● Ὁ Ἅγιος Ἰουλιανὸς ἀπὸ τὴν Κιλικία
● Ὁ Ἅγιος Ἰουλιανὸς ὁ Αἰγύπτιος ἢ Λίβυος καὶ οἱ µαζὶ µ΄ αὐτὸν µαρτυρήσαντες Βασίλισσα, Κέλσιος, Ἀναστάσιος, Ἀντώνιος ὁ Πρεσβύτερος, εἴκοσι δεσµοφύλακες καὶ Ἑπτὰ ἀδέλφια
● Ὁ Ἅγιος Ἀφροδίσιος
● Ὁ Ἅγιος Τερέντιος ἐπίσκοπος Ἰκονίου
● Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Νισύριος
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉἍγιος Ἰουλιανὸς ἀπὸ τὴν Κιλικία
Ἦταν ἀπὸ τὴν Διοκαισάρεια τῆς Κιλικίας. Ὁ πατέρας του ἦταν εἰδωλολάτρης βουλευτής, ἀλλὰ ἡ µητέρα του εἶχε προσχωρήσει στὴ χριστιανικὴ θρησκεία. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἀνέθρεψε τὸ γιό της Ἰουλιανὸ σύµφωνα µὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου. ὉἸουλιανὸς ἀγάπησε τόσο πολὺ τὸν ἐσταυρωµένο Κύριο, ὥστε σὲ ἡλικία 18 χρονῶν ὁµολόγησε µὲ πολὺ θάῤῥος τὴν πίστη του στὸν ἔπαρχο Μαρκιανό, ἐνῷ γνώριζε ὅτι τὸν περίµεναν ἄγρια βασανιστήρια. Πράγµατι, µόλις τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ ἔπαρχος, διέταξε καὶ τὸν ἔδειραν ἀνελέητα, καὶ κατόπιν τὸν ἔριξαν στὴν πιὸ ἄθλια φυλακή. Ἔπειτα ὁ Μαρκιανὸς κάλεσε τὴν µητέρα τοῦ Ἰουλιανοῦνὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ γιό της καὶ νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό. Ἡ χριστιανὴ γυναῖκα, ὅταν συνάντησε τὸ νεαρὸ σπλάχνο της,ἔκανε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Προέτρεψε τὸν Ἰουλιανὸ νὰ µείνει στὸ ὕψος τοῦ χριστιανικοῦ του φρονήµατος καὶ τὸν ἐνθάῤῥυνε νὰ ὑποµείνει ὅλα τὰ µαρτύρια. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Ὅταν ὁ ἔπαρχος ξανακάλεσε τὸν Ἰουλιανό, αὐτὸς µὲ περισσότερο θάῤῥοςὁµολόγησε µπροστά του καὶ πάλι τὸ Χριστό. Ἐξοργισµένος τότε ὁ ἔπαρχος Μαριανὸς ἔκλεισε τὸν Ἰουλιανὸ µέσα σὲ ἕνα σάκο µὲδηλητηριώδη φίδια καὶ τὸν ἔριξε στὸ πιὸ βαθὺ σηµεῖο τῆς θάλασσας, ὅπου µαρτυρικὰ ὁ Ἰουλιανὸς παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸΘεό. Καὶ ἔτσι, δίκαια «λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν». Ἄξια, δηλαδή, θὰ πάρει καὶ ὁ Ἰουλιανὸς τὸ λαµπρὸ καὶ ἔνδοξο στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς, ποὺ ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος σ΄ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦν.
ὉἍγιος Ἰουλιανὸς ὁ Αἰγύπτιος ἢ Λίβυος καὶ οἱ µαζὶ µ΄ αὐτὸν µαρτυρήσαντες Βασίλισσα, Κέλσιος, Ἀναστάσιος,Ἀντώνιος ὁ Πρεσβύτερος, εἴκοσι δεσµοφύλακες καὶἙπτὰἀδέλφια
Βλέπε βιογραφία τους στὶς 8 Ἰανουαρίου. Ἐδῶ, ἄγνωστο γιατί, ἐπαναλαµβάνεται ἡ µνήµη τους.
ὉἍγιος Ἀφροδίσιος
Δόξασε µὲ τὸ µαρτύριό του τὴν γῆ τῆς Κιλικίας. Γεµάτος θεῖο ζῆλο, ἐργάστηκε γιὰ τὸ φωτισµὸ τῶν ἀπίστων,ἀποκαλύπτοντας τὸ ψεῦδος τῆς εἰδωλολατρίας καὶ διδάσκοντας τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἄρχοντας Διονύσιος, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Ἀφροδισίου, τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο. Στὴν ἀρχὴ τὸν ἔριξαν τροφὴ σὲ κάποια λέαινα µέσα στὸ ἀµφιθέατρο. Ἀλλὰ συνέβη κάτι παράδοξο. Ἡ ὁρµὴ τῆς λέαινας σταµάτησε λίγα βήµατα ἀπὸ τὸν Ἅγιο, καὶ τὸπεινασµένο θηρίο τὸν προσπέρασε χωρὶς νὰ τὸν ἀγγίξει. Κατόπιν τὸν ἔκαψαν µὲ πυρακτωµένο σίδερο, καὶ τελικὰ βρῆκε µαρτυρικὸ θάνατο µεταξὺ δυὸ µεγάλων λιθαριῶν, ὅπου τὸν εἶχαν βάλει καὶ τὸν συνέθλιψαν. Τὸ σῶµα του κυριολεκτικὰθρυµµατίστηκε, ἀλλὰ ἡ δύναµη τῆς ψυχῆς του καὶ ἡ πίστη του διατηρήθηκαν ἀκέραιες.
ὉἍγιος Τερέντιος ἐπίσκοπος Ἰκονίου
Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν θανάτωσαν µέσα σὲ ἀγκάθια.
ὉἍγιος Νικήτας ὁ Νισύριος
Γεννήθηκε στὴ Νίσυρο τὸ 1716 (κατ΄ ἄλλους 1717) ἀπὸ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦταν προύχοντες στὴν κωµόπολη Μανδράκι τῆς Νισύρου. Ὁ πατέρας του, δηµογέροντας τοῦ νησιοῦ αὐτοῦ, ἔπεσε στὴ δυσµένεια τῶν Τούρκων καὶ γιὰ νὰ ἀποφύγει τὶς τιµωρίες τους, ἐξισλαµίστηκε µὲ ὅλη του τὴν οἰκογένεια καὶ µετακόµισε στὴ Ῥόδο. Ὁ µικρότερος γιός τους ὀνοµάστηκε Μεχµέτ. Κάποτεὅµως, ὁ Μεχµέτ, τυχαῖα ἔµαθε πὼς ἦταν χριστιανὸς καὶ ἀπὸ τὴν µητέρα πληροφορήθηκε πὼς τὸν ἔλεγαν Νικήτα. Τότε σὲ ἡλικία 14 ἐτῶν ὁ Νικήτας, πῆγε στὴ Νέα Μονὴ τῆς Χίου, ὅπου στὸν ἡγούµενο ἐξοµολογήθηκε τὰ συµβαίνοντα µ΄ αὐτόν. Ὁ ἡγούµενος τὸν παρέπεµψε στὸν ἐκεῖ ἐφησυχάζοντα, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ἀρχιερέα, πρώην Θηβῶν Μακάριο, ὁ ὁποῖος τὸν µύρωσε καὶ τοῦἔδωσε χρήσιµες συµβουλές. Τότε ὁ Νικήτας ἔµεινε στὴ Μονὴ αὐτὴ κατηχούµενος καὶ ἐπέδειξε θαυµαστὸ ζῆλο στὴν προσευχὴ καὶτὴν νηστεία. Ἐκεῖ τὸν κατέλαβε ὁ πόθος τοῦ µαρτυρίου καὶ µὲ τὶς συµβουλὲς τοῦ ἀσκητῆ Ἀνθίµου Ἁγιοπατερίτη καὶ τὴν εὐχὴτῶν ἄλλων πατέρων τῆς Μονῆς, ἀναχώρησε γιὰ τὴν Χίο. Ὅταν ἔφτασε, τοῦ ζητήθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους ὁ κεφαλικὸς φόρος, τὸν ὁποῖο δὲν εἶχε πληρώσει. Τὸν παρέλαβε ὁ ὑπάλληλος Τοῦρκος, Κριµλὴς ὀνοµαζόµενος, γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴ φυλακὴ στὴθέση Βουνάκι. Τὴ στιγµὴ ἐκείνη, πέρασε ἀπὸ ἐκεῖ κάποιος Ἱερέας, Δανιὴλ ὀνοµαζόµενος, χαιρέτησε τὸν Νικήτα µὲ τὸ ὄνοµα Μεχµέτ. Ὁ Κριµλὴς ὅταν τὸ ἄκουσε, ἔµαθε περὶ τίνος πρόκειται καὶ τὸν ὁδήγησε στὸν Ἀγά. Ἐκεῖ ὁ Νικήτας ὁµολόγησε µὲ πολὺθάῤῥος τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Οἱ Τοῦρκοι, µὲ ὑποσχέσεις καὶ κολακεῖες προσπάθησαν νὰ συγκρατήσουν τὸν µάρτυρα στὴθρησκεία τους. Ἐπειδὴ ὅµως δὲν µπόρεσαν νὰ τὸ καταφέρουν, τὸν ὑπέβαλαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, ποὺ διήρκησαν δέκα µερόνυκτα. Κατόπιν τὸν ἔσυραν σὲ κάποια ἄκρη τῆς πόλης, «Κάτω Γιαλό» ὀνοµαζόµενη, ὅπου οἱ δήµιοι τὸν ἔστησαν κάτω ἀπὸτὸ Ἰβηρίτικο Μετόχι καὶ ἄρχισαν πάλι µὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις, µήπως µπορέσουν καὶ τὸν µεταπείσουν. Ἀλλ΄ ὁ Ἅγιοςἀπάντησε: «Χριστιανὸς εἶµαι, Νικήτας ὀνοµάζοµαι καὶ Νικήτας θὰ πεθάνω». Τότε τὸν ἀποκεφάλισε ὁ ἴδιος ὁ Κριµλὴς στὶς 21Ἰουνίου 1732, σὲ ἡλικία 16 ἢ 17 χρονῶν στὴ Χίο. Οἱ Τοῦρκοι, γιὰ νὰ µὴ πάρουν οἱ χριστιανοὶ κάτι ἀπὸ τὸ ἱερό του λείψανο,ἀφοῦ τὸ ἄλειψαν µὲ ἀκαθαρσίες τὸ πέταξαν στὴ θάλασσα. Σήµερα στὴ γενέτειρα τοῦ Ἁγίου, τὸ Μανδράκι τῆς Νισύρου,ὑψώνεται βυζαντινὸς ναός, ποὺ τιµᾶται στὴ µνήµη τοῦ Ἁγίου Νικήτα.
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη, Ἐκδόσεις Χ.Δ.Τσολακίδη (μέσω Σωτήρ)
Αντέχουμε... 