“Στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού…”

λόγοι οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

“… Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».

«Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα• θα γκρεμίζατε το σπίτι. Ή, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!…»…

Ο άγιος νεομάρτυς Πολύδωρος ο εν τη Νέα Εφέσω μαρτυρήσας (3 Σεπτεμβρίου 1794)

   

 Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Πολύδωρος  καταγόταν ἀπό τή Λευκωσία. Ἀνατράφηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί θεοφοβόυμενους. Στήν πατρίδα του ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα καί μετά ταξίδεψε στήν Αἴγυπτο καί σέ ἄλλες χῶρες ἀσκώντας τό ἐπάγγελμα τοῦ πραματευτῆ.

Τό 1793 τόν βρῆκε στήν Αἴγυπτο, ὅπου προσλήφθηκε ἀπό ἕνα Ζακυνθηνό ἕλληνα, δυστυχῶς ἐξωμότη, ὡς γραμματέας. Καί ὅπως εἶναι φυσικό, ἄν κανείς δέν προσέξει, μπορεῖ νά πάθει μεγάλη ζημιά. Αὐτό ἔπαθε καί ὁ νεαρός Πολύδωρος. Διασκεδάζοντας μέ τό ἀφεντικό του μέθυσε καί πάνω στό μεθύσι του ἀρνήθηκε τό Χριστό.  Ἐπειδή ὅμως ἦταν καλοδιάθετη ψυχή, ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ δέν τόν ἀποστράφηκε. Γρήγορα κατάλαβε τό ὀλίσθημά του καί μετανόησε βαθιά καί εἰλικρινά γιά τή μεγάλη του ἁμαρτία. Πρώτη του δουλειά ἦταν νά φύγει μακριά ἀπό τόν τόπο τῆς πτώσης του. Πῆγε λοιπόν στή Βηρυτό καί ἐκεῖ ἐξομολογήθηκε τήν ἁμαρτία του στόν Ἀρχιερέα τῆς πόλης. Σ

τή συνέχεια ἀποσύρθηκε στό Μοναστήρι τοῦ ὄρους τοῦ Λιβάνου λυπούμενος γιά τό μεγάλο του σφάλμα. Κλαίοντας ζητοῦσε τή συγχώρηση ἀπό τόν Ἅγιο Θεό. Ὅταν πέρασε τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, λουσμένος μέσα στά δάκρυα τῆς μετάνοιας καί πυρακτωμένος ἀπό τή χάρη τῆς θερμῆς προσευχῆς ἀναχώρησε γιά τή Πτολεμαῒδα, ὅπου ἀνακοίνωσε στόν ἐκεῖ Ἀρχιερέα τόν πόθο του νά μαρτυρήσει γιά τό Χριστό. Μέ τήν προτροπή τοῦ Ἐπισκόπου ἀναχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο, ἀλλά λόγῳ θαλασσοταρχαῆς τό πλοῖο προσάραξε στή Γιάφα. Ἀπό ἐκεῖ πῆγε στή Χίο, περίπου στά μέσα Ἰουνίου τοῦ 1713. Ἀπό τή Χίο στή Σμύρνη καί πάλι γύρισε στή Χίο. Τελικά ἔφθασε στή Νέα Ἔφεσεο, ὅπου μπροστά στό Μουφτή ὁμολόγησε τήν πίστη του στό Χριστό.

Τήν ὁμολογία αὐτή ἀκολούθησαν φρικτά βασανιστήρια, πού κατέληξαν στόν ἀπαγχονισμό τοῦ Μάρτυρα στίς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1794 ἡμέρα Κυριακή.

Τό ἱερό του λείψανο ἐνταφιάστηκε κοντά στούς τάφους τῶν Ἀρμενίων. Σήμερα ἡ τιμία κάρα τοῦ Ἁγίου Πολυδώρου  φυλάσσεται ὡς πολύτιμος θησαυρός στόν ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στήν συνοικία Πλάκα τῆς Ἀθήνας.

Τῇ Γ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰερομάρτυρος Ἀνθίμου, Ἐπισκόπου Νικομηδείας,

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν θεοκτίστου, συνασκητοῦ τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ζήνων, ἐν λέβητι μολύβδου κοχλάζοντος βληθείς, τελειοῦται

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Πολύδωρος, ὁ ἐν τῇ Νέᾳ Ἐφέσῳ μαρτυρήσας κατά τό ἔτος 1794, ἀγχόνῃ τελειοῦται   

Τῇ  αὐτῇ ἡμέρᾶ ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ

πηγή: ο Σωτήρ