Για την Πόλη μας…

29 Μαΐου 1453: Η Πόλις εάλω…

φωτο: Κωνσταντινούπολη… στα αριστερά, ο τρούλος της αγια Σοφιάς

.

 

Αρχόντισσα βυζαντινή, των Ρωμηών Πόλη…

.

βέβηλα χέρια σε αιχμαλώτισαν

την πορφύρα σου ξέσχισαν

την ομορφιά σου μάδισαν

το κορμί σου καταπλήγωσαν.

.

Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης

…με τέτοιες θαυμαστές διηγήσεις μεταδίδονταν η ελπίδα και η προσμονή, από γενιά σε γιενιά.Χρέος μας να τις μεταλαμπαδεύσουμε και  στις επόμενες γενιές, μέχρι να ΄ρθει η ευλογημένη ώρα που”πάλι θα γενούν δικά μας”.

 

«ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ»

Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο «Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία».

Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε «Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι».

.

«Γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει»: Παρηγοριά και απενοχοποίηση με σκοπό την αναγέννηση της Ρωμιοσύνης

Δρ. Χρήστος Μητσάκης

.

Στους λαϊκούς θρήνους γιά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μ.Χ. από τους Οθωμανούς, κυριαρχεί η πεποίθηση πως το γεγονός αυτό είναι αποτέλεσμα της θείας θέλησης. Μάλιστα, ο στίχος:

«γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει»

αναπαράγεται αυτούσιος στα περισσότερα θρηνητικά τραγούδια ή μοιρολόγια, είτε πανελλήνιας διάδοσης, είτε τοπικά.

Απαντώνται συχνά, επίσης, και στίχοι με παρόμοιο νόημα, όπως γιά παράδειγμα οι ακόλουθοι δύο από θρηνητικό δημοτικό τραγούδι της Θράκης:

«ακούν λαλιά ‘που τον Θιό, λαλιά που τα ουράνια,

“Θα πάρ’ ου Τούρκους του ψουμί, θα σέβη κι στην Πόλη”»

η συνέχεια ΕΔΩ

“Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…”

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης:

«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδιαγια τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους

Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της Πόλης.