Ακολούθησε ο βαρύς τραυματισμός του, εξαιτίας του οποίου εξέπνευσε μετά από λίγες μέρες.

“Ό Κώστας Γαρέφης ήταν ένα λεβεντόκορμο παλληκάρι άπ’ τις Mηλιές του Πηλίου. Άκοούθησε άπ’ την αρχή τον (καπετάν) «Ακρίτα» (Κώστα Μαζαράκη) στο Βέρμιο και έγινε ή σκιά και το δεξί του χέρι. Πρόθυμος και πειθαρχικός, γενναίος και ευγενικός, έπαιρνε όλες τις δύσκολες και επικίνδυνες άποστολές. Αυτός πήγε και σε λίγες μέρες έφερε άπ’ τά χωριά της Κατερίνης εικοσι πέντε παιδιά γιά την ενίσχυση του σώματος. Οπλίστηκαν και ντύθηκαν « ντουλαμάδες» στη Νάουσα. Την άνοιξη του 1906 ήρθε οπλαρχηγός με δικό του σώμα. Εμεινε λίγο καιρό στό Βάλτο των Γιανιτσών και τράβηξε έπειτα για την Καρατζόβα (Αλμωπία).