«Μεγάλη η τιμή. Μεγάλος όμως και ο κίνδυνος να φανούμε άδικοι και ανάξιοι, όταν το χρέος μας είναι να αναφερθούμε στους Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας και της Παιδείας μας.
Όμως, σήμερα, την εποχή που οι Θεσμοί, η Πίστη και η Γνώση δοκιμάζονται τόσο, έρχεται, το διαχρονικό μήνυμα, η επίκαιρη διδασκαλία και η βαθειά γνώση, εκείνων που αναδείχθηκαν Προστάτες της Ελληνοχριστιανικής Παιδείας, να φωτίσει τη σκέψη μας, να εμπνεύσει το λόγο μας και να ενθουσιάσει την ψυχή μας…
Το ζήτημα δεν είναι το αν είναι επίκαιρα, το έργο και η διδασκαλία των Τριών Ιεραρχών, αλλά το γιατί είναι τόσο επίκαιρα.
Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, μπορεί να έζησαν 16 αιώνες πριν αλλά η διδασκαλία τους αφορούσε μια εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών. Άγιοι. Ιεράρχες. Διδάσκαλοι. Πατέρες. Δοχεία του πνεύματος, αλωτήρες της χάριτος, σάλπιγγες της Θεολογίας όπως τους έχει χαρακτηρίσει εμπνευσμένα ο Επίσκοπος κ. Ευστάθιος.Και οι τρεις Μεγάλοι, και οι τρεις Χρυσόστομοι και οι τρείς Θεολόγοι.
Και πίσω τους; Δίπλα τους; Μέσα τους; Τρεις αγίες, ηρωίδες, ευλογημένες, μητέρες.Η Εμμέλεια, η Ανθούσα, η Νόνα.
Η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης των Εβδομήκοντα Ογδόντα περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού ήταν κάποιος βασιλιάς Έλληνας ειδωλολάτρης και μαθηματικός που λεγόταν Πτολεμαίος. Αυτός ήθελε να κάνει κάτι εξαιρετικό που κανένας βασιλιάς δεν το είχε κάνει μέχρι τότε για να μείνει το όνομά του αθάνατο. Για να το πετύχει αυτό, κάποιοι φιλόσοφοι του πρότειναν να γράψει στους Εβραίους να του στείλουν τα πέντε βιβλία που τους είχε παραδώσει ο Μωϋσής (την Πεντάτευχο) και τα υπόλοιπα δεκαεννέα βιβλία του εβραϊκού νόμου. […]Όμως τα βιβλία ήταν γραμμένα στα εβραϊκά και οι φιλόσοφοι πρότειναν στον Πτολεμαίο να γράψει και τρίτη επιστολή στους Εβραίους για να του στείλουν διδασκάλους για να τα εξηγήσουν στην ελληνική γλώσσα.
Αντέχουμε... 