ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Καλό μήνα!

 

παραδόσεις, έθιμα και παροιμίες για τον Αύγουστο

από την Ελληνική παράδοση και ζωή

Ο μήνας Αύγουστος χρωστάει το όνομά του στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο. Όπως ο Οκταβιανός Αύγουστος διαδέχτηκε στην κεφαλή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον Ιούλιο  Καίσαρα έτσι και ο μήνας Αύγουστος διαδέχεται κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο. Το 40 π.Χ. ο Οκταβιανός πρόσθεσε αυθαίρετα  μια επιπλέον ημέρα  στον Αύγουστο, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο ώστε να μη στερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο (θέμα τιμής έναντι του Ιουλίου Καίσαρα). Έτσι  ο Αύγουστος έχει τώρα 31 και ο Φλεβάρης 28 ημέρες (Κουτσοφλέβαρος).

Ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία με τις παρακλήσεις, τη νηστεία, τη Κοίμησή της, τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και με την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.

“Καλή Παναγιά να έχουμε!”

Καλή Παναγιά! Είναι η ευχή που ανταλλάζουμε οι Χριστιανοί μέσα στο Πάσχα του Καλοκαιριού.   

 

“Πώς θέλετε να νοιώσετε ότι είναι Δεκαπενταύγουστος;” έλεγαν οι παλιοί.

«Πώς θέλετε να νοιώσετε ότι είναι Δεκαπενταύγουστος χωρίς να κάμετε νηστεία; Άλλωστε μεγάλη Δεσποτική ή Θεομητορική γιορτή χωρίς να προηγείται νηστεία δεν νοείται. Πώς θα γιορτάσουμε την Κοίμηση της Παναγίας όταν καταλύουμε τα πάντα;

Προ του πολέμου η νηστεία ήταν καθολική και τότε την έλεγαν «ελαφρά νηστεία» διότι υπήρχαν άφθονα φρούτα, σταφύλια, πεπόνια, καρπούζια, απίδια κ.λ.π. πολλά κηπευτικά είδη και ιδίως η ντομάτα με την οποίαν έφτιαχναν «τη νερόβραστη σούπα » που ήταν υπέροχη. Οι πιο γέροι μας έλεγαν ότι δεν είναι νηστεία αυτή με τόσα πράγματα.

 

Ο ανώνυμος νεομάρτυς από την Κρήτη (31 Ιουλίου 1811)

Mαρτύρησε ,γιατί αρνήθηκε να συγκατανεύσει στις μιαρές διαθέσεις του σοδομίτη αφέντη του…

Μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Ιούλιο του 1811

Ο άγιος καταγόταν από την Κρήτη, από ευσεβείς γονείς . Στην ηλικία των είκοσι ετών εργαζόταν με μισθό σε κάποιο τούρκο αγά από την Κρήτη. Όταν ήταν με τον αφέντη του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,κάποια νύχτα ο αγάς του ζήτησε να κοιμηθεί μαζί του, καθώς υπήρχε συνήθεια στους τούρκους να έχουν και αγόρια εκτός από γυναίκες .

Ο άγιος, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε, ως ευσεβής και θεόφρων που ήταν. Ο αγάς οιστρηλατούμενος από το άνομο πάθος προσπάθησε να τον βιάσει. Ο μάρτυρας αντιστεκόταν με όλες του τις δυνάμεις και μη έχοντας πώς αλλιώς να απαλλαγεί από τα μιαρά χέρια του άρπαξε μια από τις μαχαίρες του αγά και έσφαξε τον Ισμαηλίτη, καθώς άλλοτε ο Φινεές τον Μαδιανίτη. (σημ. Αντέχουμε:δείτε στην συνέχεια για τον Φινεές)