Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός, επίσκοπος Γορτύνης
Αγία Αριάδνη
Όσιος Ρωμύλος της Ραβάνιτσας
Αγίες Σοφία και Ειρήνη
Άγιος Κάστωρ
Άγιος Ιλαρίων της Όπτινα
Περισσότερα στοιχεῖα
Ὁ Ὅσιος Εὐµένιος ὁ θαυµατουργός, ἐπίσκοπος Γορτύνης
Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Εὐµένιος ὑπέβαλλε τὸν ἑαυτό του σὲ πολλὲς σκληραγωγίες καὶ ἀσκήσεις. Ἡ ἐγκράτεια ἦταν ἐκείνη ποὺτὸν διέκρινε περισσότερο, διότι στὸ µυαλό του εἶχε πάντα τὴν συµβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «πᾷς ὁ ἀγωνιζόµενος πάνταἐγκρατεύεται». Καθένας, δηλαδή, ποὺ ἀγωνίζεται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα, ἀκόµα καὶ στὴν τροφὴ καὶ στὸ ποτό, προκειµένου νὰπετύχει τὸν πνευµατικό του σκοπό. Καὶ ὁ Εὐµένιος, ἀκολουθώντας τὰ λόγια τοῦ θεόπνευστου Ἀποστόλου, πέτυχε. Ἀξιώθηκε νὰἱερωθεῖ καὶ νὰ γίνει ἐπίσκοπος Γορτύνης στὴν Κρήτη. Ἀπὸ τὴν νέα του θέση, ἡ ἀρετή του ἔλαµψε ἀκόµα περισσότερο καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὴν χάρη καὶ τὴν δύναµη νὰ θαυµατουργεῖ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, µία φορὰ µὲ ἀναµµένες λαµπάδες κατέκαυσε ἕναν δράκοντα, ποὺ ὅρµησε ἐναντίον του. Ἔπειτα ὁ Εὐµένιος πῆγε στὴ Ρώµη, ὅπου µὲ τὴν θεία του διδασκαλία καὶ µὲθαύµατα στερέωσε τοὺς πιστούς. Ποθώντας, ὅµως, περισσότερη σκληραγωγία καὶ ἄσκηση, πῆγε στὴ Θηβαΐδα τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στοὺς µεγάλους ἀσκητές. Ἐκεῖ παρέδωσε καὶ τὸ πνεῦµα του στὸ Θεό. Τὸ δὲ λείψανό του µεταφέρθηκε καὶ θάφτηκε µὲ τιµὲς στὴν ἕδρα τῆς ἐπισκοπῆς του, στὴν Κρήτη.
Οἱ Ἁγίες Σοφία καὶ Εἰρήνη
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. (Ἡ µνήµη τους ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 28η Σεπτεµβρίου).
Ἡ Ἁγία Ἀριάδνη
Ἂν καὶ δούλα, ἦταν ἀνώτερη καὶ λαµπρότερη ἀπὸ πολλὲς κυρίες, δοῦλες τῶν κοσµικῶν µαταιοτήτων καὶ τῶν γήινων µολυσµῶν. Ἡ ἁγία Ἀριάδνη ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Ἀδριανοῦ καὶ Ἀντωνίνου (117-139 µ.Χ.), καὶ ἔγινε χριστιανὴ στὴΦρυγία πόλη τῶν Προµισέων. Ὅταν τὸ πληροφορήθηκε ὁ ἀφέντης της Τέρτυλος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰσχυρότερους πρόκριτους τῆς πόλης, τὴν πίεζε νὰ ἐπανέλθει στὴν εἰδωλολατρία. Ἐκείνη ὅµως ἐπέµενε στὴν χριστιανικὴ ὁµολογία της, καὶ στάθηκε ἀδύνατο νὰτὴν πείσουν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, κατὰ τὴν ἡµέρα µάλιστα ποὺ γιόρταζε τὰ γενέθλιά του ὁ γιὸς τοῦ κυρίου της. Τότε τὴνἔδειραν σκληρὰ καὶ τὴν βασάνισαν γιὰ πολύ, ἀφοῦ ἔγδαραν τὶς σάρκες της µὲ σιδερένια νύχια. Γιὰ νὰ ἀποφύγει περισσότερες πιέσεις, ἐγκατέλειψε τὸ σπίτι τοῦ κυρίου της. Καὶ ἐνῷ τὴν καταδίωκαν, ἔπεσε σὲ γκρεµὸ ὅπου καὶ βρῆκε τὸν θάνατο.
Ὁ Ἅγιος Κάστωρ
Στὸ Ἁγιολόγιο τοῦ Σ. Εὐστρατιάδη, µαζὶ µὲ τὸν Κάστορα, προβάλλεται καὶ µία Ἁγία µὲ τὸ ὄνοµα Θεοδώρα.
Ὁ Ὅσιος Ρωµῦλος
Στοὺς Συναξαριστὲς δὲν ἀναφέρεται κανένα ὑπόµνηµα γιὰ τὸν ὅσιο αὐτό, βιογραφία του ὑπάρχει στὸ ὑπ᾿ ἀριθµ. 154 χειρόγραφο τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων, ποὺ συνέγραψε ὁ µαθητὴς τοῦ ἐν λόγῳ Ὁσίου, Γρηγόριος. Σύµφωνα λοιπὸν µὲ τὰστοιχεῖα αὐτά, ὁ Ὅσιος Ρωµύλος γεννήθηκε τὸ 1300 περίπου στὴν παραδουνάβια πόλη Βιδίνιο, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ὁ πατέρας του ἦταν Ἕλληνας καὶ ἡ µάνα του Βουλγάρα. Τὸ πρῶτο του ὄνοµα ἦταν Ράικος καὶ σὲ κατάλληλη ἡλικία οἱ γονεῖς του τὸνἐµπιστεύθηκαν σὲ σπουδαῖο δάσκαλο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὁ νεαρὸς Ράικος ἔµαθε τὰ πρῶτα του γράµµατα. Στὴ συνέχεια, ἐπειδὴ εἶχε κλίση στὴ µοναχικὴ ζωή, κατέφυγε στὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου τῆς Ὁδηγήτριας, κοντὰ στὸ Τίρνοβο (Βουλγαρίας). Ἐκεῖ ἔγινε µοναχὸς µὲ τὸ ὄνοµα Ρωµανὸς καὶ ἀσκήτευσε εὐδοκίµως γιὰ τρία συνεχῆ χρόνια. Κατόπιν ἔκανε κοντὰ στὸν ὅσιο Γρηγόριο τὸν Σιναΐτη καὶἔπειτα, ἀφοῦ ἔγινε µεγαλόσχηµος µὲ τὸ ὄνοµα Ρωµύλος, πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἔξω ἀπὸ τὴν Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, ὅπου µαζὶ µὲτὸν µαθητή του Γρηγόριο ἀσκήτευε στὴν ἡσυχία. Πολλοὶ Ἁγιορεῖτες ἔρχονταν κοντά του γιὰ ν᾿ ἀκούσουν τὰ σοφὰ λόγια του καὶνὰ πάρουν τὶς ὀρθὲς πνευµατικὲς συµβουλές του. Κατὰ τὸν πόλεµο ὅµως Τούρκων κατὰ Σέρβων καὶ Βουλγάρων, πολλοὶΣερβοβούλγαροι µοναχοί, λόγω φόβου, µετακινήθηκαν. Τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὁ Ρωµύλος, πηγαίνοντας στὴν Αὐλῶνα (ἴσως τῆςἈλβανίας). Κατόπιν ταξίδεψε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Ραβένιτσα τῆς Σερβίας, ὅπου στὴν ἐκεῖ Ἱερὰ Μονὴ τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Μετὰ τὸν θάνατό του, ὁ τάφος εὐωδίαζε καὶ ἐπετέλεσε πολλὰ θαύµατα.
Πηγές:
- ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό βιβλίο: «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ. Χρ. Τσολακίδη, Ἐκδόσεις Χ.Δ.Τσολακίδη (μέσω Σωτήρ)
- Ορθόδοξος Συναξαριστής
επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”
Αντέχουμε... 