” Οι προδότες ήταν μάλλον μαθητές μας…” (η επιστολή μιας Μακεδόνισσας δασκάλας)

"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου"

σημ: Το ακόλουθο σχόλιο αναρτήθηκε κάτω από το κείμενο : ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ…

Το δημοσιεύω ως ξεχωριστή ανάρτηση με την ευχή να του δοθεί η ανάλογη προσοχή και να “ταρακουνήσει” συνειδήσεις εκπαιδευτικών- αλλά και γονιών…

” Είμαι δασκάλα ,

το Σάββατο μου έστειλε η ΕΛΜΕ μια ανακοίνωση να αγωνιστούμε για την μη αξιολόγηση.

Τους απάντησα:

Καλοί μου συνάδερφοι,
στις αρχές του 20ου αιώνα οι δάσκαλοι και οι δασκάλες με κίνδυνο της ζωής τους έδιναν μάχη για τα ιδανικά τους, στην Μακεδονία.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 149 ἀκόμα λέξεις

Οι δρεπανηφόρες του Διρού: η μεγαλύτερη εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού

“Ο μακρινός απόηχος του όρκου των Ελλήνων μαχητών πριν από την μάχη των Πλαταιών, όπως μας τον διέσωσε ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος «ου περί πλείονος ποιήσομαι του ζην της ελευθερίας» επαναλαμβάνεται σιωπηλά από τους ήρωες του Μεσολογγίου την τραγική εκείνη νύχτα του χαλασμού. Είναι ο όρκος των τριακοσίων του Παπαφλέσσα στο Μανάκι και των γυναικών της Μάνης που το 1826 με δρεπάνια και πέτρες κατατρόπωσαν στο Δηρό τα πολεμόχαρα στίφη του Ιμπραήμ.

 

Πρέπει να σταματήσουμε στο τελευταίο αυτό παράδειγμα , γιατί σε καμιά χώρα της γης , σε καμιά εποχή δεν παρουσιάστηκε μια τέτοια εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού.

Γιατί η θυσία του Ζαλόγγου και των γυναικών της Ναούσης ήταν βέβαια ένας ηρωισμός αφάνταστου εθνικού μεγαλείου μπροστά στον οποίο θα υποκλίνεται η ελληνική ψυχή, αφού ό,τι την έκανε βιώσιμη εξαφανιζόταν. Τέτοιος ήταν στην αρχαιότητα και ο φρικιαστικός ηρωισμός των Αβυδηνών (όπως μας τον περιγράφει ο Πολύβιος) που για να μην εξανδραποδιστούν από τον Φίλιππο έσφαξαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά αλληλοεσφάγησαν.

Συνέχεια ΕΔΩ

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Πάριος (24 Ιουνίου)

κείμενο και για παιδιά- από τους Χαρούμενους Αγωνιστές

“Ο Αθανάσιος ανήκει στη μεγάλη χορεία των διδασκάλων του Γένους που με όλη τους τη δύναμη εργάστηκαν ακαταπόνητα για τη μόρφωση του.  Ήταν πολέμιος των νέων ιδεών του Διαφωτισμού και της Γαλλικής επαναστάσεως .”

 

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Πάριος, κατά κόσμον Αθανάσιος Τούλιος, γεννήθηκε στο Κώστο της Πάρου το 1722 μ.Χ.

Την πρώτη του παιδεία την έλαβε στη γενέτειρα του και, επειδή έδειξε πως είχε ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα, ο πατέρας του Απόστολος Τούλιος, με καταγωγή από τη Σίφνο και ο οποίος κατοίκησε στο Κώστο όταν νυμφεύθηκε μια Κωστιανή, τον έστειλε στη Σχολή της Μονής του Αγίου Αθανασίου Ναούσης Πάρου. Στη συνέχεια τον έστειλε στη Σχολή του Παναγίου Τάφου και ύστερα, με έξοδα της Μονής Αγίου Αντωνίου Κεφάλου, στη Σχολή της Άνδρου, αν και οι βοιγράφοι διαφωνούν σχετικά με αυτό.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (24 Ιουνίου)

 

 

●     Τὸ Γενέθλιο τοῦ Τιµίου Προδρόµου

●     Ἡ Σύναξις τῶν Δικαίων Ζαχαρία καὶ Ἐλισάβετ

●     Ὁ Ἅγιος Παναγιώτης ὁ Καισαρεύς

●     Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος

 

Τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

 

Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος.Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε:  ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44) Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει: 

η συνέχεια ΕΔΩ