.
Με την καρδιά κομμάτια,
με στερεμένο το δάκρυ
πήρες το δρόμο του ξεριζωμού,
που άλλοι αποφάσισαν για εσάς…
.
Εσείς παλέψατε, αγωνιστήκατε αντρίκια για τα μέρη σας.
Βγήκατε αντάρτες στα βουνά,ολόκληρες οικογένειες, μάνες με μωρά στην αγκαλιά
και ατρόμητα ελληνόπουλα πολεμήσατε τον δυνάστη
για να ανασάνετε αέρα λευτεριάς…
.
.
επιστολή Ελλήνων διανοουμένων για την τραγωδία των Ελλήνων του Πόντου:
Η Σοφία Καζεπίδου
εικονα: Karakapan
Η θρυλική Σοφία Καζεπίδου, από το χωριό Ολουχλού του Καράπουναρ της Πάφρας, ήταν μια φιλήσυχη νοικοκυρά έως το 1915, τότε που οι ορδές των Τούρκων έγιναν απειλή για τον τόπο της. Από το 1915 βρίσκεται στο βουνό, κοντά στον φυγόστρατο άντρα της, τον Νικόλα, ο οποίος σκοτώθηκε στις 18 Απριλίου του 1917, στη μάχη της Ματεωμένης Σπηλιάς του Οτ Καγιά, στο βουνό Νεπίν.
Μετά τον θάνατο του άντρα της, ανέλαβε την εκδίκησή του και για τον σκοπό αυτό δημιούργησε στο βουνό δική της ομάδα από γυναίκες και άντρες, που είχαν σκοπό τους να μπαίνουν στα τουρκικά χωριά και να κάνουν σε βάρος των Τούρκων, αντίποινα, σε ότι έκαναν και αυτοί στους Έλληνες, δηλαδή πυρπολισμούς χωριών, συλλήψεις, θανατώσεις, φυλακίσεις, εξορίες κ. τ. λ.
το ιστορικό και συγκλονιστικές μαρτυρίες…
Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας.
Τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923.
Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η «νέα τάξη πραγμάτων» που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννοούμε όμως με τον όρο «γενοκτονία»;
Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
.
Δημοσιεύτηκε από την Ποντιακή Κοινότητα του Σικάγο “Ξενητέας” το 2206 στην αγγλική γλώσσα και το 2007 στη ελληνική.
Μεταφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα – δείτε ολόκληρο το εξαιρετικό έργοπατώντας ΕΔΩ
.
.Μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τὸ 1914, ἡ Τουρκία ἐνώθηκε μὲ τὶς Κεντρικές δυνάμεις ποὺ ὀδηγούνταν ἀπὸ τὴ Γερμανία καὶ ἔτσι πολεμοῦσε τοὺς Συμμάχους, περιλαμβανομένης τῆς Ρωσίας. Ὅταν ἄρχισε ἡ Γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων τὸ 1915, οἱ διώξεις κατὰ τῶν Ποντίων Ἑλλήνων αὐξήθηκαν δραματικὰ. Ἡ κυβέρνηση ὁργάνωσε ἀποκλεισμὸ τῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων καὶ ἐνθάρρυνε τὶς ἐπιθέσεις τῶν τουρκικῶν ἀτάκτων ὀμάδων καὶ τῶν τούρκων γειτόνων κατὰ τῶν Ἑλλήνων κατοίκων.
19 Μαΐου: ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Ιστορικό χρέος μας ώθησε, να γνωστοποιήσουμε κάποιες “άγνωστες ιστορίες” της Γενοκτονίας και να συμβάλλουμε στην γνωστοποίηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που ελευθερώνει τον άνθρωπο, όταν την κατέχει.
Ξεκινήσαμε με μια εισαγωγή, από το βιβλίο “Ακριτική Γενιά” του Χρ. Σαμουηλίδη που περιγράφει τη ζωή στον Πόντο λίγο πριν την Γενοκτονία του 20ου αιώνα… ώστε να
Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΤΑΡΙΧΑΝΗΣ
Το μαρτύριο έλαβε μέρος το έτος 693,στην Γεωργία.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Δαβίδ και Ταριχάνι ήταν αδέλφια και παιδιά της Ταγκίνας η οποία καταγόνταν από βασιλική οικογένεια.Μετά τον θάνατο του συζύγου της,του Βαρδάνου,τους πήραν όλην την περιουσία.Πρωτοαίτιος ήταν ο αδελφός της Ταγκίνας ο Θεοδόσιος.
Ο πονηρός Θεοδόσιος σκέφτηκε ότι όταν τα παιδιά θα μεγάλωναν ίσως να διεκδικούσαν την περιουσία τους.Ως μοναδική λύση σκέφτηκε να γίνουν τα παιδιά και οι μητέρα τους ειδωλολάτρες-μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να τους θεωρήσει παιδιά του.
«Φτάνει που τους πήρες με την βία την γήινη περιουσία τους,δεν θα τους πάρεις τώρα και την ουράνια από τον Ουράνιο Πατέρα τους»,απάντησε η αδελφή του Θεοδόσιου.
