Ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος (για παιδιά)

(η ευαγγελική περικοπή με απλά λόγια, σχολιασμός και ζωγραφιά για τα παιδιά)

Ευαγγέλιο Κατά Λουκάν ιστ’ 19-31- Κυριακὴ Ε’ Λουκά

Διήγηση

Κάποτε ο Χριστός είπε μια παραβολή:

Ήταν κάποιος άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος ζούσε την καλύτερη ζωή. Επειδή είχε χρήματα, όλη μέρα τρωγόπινε και διασκέδαζε με τους φίλους του. Στο δρόμο, κάτω από το σπίτι του πλουσίου, ζούσε κι ένας φτωχός που τον έλεγαν Λάζαρο. Ο Λάζαρος δεν είχε ούτε για να φάει. Έτρωγε λοιπόν από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου, δηλαδή από τα σκουπίδια του. Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήταν άρρωστος και γεμάτος πληγές, ώστε να μην έχει δύναμη να περιποιηθεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και να διώξει τα σκυλιά που πήγαιναν και τον έγλυφαν. Κάποτε ο Λάζαρος πέθανε. Πέθανε και ο πλούσιος και τον έθαψαν με μεγάλες τιμές και πολλούς λόγους.

η συνέχεια ΕΔΩ

To Eυαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2016: η παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΖΩΗ!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Ε΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιϚ΄ 19-31

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν ᾿Αβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε·

 

Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς (29 Οκτωβρίου)

 

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ’ άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.

Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:

«Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε».

Το τραγούδι του Μοριά (Σοφία Βέμπο)

.

 

Ένα τραγούδι θα σας πω για τον λεβέντη,

τον ασπρομάλλη μου το γέρο τον Μοριά

και βάλτε αδέρφια μου για να στηθεί το γλέντι

Τριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά.

.