶ παρακοὴ τιμωρήθηκε δίκαια μὲ τὴν ἀνάλογη τιμωρία, πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε τὴν τιμωρία, ἐὰν ἀμελή­σουμε γιὰ τὴν τόσο μεγάλη καὶ σπουδαία σωτηρία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Χριστός; Μιὰ σωτηρία ποὺ δὲν τὴν πληροφορηθήκαμε «δι’ ἀγγέλων», ὅπως ἔγινε μὲ τὸ Νόμο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του. Ἐκεῖνος μᾶς ἀποκάλυψε τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας, κι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡς αὐτήκοοι μάρτυρες μᾶς τὴν παρέδωσαν, ὡς ἀληθινὴ καὶ ἀξιόπιστη.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴν Παλαιὰ Διαθήκη περιγράφονται φοβερὲς τιμωρίες τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀθετοῦσαν τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος εἶναι συγκλονιστικό: Ἂν οἱ παραβάσεις ἐκείνου τοῦ Νόμου εἶχαν τέτοιες συνέπειες, «πῶς ἡμεῖς ἐκ­φευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»… Μποροῦμε νὰ ἀναλογιστοῦμε ποιὲς θὰ εἶναι οἱ συνέπειες γιὰ ἐμᾶς, ἂν περιφρονοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποκαλύφθηκε σ’ ἐμᾶς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Υἱό Του;… Εἶναι λοιπὸν ἀνάγκη νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε ὁπωσδήποτε πορεία!

.

από την ιστοσελίδα : ο Σωτήρ

.