Ελένη Πολυβίου- Ελού: η Κύπρια μάνα του αγνοούμενου, που αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς…

Ελένη-Πολυβίου_1
απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’
 , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

 

“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.

Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

Συνέχεια ΕΔΩ →

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Κύπρος ,Ιούλιος 1974)

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Κύπρος ,Ιούλιος 1974)

“Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα. Τα νικάει όλα.”

 

Ήταν το καλοκαίρι του 1974.

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι

Συνέχεια 

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Συνέχεια  EΔΩ→

Ο Προφήτης Ηλίας – Επίγειος άγγελος και επουράνιος άνθρωπος (20 Ιουλίου)

ο βίος του- βίντεο για παιδιά-Ὁ Πύρινος Ἅγιος. Ἠλίας ὁ Θεσβίτης (του Φώτη Κόντογλου)

hlia 1
 (o βίος – το απολυτίκιο- ο παρακλητικός κανόνας- ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου-βίντεο για τα παιδιά-κείμενο του Φ. Κόντογλου)

Καταγωγή του προφήτη Ηλία-θαυμαστή οπτασία στη γέννησή του

Ο Προφήτης Ηλίας ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη της περιοχής Γαλαάδ, και ανήκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία:

Δυό άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η ΡΩΣΙΔΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΛΥΔΙΑ και οι στρατιώτες Κύριλλος και Αλέξιος (20 Ιουλίου 1928)

μια συγκινητική ιστορία με πολλά μηνύματα, ειδικά για νέους…

«ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν
ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής»
(Ρωμ. η’ 36)

 

Η Λυδία, κόρη ενός ιερέως της πόλεως Ούφα1, γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1901. Από παιδί ήταν ευαίσθητη, στοργική και αγαπητή από όλους. Φοβόταν την αμαρτία και κάθε τι που δεν το επέτρεπε ο νόμος του Θεού. Μόλις τελείωσε το παρθεναγωγείο στα δεκαεννιά της χρόνια, παντρεύτηκε και αμέσως έχασε τον άνδρα της στον εμφύλιο πόλεμο με την αναχώρησι του Λευκού (τσαρικού) Στρατού.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (20 Ιουλίου)

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης
Ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού του Τιμίου Προδρόμου της Μονής Στουδίου
Όσιος Αβραάμ του Κουκχλόμα
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου ηγουμένου της Μονής Μπρέστ
Σύναξη των Ρώσων αγίων των εν Γαλλία τελειωθέντων

 

Συνέχεια