Η Ανάληψη του Κυρίου: μεταξύ ουρανού και γης…

 

Όρθια, στητή, δεσπόζουσα, υπερχρονική και υπεριστορική παρουσία, μεσίτρια μεταξύ Χριστού και ανθρώπων, μεταξύ ουρανού και γης.

Έτσι ιστορεί ο βυζαντινός αγιογράφος τη Θεοτόκο στο γεγονός της Αναλήψεως.

Η συνείδηση της Εκκλησίας τη θέλει εκεί στο επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου του Υιού της, στο πλήρωμα της θείας οικονομίας, στην ένωση γης και ουρανού, στηνυπερύψωση της σαρκός που περιεβλήθη διά της Θεοτόκου ο Χριστός και στη συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Πατέρα Του.

Άξονας στην όλη σύνθεση της Αναλήψεως η Παναγία τοποθετείται ακριβώς κάτω από τη «δόξα» του Υιού της δεόμενη ισχυρώς, αλλά ήρεμη και ατάραχη μεταξύ των Αποστόλων, εκφράζοντας το αμετακίνητο της Εκκλησίας, γιατί αυτή αποτελεί την προσωποποίηση της Εκκλησίας, μεσολαβεί και ικετεύει για τη σωτηρία του πληρώματός της. «Η εκκλησιαστική σημασία της υπογραμμίζεται από την λεπτή κατακόρυφη στάση της  προς τα επάνω και από τα χέρια της τοποθετημένα σαν προσφορά και ικεσία για τον κόσμο.»

Η Ανάληψη του Κυρίου … για τα παιδιά

1. Η Ανάληψη του Χριστού εορτάζεται την 40η ημέρα μετά το Πάσχα. Αυτή πέφτει πάντα την  Πέμπτη της 6ης εβδομάδας μετά την Ανάσταση του Χριστού.

2. Όταν ο Ιησούς ανελήφθη, είπε στους μαθητές του ότι θα τους στείλει το Άγιο Πνεύμα να τους καθοδηγεί και ότι εμείς οι άνθρωποι δεν θα είμαστε ποτέ μόνοι μας.

3. Ο Χριστός εμφανίζεται στους μαθητές Του και τους φέρνει στο Όρος των Ελαιών. Είναι φοβισμένοι και συγχυσμένοι στην αρχή. Αυτή είναι η τελευταία ημέρα Του στη γη με τους μαθητές Του.

4. Ο Χριστός λέει στους μαθητές Του “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες  αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος”. Κατά Ματθαίον 28:19

5. Ο Χριστός ευλογεί τους μαθητές Του και στη συνέχεια ανεβαίνει στον ουρανό, όπου “κάθεται στα δεξιά του Πατρός”.

6. Την ημέρα αυτή, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί χαιρετούν ο ένας τον άλλον λέγοντας: “Χριστός Ανελήφθη! Αληθώς Ανελήφθη!”

 

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

του π. Δημητρίου Μπόκου

Χίλια χρόνια πρὸ Χριστοῦ ὁ βασιλιὰς Δαυῒδ καὶ ὀχτακόσια ὁ προφήτης Ἡσαΐας, μὲ τὴν ἔλλαμψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προφητεύουν τὸ συγκλονιστικὸ γεγονός, ποὺ ἡ ἐκκλησιαστική μας παράδοση ταυτίζει μὲ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Βλέπουν τὸν Μεσσία-Χριστὸ μὲ τὴ μορφὴ ἰσχυροῦ πολεμιστῆ, νὰ ἐπιστρέφει μὲ γρήγορο καὶ στιβαρὸ βάδισμα – ἔνδοξος νικητὴς – ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς μάχης, ντυμένος μὲ κόκκινη πολεμικὴ στολή. Ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἐδώμ, τὴν Ἰδουμαία (συμβολικὸ τόπο τῶν ἐχθρῶν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ) καὶ εἰδικώτερα ἀπὸ τὴν πρωτεύουσά της, τὴ Βοσόρ.

Ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ νικητῆ Χριστοῦ στὸν τόπο του, τὸν οὐρανό, μετὰ τὴ συντριβὴ τῶν ἐχθρῶν του, περιγράφεται πληθωρικὰ στὴν ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς. Οἱ οὐράνιοι ἄγγελοι ἐκπλήττονται σὲ ὑπέρτατο βαθμὸ βλέποντας ἄνθρωπο νὰ ἀνεβαίνει πάνω ἀπὸ αὐτοὺς καὶ διερωτῶνται μὲ τὰ λόγια τῶν προφητῶν: «Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἐδώμ; “Τίς ἐστιν οὗτος ὁ ὡραῖος ἀνήρ;” Καὶ δὲν εἶναι ἄνθρωπος μόνο, ἀλλὰ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος». Τὴν ἀπάντηση ἀναλαμβάνει νὰ δώσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ ὁμιλῶ γιὰ δικαιοσύνη καὶ ἔχω τὴ δύναμη νὰ φέρω τὴ σωτηρία».

Η Ανάσταση από μία άλλη σκοπιά

π. Συμεών Κραγιοπούλου

Απόψε, απόδοση της εορτής της Αναστάσεως, είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε το θέμα της Αναστάσεως του Κυρίου και από μια άλλη σκοπιά και να προσπαθήσουμε να πούμε αυτή την ώρα ο,τι ο Κύριος δώσει και ο,τι μας φωτίσει.

Όλα είναι δικά του. Η Εκκλησία είναι δική του, οι πιστοί είναι δικοί του, όλοι μας είμαστε δικοί του και οι εορτές είναι δικές του. Εκείνος δίνει τη Χάρι, εκείνος δίνει το φως, τον φωτισμό, εκείνος δίνει τη δύναμη, εκείνος αποκαλύπτει την αλήθειά του. Εκείνος κάνει τα πάντα, για να σωθούμε. Κάνει τα πάντα, για να μας κάνει πολίτες της ουρανίου βασιλείας του, αρχίζοντας βέβαια από δω, από τον κόσμο αυτό.