Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου- 28 Αυγούστου 1904

 

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ

Καυτές ἱστορικές μνῆμες κουβαλᾶ τοῦτος ὁ μήνας. Ζωντανεύει μπροστά μας καί τούς νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-13. Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας γιορτάζουν τοῦτες τίς μέρες τά ἐλευθέριά τους ἀπό τή μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά καί παιανίζουν τή νίκη τους κατά τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων. ᾿Αλλά, μέχρι νά φουντώσει καί νά θεριέψει ὁ Μακεδονικός ᾿Αγώνας, πόσοι καί πόσες δέν ἐργάστηκαν ἀνύσταχτα πολλές δεκαετίες πρίν, δέν ριψοκινδύνευσαν καί δέν ἔγιναν ὁλοκαυτώματα, σπέρνοντας ἀπό τό δικό του μετερίζι ὁ καθένας τό σπόρο τῆς λευτεριᾶς!

Νεαρή δασκάλα Μακεδονομάχος εἶναι ἡ Βελίκα Τράικου ἀπό τό Γραδεμπόρι, σημερινό Πεντάλοφο Θεσσαλονίκης. Δέν εἶναι τυχαία ἐκπαιδευτικός. ῎Εχει ἀποφοιτήσει ἀπό τό ξακουστό ἐκπαιδευτήριο, τό ᾿Ανώτερο Παρθεναγωγεῖο Θεσσαλονίκης. Σ᾿ ἐκεῖνο τό πνευματικό φυτώριο πυροδοτήθηκε ἡ καρδιά της κι ἄναψαν οἱ μεγάλοι πόθοι νά ὑπηρετήσει τή χειμαζόμενη μακεδονική γῆ, ὅπου καί νά τή στείλουν. Καί νά την, ἕτοιμη δασκαλίτσα, διορίζεται, στά 1900, σ᾿ ἕνα χωριό κυκλωμένο ἀπό κομιτατζῆδες, στήν Καρατζόβα, στά βόρεια τῆς ῎Εδεσσας. ῎Εχει ὑπεράνθρωπο ἔργο νά ἐπιτελέσει.

Συνέχεια ΕΔΩ

Η Οσιομάρτυς Σουσάννα ή Σουσάνικ, 28 Αυγούστου

 

Ἡ ἁγία Σουσάννα, ἤ ὅπως τήν ἀποκαλοῦσαν χαϊδευτικά Σουσάνικ, ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. Καταγόταν ἀπό τήν Ἰβηρία, τήν σημερινή Γεωργία, τῆς ὁποίας βασιλιάς ἦταν ὁ Βαχτάν Γοργοσάλ. Ὁ σύζυγος τῆς Σουσάνικ, ὁ Βερκέν, ἦταν πιτιάχς, ἤτοι βασιλιάς-ἄρχοντας μιᾶς περιοχῆς τῆς Γεωργίας πού ὀνομαζόταν Κάρτλη. Ἦταν Χριστιανός, ἀλλά μόνον κατά τό ὄνομα. Τελικά, ἀρνήθηκε τήν πίστη του καί ὑποτάχθηκε χωρίς ἰδιαίτερο λόγο στόν βασιλέα τῆς Περσίας καί ἀσπάσθηκε τήν πίστη τῶν πυρσολατρῶν Περσῶν. Ζήτησε, μάλιστα, ἀπό τήν σύζυγό του, ἡ ὁποία ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, νά ἀρνηθῆ καί αὐτή τήν πίστη της. Ἐκείνη τόν ἤλεγξε γιά τήν ἀποστασία του καί στήν συνέχεια ὁμολόγησε μέ παρρησία τήν πίστη της στόν ἀληθινό Θεό. Τότε ἐκεῖνος τήν βασάνισε σκληρά, ἀνελέητα, καί γεμάτη πληγές τήν ἔριξε στήν φυλακή, ἡ ὁποία ἦταν ἕνα ἀνήλιαγο μπουντρούμι. Ἐκεῖ ἡ ἁγία πέρασε τά ὑπόλοιπα ἕξι χρόνια τῆς ζωῆς της μέ ὑπομονή, νηστεία καί προσευχή.

Ὅταν, κάποια στιγμή, πληροφορήθηκε ὅτι καί τά τρία παιδιά της ἀλλαξοπίστησαν, πόνεσε βαθειά, ἔκλαυσε πικρά, καί προσευχήθηκε θερμά γιά τήν μετάνοιά τους καί τήν ἐπιστροφή τους στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Ἀλλά καί γιά τόν σύζυγό της δέν ἔπαψε στιγμή νά προσεύχεται  καί νά παρακαλῆ γιά τήν μετάνοια καί τήν σωτηρία του.

Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας

Η μνήμη του τιμάται στις 28 Αυγούστου 

Αυτός ο μακάριος Μωυσής ήταν Αιθίοπας και πολύ μαύρος ως προς το χρώμα, δούλος ενός πολιτικού ανθρώπου, τον οποίο τον έδιωξε ο αφέντης του εξ αιτίας της μεγάλης του κακίας και της συνήθειάς του να κλέβει και να είναι δύστροπος. Αυτός λοιπόν επειδή κράτησε κακία μία φορά σε ένα βοσκό, επειδή τον εμπόδισε και δεν τον άφησε να κάμει ένα κακό, αποφάσισε να θανατώσει τον βο­σκό εκείνο. Έτσι όταν έμαθε, ότι ο βοσκός ήταν αντίπερα στον ποταμό Νείλο, την εποχή που ο Νείλος ήταν πλημμυρισμένος, δάγκωσε την μάχαιρά του με το στόμα του και, αφού τύλιξε το πανωφόρι του στο κεφάλι του, πέρασε τον ποταμό κολυμπώντας.

Ο βοσκός όμως κατάλαβε τον ερχομό του, γι’ αυτό αφήνοντας τα πρόβατά του έφυγε. Τότε ο Μωυσής διάλεξε τέσσερα κριάρια α­πό το μαντρί του φτωχού εκείνου και τα έσφαξε. Έπειτα έδεσε τα κριάρια σε σχοινί και κρατώντας το, διαπέρασε πάλι τον ποταμό κολυμπώντας. Και αφού έφαγε τα κρέατα των κριαριών και πούλη­σε τα δέρματα, πήγε στους φίλους του.

Αυτά βέβαια τα σχετικά με αυτόν τον Όσιο τα διηγήθηκα, για να δείξω, ότι είναι δυνατό να σωθούν με την μετάνοια εκείνοι, που θέλουν, ακόμη και αν κάνουν μυριάδες αμαρτίες προηγουμένως.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος (του Φώτη Κόντογλου)

“Ἕναν τέτοιον ἅγιο δέν ἔχουμε καιρό νά γιορτάσουμε. Ἔχουμε ὅμως καιρό νά γιορτάζουμε καί νά κάνουμε φαγοπότια ὅπως ἔκανε ὁ Ἡρώδης, σέ καιρό πού πεινᾶνε χιλιάδες ἀδέλφια μας.”

(ένα κείμενο του Φ.Κόντογλου, όπου περιγράφεται ολόκληρος ο βίος του Τιμίου Προδρόμου καθώς και άγνωστα στοιχεία σχετικά με τον Ηρώδη και την εποχή του.)

Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες.

Σήμερα τό πρωί ψάλαμε τή λειτουργία του πάλι μέ λίγους προσκυνητές. Τά μαγαζιά ἤτανε ἀνοιχτά, ὅλοι δουλεύανε σάν νά μήν ἤτανε ἡ γιορτή τοῦ πιό μεγάλου ἁγίου τῆς θρησκείας μας.Ἀληθινά λέγει τό τροπάρι του «Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε».

Μέ ἐγκώμια καί μέ εὐλάβεια γιορτάζανε ἄλλη φορά οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τόν Πρόδρομο, ἀλλά τώρα τοῦ φτάνει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου.