– Τί είναι αυτό που ακούγεται;
– Αεροπλάνο, Γέροντα!
– Κλείσε το παράθυρο, μην μπή μέσα! Έτσι που παλάβωσε ο κόσμος, και αυτό σιγά-σιγά μπορεί να γίνη!… Έχουν διαλυθή όλα, οικογένεια, παιδεία, υπηρεσίες… Ά, δεν τους καίγεται καρφί! Τίποτε δεν έχουν μέσα τους…
– Γέροντα, ποιός φταίει που φθάσαμε σ᾿ αυτήν την κατάσταση;
– Μιλάω γενικά· θέλω να πώ, μέχρι που έχει φθάσει η αδιαφορία!
… ο νεομάρτυς και παιδομάρτυς αδελφός του, 11χρονος άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας (16 Οκτωβρίου 1816)
…και η επιστολή της Αγγελίνας, συζύγου του Νικηταρά, για τον εμφύλιο
Ήταν μία Παρασκευή του Δεκεμβρίου του 1841, στον Πειραιά των 210 οικογενειών τότε και των μόλις 1500 κατοίκων. Στο δρόμο που σήμερα είναι η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, ζητιάνευε ένας ρακένδυτος και σχεδόν τυφλός. Αντιλήφθηκε ότι τον ζύγωνε κάποιος, που από την φορεσιά του φαινόταν ότι είναι ξένος. Μάζωξε αμέσως το χέρι του που είχε απλωμένο για να ζητιανεύει.
– Τι κάνετε στρατηγέ μου; Ρώτησε ο ξένος τον ζητιάνο.
– Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα μου, αποκρίθηκε περήφανα ο ζητιάνος.
– Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο; Επέμενε ο ξένος.
Αντέχουμε... 