Το Συναξάρι της Ημέρας (17 Οκτωβρίου)

1017

 

●     Ὁ Προφήτης Ὠσηέ

●     Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Ὁσιοµάρτυρας «ὁ ἐν τῇ Κρίσει»

●     Ἀνακοµιδὴ τοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Λαζάρου

●     Κατάθεσις Τιµίου Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Λαζάρου στὴν Κωνσταντινούπολη

●     Οἱ Ἅγιοι Κοσµᾶς, Δαµιανός, Λεόντιος, Ἄνθιµος καὶ Εὐπρέπιος οἱ Ἀνάργυροι

●     Οἱ Ἅγιοι Ἀντίγονος, Λουκιανός, Τερέντιος, Νικοµήδης καὶ Θεοφάνης

●     Οἱ Ἁγίες Ἰσιδώρα καὶ Νεοφύτη

●     Ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς «ὁ ἐν Γεωργίᾳ»

●     Μνήµη πάντων τῶν προστατῶν καὶ πολιούχων Ἁγίων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ὕδρας

 

Συνέχεια

Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας- αδελφός του οπλαρχηγού Νικηταρά (16 Οκτωβρίου 1816)

agios_neomartys_ioannis_o_tourkolekas_01

 

 16 Όκτωβρίου 1816 «Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και του λέγουν κάθησε να σε κάνουμε Τούρκο. Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος. Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. Έγινε από το αίμα του σταυρός…” Νικηταράς

Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας γεννήθηκε το 1805 στο χωριό Τουρκολέκα Αρκαδίας. Η οικογένεια του διακρινόταν για την ευλάβεια τον Θεό, για την αγάπη προς την πατρίδα και για τον ηρωισμό της. Πατέρας του ήταν ο Σταματέλος Σταματελόπουλος-Τουρκολέκας, ονομαστός αγωνιστής της περιοχής Λεονταρίου και μητέρα του, η αδελφή της συζύγου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Σοφία. Μεταξύ των τεσσάρων του αδελφών διακρινόταν ο γνωστός οπλαρχηγός Νικήτας, γνωστός ως Νικηταράς και ο διδάσκαλος της πολεμικής τακτικής ευπαίδευτος λοχαγός Νικόλαος.

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Η Απελευθέρωση της Βέροιας (16 Οκτωβρίου 1912)

 

Ο Ελληνικός στρατός φωτογραφίζεται με φόντο τη Βέροια της Μακεδονίας. Τώρα πια η πόλη ανήκει στη Νέα Ελλάδα (απελευθέρωση 16/10/1912).

Στις 15 Οκτωβρίου ο Ελληνικός στρατός έδινε μάχες στην περιοχή Τριποτάμου και Ξερολείβαδου εναντίον των Τούρκων, προχωρώντας προς τη Βέροια.

Οι Τούρκοι τη νύχτα φοβισμένοι υποχώρησαν και εγκατέλειψαν τη Βέροια την οποία κατέλαβαν οι Έλληνες στις 16 Οκτωβρίου και έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό. Στις αψιμαχίες έξω από τη Βέροια πληγώθηκαν 12 Έλληνες στρατιώτες.

 

Συνέχεια ΕΔΩ

Γυναίκες στο Μακεδονικό Αγώνα: Η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ελληνίδων Κυριών Μοναστηρίου (1902)

καπετάννισα Ελένητης Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.Φιλολόγου

από το βιβλίο (βιβλιοπαρουσίαση ΕΔΩ):
“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία”
(1453-1940 μ.Χ.)
Θεσσαλονίκη 1992
ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ
 Ηρωίδες και συνεργάτιδες των Μακεδονομάχων

Το Μοναστήρι, κτισμένο κοντά στην αρχαία Ηράκλεια, με έντονη την ελληνορωμαϊκή και βυζαντινή του παράδοση, αν και επί τουρκοκρατίας ήταν έδρα του Ρούμελη Βαλεσή, του γενικού δηλ. Διοικητού της ευρωπαϊκής Τουρκίας, υπήρξε ο τόπος απ’ όπου εκπορεύτηκε η  πρώτη οργάνωση «Μακεδονική Άμυνα», που με τα τμήματά της, το οικονομικό, το δικαστικό και το εκτελεστικό, μετέτρεψε τον αγώνα από αμυντικό σ’ επιθετικό.

Και πραγματικά στο Μοναστήρι έγιναν εκδικητές των βουλγαρικών εγκλημάτων όχι μόνο άντρες, μα και γυναίκες. Κατά πληροφορία του Μόδη, όταν αποφασίζονταν να γίνει φόνος σ’ ένα δρόμο, ειδοποιούνταν οι νοικοκυρές να αγρυπνούν, να έχουν την πόρτα ανοιχτή και να κλείνουν αμέσως μόλις έμπαινε ο εκτελεστής, που από σπίτι σε σπίτι έφευγε μακριά, αφού είχε επιτελέσει την αποστολή του.

Τα λαμπρά του εκπαιδευτήρια ήταν η  παλλόμενη καρδιά του βορείου Ελληνισμού κι οι ογδόντα Ελληνίδες δασκάλες του γαλβάνιζαν την εθνική συνείδηση των μικρών παιδιών με τέτοια τραγούδια:

«Του βουλγαρισμού η  ψώρα Μακεδόνες δεν μολύνει…»

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία”

μια σύντομη βιβλιοπαρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου:

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία” (1453-1940 μ.Χ.)
της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, Φιλολόγου

Hmakedonissa.jpg

.

Περιγραφή:Η προσφορά της Μακεδόνισσας γυναίκας στους αγώνες του έθνους (δεμένο)

Στις σελίδες του βιβλίου γίνεται προσπάθεια για να αναστηθεί η στρατιά των γυναικών της Μακεδονίας, που γίνονταν παρηγορήτριες Παναγιές στις εθνικές μας δοκιμασίες, τα εξιλαστήρια θύματα όπου εκτονώνονταν του εχθρού η θηριωδία, εκείνες που πυροδοτούσαν με ενθουσιασμό τις καρδιές των πολεμιστών, που τους τροφοδοτούσαν ψωμί και βόλια, που αγωνίζονταν στο πλευρό τους κι αναδεικνύονταν πρωτεργάτριες της νίκης, που έδιναν τα πάντα για την πατρίδα, χωρίς να ζητούν τίποτε, κι έτσι σεμνά κι αθόρυβα, σχεδόν λησμονημένες, πέρασαν στο περιθώριο της επίσημης ιστορίας μας.

 

Συνέχεια

%d ἱστολόγοι ἔχουν δηλώσει ὅτι αὐτὸ τοὺς ἀρέσει: