Στις 26 Οκτωβρίου του 1903, ημέρα πανηγύρεως του Ιερού Ναού αγίου Δημητρίου Κάτω Νευροκοπίου (π.ον. Τίρνοβο), όρισε το βουλγαρικό Κομιτάτον καί εισήλθαν ένοπλοι στην πανηγυρίζουσα ακκλησία άνω των 30 λησταντάρται (κομιτατζήδες) , οι οποίοι απήγαγαν τέσσερις Έλληνες , τους έβγαλαν από τον ναό και τους κατεκρεούργησαν…
Την σφαγή αυτή κατήγγειλε σε επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο τότε Μητροπολίτης Δράμας και μετέπειτα εθνομάρτυρας εν Σμύρνη, άγιος Χρυσόστομος (Καλαφάτης).
ένα κείμενο- μαρτυρία μιας γυναίκας που έζησε τα γεγονότα των ημερών εκείνων και τα αναθυμάται με συγκίνηση και τα μεταδίδει με γλαφυρότητα στους ακροατές της…παρ΄όλο το μεγάλο μέγεθος της ομιλίας, την παραθέτουμε αυτούσια, γιατί θα την “αδικούσαμε” αν την συντομεύαμε- “Αντέχουμε…”
Της Φρόσως Ιωαννίδη*
Είναι μεγάλο το χάσμα του χρόνου. Μια 35ετία. Μεγάλο και το χάσμα της ζωής, (από μια κρίσιμη κι επικίνδυνη πλέον φάση της), για μια αποτύπωση, στο χαρτί, βιωμάτων – γεγονότων, όσο το δυνατόν ακριβέστερη. Κι είναι πολύ δύσκολο για μάς, με την ψυχρή τώρα λειτουργία της μνήμης, να πετύχουμε ώστε το παρελθόν, δραματικό και ιερό παρελθόν, να φωτίσει, έστω και για λίγο, τους ακροατές μας, γεφυρώνοντας αυτό το διπλό χάσμα, που προαναφέραμε.
.
ελάχιστη ανταπόδοση στην τεράστια προσφορά τους. ΑΘΑΝΑΤΕΣ!
(ένα συγκινητικό κείμενο της ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ)
Είχε φασόλια μαυρομάτικα, τα μούσκεψε, έριξε ξύλα στο τζάκι, μπας και σβήσει, γιόμισε καπνούς το σπίτι, δεν καλοτράβαγε το τζάκι, άτσαλα το ‘χε χτίσει ο μακαρίτης.
Απ’ το στενόμακρο παραθύρι κοίταξε τον ουρανό, μπλαβιασμένος ο ουρανός, χιονίζει μερόνυχτα, μα δε λέει να ξεθυμάνει. Καινούργιο χιόνι πάνω στο παλιό και ο λυσσασμένος παγωμένος αγέρας, να το κάνει πάγο. Βουνά ο πάγος να παραβγαίνουν θαρρείς σε μπόι με τα κατσάβραχα.
Για τον κύρη της ξέρει, τον πήρε κοντά του ο Θεός! Θεός σχωρέσ’ τον.
Μα εκείνος που να ‘ναι; Ο γιος της, το μοναχοπαίδι της, ε, βρε παιδεμός να τον μεγαλώσει, άντρακλας έγινε, που η Παναγιά να τον φυλάει.
῾Η Σαλονίκη ποὺ ἔσβηνε μὲ τοῦ καιροῦ τὸ διάβα– καντήλι ποὺ τρεμόφωτο γιὰ λάδι λαχταρᾶ-ἀποβραδίς κοιμήθηκε δυστυχισμένη σκλάβα,καὶ τὴν αὐγούλα ξύπνησεν ἀρχόντισσα κυρά.Τί νά ᾽βλεπε στον ὑπνο της, τί ν΄σ ‘ταν τ ονειρο της;– Τὸν Ἅι – Δημήτρην ἔβλεπε στ’ ἄτι του τὸ γοργό,ποὺ ροβολώντας ἔκραζε μὲ τὴ φωνὴ τῆς νιότης:«Ἄνοιξε πόρτα τῆς σκλαβιᾶς, ἡ Λευτεριὰ εἶμ’ ἐγώ!»Συνέχεια ΕΔΩ→
Ο Άγιος Δημήτριος στις πηγές αποκαλείται μεγαλομάρτυς φιλόπολις, σωσίπολις και μυροβλύτης. Μυροβλύτης γιατί ανέβλυζε μύρο από τον τάφο του, το οποίο ελάμβαναν οι πιστοί μέσα σε φιαλίδια που ήταν κατασκευασμένα από γυαλί, πηλό ή μολύβι, τα λεγόμενα κουτρούβια.
Το μύρο του Αγίου είναι το θαύμα του Θεού και η μεγάλη ευλογία του Μεγαλομάρτυρος προς τους πιστούς Χριστιανούς που επικαλούνται τις ακοίμητες πρεσβείες του.
Υπάρχουν πολλές αυθεντικές μαρτυρίες για το Μύρο του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου. Παραθέτουμε ενδεικτικά τις ακόλουθες:
Σήμερα 26/10 εορτάζουν:Άγιος Δημήτριος ο ΜυροβλύτηςΜνήμη Μεγάλου ΣεισμούΜνήμη της μεταφοράς της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην ΚωνσταντινούποληΆγιος ΛούπποςΆγιοι Αρτεμίδωρος και ΒασίλειοςΑγία ΛέπτιναΆγιος ΓλύκωνΆγιος Ιωάσαφ ο νέος οσιομάρτυραςΑνακομιδή των Ιερών Λειψάνων του νεομάρτυρος Γεωργίου, του εν ΙωαννίνοιςΑγία Λεωντίνη η μάρτυςΌσιοι δύο Λεόντιοι οι εν ΆθωΆγιος Eata του HexhamΌσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος ΝόβγκοροντΆγιος Αντώνιος Επίσκοπος Βολογκντά της Ρωσίας
Αντέχουμε... 