Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (26 Ιουλίου) η πολιούχος αγία που ενώνει όλη την Ελλάδα!

εικόνα: η αγία Παρασκευή η Γερόντισσα, η προστάτης του ομώνυμου χωριού της Θεσ/νίκης- για το αγίασμα δείτε εδώ

Ο βίος της-κείμενο γραμμένο και για παιδιά:

Ὁ μήνας Ἰούλιος εἶναι γεμάτος ἀπό ἑορτές Ἁγίων. Ἑορτές στίς ὁποῖες συμμετέχει ὁ πιστός λαός μας μέ πολλή εὐλάβεια ἀλλά καί ἰδιαίτερη χαρά. Ὅπου κι ἄν βρεθεῖς τό καλοκαίρι, ὁπωσδήποτε θά συναντήσεις ἕνα τέτοιο πανηγύρι.
Ὡστόσο ὑπάρχει μιά γιορτή πού ἑνώνει ὅλη τήν Ἑλλάδα. Εἶναι μιά Ἁγία πού τήν αἰσθάνονται πολλές περιοχές ὡς τή δική τους πολιοῦχο… Σημάδεψε τήν ἡμερομηνία 26 Ἰουλίου. Καί ξεκίνα… Ἀπό τήν Κομοτηνή τῆς ἀκριτικῆς μας Θράκης μέχρι τούς Μολάους τῆςΛακωνίας, κι ἀπό τή Δρόπολη τῆς Βορείου Ἠπείρου μέχρι τήν Γεροσκήπου στήν Κύπρο… Πήγαινε ἀκόμη στόν Λαγκαδά τῆς Θεσσαλονίκης καί στόΛαύριο Ἀττικῆς, στήΧαλκίδα καί στά Τέμπη, στούς Σοφάδες Καρδίτσας καί στό Δομοκό Φθιώτιδας, στήν Ἁγία Παρασκευή στόν ὁμώνυμο Δῆμο Ἀττικῆς καί ὅπου ἀλλοῦ, καί θά δεῖς χιλιάδες πιστούς νά συρρέουν στούς Ἱερούς Ναούς καί στά Μοναστήρια τῆς χώρας μας, γιά νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί νά ζητήσουν τήν χάρη καί τίς πρεσβεῖες της.

Ἔλα λοιπόν κι ἐσύ, γιά νά γνωρίσεις τήν ἁγία ὁσιομάρτυρα Παρασκευή, πού ἐμπνέει τήν ζωή μας μέ τήν ἐνάρετη πολιτεία της καί στηρίζει τήν πίστη μας μέ τά καταπληκτικά της θαύματα.

Η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (25 Ιουλίου 1261)

…μια άγνωστη, αλλά ιδιαίτερα σημαίνουσα ημερομηνία για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

“Χάρη λοιπόν στη Θεία Πρόνοια, η Κωνσταντινούπολη πέρασε ξανά στην εξουσία του βασιλιά των Ρωμαίων, όπως ήταν δίκαιο και όπως έπρεπε την εικοστή Πέμπτη Ιουλίου, κατά την τέταρτη επινέμηση και κατά το έτος έξι χιλιάδες εφτακόσια εξήντα εννιά από γενέσεως κόσμου, ενώ ήταν υπό κατοχή για πενήντα οχτώ χρόνια…”

Η επέτειος της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τη φράγκικη τυραννία πριν από 750 χρόνια (το άρθρο γράφτηκε το 2011) περνά απαρατήρητη. Σημειώνεται ότι η πανηγυρική είσοδος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου στην Πόλη έγινε ανήμερα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου του 1261. Στα πολλά μας και σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λησμονήσαμε μια από τις σημαντικές επετείους της Ιστορίας του Ελληνισμού.

Ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης: 25 Ιουλίου 1261

Ύστερα λοιπόν από 57 χρόνια λατινικής κυριαρχίας η πόλη του Μ. Κωνσταντίνου ήταν πάλι βυζαντινή.

Στις 25 Ιουλίου 1261 ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη. Στην εικόνα, μολυβδόβουλο (μολύβδινη σφραγίδα) του Αλέξιου Στρατηγόπουλου, περίπου 1251-8. Zacos, G., Veglery, A., Byzantine Lead Seals, Vol. 1, Part III, Basel 1972, p. 1577, pl. 190, no. 2756.

αναδημοσίευση από το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

.

Λίγο μετά τη στέψη του σε αυτοκράτορα τον Ιανουάριο του 1259 ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος έπρεπε να αντιμετωπίσει την εναντίον του συμμαχία που είχε συνάψει ο Μιχαήλ Β’ της Ηπείρου με το βασιλιά Μανφρέδο της Σικελίας και τον πρίγκηπα Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο της Αχαΐας. Οι σύμμαχοι είχαν κερδίσει επιπλέον την υποστήριξη των Σέρβων και των Αλβανών.

Ο Μιχαήλ κατάφερε να φανεί αντάξιος των περιστάσεων. Έθεσε επικεφαλής των αυτοκρατορικών στρατευμάτων τον αδελφό του Ιωάννη που νίκησε τις δυνάμεις των συμμάχων στη μάχη της Πελαγονίας το φθινόπωρο του 1259.

 

Επόμενο βήμα του Μιχαήλ ήταν πλέον η προσπάθεια ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης. Για να εξασφαλιστεί από ενδεχόμενη αντίδραση της Βενετίας που 

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Ιουλίου 2020: η θεραπεία των δύο τυφλών

Ἄνοιξε τὴν καρδιά σου στὸ Χριστό

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 27-35)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

 

Ένα ξεχωριστό δώρο γάμου – …και ο βίος της αγ. Ολυμπιάδας (25 Ιουλίου)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σαν «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει:

«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του πατέρα.  Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου:

Η Κοίμηση της Αγίας Άννης και ο πόνος των Θεοπατόρων

“Η χαρά η παγκόσµια, η γέννηση της Θεοτόκου, προήλθε µέσα από το πόνο της ατεκνίας των Θεοπατόρων Ιωακείµ και Άννης.”

Η Κοίμηση της Αγίας Άννης, της μητέρας της Παναγίας μας και γιαγιάς του Χριστού (τιμάται στις 25 Ιουλίου):

«Η Αγία Άννα, η γιαγιά κατά σάρκα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ήταν από τη φυλή του Λευί, κόρη του ιερέα Ματθάν και της γυναίκας του Μαρίας. Ο Ματθάν ιεράτευε επί της βασιλείας Κλεοπάτρας και Σαπώρου ή Σαβωρίου, βασιλιά των Περσών, και της βασιλείας Ηρώδου του Αντιπάτρου. Ο Ματθάν είχε τρεις κόρες, τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα. Παντρεύτηκε η πρώτη στη Βηθλεέμ και γέννησε τη Σαλώμη, τη μαία. Παντρεύτηκε η δεύτερη, κι αυτή στη Βηθλεέμ, και γέννησε την Ελισάβετ (τη μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου).

 

Στις 25 Ιουλίου του 1924 γεννήθηκε ο όσιος Παΐσιος

Τα παιδικά χρόνια και οι γονείς του Γ.Παΐσιου

Βάπτιση καί ξερριζωµός

Στά Φάρασα τῆς ἁγιοτόκου Καππαδοκίας, στίς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924, ἀνήµερα τῆς ἁγίας Ἄννης γεννήθηκε ὁ Γέροντας.Στήν βάπτιση οἱ γονεῖς του ἤθελαν νά τόν ὀνοµάσουν Χρῆστο, στό ὄνοµα τοῦ παπποῦ. Ὁ ὅσιος Ἀρσένιος ὅµως εἶπε στήν γιαγιά του: «Ἔ, Χατζηαννά,τόσα παιδιά σοῦ βάπτισα! Δέν θά δώσεις καί σέ ἕνα τό ὄνοµά µου;». Καί στούς γονεῖς εἶπε: «Καλά, ἐσεῖς θέλετε νά ἀφήσετε ἄνθρωπο στό πόδι τοῦ παπποῦ,ἐγώ δέν θέλω νά ἀφήσω καλόγηρο στό πόδι µου;». Καί γυρίζοντας στή νουνά τῆς λέγει: «Ἀρσένιο νά πῆς». Τοῦ ἔδωσε δηλαδή τό ὄνοµά του καί τήν εὐχή του,καί προεῖδε ὅτι θά γίνει καλόγηρος, ὅπως καί ἔγινε.Τό ἔτος πού γεννήθηκε ὁ Γέροντας ἔγινε ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσµῶν καί ξερριζώθηκε ὁ Ἑλληνισµός τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τίς πατρογονικές του ἑστίες. Πῆρε καί ἡ οἰκογένεια τοῦ Γέροντα µαζί µέ τούς ἄλλους Φαρασιῶτες καί τόν ὅσιο Ἀρσένιο τόν δρόµο τῆς πικρῆς προσφυγιᾶς. Στό καράβι µέσα στόν συνωστισµό κάποιος πάτησε τό βρέφος (Ἀρσένιο) πού κινδύνεψε νά πεθάνη. Ἀλλά ὁ Θεός κράτησε