Η αγία νεομάρτυς Κυράννα, η φίλη της αγίας Ακυλίνας- Αγγελίνας και η θαυμαστή εύρεση των αγίων λειψάνων τους

(στην ανάρτηση αυτή συγκεντρώσαμε όλους τους συνδέσμους που οδηγούν σε παλαιότερες αναρτήσεις για τις δύο αγίες )

σημείωση: Η αγία Κυράννα μαρτύρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1751.  Στην Όσσα όμως η αγία εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου. Αιτία αυτής της εορτολογικής μετατοπίσεως ίσως είναι το ότι ο εορτασμός της κατά τις 28 Φεβρουαρίου συχνά συνέπιπτε με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο χαρμολύπης, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επιπλέον οι κάτοικοι της Όσσας ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο χωριό τους εξαιτίας των εορτών των Χριστουγέννων. (στοιχεία από saint.gr)

 

Ο βίος και το μαρτύριο της αγίας νεομάρτυρος Κυράννας- η θαυμαστή εύρεση των αγών λειψάνων της

Η Όσσα, ένα χωριό κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, είναι ο τόπος που αγία Κυράννα γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και έχτισε την προσωπικότητά της, με όλες εκείνες τις αρετές, που οι Ελληνίδες μητέρες μεγάλωναν και γαλουχούσαν τα παιδιά τους στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Συνέχεια ΕΔΩ

Τι είναι η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία;

 

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Η θεία λειτουργία ποὺ τελεῖται κατὰ κανόνα τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ τῶν ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὀνομάζεται προηγιασμένη . Γιατί ὀνομάζεται ἔτσι, καὶ γιὰ ποιό λόγο θεσπίσθηκε ἡ λειτουργία αὐτή, εἶνε ἀνάγκη νὰ ἐξηγήσουμε μὲ λίγα ἁπλᾶ λόγια.

.

Γιὰ νὰ τελεσθῇ ἡ θεία λειτουργία, χρειάζεται ἄρτος καὶ οἶνος, ψωμὶ καὶ κρασί. Χωρὶς αὐτὰ λειτουργία δὲν γίνεται. Αὐτὰ ὁ ἱερεὺς τὰ βάζει ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα· τὸν ἄρτο στὸ δισκάριο καὶ τὸν οἶνο στὸ ἅγιο ποτήριο.Τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ μένουν ἔτσι

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Το Μικρό και το Μεγάλο Απόδειπνο

Πώς δημιουργήθηκε η κοινή, προ του ύπνου, προσευχή; ποιες οι διαφορές τους;

και κάποιοι Ύμνοι του Μεγάλου Αποδείπνου

“Τὸ Μέγα Ἀπόδειπνο” Ἰωάννη Μ. Φουντούλη

Εἶναι μέσα στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου ριζωμένο ἕνα ἀλλόκοτο πρωτόγονο συναίσθημα μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ ὕπνου. Ὁ ζωντανός, ὁ ἐργαζόμενος, ὁ σκεπτόμενος, ὁ γεμάτος δραστηριότητα ἄνθρωπος, καμπτόμενος ἀπὸ τὴν φυσιολογικὴ κόπωση, καταλαμβάνεται ἀπὸ μία ἀκατανίκητη ἀνάγκη νὰ παραδοθεῖ στὴν ἀγκάλη τοῦ ὕπνου. Οἱ αἰσθήσεις, οἱ διανοητικὲς λειτουργίες, οἱ δυνάμεις τοῦ σώματος ἀτονοῦν καὶ ὁ ζωντανὸς γίνεται σὰν νεκρός. Εἰκόνα τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος.

Μυστήριο γιὰ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους τῶν περασμένων ἐποχῶν. Ὥρα ποὺ ἐνεδρεύουν οἱ πονηρὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου τούτου, ὁρατὲς καὶ ἀόρατες, γιὰ νὰ κακοποιήσουν ἢ καὶ ἁπλῶς νὰ πειράξουν τὸν ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο δὲν θὰ ὑπάρχει ἀνθρώπινο ὂν ποὺ νὰ μὴν αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη, ἀφήνοντας προσωρινὰ τὸν κόσμο τῶν ζώντων γιὰ νὰ περάσει στὸ μυστήριο τῆς εἰκόνας τοῦ θανάτου, νὰ στρέψει τὸ νοῦ του στὸ Θεό του καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ αὐτὸν προστασία καὶ σκέπη.

η συνέχεια ΕΔΩ

Είμαστε εξόριστοι από τον Παράδεισο…

 

Η εβδομάδα που ο λαός την ονομάζει Τυρινή στην γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζεται εβδομάδα της αναμνήσεως της εξορίας του Πρωτοπλάστου Αδάμ από τον παράδεισο της τρυφής. Έτσι την ονομάζει το συναξάρι της ημέρας στο Τριώδιο. Τα τροπάρια του Εσπερινού και του Όρθρου περιγράφουν με παραστατικότητα και δραματικότητα αυτό το γεγονός της εξορίας και είναι συγκινητικώτατα. Παραθέτουμε το δοξαστικό του εσπερινού και το δοξαστικό της Λιτής σαν χαρακτηριστικά δείγματα της υμνολογίας της ημέρας αυτής.

«Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον!

Η συγγνώμη και το φαγοπότι πριν τη νηστεία της Σαρακοστής (από την παράδοσή μας)

Η “συγγνώμη” μετά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, την Κυριακή της Τυρινής

“Τέτοια μέρα ,παιδί μου,” λέει ο παππούς,” μαζευόμασταν όλο το χωριό στην εκκλησία και μετά τον Εσπερινό ζητούσαμε συγγνώμη ο ένας από τον άλλο¨.

“Συγχωρεμένα”, έλεγε ο ένας, ¨συγχωρεμένα¨, απαντούσε ο άλλος.

¨Έτσι φιλιωμένοι και μονοιασμένοι ξεκινούσαμε την Σαρακοστή.

Ήταν ένα πολύ ωραίο έθιμο και το τηρούσαμε όλοι στο χωριό.”

.

(παππούς Κώστας από χωριό της Δυτικής Μακεδονίας)

(είναι ένα έθιμο που τηρείται ακόμα στα μοναστήρια,σε ορισμένες ενορίες και μπορούμε να τηρούμε και εμείς στις οικογένειές μας).

Αλεξία-momyof6

 

*********************

Εμπονέστια: Το ποντιακό φαγοπότι πριν τη νηστεία της Σαρακοστής

Νηστεία και συγχώρεση: οι θησαυροί του ουρανού (Κυριακή της Τυρινής)

ανάλυση του Ευαγγελικού αναγνώσματος της Κυριακής της Τυρινής

κείμενο και ζωγραφιές για τα παιδιά: η έξοδος από τον Παράδεισο και  η κυρα-Σαρακοστή

Ο Χριστός, μιλώντας στους μαθητές Του, είπε τα εξής: «Αν συγχωρείτε στους ανθρώπους τα
παραπτώματα τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα δικά σας· και αν δε
συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματα τους ούτε και ο Πατέρας θα συγχωρήσει τα
παραπτώματα σας.

 

Και όταν νηστεύετε να μη γίνεστε λυπημένοι σαν τους υποκριτές, γιατί αυτοί παίρνουν ένα ύφος λυπημένο, για να φανούν στους ανθρώπους πώς νηστεύουν. Σας βεβαιώνω, πώς ο μισθός που

Ο Άγιος Ρηγίνος «ο πολιούχος της Σκοπέλου» (25 Φεβρουαρίου)

κείμενο  και για παιδιά ,από το νεανικό περιοδικό Προς τη Νίκη

Ο άγιος Ρηγίνος έζησε τον 4^ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στη Λειβαδιά της Βοιωτίας και μεγάλωσε μέσα σε χριστιανική οικογένεια με πιστούς και ευσεβείς γονείς. Ήταν έξυπνο παιδί και αγαπούσε τα γράμματα.

Έτσι προχώρησε τις σπουδές του σε διάφορες επιστήμες και απέκτησε αξιόλογη μόρφωση.Ωστόσο εκείνο που τον έκανε να διακρίνεται ήταν το ήθος του.

Σεμνός και εγκρατής, ήταν ο άνθρωπος που δεν επεδίωκε πρόσκαιρες τιμές και απολαύσεις, αλλά την κοινωνία με τον Θεό, που δίνει αληθινή χαρά και απόλαυση.

Α΄καί Β΄ εὕρεση τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου (24 Φεβρουαρίου)

Ὅταν τό συμπόσιο τοῦ Ἡρώδη ποτίστηκε μέ τό αἷμα τοῦ μεγίστου τῶν Προφητῶν καί Προδρόμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη πῆγαν νά ἐνταφιάσουν τό σῶμα του (Ματθ. 14, 11), ἐνῶ ἡ δόλια Ἡρωδιάς, ἀφοῦ πῆρε τήν αἱμάσσουσα κεφαλή πού τῆς εἶχαν φέρει «ἐπί πινάκι», διέταξε νά τήν θάψουν βαθιά σέ ἀνάξιο τόπο κοντά στό παλάτι τοῦ Ἡρώδη στήν Μαχαιρούντα.

Πολύ καιρό ἀργότερα, δύο μοναχοί ἀπό τήν Ἀνατολή ἔφθασαν στήν Παλαιστίνη γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος φανερώθηκε σ’ αὐτούς τήν νύχτα, χωριστά στόν καθένα, καί τούς εἶπε: «Πηγαίνετε στό παλάτι τοῦ Ἡρώδη καί θά βρεῖτε ἐκεῖ τήν κεφαλή μου κάτω ἀπό τήν γῆ». Ὁδηγημένοι ἀπό τήν θεία Χάρη, δέν δυσκολεύτηκαν νά βροῦν τό μέρος ὅπου εἶχε θαφτεῖ τό τίμιο λείψανο καί εὐχαριστώντας τόν Θεό τό ἔβαλαν σέ ἕναν σάκκο καί πῆραν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς.

Στόν δρόμο συνάντησαν ἕναν κεραμέα ἀπό τήν Ἔμεσα πού ἔχοντας πέσει σέ μεγάλη ἔνδεια εἶχε ἀφήσει τήν πατρίδα του ἀναζητώντας καλύτερη τύχη. Μετά ἀπό νέα ἐμφάνιση τοῦ Προδρόμου, ὁ κεραμέας πῆρε τήν τίμια Κάρα καί ἐπέστρεψε στήν Ἔμεσα, ὅπου ἔκτοτε γνώρισε μεγάλη προκοπή καί εὐημερία.

 

Αγία Γοργονία: Ένας πρότυπος βίος για όλες τις γυναίκες (23 Φεβρουαρίου)

Η μακαρία Γοργονία [23 Φεβ.] ήταν αδελφή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (*) [25 Ιαν.] και θυγατέρα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού του Πρεσβυτέρου [1η Ιαν.] και της αγίας Νόννας [5 Αυγ.].

Από το υποδειγματικό αυτό ζευγάρι δεν έλαβε μόνο την ύπαρξη, άλλα και τον ζήλο για την πίστη.

Μεγάλωσε στην Ναζιανζό, αλλά πάντα θεωρούσε ως αληθινή πατρίδα της την ουράνια Ιερουσαλήμ και ότι η πραγματική ευγένειά της ήταν εκείνη της εικόνος του Θεού που από νεαρή ηλικία προσπαθούσε να καλλύνει με τα στολίδια των αρετών, ιδιαιτέρως δε την αγνεία στην οποία διέπρεπε.

Τα Εννιά παιδιά στη Γεωργία που μαρτύρησαν από τους ίδιους τους γονείς τους…

Οι άγιοι εννέα παιδομάρτυρες οι εν Κολά της Γεωργίας

Εορτάζουν στις 22 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Σύντομη ιστόρηση του μαρτυρίου τους:

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία.

Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες.Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί.

Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τα οδήγησε στον ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τον ακολούθησαν. Την εποχή εκείνη το ποτάμι ήταν παγωμένο. Μα μόλις τα παιδιά μπήκαν μέσα, για να βαπτισθούν, το νερό, με τη δύναμητου Θεού, έγινε ζεστό. Το εξαίσιο αυτό θαύμα το ακολούθησε ένα

Επέσανε τα Γιάννενα! (21 Φεβρουαρίου 1913) – και το πρωτόκολλο της παράδοσης

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις», 23 Φεβρουαρίου 1913.

Του Χρήστου Χρηστοβασίλη

 

Επέσανε τα Γιάννενα! Όχι στο βάραθρο του εξαφανισμού, αλλά στην αγκαλιά της Ελευθερίας, στην αγκαλιά της Μητέρας Ελλάδος, που τόσο τα λαχταρούσε!. Είναι πολύ μεγάλη ημέρα, αυτή η ημέρα που ελευθερώνεται η ιδανική πόλη του Ελληνισμού, που υπήρξε Γολγοθάς του τριάντα ακέραια χρόνια.
Επέσανε τα Γιάννενα!

Συνέχεια ΕΔΩ→

 

Το πρωτόκολλο της παράδοσης των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913)

Η εμφάνιση της Πᾳναγίας στον άγιο Παΐσιο (21 Φεβρουαρίου 1985)

 

Διηγήθηκε ο Γέροντας:

«Την περασμένη Σαρακοστή [21 Φερ. 1985] παρουσιάστηκε ντυμένη στα άσπρα.

Μου είπε ότι θα συμβούν πολλά στον κόσμο, γι΄ αυτό και να φροντίσω να πάρω…(κάτι που αφορούσε προσωπικά τον ίδιο)».

Φανερώθηκε κοντά στην Βορειοανατολική γωνιά της Καλύβης του. Όταν την είδε ο Γέροντας, είπε ταπεινά: «Παναγία μου, και ο τόπος είναι βρώμικος (ίσως επειδή μερικές φορές πετούσε εκεί κοντά φλούδες) και εγώ βρώμικος».

Η εβδομάδα της Τυροφάγου (λευκή εβδομάδα) : πώς νηστεύουμε και έθιμα

Η επόμενη Κυριακή ονομάζεται “της Τυρινής”.

Η Κυριακή της Απόκρεω είναι η τελευταία μέρα που τρώνε κόκκινο κρέας.
Η εβδομάδα μεταξύ της Κυριακής της Απόκρεω και της Κυριακής της Τυρινής είναι οι μέρες που τρώνε ψάρι, τυρί, γάλα και αυγά.

Θυμίζουμε, λοιπόν, ότι αυτή η εβδομάδα που διανύουμε ονομάζεται “της Τυροφάγου” ή “λευκή εβδομάδα”, καθώς οι χριστιανοί δεν καταναλώνουν κρέας,για να προετοιμαστούν για τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής.

Ο τρόπος της νηστείας

α) Περίοδος Τριωδίου.
Στήν εβδομάδα της Τυροφάγου, κατάλοιπο της Τεσσαρακοστής των 8 εβδομάδων, προστέθηκαν και άλλες δύο, η “Προφωνήσιμος” και η “Απόκρεως”, για να γίνουν τρείς, οι εβδομάδες προετοιμασίας για την είσοδό μας στη Μ. Τεσσαρακοστή. Η περίοδος αυτή ονομάζεται “Τριώδιο”.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η “κυρά των Αθηνών”- αγία Φιλοθέη- και η προσφορά της στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς

ένα ευλαβικό αφιέρωμα στην μεγάλη αυτή γυναικεία μορφή, που μέσα στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς φώτισε την Αθήνα με την αγάπη της και την αγαθοσύνη της, προστάτεψε και μόρφωσε πολλές κατατρεγμένες Ελληνίδες και τελικά θυσιάστηκε για χάρη του Αγαπημένου της…(κείμενο του Φώτη Κόντογλου – ηχητικό συναξάρι, τραγούδι κ.α. για τα παιδιά)

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής της Απόκρεω (της Κρίσεως)

Το αποστολικό και ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Απόκρεω (της Κρίσεως)- μετάφραση και ανάλυση:

 Ἀλήθεια σᾶς λέγω,

ὅ,τι δὲν ἐκάνατε

εἰς ἕνα ἀπὸ

τοὺς ἀσήμαντους τούτους,

οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε

η συνέχεια ΕΔΩ

Τὰ Ψυχοσάββατα:Ποια είναι, πότε και γιατί τελούνται- Η ωφέλεια των ψυχών από τα μνημόσυνα

το Σάββατο προ της Απόκρεω (18 Φεβρουαρίου 2017) είναι Ψυχοσάββατο

Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι᾿ αὐτούς. Στὸ δίπτυχο (χαρτάκι), ποὺ φέρνουμε μαζὶ μὲ τὸ προσφορο γιὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποῖα μνημονεύονται.

Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ Ψυχοσάββατα. Τὸ ἕνα πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω καὶ τὸ ἄλλο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.

η συνέχεια ΕΔΩ

Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς

 

 

Εορτάζουν στις 17 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

 Αγιος Μαρκιανος Ο Βασιλιας (; – 457), Αγια Πουλχερια η Βασιλισσα (399 – 453)

 

Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα,

Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους.

 

Βιογραφία

Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας.

 

Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 – 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς.

Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων-ένας στρατιωτικός άγιος

 

Εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Αγιος Θεοδωρος Ο Τηρων (; – 307 μ.Χ.)

.

Τήρων, ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον ὁπλίτην,

Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος ὁπλίτης.

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τήρωνα πυρὶ φλεγέθουσιν.

 

Βιογραφία

Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 – 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα.

Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και ετελειώθηκε μαρτυρικά.

 

Ο θησαυρός της Μυτιλήνης: ο άγιος νεομάρτυς Θεόδωρος ο Βυζάντιος

ο πολιούχος και προστάτης της Μυτιλήνης εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου

(ο βίος του ,σε κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη– και για παιδιά)

Στό βορειοανατολικό τμῆμα τοῦ Αἰγαίου, ἀπέναντι ἀπό τά ἁγιασμένα χώματα τῆς πονεμένης Μικρασίας, βρίσκεται ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα νησιά τῆς Ἑλλάδος: ἡ πανέμορφη Λέσβος! Ἕνας εὐλογημένος τόπος πού ἀνέδειξε πλῆθος Ἁγίων, ὅπως οἱ τόσο γνωστοί καί δημοφιλεῖς ἅγιοι Νικόλαος, Ραφαήλ καί Εἰρήνη, πού ἐπιτελοῦν διαρκῶς θαύματα καί

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

(Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ)

Αυτή η συνάντηση του Θεού μαζί μας μέσα σε επίμονη προσευχή, πάντα οδηγεί στη σιωπή. Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε δυο ειδών σιωπές. Τη σιωπή του Θεού και τη δική μας εσωτερική σιωπή: Πρώτα η σιωπή του Θεού, συχνά πιο δυσβάσταχτη και από την άρνησή Του -η σιωπή της απουσίας για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω. Ύστερα, η σιωπή του ανθρώπου, πιο βαθιά και από την ομιλία, και σε πιο στενή επικοινωνία με το Θεό από κάθε λόγο. Η σιωπή του Θεού στις προσευχές μας μπορεί να διαρκέσει πολύ λίγο ή να μας φαίνεται πως διαρκεί μια αιωνιότητα. Ο Χριστός έμεινε σιωπηλός στις προσευχές της Χαναναίας και αυτό την έκανε να συγκεντρώσει όλη την πίστη της, όλη την ελπίδα και την ανθρώπινη αγάπη και να τις προσφέρει στο Θεό για να τον μεταπείσει να επεκτείνει τα προνόμια του Βασιλείου Του και πιο πέρα από τον εκλεκτό Λαό… Η σιωπή του Χριστού την προκάλεσε να ανταποκριθεί, να σταθεί στο ύψος της.

Ο Θεός μπορεί να κάνει το ίδιο και σε μας με πιο σύντομη η πιο παρατεταμένη σιωπή, για να προκαλέσει τη δύναμη και την πίστη μας και να μας οδηγήσει  σε μια βαθύτερη σχέση μαζί Του απ’; ό,τι θά ‘ταν δυνατό αν τα πράγματα μας έρχονταν όπως τα θέλαμε. Καμιά φορά, όμως, η σιωπή μας φαίνεται απελπιστικά τελεσίδικη.