Ο Άγιος Φανούριος: ο βίος του- η εύρεση της εικόνας του-το έθιμο και η ευχή της φανουρόπιτας

Εικόνα του αγίου Φανουρίου ζωγραφισμένη από τον μεγάλο λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (1870-1934). Συλλογή Αλ. Ξύδη. Μακ. Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Άγιε Φανούρη φανέρωσε…(27 Αυγούστου)

Η γνήσια εικόνα του Αγίου Φανουρίου βρέθηκε στη Ρόδο γύρω στα 1355-1369 μ.Χ.

1. Γενικά για τη ζωή του

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.

Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες και μόνο το 1500 μ.Χ. βρέθηκε η Ιερή εικόνα του, που μας αποκάλυψε την ύπαρξή του την παρρησία του ενώπιον του Θεού, ο οποίος τον έχει χαριτώσει με τόσο μεγάλη θαυματουργική δύναμη.

«Εγκληματικό αριστούργημα!» (η καταστροφή της Σμύρνης)

από το περιοδικό: “Ζωή του Παιδιού”

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

26 Αυγούστου 1922. Μια μέρα εφιαλτική για τη Σμύρνη. Ο στρατός κι οι διοικητικοί υπάλληλοι μπήκαν στα καράβια την προηγούμενη, κι έφυγαν για την Ελλάδα…

Σ’ αυτές τις τραγικές ώρες, ένας μονάχα αγρυπνάει στη θέση του. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος. Οι ξένοι πρόξενοι του πρότειναν να εγκαταλείψει κι αυτός τη θέση του, γιατί κινδυνεύει η ζωή του από στιγμή σε στιγμή.

Ο καθολικός επίσκοπος τούχει εξασφαλίσει και θέση σε ξένο καράβι. Μα ο Μητροπολίτης δεν ξεχνάει την ευθύνη του, την αποστολή του, ιδιαίτερα σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες.

Γι’ αυτό και τους απαντάει: «Παράδοση του ελληνικού κλήρου, αλλά και καθήκον του  καλού ποιμένα είναι να μένεις με το ποίμνιό του».

Ἡ μάχη στὰ Βασιλικὰ 26 Αὐγούστου 1821

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Ὁ Σουλτάνος, γιὰ νὰ ἐνισχύση τίς προσπάθειες τοῦ Χουρσίτ γιὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης, ἔστειλε καὶ κεῖνος στὴν ῾Ελλάδα τὸν Μπαϊρὰμ πασᾶ μὲ 12.000 ἄντρες.

Ἡ στρατιὰ αὐτὴ πέρασε στὴ Μακεδονία καὶ τὴ Θεσσαλία καὶ κατέβηκε στὴ Φθιώτιδα, γιὰ νὰ ἑνωθῆ μὲ τοὺς δύο ἄλλους στρατηγοὺς τοῦ Χουρσίτ ποὺ τὸν περίμεναν στὴ Βοιωτία, γιὰ νὰ κατέβουν ὅλοι ἑνωμένοι στὴν Πελοπόννησο.

Οι Άγιοι Αδριανός καὶ Ναταλία- αγιασμένοι σύζυγοι…

«ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΓΑΜΟΣ   ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ…»

Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.

Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Αρχικά,η  Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος.

Ὅμως, οἱ προσευχὲς τῆς θεοσεβοῦς συζύγου του ἔπιασαν τόπο, εἰσακούστηκαν ἀπό τόν Θεὸ καὶ ἔτσι ὁ Ἀδριανὸς, κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομία, ὁδηγήθηκε στὴν εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν, εἶδε 23 νέους, πιστοὺς Χριστιανοὺς, νὰ ὁδηγοῦνται στὸ Μαρτύριο, ἐνῶ τὰ πρόσωπά τους ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιασμένος ὁ Ἀδριανὸς ἀπὸ ὅσαεἶδε καὶ ἄκουσε, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες, ὅτι καὶ αὐτὸς πλέον πιστεύει στὸν ἀληθινό Θεό. Συνελήφθη, ἐφυλακίσθη καὶ ἐβασανίσθη φρικτά.