
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ προσέφερεν ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας εἰς τὸ Ἔθνος ὄχι μόνον κατὰ τοὺς χρόνους τῆς δουλείας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821, ὅτε ἐπρωτοστάτησεν.
Ἄπειροι εἶναι οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἐσφάγησαν ὑπὸ τῶν Τούρκων κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Ἀγῶνος. Μόλις διεδίδετο ἡ φήμη περὶ μελετωμένης ἐξεγέρσεως, ἡ μανία τῶν Τούρκων ἐξέσπα κατὰ τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Πρῶτον θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας ἔπεσε κατὰ τὴν 10ην Ἀπριλίου 1821, ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ὁ σεπτὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄. Μετ’ αὐτοῦ συνεμαρτύρησαν καὶ οἱ Μητροπολῖται Ἐφέσου Διονύσιος,Νικομηδείας Ἀθανάσιος, καὶ Ἀγχιάλου Εὐγένιος.