Η ιστορία της κλεμμένης εικόνας του Αγίου Φανουρίου από τους Τούρκους εισβολείς

Το σπιτάκι της Μέλιας

Μια μικρή εικόνα του Αγίου Φανουρίου, κλεμμένη από τους Τούρκους από τη σπηλιά-ξωκλήσι του Αγίου στο χωριό μας αγοράστηκε από Κύπριο στη Νότιο Αφρική που την έφερε στην Κύπρο και τη χάρισε στο σωματείο μας.

Γιάννης Ασπρής

1.Τρία σκαλοπάτια κατηφορίζοντας από τα σπίτια της Ρήγαινας στον Άη Λαρκό προς τη θάλασσα.
Κάρμι… Τριμίθθι… Άγιος Γεώργιος.

Κυπαρίσσι και πεύκο, πέτρα και γραφικότητα, σκληρή ζωή… ελιά και χαρουπιά στα χαμηλώματα, σκοίνα και μερσίνια στις ρεματιές…

Η λαμπερή λεμονιά που σκύβει και φιλά μια σμαραγδένια θάλασσα…

Το Κάρμι σκαρφαλωμένο από παλιά στο βουνό για τον φόβο των πειρατών. Οι βιγλάτορες έδιναν το σύνθημα μόλις φαινόταν καράβι εχθρικό. Οι γύρω ρεματιές και το κάστρο στον Άη Λαρκό ήταν το καταφύγιο, ώσπου να περάσει το κακό.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 797 ἀκόμα λέξεις

Ο Ιεράρχης Σμύρνης Χρυσόστομος (1867- 27 Αυγούστου 1922)

Το σπιτάκι της Μέλιας

O Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, ως μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών την περίοδο 1902-1910.

Απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922. Ο Ακλόνητος ιεράρχης Χρυσόστομος δια της τουρκικής φρουράς οδηγείται στο φρουραρχείο της Σμύρνης.

Γύρω από αυτό, ο τουρκικός όχλος κραυγάζει, απειλεί, μαίνεται ναι ζητεί εκδίκηση.

Τον έσυραν από το Διοικητήριο έως την τουρκική αγορά και από εκεί τον έφεραν αιμόφυρτο στην πλατεία του Τιρκιλίκ.

Τα ράσα του σχισμένα, το πρόσωπό του αιματοβαμμένο και εξαθλιωμένο. Η δεσποτική του ράβδος λάφυρο του ασύντακτου όχλου.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 1,116 ἀκόμα λέξεις

Αργά βαδίζει ο Χριστός…

Για όσους προσμένουν με ανυπομονησία την βασιλεία του Χριστού

 

Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία.Αργά σαν το βαθύ ποτάμι που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν το σιτάρι που το σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για τον σπόρο του Χριστού.

Ο δρόμος Του είναι δύσκολος, γι΄αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί οι πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα εμπρός. Γι΄αυτό βαδίζει αργά.

Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Ὁ Χριστὸς κάποτε στιγμάτισε γιὰ πολλὰ πράγματα τὴ συμπεριφορὰ τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων. Ἀνάμεσα σὲ ἄλλα, ἀνέφερε καὶ ὅτι ἀσχολοῦνται πρόθυμα καὶ σχολαστικὰ μὲ ἐντελῶς δευτερεύοντα πράγματα, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὰ σπουδαιότερα καὶ βασικὰ ποὺ ζητάει ὁ Θεός.

«Ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν. Ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι» (Ματθ. 23, 23).

Ὅλη σας ἡ φροντίδα, λέει, εἶναι ἂν θὰ βγάλετε τὴ δεκάτη (τὴν προσφορὰ τοῦ 10%) ἀπὸ τὸν δυόσμο, τὸ ἄνηθο καὶ τὸ κύμινο γιὰ τὸν ναό. Γιὰ τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν τιμιότητα ποὺ σᾶς κάνει ἀξιόπιστους, κανένα ἐνδιαφέρον! Ὅμως μὲ αὐτὰ θά ’πρεπε κυρίως νὰ ἀσχολεῖσθε, χωρὶς νὰ παραλείπετε βέβαια καὶ τὰ ἐλαφρότερα.

Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ μᾶς θυμίζουν ἕνα φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ Χριστιανοὶ δείχνουν μεγάλη προθυμία στὸ νὰ φτιάχνουν φανουρόπιτες καὶ τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ ἁγίου Φανουρίου (ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη μέρα) τρέχουν στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ τὶς «διαβάσουν». Δὲν εἶναι κατακριτέα ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν ἅγιο.