Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού.

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940

.

Συνέχεια →

“Μαμά, γιατί γιορτάζουμε το ΟΧΙ και γιατί κάνουμε παρέλαση;…”

 λίγες σκέψεις,με αφορμή τις συζητήσεις μας με τα παιδιά μας, σχετικά με τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου 1940…

.

Φτάσανε και φέτος οι μέρες εορτασμού της εθνικής επετείου του ΟΧΙ…

Μέσα από τις συζητήσεις με τα παιδιά και τις καίριες ερωτήσεις που θέτουν, μπαίνω και εγώ η ίδια σε προβληματισμούς και βρίσκω την ευκαιρία να σκεφτώ καλύτερα κάποια πράγματα και να τα θέσω στη σωστή βάση.

Τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι που, με την καθαρότητα της ψυχής και του μυαλού, ίσως να “βλέπουν” και να αισθάνονται καλύτερα από τους μεγάλους, που έχουν παγιωμένες κάποιες αντιλήψεις.Και οι κουβέντες, η επικοινωνία μαζί τους, καλλιεργεί την κρίση τους και οξύνει την αντίληψή τους, ώστε και τα ίδια να βρίσκουν το “γιατί;” πίσω από ερωτήματα που φαίνονται εξ αρχής δεδομένα, αλλά φτάνουν στιγμές που αμφισβητούνται…

 

 Η συνέχεια ΕΔΩ

Η Θεσσαλονίκη ελεύθερη!- η Αθήνα πανηγυρίζει

από την Πεμπτουσία

Παιδικά / Σελίδες Ιστορίας και Μυθολογίας

Πολλές διηγήσεις και περιγραφές υπάρχουν για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ανήμερα της γιορτής του πολιούχου της, το 1912. Τι συνέβη όμως στην πρωτεύουσα, την Αθήνα, τη μέρα εκείνη; Πώς έζησαν οι Αθηναίοι την ιστορική αυτή στιγμή της νεότερης ιστορίας μας;

Ο Μπάμπης Άννινος, δημοσιογράφος και λογοτέχνης, μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής.

Το απόγευμα της Παρασκευής 26 Οκτωβρίου 1912 η πόλη της Αθήνας παρουσίαζε θέαμα, που όμοιό του σπάνια δίνεται η ευκαιρία στους ιστορικούς να περιγράψουν.

 

ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΓΚΑΡΔΙΟΣ ΣΗΜΑΙΟΣΤΟΛΙΣΜΟΣ «Τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία στὸ μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ μας»

 

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

 

.         Μὴ ξεχάσουμε ἐπ᾽ οὐδενὶ καὶ φέτος, ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ μετά,νὰ ὑψώσουμε τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία στὸ μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ μας, ὄχι κρεμασμένη σὰ πλυμένο ροῦχο γιὰ στέγνωμα, ἀλλὰ σὲ ἱστὸ (κοντάρι) καὶ μὲ Σταυρὸ στὴν κορυφή. Δὲν εἶναι ἁπλὸ καθῆκον ἑνὸς πατριώτη αὐτό, ἀλλὰ ἕνα Σύμβολο, τὸ Σύμβολο, τῆς Πατρίδας μας.

.         Ὅλα παίζουν ρόλο καὶ ἔχουν τὸ σκοπό τους. Τὸ κοντάρι συμβολίζει τὴ ραχοκοκαλιὰ τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Ἕβρο

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, για την απελευθέρωσή της – 26 Οκτωβρίου 1912

 Χρόνια πολλά, Θεσσαλονίκη, πάντα ελεύθερη!!!

 .

 

῾Η Σαλονίκη ποὺ ἔσβηνε μὲ τοῦ καιροῦ τὸ διάβα

– καντήλι ποὺ τρεμόφωτο γιὰ λάδι λαχταρᾶ-

ἀποβραδίς κοιμήθηκε δυστυχισμένη σκλάβα,

καὶ τὴν αὐγούλα ξύπνησεν ἀρχόντισσα κυρά.

 

 .

Τί νά ᾽βλεπε στον ὑπνο της, τί ν΄σ ‘ταν τ ονειρο της;

– Τὸν Ἅι – Δημήτρην ἔβλεπε στ’ ἄτι του τὸ γοργό,

ποὺ ροβολώντας ἔκραζε μὲ τὴ φωνὴ τῆς νιότης:

«Ἄνοιξε πόρτα τῆς σκλαβιᾶς, ἡ Λευτεριὰ εἶμ’ ἐγώ!»

 

 .

Η καθαγίαση των ναών της Θεσσαλονίκης, μετά την απελευθέρωση – Οκτ. 1912

 

Στις 31 Οκτωβρίου 1912 ξεκίνησε η καθαγίαση των ναών της Πόλης.Ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος άρχισε να επισκέπτεται τους ιερούς ναούς.

Πρώτα επισκέφτηκε την Αγία Σοφία που είχαν καταλάβει οι Βούλγαροι και τέλεσε απλή δέηση επειδή ο ναός θεωρήθηκε “ακαθάριστος”.Στη συνέχεια επισκέφτηκε την Αγία Παρασκευή (Αχειροποίητος),τον Άγιο Γεώργιο (Ροτόντα) όπου κι εκεί είχαν καταλύσει οι Βούλγαροι και τον Άγιο Παντελεήμονα όπου προσευχήθηκαν και έψαλλαν τα κατάλληλα για την περίσταση τροπάρια.