Τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς “Η θεραπεία τοῦ σεληνιαζομένου νέου”

Το σπιτάκι της Μέλιας

Χαραλάμπους Νεοφύτου Πρεσβυτέρου

Ι΄ Ματθαίου: (ιζ΄14-23)

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεῖ­νω ἄν­θρω­πός τις προ­σῆλ­θεν τῷ Ἰ­η­σοῦ γο­νυ­πε­τῶν αὐ­τὸν καὶ λέ­γων· Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν μου τὸν υἱ­όν, ὅ­τι σε­λη­νι­ά­ζε­ται καὶ κα­κῶς πά­σχει· πολ­λά­κις γὰρ πί­πτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολ­λά­κις εἰς τὸ ὕ­δωρ. Kαὶ προ­σή­νεγ­κα αὐ­τὸν τοῖς μα­θη­ταῖς σου, καὶ οὐκ ἠ­δυ­νή­θη­σαν αὐ­τὸν θε­ρα­πεῦ­σαι. 

Ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πεν·Ὦ γε­νε­ὰ ἄ­πι­στος καὶ δι­ε­στραμ­μέ­νη! ἕ­ως πό­τε ἔ­σο­μαι με­θ’ ὑ­μῶν; Ἕ­ως πό­τε ἀ­νέ­ξο­μαι ὑ­μῶν; Φέ­ρε­τέ μοι αὐ­τὸν ὧ­δε. Kαὶ ἐ­πε­τί­μη­σεν αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς, καὶ ἐ­ξῆλ­θεν ἀ­π’ αὐ­τοῦ τὸ δαι­μό­νιον καὶ ἐ­θε­ρα­πε­ύ­θη ὁ παῖς ἀ­πὸ τῆς ὥ­ρας ἐ­κε­ί­νης.  Τό­τε προ­σελ­θόν­τες οἱ μα­θη­ταὶ τῷ Ἰ­η­σοῦ κα­τ’ ἰ­δί­αν εἶ­πον· Δια­τί ἡ­μεῖς οὐκ ἠ­δυ­νή­θη­μεν ἐκ­βα­λεῖν αὐ­τό;

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 295 ἀκόμα λέξεις