Το Μικρό και το Μεγάλο Απόδειπνο

Πώς δημιουργήθηκε η κοινή, προ του ύπνου, προσευχή; ποιες οι διαφορές τους;

και κάποιοι Ύμνοι του Μεγάλου Αποδείπνου

“Τὸ Μέγα Ἀπόδειπνο” Ἰωάννη Μ. Φουντούλη

Εἶναι μέσα στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου ριζωμένο ἕνα ἀλλόκοτο πρωτόγονο συναίσθημα μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ ὕπνου. Ὁ ζωντανός, ὁ ἐργαζόμενος, ὁ σκεπτόμενος, ὁ γεμάτος δραστηριότητα ἄνθρωπος, καμπτόμενος ἀπὸ τὴν φυσιολογικὴ κόπωση, καταλαμβάνεται ἀπὸ μία ἀκατανίκητη ἀνάγκη νὰ παραδοθεῖ στὴν ἀγκάλη τοῦ ὕπνου. Οἱ αἰσθήσεις, οἱ διανοητικὲς λειτουργίες, οἱ δυνάμεις τοῦ σώματος ἀτονοῦν καὶ ὁ ζωντανὸς γίνεται σὰν νεκρός. Εἰκόνα τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος.

Μυστήριο γιὰ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους τῶν περασμένων ἐποχῶν. Ὥρα ποὺ ἐνεδρεύουν οἱ πονηρὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου τούτου, ὁρατὲς καὶ ἀόρατες, γιὰ νὰ κακοποιήσουν ἢ καὶ ἁπλῶς νὰ πειράξουν τὸν ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο δὲν θὰ ὑπάρχει ἀνθρώπινο ὂν ποὺ νὰ μὴν αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη, ἀφήνοντας προσωρινὰ τὸν κόσμο τῶν ζώντων γιὰ νὰ περάσει στὸ μυστήριο τῆς εἰκόνας τοῦ θανάτου, νὰ στρέψει τὸ νοῦ του στὸ Θεό του καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ αὐτὸν προστασία καὶ σκέπη.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η ζωή στο σπίτι κατά την Μεγάλη Σαρακοστή

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Στις Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί; Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει , ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.

.

Ύστερα κάθησε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”. Αφού ξεκουραστείς πρέπει ν’ ασχοληθείς με κάτι, είτε προσευχή είτε εργόχειρο. Τί εργόχειρο θα κάνεις δεν έχει σημασία∙ ξέρεις ήδη τί σου αρέσει. Είναι, βλέπεις, αδύνατο να ασχολείσαι όλη την ώρα με πνευματικά πράγματα∙ χρειάζεται να έχει και κάποιο ευχάριστο εργόχειρο. Μ’ αυτό θα καταπιάνεσαι, όταν η ψυχή σου είναι κουρασμένη, όταν δεν έχεις τη δύναμη να διαβάσεις ή να προσευχηθείς. Αν, βέβαια, οι πνευματικές σου ενασχολήσεις πηγαίνουν καλά, το εργόχειρο δεν είναι απαραίτητο. Εκπληρώνει μόνο την ανάγκη αξιοποιήσεως του χρόνου , που αλλιώς θα σπαταλιόταν σε απραξία. Και η απραξία είναι πάντα ολέθρια, πολύ περισσότερο όμως στον καιρό της νηστείας.

Η Βασίλισσα της Ηπείρου Θεοδώρα

Σήμερα γιορτάζει η ОСІА ΘΕΟΔΩΡΑ † 11 Μαρτίου

 

Η καμπάνα του Μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου κτυπά πένθιμα. Μέσα στο Καθολικό της μικρής Μονής πρόσωπα θλιμμένα, μάτια δακρυσμένα. Η Ηγουμένη και οι λιγοστές μοναχές της Μονής αποχαιρετούν την Μοναχή Ευγενία κτητόρισα της Μονής τους. Η μοναχή Ευγενία κοιμήθηκε την βροχερή μέρα της 11ης του Μαρτίου 1265.

«Θεοδώρας, της εν ευσεβώς τη μνήμη γενομένης αοιδίμου Δεσποίνης ημών, της διά του Θείου και Αγγελικού Σχήματος μετονομασθείς, Ευγενίας Μοναχής, Αιωνία η μνήμη». Συνοδικό με το οποίο η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Βασίλισσας, (μοναχή Ευγενία).

Βασίλισσα Θεοδώρα, Βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και σύζυγος του Δεσπότη Μιχαήλ Β΄, του τρίτου κατά σειρά Δεσπότη του δημιουργηθέντος αμέσως μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Φράγκους . Ο Μιχαήλ ο Α΄ είχε επιλέξει σαν πρωτεύουσα του Δεσποτάτου την Άρτα και σ’ αυτήν φτάνει ο νέος της Δεσπότης Μιχαήλ  Β΄ με την νεαρή σύζυγό του Θεοδώρα Πετραλείφα στις αρχές της δεκαετίας του 1230.