Η αγία νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα, από την Κρήτη (1 Μαΐου)

Μια ηρωική Ελληνίδα που, όπως και πολλές άλλες, προτίμησε το θάνατο από το να παραδώσει την ψυχή και το σώμα της στα χέρια των απίστων, είναι η αγία νεομάρτυς Μαρία από την Κρήτη. Ας διαβάσουμε το βίο της:

Tὴν ἐποχὴ τῆς ἀνοίξεως, ποὺ ἀνθίζουν τὰ κρίνα καὶ εὐωδιάζει ἡ φύση,ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει καὶ αὐτὴ τὰ δικά της ἀρώματα. Ἀπὸ  τὸν πνευματικό της λειμώνα μᾶς προσφέρει πανεύοσμα ἄνθη, τὰ ἄνθη τῶν Ἁγίων. Ἕνα τέτοιο λουλούδι  εἶναι καὶ ἡ νεομάρτυς ἁγία Μαρία ἡ Μεθυμοπούλα ἀπὸ τὴν Κρήτη,ποὺ τὴν ἑορτάζουμε τὴν 1η Μαΐου.

Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κάτω Φουρνὴ τοῦ Μεραμβέλλου Ἡρακλείου. Ἔζησε στὰ δύσκολα καὶ πικρὰ χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Ὅμως ἡ βαρυχειμωνιὰ τῆς δουλείας δὲν τὴνἔπνιγε,γιατὶ ἄφηνε τὴν ψυχή της νὰ γλυκαίνεται ἀπὸ τὰ οὐράνια λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ στάλαζαν μέσα της οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της.Πόσο σημαντικὰ ἦταν ἐκεῖνα τὰ πρῶτα χρόνια!

Στὶς ἀγροτικὲς ἐργασίες ἦταν ἐπιμελὴς καὶ πρόθυμη, στὸ νοικοκυριὸ ἀκριβὴς καὶ πρώτη, στὰ πνευματικὰ ἄριστη…Μελετοῦσε τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Βίους τῶν ἁγίων, εκκλησιαζόταν τακτικά, προσευχόταν μὲ πίστη, ὑπάκουε στοὺς γονεῖς της. Ὅλοι τὴν ἀγαποῦσαν. Ἀλλὰ καὶ ἕνας τήν… φθονοῦσε. Ὁ ἐχθρὸς διάβολος, ποὺ προσπάθησενὰ τὴν αἰχμαλωτίσει στὰ δίχτυα του. Μάταια ὅμως.

Στὴν περιοχὴ ποὺ ζοῦσε ἡ Μαρία, ἐπόπτευε τὴν τάξη ἕνας χωροφύλακας Τουρκαλβανός, ποὺ τὴν ἔβλεπε καὶ τὴν ἀγάπησε μὲ πονηρὸ πάθος. Καὶ ἄρχισε τὶς ἐνοχλήσεις. Πρῶτα μὲ περιποιητικὰ λόγια καὶ κολακεῖες καὶ ἔπειτα μὲ

Μάϊος: Καλό μήνα!

 

καλωσορίζουμε τον Μάιο με ένα τραγούδι  

και με λαογραφικά στοιχεία στοιχεία, παροιμίες και έθιμα από τις αλησμόνητες πατρίδες (Πόντος και Σμύρνη) ,από όλη την Ελλάδα και από το Βυζάντιο

η συνέχεια ΕΔΩ

Η ανακομιδή των λειψάνων της αγίας νεομάρτυρος Αργυρής (30 Απριλίου)

Η αγία Αργυρή η νεομάρτυς: η προστάτης του γάμου και της ευσεβούς νεότητος

«Όταν θα κάνετε την εικόνα μου στο εκκλησάκι μου, να μην γίνει όπως αυτή εδώ, αλλά να κρατώ δυο στέφανα του γάμου». (περισσότερα εδώ)

Ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀργυρῆς τῆς Νεομάρτυρος, τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὶς 5 Ἀπριλίου .

Στὶς 30 Ἀπριλίου 1725 ἐτελεῖται ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων της, ἐπειδὴ ζήτησε τοῦτο πολὺς κόσμος ποὺ ἐγνώριζε τὰ βάσανα ποὺ ὑπέφερε ἐπὶ τόσα χρόνια ἡ Ἀργυρή. Κατὰ τὴν ἀνακομιδή, τὴ βρῆκαν ὁλόσωμη νὰ εὐωδιάζει. Ἀμέσως εἰδοποίησαν τὸν Πατριάρχη Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἐρεύνησε αὐτοπροσώπως καὶ εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸ θαῦμα,

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων (Όπου και αναφέρεται ότι πρώτη ή Θεοτόκος είδε τον Κύριο μετά την εκ νεκρών ανάστασί του) Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσης της ανθρωπινής φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασης και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή. Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον).

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 30 Απριλίου 2017:των Μυροφόρων

Ἀγάπησαν τὸν Κύριο

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων, 30 Ἀπριλίου 2017 (Μάρκ. ιε΄ 43 – ιϛ΄ 8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αρι­­μα­θαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν ­βασι­λείαν τοῦ Θεοῦ, τολ­μήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ­ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ ­προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ ­κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ ­μνημείου. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ ­τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ­ἀλείψωσιν αὐ­τόν. καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχον­ται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς μὴ ἐκθαμβεῖ­σθε ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ἀλλ᾿ ὑπάγετε ­εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημεί­ου εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον ἐφοβοῦντο γάρ.

.

Ο ρόλος και η αποστολή του κάθε φύλου-Ο ιδιαίτερος ρόλος της γυναίκας (με αφορμή την Κυριακή των Μυροφόρων)

Λόγος αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού

Ένας λόγος διαφορετικός από τους άλλους  λόγους των Αγίων Πατέρων και σύγχρονων θεολόγων, που αναφέρονται στην Κυριακή των Μυροφόρων.

Ο φωτισμένος λόγος του Αγίου Λουκά μένει επίκαιρος και για τη σημερινή γυναίκα και τη βοηθά ώστε να κατανοήσει το μεγαλείο της αποστολής της και να  υπηρετήσει τον ιδιαίτερο ρόλο για τον οποίο ο Θεός την έπλασε- την μητρότητα.

Ο άγιος Λουκάς, απευθυνόμενος στις απλές γυναίκες, που ως επί το πλείστον αποτελούσαν το εκκλησίασμα κατά τα χρόνια του σοβιετικού καθεστώτος, με εύληπτο και κατανοητό τρόπο αναλύει σημαντικές αλήθειες και ζητήματα που αφορούν την πίστη μας και  κυρίως την μεγάλη αποστολή της γυναίκας.

“Εσείς στεναχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές…”

"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου"

Όταν θλιβόμαστε και  στεναχωριόμαστε για την δυσχερή κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας και στον κόσμο όλο…

όταν μάς λυπούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με τους συνανθρώπους μας αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…

ως απάντηση ξεκάθαρη έρχονται τα λόγια του αγίου των ημερών μας, του οσίου Πορφυρίου:

.

“Εσείς στεναχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές, για να έλθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού.

Εσείς με την σοφία σας υποδεικνύετε, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σωστό.

Το μυστικό είναι άλλο, όχι αυτό που θα πούμε, που θα υποδείξουμε στους άλλους.

Το μυστικό είναι η αφοσίωσή μας, η προσευχή μας στο Θεό, για να επικρατήσει αυτό που πρέπει στους αδελφούς με την χάρη του Θεού. Αυτό είναι.

Αυτό που εμείς  δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του.

.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 108 ἀκόμα λέξεις

Στον απόηχο των εορτών…

"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου"

.

.

Από τις μέρες τις Άγιες που πέρασαν

(που κάθε χρόνο έρχονται και παρέρχονται

αλλά τι αλλάζει μέσα μου;…)

Από την Λαμπρή ημέρα της Αναστάσεως

και από την Εβδομάδα την Διακαινήσιμο,

κάτι να κρατήσω μέσα μου:

.

μια στάλα από την λάμψη του Θείου Φωτός

και μια σταλιά από την Άκρα Ταπείνωση

ικανά να με οδηγούν σε σταυροαναστάσιμη πορεία της ζωής.

.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 171 ἀκόμα λέξεις

Η αποφυγή της κατάκρισης

Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης

Ερώτηση: Με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να μην κρίνουμε αυτόν που αμαρτάνει φανερά;

Απάντηση: Αν θυμόμαστε τον Κύριο που έλεγε: «Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε· μην καταδικάζετε, για να μην καταδικαστείτε» (Λουκ. 6:37) και τον απόστολο που συμβούλευε: «Όποιος νομίζει ότι στέκεται καλά στα πόδια του, ας προσέχει να μην πέσει» (Α’ Κορ. 10:12), και που επίσης έλεγε: «Εσύ που κρίνεις τον άλλο, καταδικάζεις τον ίδιο τον εαυτό σου» (Ρωμ. 2:1). Γιατί τα μυστικά του ανθρώπου κανείς δεν τα ξέρει, παρά μόνο το πνεύμα που κατοικεί μέσα του (Α’ Κορ. 2:11), σύμφωνα με τα λόγια του Σωτήρα μας.

Πολλές φορές δηλαδή πολλοί, ενώ αμάρτησαν μπροστά στους ανθρώπους, στη συνέχεια, χωρίς να φαίνονται, προσευχήθηκαν με μετάνοια στον Θεό και πήραν τη συγχώρηση, και έπειτα ευαρέστησαν σε αυτόν και έλαβαν Πνεύμα άγιο. Αυτοί λοιπόν, που εμείς τους θεωρούμε αμαρτωλούς, για τον Θεό είναι δικαιωμένοι, ενώ εμείς είδαμε την αμαρτία, αλλά δεν μάθαμε τα καλά έργα που έκαναν κρυφά. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανέναν, ακόμη και αν με τα ίδια μας τα μάτια τον δούμε να αμαρτάνει. Γιατί δέκα βήματα να απομακρυνθεί από εμάς αυτός που αμάρτησε, δεν ξέρουμε τι έκανε κρυφά αυτός και τι έκανε με αυτόν ο Θεός.

 

Στρατηγός Μακρυγιάννης: 27 Απριλίου 1864-το πέρασμα στην αιωνιότητα

Ελάχιστο μνημόσυνο δόξας, τιμής και ευγνωμοσύνης…

 

Τι έλεγε ο άγιος Παΐσιος για τον Μακρυγιάννη:

…Έτσι από μερικά παλληκάρια κρατήθηκε το Έθνος!Όσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δεν πεθαίνουν. Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Και να ξέρετε ο πιστός είναι και γενναίος. Ο Μακρυγιάννης ο καημένος τι τράβηξε! Και σε τι χρόνια!–”Κάπνισαν τα μάτια μου”, λέει κάπου Γέροντα.

Η σημασία της προσευχής στον αγώνα εναντίον των εμπαθών λογισμών.

(Οσίου Θεοφάνους Έγκλειστου)

ΤΗΝ περασμένη φορά σου περιέγραψα την όλη διαδικασία της μεταβάσεως από τον απλό λογισμό στην εμπαθή επιθυμία κι από εκεί στην εφάμαρτη πράξη. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα τόσο αργά όσο φάνηκε από την περιγραφή μου. Συχνά , αν όχι τις περισσότερες φορές, όλες οι φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία. Έτσι, πριν καλά-καλά προλάβει να εμφανιστεί ο λογισμός , τελείται η πράξη. Αυτό συμβαίνει κατεξοχήν στην περίπτωση του προφορικού λόγου. Δεν μπορείς, αλλά και δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις όλα αυτά τα απρόβλεπτα και αλλεπάλληλα περιστατικά. Κάνε μόνο τούτο:

 .

Όταν αντιλαμβάνεσαι μιαν εμπαθή κίνηση, να στρέφεσαι αμέσως εναντίον της με όπλο το θυμό. Πώς θ’ αντιδράσεις, αν ένας κακοποιός σου επιτεθεί και σε χτυπήσει; Θα του ανταποδώσεις το χτύπημα μ’ όλη σου τη δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο ν’ αντιδράς, όταν σου επιτίθεται ένας κακός λογισμός: Να τον χτυπάς με θυμό. Βέβαια, όπως ο κακοποιός δεν το βάζει πάντα στα πόδια μόλις τον χτυπήσεις, έτσι και ο λογισμός δεν φεύγει πάντα μόλις θυμώσεις. Κι αυτό γιατί στον πόλεμο των λογισμών εμπλέκονται συχνά και οι δαίμονες, που, όπως ξέρεις, είναι πείσμονες και ανυποχώρητοι. Όσο κι αν θυμώνεις μαζί τους, δεν κάνουν πίσω. Χρειάζεται, λοιπόν, πέρα από το θυμό, να χρησιμοποιήσεις κι ένα άλλο όπλο εναντίον τους. Ποιο είν’ αυτό;

 ,

«Πασχαλιάτικες παραινέσεις»

Μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ αὐτὸ τίτλο ἡ ἐφημερίδα «Ἑστία» ἀναδημοσίευσε λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα ἕνα ἐπίκαιρο κείμενο τοῦ 19ου αἰώνα, γραμμένο ἀπὸ «μιὰ σπουδαία προσωπικότητα» τῆς ἐποχῆς, τὸν συγγραφέα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη (1829-1894), ἐγγονὸ τοῦ πασίγνωστου «Γέρου τοῦ Μοριᾶ».

Σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας ὁ νεότερος Θ. Κολοκοτρώνης «πέρασε μιὰ ζωὴ ἀνεπίληπτη, ὑπηρέτησε ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ Στρατοῦ καὶ βουλευτής, ἀλλὰ ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ ἐπιτέθηκε μὲ σφοδρότητα στὸ σάπιο πολιτικὸ σύστημα καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς. Λειτούργησε ὡς πραγματικὸς θεματοφύλακας τῆς δοξασμένης οἰκογένειάς του. (…) Στὸν γραπτὸ πλοῦτο ποὺ ἄφησε πίσω του περιλαμβάνεται καὶ μία ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του, παραινετικὴ πρὸς τοὺς συγχρόνους του.

Ο Άγιος ιερομάρτυρας Βασιλεύς, Επίσκοπος Αμασείας και η αγία Γλαφύρα

εορτάζουν στις 26 Απριλίου 

 

Ο Λικίνιος, ο γαμπρός του Κωνσταντίνου (νυμφευμένος με την αδελφή του), αρχικώς παρίστανε τον χριστιανό ενώ­πιον του μεγάλου αυτοκράτορα. Όταν όμως έλαβε εξουσία από τον αυτοκράτορα για να κυβερνήσει όλη, την ανατολική αυτοκρατορία, τότε άρχισε σταδιακά, στην αρχή μυστικά και κατόπιν φανερά, να καταδιώκει τους χριστιανούς και να ενισχύει διαρκώς την ειδωλολατρία. Η σύζυγός του υπέφερε πολύ από αυτό το γεγονός, αλλά ήταν αδύνατον να μεταστρέψει τον βασιλέα από τον επαίσχυντο ζήλο του.

 

Ο Λικίνιος βυθίστηκε στην ειδωλολατρία και σε όλα τα αχαλίνωτα πάθη και συμπεριφερόταν με ιδιαίτερη βία προς τις γυναίκες. Κυριευμένος από τα ακάθαρτα πάθη του, ήθελε να ατιμάσει την παρθένο Γλαφύρα, μια όμορφη θερα­παινίδα που ήταν στην υπηρεσία της αυτοκράτειρας.

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής

 

Εορτάζεται στις 25 του Απριλίου. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 25 Απριλίου, τότε εορτάζεται την Τρίτη της Δικαινησίμου.

 

Σύροντες εἰς γὴν Μᾶρκον οἱ μιαιφόνοι,

Πρὸς οὐρανοὺς πέμποντες αὐτὸν ἠγνόουν.

Εἰκάδι πέμπτῃ Μᾶρκον ἑνὶ χθονὶ ἄφρονες εἷλκον.

 

Βιογραφία

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Η καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. Το ιουδαϊκό όνομα του ευαγγελιστού ήταν Ιωάννης. Μάρκος ήταν το Ρωμαϊκό του επώνυμο, που πήρε κατά τη συνήθεια που υπήρχε τότε. Και μ’ αυτό έμεινε γνωστός στον χριστιανικό κόσμο.

 

Ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας. Ο ευαγγελιστής Μάρκος πιστεύεται ακόμη ότι είναι εκείνος ο νεανίσκος, που, όπως αναφέρει ο ίδιος στο Ευαγγέλιο του (Μαρ. ιδ’, 51-52), ακολούθησε τον Ιησού μετά τον Μυστικό Δείπνο στον κήπο της Γεθσημανής τυλιγμένος σ’ ένα σινδόνι. Μετά τη σύλληψη του θείου Διδασκάλου οι υπηρέτες όρμησαν και προς αυτόν. Μα ο νεανίσκος, για να γλιτώσει, αφήκε το σινδόνι κι έφυγε γυμνός.

 

Η οσία Ελισάβετ η θαυματουργός

Ο βίος της Οσίας Ελισάβετ της θαυματουργού (24 Απριλίου)

1. Άλλες γυναίκες απέκτησαν δύναμη και άλλες πλούτη, είπε ο σοφώτατος Σολομών προφητικά μιλώντας ότι όχι μόνον άνδρες μα και γυναίκες σε διάφορες εποχές έλαμψαν με την ομορφιά διαφόρων αρετών.

Έγιναν κοινω­νοί χαρισμάτων του θείου Πνεύματος κι έκαναν με τρόπο απίστευτο τέρατα και σημεία θαυμαστά σ’ ολόκληρη την οικουμένη.

Γιατί χίλιες μύριες γυναίκες στην εποχή του νόμου και αργότερα στα χρόνια της χάρης η Γραφή εμφανίζει να μεταβάλλουν την ασθένεια του γένους σε γενναίο φρόνημα.

Αυτές με εγκράτεια και σκληρή άσκηση κατατρόπωσαν γεν­ναία και με τη δύναμη του Υψίστου, αυτόν, που στα παλιά ξεγέλασε την προμήτορα Εύα κι είναι του ανθρώπινου γένους εχθρός και α­ντίπαλος, κι έτσι κέρδισαν λαμπρά της νίκης τρόπαια.

 

Κώστας Κρυστάλλης (1868-22 Απριλίου 1894): «ο ποιητής του βουνού και της στάνης»- Αφιέρωμα

Ένα αφιέρωμα στον “ποιητή του βουνού και της στάνης”, που έδωσε μια καινούρια νότα, εύρωστη, λεβέντικη και γνήσια ελληνική στην ποίηση…

βιογραφία,ποιήματα, βίντεο

Κώστας Κρυστάλλης (1868-1894): ποιητὴς καὶ πεζογράφος ἀπὸ τὴν Ἤπειρο.

Ἐγεννήθη ἐν Συρράκῳ. Ἐξέδωκε τὰ ἔργα: Σκιαὶ τοῦ ᾅδου (ὧν ἕνεκα ἐξεδιώχθη ὑπὸ  τῶν Τούρκων), Καλόγερος, Ἀγροτικά, Τραγουδιστὴς τοῦ χωριοῦ καὶ τῆς στάνης καὶ  σειρὰ διηγημάτων ὑπὸ τὸν τίτλον Πεζογραφήματα. Ἑργασθεὶς δι᾿ ὀλίγα ἔτη εἰς Ἀθήνας ὑπὸ δυσκόλους συνθῆκας, ἠσθένησε βαρέως καὶ ἀπεβίωσε ἐν Ἄρτῃ τῷ 1894.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η μάχη της Αλαμάνας (Θερμοπυλών) και το μαρτυρικό τέλος του Αθανασίου Διάκου (23-24 Απριλίου 1821)

Η μάχη της Αλαμάνας (Θερμοπυλών) (23 Απριλίου 1821) Ο Χουρσίτ πασάς, που πολιορκούσε στα Ιωάννινα τον Αλή πασά, έστειλε τον Κιοσέ Μεχμέτ και τον Ομέρ Βρυώνη με 8.000 πεζικό και 900 ιππείς  να καταπνίξουν την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα και έπειτα να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο, για να ματαιώσουν τα σχέδια του Κολοκοτρώνη για την Τριπολιτσά. Ο κίνδυνος για την επανάσταση ήταν μεγάλος. Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές οπλαρχηγούς Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στα στενά των Θερμοπυλών όπου οι Τούρκοι δεν θα είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν το ιππικό τους και την αριθμητική τους υπεροχή.

Οι 2000 νεομάρτυρες του ολοκαυτώματος της Νάουσας (1822)

 η μνήμη τους τιμάται την Κυριακή του Θωμά- 23 Απριλίου 2017

.

Η εξέγερση της Νάουσας κατά των τούρκων και το ολοκαύτωμά της (Απρίλιος 1822), παρότι είναι  ιδιαίτερα σημαντικά κομμάτια της νεώτερης Ιστορίας μας, είναι ελάχιστα γνωστά. Κι αυτό μόνο χάρη στην θυσία των γυναικών στην Αραπίτσα και στην μικρή αναφορά που γίνεται σε σχολικά εγχειρίδια. Όμως οι θυσίες των Ναουσαίων κατά την άλωση της πόλης του, κατά την καταστροφή και την ανθρωποοσφαγή που ακολούθησαν, είναι αμέτρητες και συγκλονίζουν…

Γεώργιος Καραϊσκάκης-το πέρασμα στην αιωνιότητα(23 Απριλίου 1827)

Δοῦκας Ἔκτωρ-Ὁ θάνατος τοῦ Καραϊσκάκη, 1930

1827.— Στις 22 Απριλίου 1827 έγινε μια απρογραμμάτιστη μικροσυμπλοκή μεταξύ Ελλήνων και τούρκων στην περιοχή του σημερινού Νέου Φαλήρου και ο Καραϊσκάκης που ήταν άρρωστος λόγω της φυματιώσεως που τον βασάνιζε, βγήκε από τη σκηνή του να την σταματήσει. Μια σφαίρα όμως που κανείς δεν έμαθε ποτέ από που προερχόταν, τον χτύπησε θανάσιμα· πέθανε την επόμενη 23 Απριλίου ημέρα της ονομαστικής του γιορτής.

Γεῶργιος Καραϊσκάκης, ἀρχέτυπον Ἑλλήνων

Στὸ τραγούδι ἡ “μικρὴ” Τζένη Ξεφτέρη ποὺ βλέπει μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς της. Στίχοι : Θεόδωριος Σαντᾶς, Μουσικὴ: πατὴρ Θεόδωρος Τσαμπατζίδης. 

Η Ιστορία του Γένους μας

“Πρόφτασε Τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,

όσο ακόμα ακούγεται στην Ελλάδα μας

το Χριστός Ανέστη.”

Άγιε μου Γιώργη των Ρωμηών,

άγιε μου Γιώργη των Ελλήνων, των Γραικών,

άγιε μου Γιώργη των Ορθοδόξων Χριστιανών,