Η Γέννηση του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

(κείμενο που μπορεί να  διαβαστεί και από τα παιδιά-ερμηνεία της εικόνας)

 

Στις 24 Ιουνίου η  Εκκλησία τιμά και εορτάζει το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος είχε την μεγαλύτερη τιμή από κάθε άλλο άνθρωπο, είχε δηλαδή την τιμή να βαπτίσει τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αγία μας Εκκλησία τρία μόνο Γενέθλια τιμά καί εορτάζει: 1) του Δεσπότου και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου 2) της Παναχράντου Αυτού Μητρός Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στις 8 Σεπτεμβρίου και 3) του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στις 24 Ιουνίου.

Στις ημέρες του Βασιλιά Ηρώδη ζούσε στην Ιουδαία κάποιος ιερέας που λεγόταν Ζαχαρίας. Είχε σύζυγό του την Ελισάβετ, η οποία ήταν απόγονος του Ααρών του προφήτου.

για να διαβάσετε την συνέχεια πατήστε εδώ

Οι δρεπανηφόρες του Διρού: η μεγαλύτερη εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού

“Ο μακρινός απόηχος του όρκου των Ελλήνων μαχητών πριν από την μάχη των Πλαταιών, όπως μας τον διέσωσε ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος «ου περί πλείονος ποιήσομαι του ζην της ελευθερίας» επαναλαμβάνεται σιωπηλά από τους ήρωες του Μεσολογγίου την τραγική εκείνη νύχτα του χαλασμού. Είναι ο όρκος των τριακοσίων του Παπαφλέσσα στο Μανάκι και των γυναικών της Μάνης που το 1826 με δρεπάνια και πέτρες κατατρόπωσαν στο Δηρό τα πολεμόχαρα στίφη του Ιμπραήμ.

Πρέπει να σταματήσουμε στο τελευταίο αυτό παράδειγμα , γιατί σε καμιά χώρα της γης , σε καμιά εποχή δεν παρουσιάστηκε μια τέτοια εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού.

Γιατί η θυσία του Ζαλόγγου και των γυναικών της Ναούσης ήταν βέβαια ένας ηρωισμός αφάνταστου εθνικού μεγαλείου μπροστά στον οποίο θα υποκλίνεται η ελληνική ψυχή, αφού ό,τι την έκανε βιώσιμη εξαφανιζόταν. Τέτοιος ήταν στην αρχαιότητα και ο φρικιαστικός ηρωισμός των Αβυδηνών (όπως μας τον περιγράφει ο Πολύβιος) που για να μην εξανδραποδιστούν από τον Φίλιππο έσφαξαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά αλληλοεσφάγησαν.

 

Συνέχεια ΕΔΩ

Κυριακή των Αγίων Πάντων – Ο δρόμος του Σταυρού

 

Η περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή των αγίων πάντων, ή των μαρτύρων πάντων, όπως λεγόταν σε αρχαιότερους χρόνους, αποτελείται από τα παρακάτω λόγια του Ιησού, σταχυολογημένα από το ευαγγέλιο του Ματθαίου:

«Καθένα που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον ουράνιο πατέρα μου· όποιο όμως με αρνηθεί θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον ουράνιο πατέρα μου. Εκείνος που αγαπα πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα δεν είναι αξιός μου, κι εκείνος που αγαπά γυιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιός μου, κι όποιος δέν σηκώνει τον σταυρό του και δεν με ακολουθεί δεν είναι άξιός μου. Τότε πήρε το λόγο ο Πέτρος και του είπε· να εμείς τα εγκαταλείψαμε όλα και σε ακολουθήσαμε. τι λοιπόν θα κερδήσουμε; Κι ο Ιησούς τους είπε· αλήθεια σας λέγω ότι σεις που με ακολουθήσατε, όταν ο Υιός του ανθρώπου, στη Νέα Δημιουργία, καθήσει στον θρόνο της δόξης του, θα καθήσετε και σεις σε δώδεκα θρόνους να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και όποιος άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα και μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για το όνομά μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει ζωή αιώνια. Πολλοί απ’ αυτούς που είναι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι».