“Γιορτή του πατέρα” η Κυριακή του ασώτου υιού

“Χρόνια πολλά, μπαμπά!” ευχήθηκαν σήμερα τα παιδιά στον μπαμπά τους.

Άκουσαν στο ραδιόφωνο, στην παιδική εκπομπή της Λυδίας της Φιλιππισσίας, ότι σήμερα είναι η γιορτή του Πατέρα!…

Και γιατί να μην είναι;… υπάρχει μεγαλύτερο πρότυπο για όσους άντρες έχουν γίνει γονείς από το πρότυπο του Ουράνιου Πατέρα όλων μας;

Η παραβολή του ασώτου υιού δεν έχει ως πρωταγωνιστή μόνο τον άσωτο υιό…έχει και τον σπλαγχνικό Πατέρα , που καρτερικά προσμένει την επιστροφή του και με άπειρη αγάπη δέχεται την ολόψυχη μετάνοιά του και τον βάζει και πάλι  στο πατρικό σπίτι.

.

 

Κωστής Παλαμάς : 160 χρόνια από την γέννηση του

 

160 χρόνια συμπληρώθηκαν εφέτος από την  γέννηση του δεύτερου μετά τον Διονύσιο Σολωμό εθνικό ποιητή μας τον Κωστή Παλαμά .Πολισχυδής πνευματική προσωπικότητα που αγαπήθηκε όσο λίγοι λογοτέχνες μας.

Ποιητής γεννημένος στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του 1859 -εκεί το σπίτι του σήμερα Μουσείο/οδός Κορίνθου- ,μεγάλωσε στο Μεσολόγγι κοντά στον θείο του Δημήτρη Παλαμά μετά το θάνατο των γονιών του όταν  ο μικρός Κωστής ήταν μόλις 7 χρόνων.

Κι από το Μεσολόγγι στην Αθήνα για σπουδές και μια λαμπρή, μοναδική διαδρομή   στα Ελληνικά γράμματα.

 

Η αγία νεομάρτυς Κυράννα, η φίλη της αγίας Ακυλίνας- Αγγελίνας και η θαυμαστή εύρεση των αγίων λειψάνων τους

(στην ανάρτηση αυτή συγκεντρώσαμε όλους τους συνδέσμους που οδηγούν σε παλαιότερες αναρτήσεις για τις δύο αγίες )

σημείωση: Η αγία Κυράννα μαρτύρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1751.  Στην Όσσα όμως η αγία εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου. Αιτία αυτής της εορτολογικής μετατοπίσεως ίσως είναι το ότι ο εορτασμός της κατά τις 28 Φεβρουαρίου συχνά συνέπιπτε με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο χαρμολύπης, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επιπλέον οι κάτοικοι της Όσσας ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο χωριό τους εξαιτίας των εορτών των Χριστουγέννων. (στοιχεία από saint.gr)

 

Ο βίος και το μαρτύριο της αγίας νεομάρτυρος Κυράννας- η θαυμαστή εύρεση των αγών λειψάνων της

Η Όσσα, ένα χωριό κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, είναι ο τόπος που αγία Κυράννα γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και έχτισε την προσωπικότητά της, με όλες εκείνες τις αρετές, που οι Ελληνίδες μητέρες μεγάλωναν και γαλουχούσαν τα παιδιά τους στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Συνέχεια ΕΔΩ

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2021- του Ασώτου

Ευαγγ. Ανάγνωσμα- του Ασώτου

(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΕ´ 11 – 32)

 

Εἶπε δέ· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.  καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.  καὶ μετ’ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.  δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.  καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους·  καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.  εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι!  ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.  καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.  εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,  καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,  ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.  Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν,  καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.  ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·  ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ’ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·  εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

 

Η εγκράτεια στην έγγαμη ζωή

(ένα λεπτό και ευαίσθητο θέμα, πραγματεύεται ο άγιος Παΐσιος με πολλή διάκριση στο ακόλουθο κείμενο)

 

Ο Θεός « εποίησε τα πάντα, καλά λίαν ». Ο άνδρας νιώθει μια φυσική έλξη προς την γυναίκα και η γυναίκα προς τον άνδρα. Αν δεν υπήρχε αυτή η έλξη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε κανείς να κάνη οικογένεια. Θα συλλογιζόταν τις δυσκολίες που θα είχε αργότερα με την ανατροφή των παιδιών κ.λ.π., και δεν θα αποφάσιζε να ξεκινήσει.

Συνέχεια ΕΔΩ

27 Φεβρ. 1998: εκοιμήθη εν Κυρίω ο παπα Εφραίμ Κατουνακιώτης (ευλαβικό αφιέρωμα)

6 Δεκεμβρίου 1912 – 27 Φεβρουαρίου 1998

Την νύκτα από 26 έως 27 Φεβρουαρίου 1998 με το νέο ημερολόγιο κοιμήθηκε εν Κυρίω στον αγιασμένο Άθωνα, το Αγιώνυμο Όρος, “τον σεβάσμιον χώρον, την των αρετών εστίαν”, όπως το αποκαλεί ο αγιορείτης άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ένα αγιασμένο και ευώδες άνθος από το Περιβόλι της Παναγίας, και μάλιστα από το περιβόλι της ερήμου του Αγίου Όρους, ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

Άργησε να γίνει γνωστή η κοίμηση του ευλογημένου και αγίου αυτού Γέροντος, γιατί ο παπα-Εφραίμ ανήκε στην κατηγορία εκείνων των μοναχών, που δεν επιδιώκουν την προβολή, αλλά παραμένουν μέσα στο μυστήριο της ησυχίας, που είναι η μεγαλύτερη κραυγή γι’ αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τα του Πνεύματος. Δυστυχώς, η σύγχρονη επιστήμη της πληροφορικής ασχολείται με τους ανθρώπους που ζουν μέσα στο σύστημα της διαμορφώσεως της κοινής γνώμης, ενώ αγνοεί τις ηρωικές εκείνες μορφές που ζουν μέσα στην ελευθερία του πνεύματος, αφού απηλλάγησαν από τον νόμο της φθοράς και της κτιστότητος.

Φύλλα Κατοχής (26 Φλεβάρη 1943)

της Ιωάννας Τσάτσου

(Η συγγραφέας, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες πατριώτες, ανέπτυξε στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μια πολύπλευρη αντιστασιακή δραστηριότητα. Τα Φύλλα Κατοχής(1965) είναι σελίδες από το προσωπικό της ημερολόγιο. Αναφέρονται σ’ αυτό περιστατικά που τα έζησε η ίδια).

 

Όλη την αρχαία Ελλάδα ζωντάνεψε γύρω μας ο Ηλίας Κανάρης, ως και την ποιότητα των θανάτων της. Όχι γιατί είναι πιο γενναίος απ’ τους άλλους γενναίους, μα γιατί αγκαλιάζει τη δύσκολη ώρα με τέτοιο μπρίο*, που οι εχθροί στέκονται απέναντί του αδύναμοι. Χωρίς να το υποπτεύεται ο ίδιος, σκέπτεται σαν τον Σωκράτη*.

Σε τίποτα δεν μπορούν να τον βλάψουν, μόνο να τον σκοτώσουν μπορούν. Μα εκείνος το παιχνίδι του πολέμου και του θανάτου το παίζει με κέφι, το γλεντάει. Σαν τον Οδυσσέα μεταχειρίζεται τις μεγάλες και μικρές αρετές του, ετοιμότητα, πονηριά, αντρίκια ψυχή, σωματική ρώμη.

Η αγία οικογένεια της αγ. Φωτεινής της Σαμαρείτιδος (26 Φεβρουαρίου)

26 Φεβρουαρίου: εορτάζει η Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα και η οικογένειά της:

οι πέντε αδελφές της:Αγία Ανατολή-Αγία Φωτώ-Αγία Φωτίς-Αγία Παρασκευή-Αγία Κυριακή

οι δύο γυιοί της:Άγιος Φωτεινός-Άγιος Ιωσής

ο Άγιος Σεβαστιανός ο δούκας

δείτε στην συνέχεια και ένα μεγάλο θαύμα της αγίας Φωτίδος σε αλλόπιστο!

Σύντομο συναξάρι:

Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαμαρίτισσα στην καταγωγή και διέμενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έκλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συμπολίτες της και για αυτόν την είχαν στιγματίσει.

.
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθηκε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε με την Αγία Φωτεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό

O Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ο Κάλφας (26 Φεβρουαρίου)

Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Φεβρουαρίου 1575

Ο Άγιος ήταν γέννημα και θρέμμα του Γαλατά Ήταν περίφημος ξυλογλύπτης, λεπτουργός και εργαζόταν στο ανάκτορο του Σουλτάνου. Ήταν άνθρωπος ταπεινός και ελεήμων. Πάντρευε ορφανά, απελευθέρωνε φυλακισμένους και πολλές άλλες καλοσύνες έκανε .

Ένας αγάς λοιπόν του παρέδωσε ένα παιδί, ανηψιό του, που τότε είχε έρθει από την Ανατολή, να του μάθει την τέχνη της λεπτουργικής. Μπαίνοντας και βγαίνοντας το παιδί με τον μάστορά του τον Ιωάννη στο παλάτι είδε εκεί τα παιδιά , τα ονομαζόμενα από τους Τούρκους ιτζ – ογλάνια , πως ζούσαν και θέλησε να συγκαταριθμηθεί μαζί τους . Πήγε στον θείο του , το ανέφερε και ο θείος παρεκάλεσε τον Ιωάννη , ο οποίος είχε γνωριμίες στο σαράι , να βάλει τον ανηψιό του στα ιτζ – ογλάνια. Πράγμα το οποίο έγινε. Το παιδί λοιπόν είχε σε μεγάλη εκτίμηση τον Ιωάννη και τον αγαπούσε πολύ.

.

Ο άνεμος που παγώνει την ψυχή …

.

.

Λυσσομανούσε έξω ο αέρας

σφύριζε και ήταν έτοιμος να τα πάρει και να τα σηκώσει όλα

να ξεριζώσει τα δέντρα που αντιστέκονταν στο φύσημά του

και να πετάξει πέρα κάθε τι που έβρισκε στο πέρασμά του…

και εμείς, μέσα στην ζεστασιά του σπιτιού μας

απολαμβάναμε την θαλπωρή του.

.

Συνέχεια ΕΔΩ

“Καλύτερα να πετάξεις μια πέτρα άσκοπα, παρά μια κουβέντα…” (σκέψεις και λόγοι περί σιωπής)

 

Καλύτερα να πετάξεις μια πέτρα άσκοπα, παρά μια κουβέντα. Λέγε όσα πρέπει και όταν πρέπει και μην ακούς όσα δεν πρέπει. Το να μη φανερώνεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.

αγ. Ιω. Δαμασκηνός

****

Αν μας είναι αδύνατον να μην ταραχθούμε (σε μια προσβολή ή ύβρη), πρέπει τουλάχιστον να συγκρατούμε την γλώσσα μας, καθώς λέει ο ψαλμωδός: «Έταράχθην και ουκ ελάλησα».

Ο Άγιος Ρηγίνος, ο πολιούχος της Σκοπέλου (25 Φεβρουαρίου)

κείμενο  και για παιδιά ,από το νεανικό περιοδικό Προς τη Νίκη

Ο άγιος Ρηγίνος έζησε τον 4^ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στη Λειβαδιά της Βοιωτίας και μεγάλωσε μέσα σε χριστιανική οικογένεια με πιστούς και ευσεβείς γονείς. Ήταν έξυπνο παιδί και αγαπούσε τα γράμματα.

Έτσι προχώρησε τις σπουδές του σε διάφορες επιστήμες και απέκτησε αξιόλογη μόρφωση.Ωστόσο εκείνο που τον έκανε να διακρίνεται ήταν το ήθος του.

Σεμνός και εγκρατής, ήταν ο άνθρωπος που δεν επεδίωκε πρόσκαιρες τιμές και απολαύσεις, αλλά την κοινωνία με τον Θεό, που δίνει αληθινή χαρά και απόλαυση.

Πειρασμοί και θλίψεις… αρρώστιες και απόγνωση…

Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

 

Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;

«Θα σας πω το απόρρητο της ζωής μου. Το έκζεμα, αυτή την πληγή που έχω στο πόδι, την έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα. Τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία επιδεινώθηκε.Καθήμενος στο κρεβάτι του πόνου, έτσι το λέω εγώ, έχω το πόδι ψηλά και λίγο ανακουφίζομαι. Καθήμενος εδώ δημιουργήθηκε κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσαι αυτό είναι το πλέον φρικωδέστερο.

Προκαλεί πολύ πόνο. Σε όποια στάση και αν καθήσεις πονάς.Σε πονά ο γλουτός. Σε προειδοποιεί ότι θα ανοίξει πληγή. Υπομονή, υπομονή. Έως ότου μία φορά δεν άντεξα και έπεσα σε απόγνωση.

«ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1821 (24 Φεβρουαρίου 1821)

Αξίζει να διαβαστεί από όλους μας, για να καταλάβουμε ΓΙΑ ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ οι ένδοξοι Αγωνιστές του 1821. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης το λέει ξεκάθαρα, στην ιστορική προκήρυξή του με ημερομηνία 24 Φεβρουαρίου 1821 (στο τέλος μπορείτε να διαβάσετε και την προκήρυξη από το πρωτότυπο κείμενο):

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Ἡ ὥρα ἦλθεν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες!

Οἱ ἀδελφοί μας καὶ φίλοι εἶναι πανταχοῦ ἕτοιμοι· οἱ Σέρβοι, οἱ Σουλιῶται, καὶ ὅλη ἡ Ἤπειρος ὁπλοφοροῦντες μᾶς περιμένουν· ἂς ἑνωθῶμεν λοιπὸν μὲ ἐνθουσιασμόν! Ἡ Πατρὶς μᾶς προσκαλεῖ!

Ἡ Εὐρώπη προσηλώνουσα τοὺς ὀφθαλμούς της εἰς ἡμᾶς, ἀπορεῖ διὰ τὴν ἀκινησίαν μας· ἂς ἀντηχήσωσι λοιπὸν ὅλα τὰ ὄρη τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν ἦχον τῆς πολεμικῆς μας σάλπιγγος καὶ αἱ κοιλάδες ἀπὸ τὴν τρομερὰν κλαγγὴν τῶν ἁρμάτων μας. Ἡ Εὐρώπη θέλει θαυμάσει τὰς ἀνδραγαθίας μας οἱ δὲ τύραννοι ἡμῶν τρέμοντες καὶ ὠχροὶ θέλουσι φύγῃ ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μας.

Οἱ φωτισμένοι λαοὶ τῆς Εὐρώπης ἀσχολοῦνται εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας καὶ πλήρεις εὐγνωμοσύνης διὰ τὰς πρὸς αὐτοὺς τῶν προπατόρων μας εὐεργεσίας, ἐπιθυμοῦσι τὴν ἐλευθερίαν τῆς Ἑλλάδος.

Α΄καί Β΄ εὕρεση τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου (24 Φεβρουαρίου)

Ὅταν τό συμπόσιο τοῦ Ἡρώδη ποτίστηκε μέ τό αἷμα τοῦ μεγίστου τῶν Προφητῶν καί Προδρόμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη πῆγαν νά ἐνταφιάσουν τό σῶμα του (Ματθ. 14, 11), ἐνῶ ἡ δόλια Ἡρωδιάς, ἀφοῦ πῆρε τήν αἱμάσσουσα κεφαλή πού τῆς εἶχαν φέρει «ἐπί πινάκι», διέταξε νά τήν θάψουν βαθιά σέ ἀνάξιο τόπο κοντά στό παλάτι τοῦ Ἡρώδη στήν Μαχαιρούντα.

Πολύ καιρό ἀργότερα, δύο μοναχοί ἀπό τήν Ἀνατολή ἔφθασαν στήν Παλαιστίνη γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος φανερώθηκε σ’ αὐτούς τήν νύχτα, χωριστά στόν καθένα, καί τούς εἶπε: «Πηγαίνετε στό παλάτι τοῦ Ἡρώδη καί θά βρεῖτε ἐκεῖ τήν κεφαλή μου κάτω ἀπό τήν γῆ». Ὁδηγημένοι ἀπό τήν θεία Χάρη, δέν δυσκολεύτηκαν νά βροῦν τό μέρος ὅπου εἶχε θαφτεῖ τό τίμιο λείψανο καί εὐχαριστώντας τόν Θεό τό ἔβαλαν σέ ἕναν σάκκο καί πῆραν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς.

Στόν δρόμο συνάντησαν ἕναν κεραμέα ἀπό τήν Ἔμεσα πού ἔχοντας πέσει σέ μεγάλη ἔνδεια εἶχε ἀφήσει τήν πατρίδα του ἀναζητώντας καλύτερη τύχη. Μετά ἀπό νέα ἐμφάνιση τοῦ Προδρόμου, ὁ κεραμέας πῆρε τήν τίμια Κάρα καί ἐπέστρεψε στήν Ἔμεσα, ὅπου ἔκτοτε γνώρισε μεγάλη προκοπή καί εὐημερία.

 

Έλεν Κέλερ: η μεγαλύτερη διάψευση της απαισιοδοξ​ίας στα χρόνια μας

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Μήπως γνωρίζετε ποιά είναι ή “Ελεν Κέλερ; Είναι ή μεγαλύτερη διάψευση της απαισιοδοξίας στα χρόνια μας.

Μια κοπέλα τυφλή και κωφάλαλη από το δεύτερο έτος της ζωής της. Ένα δυστυχισμένο πλάσμα θα πείτε. Σε καμιά περίπτωση. Ή Ελεν Κέλερ είχε την πιο αισιόδοξη ψυχή. Με την τιτάνια προσπάθεια της κατάφερε, παρόλα τα προβλήματα της, να ανυψωθεί σε τέτοιο διανοητικό και ηθικό ύφος, ώστε να ανήκει στην αφρόκρεμα’ της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης. Ή Ελεν Κέλερ, η τυφλή, έγινε ηγέτης, οδηγός σε πολλούς πού βλέπουν. Αυτή πού ήταν κωφάλαλη, υπήρξε λαλίστατη ιεροκήρυκας της αισιοδοξίας, από την άλλη ακτή του Ατλαντικού ωκεανού. Τυφλή και κωφάλαλη κατάφερε να υπομείνει τη ζωή. Κάποιοι όμως από εσάς, πού αντικρίζουν τον ήλιο και τα αστέρια, που ακούνε τη μουσική, πού έχουν τη δυνατότητα να μιλούν, για να εκφράσουν τη χαρά και τη λύπη, δεν μπορούν να υπομείνουν τη ζωή και για αυτό τούς περνούν από το μυαλό σκέψεις για αυτοκτονία.

Η δύναμη της ψυχής και η βασκανία

 

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε νά μπορεί νά μεταδώσει τό καλό ή τό κακό στό περιβάλλον του. Αυτά τά θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει νά βλέπομε τό καθετί μέ αγαθό τρόπο. Τίποτα τό κακό νά μη σκεπτόμαστε γιά τους άλλους. Κι ενα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Καί ή ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Νά έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά νά μεταδίδομε.

Νά προσέχομε νά μήν αγανακτούμε γιά τους ανθρώπους πού μας βλάπτουν μόνο νά προσευχόμαστε γι’ αυτούς μέ αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ό συνάνθρωπος μας, ποτέ νά μή σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε νά ευχόμαστε άγαπητικά. Πάντοτε νά σκεπτόμαστε τό καλό. Βλέπετε τόν πρωτομάρτυρα

Αγία Γοργονία: Ένας πρότυπος βίος για όλες τις γυναίκες (23 Φεβρουαρίου)

Η μακαρία Γοργονία [23 Φεβ.] ήταν αδελφή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (*) [25 Ιαν.] και θυγατέρα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού του Πρεσβυτέρου [1η Ιαν.] και της αγίας Νόννας [5 Αυγ.].

Από το υποδειγματικό αυτό ζευγάρι δεν έλαβε μόνο την ύπαρξη, άλλα και τον ζήλο για την πίστη.

Μεγάλωσε στην Ναζιανζό, αλλά πάντα θεωρούσε ως αληθινή πατρίδα της την ουράνια Ιερουσαλήμ και ότι η πραγματική ευγένειά της ήταν εκείνη της εικόνος του Θεού που από νεαρή ηλικία προσπαθούσε να καλλύνει με τα στολίδια των αρετών, ιδιαιτέρως δε την αγνεία στην οποία διέπρεπε.

Η αγωγή των παιδιών για το θάνατο

(Μητροπολίτου Σουρόζ +Anthony Bloom)

Ο τρόπος αντιμετώπισης του δικού μας θανάτου διαφοροποιείται στον καθένα μας ανάλογα με την ηλικία και τις περιστάσεις.

Σκεφτείτε τα παιδιά που ακούν τη λέξη «θάνατος» και είτε έχουν μία ασαφή ιδέα γι’ αυτόν, είτε ίσως έχουν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους, και πενθούν μέσα στην μοναξιά: η απώλεια είναι που χαρακτηρίζει την αντίληψη τους για το θάνατο, όχι ο ίδιος ο θάνατος. Τα περισσότερα παιδιά -τα περισσότερα αγόρια σίγουρα- έχουν παίξει, σε κάποιες φάσεις της ζωής τους, παιχνίδια πολέμου: «Σε πυροβόλησα. Είσαι πεθαμένος. Πέσε

Τα Εννιά παιδιά στη Γεωργία που μαρτύρησαν από τους ίδιους τους γονείς τους… ( 22 Φεβρουαρίου)

Οι άγιοι εννέα παιδομάρτυρες οι εν Κολά της Γεωργίας

Εορτάζουν στις 22 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Σύντομη ιστόρηση του μαρτυρίου τους:

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία.

Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες.Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί.

Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τα οδήγησε στον ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τον ακολούθησαν. Την εποχή εκείνη το ποτάμι ήταν παγωμένο. Μα μόλις τα παιδιά μπήκαν μέσα, για να βαπτισθούν, το νερό, με τη δύναμητου Θεού, έγινε ζεστό. Το εξαίσιο αυτό θαύμα το ακολούθησε ένα