ΙΟΥΛΙΟΣ: Καλό μήνα!

με την λαογραφία, έθιμα και  παροιμίες του λαού μας για τον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού

.

             Ο έβδομος μήνας του χρόνου. Έχει 31 ημέρες. Την ονομασία του την καθιέρωσε ο Μάρκος Αντώνιος (το 44 π.Χ.), για να τιμήσει το φίλο του και μεγάλο στρατηγό των Ρωμαίων, Ιούλιο Καίσαρα, που γεννήθηκε αυτόν το μήνα και που, όπως είναι γνωστό δημιούργησε το «Ιουλιανό ημερολόγιο». Αντικατέστησε τον πέμπτο μήνα, τον Κυρινάλη.

.

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ:

Ο ελληνικός λαός τον ονομάζει και Αλωνάρη, Αλωνιστή ή Αλωνιάτη ή Αλωνευτή, επειδή  κατά τον μήνα αυτόν γίνεται το αλώνισμα του σιταριού.
Ακόμα τον ονομάζει Γυαλιστή ή Γυαλινό (Νάξο & Χίο), επειδή σε ορισμένες περιοχές της χώρας κατά το μήνα αυτό «γυαλίζουν», δηλ. ωριμάζουν τα σταφύλια. Επίσης αναφέρεται σαν Δευτερόλης (σαν 2^ος μήνας του καλοκαιριού), Αηλιάς ή Αηλιάτης (20/7, η γιορτή του Προφήτη Ηλία) και Φουσκομηνάς ή Χασκόμηνας (Ρόδος).

Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου)

Ξέρετε ότι υπάρχουν :

– τρία ζεύγη των  αγίων Αναργύρων;

–  είκοσι (20) άγιοι Ανάργυροι;

.(κείμενο κατάλληλο και για τα παιδιά)

 Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου) ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη. Για  αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.

Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τούς αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο αυτοκράτορας Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΚΝΑΝΑΣ Ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ

(εορτάζει στις 6 ή στις 30 Ιουνίου, ή στις 9 Ιουλίου, του 1770 ή 71,όπως αναφέρουν οι διάφορες πηγές)

Περπατώντας ανάμεσα στα όρθια και στα πεσμένα μάρμαρα, που έμειναν για να δείχνουνε την τέχνη και τον πολιτισμό των προγόνων μας, μπορεί να βρει κανείς όχι μονάχα πρόσωπα, στολίδια η χαράγματα, με θέματα ειδωλολατρικά· μα και να διαβάσει γεγονότα χριστιανικά, χαραγμένα από χέρια χριστιανών, πάνω στη σκληρή πέτρα, που είναι ένας λίθινος, μα πολλές φορές ωστόσο, ένας καλός και πιστός χρονογράφος. Έτσι μπορεί να βρει κανείς -και σήμερα ακόμη- ένα σύντομο και ολιγόλεξο χάραγμα, σ΄ έναν από τους σωζόμενους στύλους του Ολυμπίου Διός, που περιέχει σε συντομία το μαρτύριο ενός Αθηναίου Νεομάρτυρος.

Άμα προσέξει πολύ ο ευλαβικός περιηγητής, που δεν θαμπώνεται από τους τεράστιους σπόνδυλους των μαρμάρων, θα δει κάτι τρεμουλιαστά γράμματα, χαραγμένα με πολλή συγκίνηση –κ΄ ίσως και με πολύν τρόμο- από το χέρι κάποιου φιλομάρτυρος χριστιανού:«1771 Ιουλίου 9 αποκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης». Δηλαδή πριν από δυο αιώνες έγινε το μαρτύριο. Αν θελήσεις να βρεις ύστερα ποιος ήταν αυτός ο «Μιχάλης Πακνανάς», που αποκεφαλίσθη, θα σε πληροφορήσει ο συναξαριστής της Εκκλησίας: «τη αύτη ήμερα ο άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ ο κηπουρός, ο εν Αθήναις μαρτυρήσας, ξίφει τελειουται». Και φαίνεται να έδειξε μεγάλη γενναιότητα και υπομονή στο μαρτύριο, γιατί στο γνωστό δίστιχο σημειώνεται:

Τι καχ’ ολίγον λαιμόν, και σπαθηφόρε, τέμνεις; Μιχαήλ ου πτοείται την σπάθην·

Με οδηγο το «Χρονικον» των Αθηνών και το πολύτιμο «Νέον Μαρτυρολόγιον» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου, ας γυρίσουμε δυο αιώνες πίσω, για να τιμήσουμε τη μνήμη του Αθηναίου νεομάρτυρος Μιχαήλ.

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ (30 Ιουνίου)

(η ζωή και το έργο τους-για μεγάλους και παιδιά)

 Απόστολοι ονομάζονται οί Δώδεκα μαθητές του Κυρίου πού άφησαν τα πάντα καί ακολούθησαν τον Κύριο σε όλη τη δημόσια διακονία Του μέχρι της Αναλήψεως. Στή συνέχεια μετά την έπι φοίτηση του Άγιου Πνεύματος, έγιναν κήρυκες καί μάρτυρες της πίστεως στον Χριστό προς λύτρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία καί συνέβαλαν στην εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη.

Το ιερό καί τιμητικότατο αυτό όνομα δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο στους Μαθητές Του, όταν διανυκτέρευσε στο ορός προσευχόμενος’ τότε, «προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού, καί έκλεξάμενος άπ’ αυτών δώδεκα, ους καί Αποστόλους ώνόμασεν…» (Λουκ. στ’, 12-13).

“Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβούνταν κανένα πάθημα”

από τους λόγους του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου 

.

“Οί Απόστολοι περιόδευαν τή γη και κήρυτταν στο λαό τό λόγο γιά τον Κύριο και τή Βασιλεία τών Ουρανών οί ψυχές τους, όμως, ποθούσαν και διψούσαν νά δουν τον αγαπημένο Κύριο, και γι’ αυτό δέν φοβούνταν το θάνατο, αλλά τον συναντούσαν μέ χαρά· και αν ήθελαν νά ζουν στή γη, ήταν μόνο γιά χάρη του λαου, που τον άγαπούσαν.

.
Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβούνταν κανένα πάθημα. Άγαπούσαν τον Κύριο, αγαπούσαν και τό λαό, και ή αγάπη αυτή έδιωχνιε κάθε φόβο από μέσα τους. Δέν φοβούνταν ούτε μαρτύριο ούτε θάνατο, γι’  αυτό ο Κύριος του απέστειλε στον κόσμο να φωτίσουν τους ανθρώπους.

.