Ο τυφλός άνθρωπος που καθόταν μπροστά στις πύλες της Ιεριχούς ήξερε ότι είναι τυφλός. Και εμείς είμαστε τυφλοί, αλλά δεν το ξέρουμε. Εκείνος το ήξερε, γιατί όλοι γύρω του μπορούσαν να του πουν ό,τι βλέπουν. Μπορούσαν να του περιγράψουν ό,τι βλέπουν και έτσι εκείνος μπορούσε να καταλάβει τί του λείπει.
Και εμείς είμαστε τυφλοί. Αν συγκριθούμε με τους αγίους – δηλαδή με ανθρώπους όπως εμείς που, όμως, έγιναν φώς με όλη την ψυχή τους, που μάθαιναν να βλέπουν με την καρδιά και με το νου τους, τότε γίνεται σαφές, πόσα δεν βλέπουμε. Πολύ άσχημο, όμως, σε αυτή την κατάσταση για μας, είναι το γεγονός, ότι υπάρχουν ανάμεσά μας πολύ λίγοι άνθρωποι που βλέπουν, αλλά ακόμα πιο άσχημο είναι, ότι πιστεύουμε, ότι αυτή η κατάσταση της πλειονότητας των ανθρώπων είναι η κανονική.