Ζάλογγος__Ήπειρος 1803
Αράπιτσα Νάουσας__Μακεδονία 1822
Πετρωτά Σμύρνης__Μικρά Ασία 1922
_
Οι Μικρασιάτισσες που έπεσαν στον γκρεμό των Πετρωτών Σμύρνης για να μην ατιμωθούν από τους Τσέτες το 1922
Η αληθινή μαρτυρία του Αλέξη Αλεξίου που έφτασε πρόσφυγας στην Ελλάδα το ‘22:
.
“Ήταν ο κόσμος θάλασσα, χιλιάδες κόσμος, που έκλαιε και βογγούσε. Προχωρούσαμε όπου προχωρούσαν όλοι, προς το Κορδελιό∙ από κει θα σωθούμε. Αλίμονο σ’ εμάς! Η ελπίδα να σωθούμε από κει, από τη θάλασσα του Κορδελιού, χάθηκε.
-Θεέ μου, λυπήσου μας, έλεγε η μητέρα κι έκλαιγε.
Ο κόσμος τα ‘χασε πια, απελπίστηκε τελείως. Άλλοι κλαίγαν, άλλοι χτυπιούνταν και μοιρολογούσαν κι άλλοι σέρναν τα πόδια τους και σώπαιναν.
Ο βόγγος, ο θρήνος έγιναν ένα δυνατό βουητό. Σε μια στιγμή δεν πιστεύαμε τα μάτια μας∙
γυναίκες πολλές, μια σειρά ατελείωτη από το μπουλούκι που ερχόνταν από το Κορδελιό, σπρώχνοντας η μία την άλλη και σκύφτοντας, τραβούσαν κατά τους ψηλούς βράχους, εκεί στα Πετρωτά. Ώσπου να καλοκαταλάβεις, πηδούσαν και χάνονταν μέσα στη θάλασσα. Πολλές κρατούσαν αγκαλιά και τα μωράκια τους. Πλάι τους, πάνω από τα κεφάλια τους, ήταν οι Τσέτες, έτοιμοι να τις ντροπιάσουν, και ήθελαν να γλυτώσουν από τα χέρια τους, να πέσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν στο γκρεμό, να χαθούνε. Η εικόνα αυτή ύστερα από τόσα χρόνια ούτε έσβησε, ούτε θα σβήσει από τη μνήμη μου, όσο ζω.
Την παράστησα στους φίλους μου, αργότερα στη γυναίκα μου και στα παιδιά μου…”
.
.
ΠΗΓΗ:
Η Έξοδος, Τόμος Α’, Μαρτυρίες από τις επαρχίες των Δυτικών παραλίων της Μικρασίας, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Αθήνα 1980.
Η μαρτυρία δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: “Το κεφάλι λίγο πιό πέρα το τσιμπολογούσαν οι αδέσποτες κότες”, σελ. 5-11.
.
απόσπασμα από συγκλονιστικό κείμενο που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο ΕΔΩ
(ευχαριστούμε την Ένωση Μικρασιατών Φοιτητών για την αποστολή του άρθρου)
.
.
Τα Ζάλογγα του Ελληνισμού:
Πόντος
Ήπειρος
Νάουσα
Πελοπόννησος
Αντέχουμε... 