Ἡ Μεσοπεντηκοστή: τι είναι και τι γιορτάζουμε;

 

Τὴν ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς τὴν ἑορτάζουμε γιὰ τὴν τιμὴ τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν, δηλαδὴ τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Πεντηκοστῆς, ἐπειδὴ αὐτὴ καὶ ἑνώνει καὶ συνδέει τὶς δύο αὐτὲς ἑορτές. Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς θεσπίστηκε γιὰ τὸν ἑξῆς λόγο:

Μετὰ τὸ ὑπερφυὲς θαῦμα ποὺ ἔκαμε ὁ Χριστὸς στὸ παράλυτο, οἱ Ἰουδαῖοι, σκανδαλισμένοι δῆθεν γιὰ τὸ Σαββάτου (διότι πράγματι, Σάββατο θεράπευσε ὁ Κύριος τὸν παράλυτο), Τὸν καταδίωκαν καὶ ζητοῦσαν νὰ τὸν σκοτώσουν. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς ἔφυγε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ πῆγε στὴ Γαλιλαία, ὅπου καὶ διέμενε στὰ ὅρη τῆς περιοχῆς ἐκείνης μὲ τοὺς μαθητές Του. Ἐκεῖ ἔκανε τὸ ὑπερφυὲς θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων, καὶ ἔφαγαν καὶ χόρτασαν πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς νὰ ὑπολογίζονται στὸν ἀριθμὸ αὐτὸ γυναῖκες καὶ παιδιά.

η συνέχεια ΕΔΩ

Μεσοπεντηκοστή: η σημασία της εορτής και ο εορτασμός της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως

Η αγια Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη πανηγύριζε την ημέρα της Μεσοπεντηκοστής

 

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.

Και όμως κάποτε αυτή η εορτή  ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο όσιος νέος οσιομάρτυς Ακάκιος ο Ασβεστοχωρίτης

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ (1η Μαΐου) , μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος ᾿Ακακίου

῾Ο ῞Αγιος ῾Οσιομάρτυς ᾿Ακάκιος, κατά κόσμον ᾿Αθανάσιος, καταγόταν ἀπό τό Νεοχώρι, σημερινό ᾿Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, καί ἐγεννήθηκε τό 1792. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀναγκασθεῖ γιά βιοποριστικούς λόγους νά μετακομίσουν τό 1805 στίς Σέρρες, ὅπου παρέδωσαν τόν ἐννιάχρονο ᾿Αθανάσιο σέ κάποιον ὑποδηματοποιό, γιά νά τοῦ διδάξει τήν τέχνη του. ῞Ομως σκληρή συμπεριφορά του καί κακομεταχείριση ἐξώθησαν τόν ᾿Αθανάσιο σέ ἄρνηση τῆς πίστης του, γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά βάσανα. Στήν πράξη του αὐτή τόν προέτρεψαν καί δύο ᾿Οθωμανές, οἱ ὁποῖες παρακολουθοῦσαν τήν ἀπάνθρωπη συμπεριφορά τοῦ ἀφεντικοῦ του, καί ὑποσχόμενες μιά καλύτερη ζωή στό μικρό ᾿Αθανάσιο τόν ἔπεισαν τήν μέρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς νά ἀλλαξοπιστήσει. Μωαμεθανός πλέον ὁ ᾿Αθανάσιος, υἱοθετήθηκε ἀπό τόν Τοῦρκο γεμόνα τῆς περιοχῆς ᾿Ισούφ Μπέη, στό σπίτι τοῦ ὁποίου παρέμεινε ἐπί ἐννέα χρόνια.

Σέ ηλικία δέκα ὀκτώ ἐτῶν ὁ ᾿Αθανάσιος ἐδέχθηκε τήν πονηρή ἐπίθεση τῆς μητριᾶς του, ὁποία, καθώς ἔβλεπε τόν ᾿Αθανάσιο νά μεγαλώνει καί νά ἀνδρώνεται, τόν ἐρωτεύθηκε, ὅπως στήν Παλαιά Διαθήκη ἐρωτεύθηκε τόν ᾿Ιωσήφ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ. ᾿Επειδή ὅμως αὐτός δέν ὑποχώρησε καί δέν ὑπέκυψε στό πάθος τῆς μητριᾶς του ἐσυκοφαντήθηκε ἀπ᾿ αὐτήν στό θετό πατέρα του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκδιωχθεῖ ἀπό αὐτόν. ᾿Εκμεταλλευόμενος αὐτή τήν εὐκαιρία κατέφυγε στή Θεσσαλονίκη κοντά στούς γονεῖς του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐγκαταλείψει τίς Σέρρες, μόλις ἐπληροφορήθησαν τήν ἀρνησιθρησκεία του.

Η αγία Ταμάρα, η βασίλισσα της Γεωργίας (1 Μαΐου)

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ταμάρας, τῆς βασιλίσσης, τῆς ἐκ Γεωργίας.

῾Η ῾Αγία Ταμάρα Μεγάλη, βασίλισσα τῆς Γεωργίας, ἐγεννήθηκε περί τό 1165 καί καταγόταν ἀπό τήν ἀρχαία γεωργιανή δυναστεία τῶν Μπαγκραντίντ. Τό 1178 συνεβασίλευσε μέ τόν πατέρα της Γεώργιο τόν Γύ. ῾Η βασιλεία τῆς Ταμάρας ἔμεινε γνωστή στή Γεωργιανή ῾Ιστορία ὡς Χρυσή ᾿Εποχή. ῾Η ῾Αγία διακρινόταν γιά τή μεγάλη εὐλάβειά της καί τό ἱεραποστολικό της ἔργο. Συνεχίζοντας τό ἔργο τοῦ παπποῦ της, ῾Αγίου Δαβίδ († 26 ᾿Ιανουαρίου), διέδωσε τόν Χριστιανισμό σέ ὅλη τή Γεωργία, καί ἀνήγειρε ναούς καί μονές.

Τό 1204, ὁ κυβερνήτης τοῦ σουλτανάτου Ρούμα, ὁ Ρούκν-ἐν-Ντίν, ἔστειλε μία διαταγή στή βασίλισσα Ταμάρα, σύμφωνα μέ τήν ὁποία Γεωργία ἔπρεπε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη στόν Χριστό καί νά ἀσπασθεῖ τό Μουσουλμανισμό 

To Συναξάρι της Ημέρας (1 Μαΐου)

 

●      Ὁ Προφήτης Ἱερεµίας

●      Ὁ Ἅγιος Βάτας ὁ Πέρσης ἱεροµάρτυρας

●      Ὁ Ἅγιος Φιλόσοφος

●     Ἡ  Ὁσία Ἰσιδώρα

●      Ὁ Ἅγιος Σάββας

●     Ἐγκαίνια τῆς Νέας Ἐκκλησίας

●     Μνήµη Σεισµοῦ

●      Ὁ Ἅγιος Ἀφρικανός Ἐπίσκοπος Λουγδούνου

●      Ὁ Ἅγιος Μαῦρος ὁ ἱεροµάρτυρας καὶ «οἱ σὺν αὐτῷ»

●      Ὁ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Θαυµατουργὸς

●      Ὁ Ἅγιος Πανάρετος (+ 1793) Ἀρχιεπίσκοπος Πάφου τῆς Κύπρου

●      Ὁ Νέος  Ὁσιοµάρτυς Ἀκάκιος ἀπὸ τὸ Νεοχώρι Θεσσαλονίκης

●      Ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Χίος

●     Οἱ Ἅγιοι Εὐθύµιος ὁ Πελοποννήσιος καὶ Ἰγνάτιος ὁ νέος ὁσιοµάρτυρας

●      Ὁ Ὅσιος Παφνούτιος Μποραβίας (Ῥῶσος)

●      Ὁ Ὅσιος Γεράσιµος Ἡγούµενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδος ἐν Μπολτίνκ

 

Η αγία νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα, από την Κρήτη (1 Μαΐου)

Μια ηρωική Ελληνίδα που, όπως και πολλές άλλες, προτίμησε το θάνατο από το να παραδώσει την ψυχή και το σώμα της στα χέρια των απίστων, είναι η αγία νεομάρτυς Μαρία από την Κρήτη. Ας διαβάσουμε το βίο της:

Tὴν ἐποχὴ τῆς ἀνοίξεως, ποὺ ἀνθίζουν τὰ κρίνα καὶ εὐωδιάζει ἡ φύση,ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει καὶ αὐτὴ τὰ δικά της ἀρώματα. Ἀπὸ  τὸν πνευματικό της λειμώνα μᾶς προσφέρει πανεύοσμα ἄνθη, τὰ ἄνθη τῶν Ἁγίων. Ἕνα τέτοιο λουλούδι  εἶναι καὶ ἡ νεομάρτυς ἁγία Μαρία ἡ Μεθυμοπούλα ἀπὸ τὴν Κρήτη,ποὺ τὴν ἑορτάζουμε τὴν 1η Μαΐου.

Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κάτω Φουρνὴ τοῦ Μεραμβέλλου Ἡρακλείου. Ἔζησε στὰ δύσκολα καὶ πικρὰ χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Ὅμως ἡ βαρυχειμωνιὰ τῆς δουλείας δὲν τὴνἔπνιγε,γιατὶ ἄφηνε τὴν ψυχή της νὰ γλυκαίνεται ἀπὸ τὰ οὐράνια λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ στάλαζαν μέσα της οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της.Πόσο σημαντικὰ ἦταν ἐκεῖνα τὰ πρῶτα χρόνια!

Στὶς ἀγροτικὲς ἐργασίες ἦταν ἐπιμελὴς καὶ πρόθυμη, στὸ νοικοκυριὸ ἀκριβὴς καὶ πρώτη, στὰ πνευματικὰ ἄριστη…Μελετοῦσε τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Βίους τῶν ἁγίων, εκκλησιαζόταν τακτικά, προσευχόταν μὲ πίστη, ὑπάκουε στοὺς γονεῖς της. Ὅλοι τὴν ἀγαποῦσαν. Ἀλλὰ καὶ ἕνας τήν… φθονοῦσε. Ὁ ἐχθρὸς διάβολος, ποὺ προσπάθησενὰ τὴν αἰχμαλωτίσει στὰ δίχτυα του. Μάταια ὅμως.

Στὴν περιοχὴ ποὺ ζοῦσε ἡ Μαρία, ἐπόπτευε τὴν τάξη ἕνας χωροφύλακας Τουρκαλβανός, ποὺ τὴν ἔβλεπε καὶ τὴν ἀγάπησε μὲ πονηρὸ πάθος. Καὶ ἄρχισε τὶς ἐνοχλήσεις. Πρῶτα μὲ περιποιητικὰ λόγια καὶ κολακεῖες καὶ ἔπειτα μὲ