Άγιος Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου (+31 Μαρτίου 1923)

Ο Άγιος Προκόπιος Ικονίου (1859 – 31 Μαρτίου 1923), κατά κόσμον Προκόπιος Λαζαρίδης, ήταν Έλληνας θεολόγος και επίσκοπος, μητροπολίτης Ικονίου στη Μικρά Ασία.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Προκόπιος Λαζαρίδης γεννήθηκε από Έλληνες Ορθόδοξους γονείς στα Τύανα της επαρχίας Ικονίου Μικράς Ασίας το 1859. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης αποφοίτησε από αυτή το 1889 και διακόνησε ως διάκονος και πρεσβύτερος στις Μητροπόλεις Μελενίκου, Νικαίας και Νικομηδείας.

Η δράση του στο Μελένικο

Ο Προκόπιος Λαζαρίδης διακόνησε ως αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Μελενίκου Προκοπίου.

Τον Ιούνιο του 1890, συστάθηκε συντακτική επιτροπή για τη μεταρρύθμιση του παλαιού Κανονισμού της Ελληνικής Κοινότητας του Μελενίκου, υπό την προεδρία του αρχιδιακόνου Προκοπίου. Κατόπιν συνεννοήσεως με τις δύο εφορείες της πόλης προέβη στη σύνταξη νέου Κανονισμού, με βάση τους Κοινοτικούς Κανονισμούς της Θεσσαλονίκης και των Σερρών. Η μεταρρύθμιση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να παύσουν οι κομματικές έριδες μεταξύ των Ελλήνων και να αναπτυχθεί εκ νέου πνεύμα συνεργασίας και ενότητας.

Συνέχεια 

Πρέπει να έχουμε θάρρος στην ευτυχία, όπως και στη δυστυχία…

Ευτυχία και πίστη

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Τελευταία αιτία της νέκρωσης της πίστης μέσα μας είναι η ευτυχία. Μόνο μεγάλες και δυνατές ψυχές στέκουν και στην ευτυχία με πρόσωπο στραμμένο προς τον Θεό…

Η γήινη ευτυχία σε πολλούς παίρνει τα μυαλά και σκληραίνει την καρδιά. Άραγε μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία απ’ αυτή την «ευτυχία»;

Πρέπει να έχουμε θάρρος στην ευτυχία, όπως και στη δυστυχία. Χρειάζεται θάρρος για να μη παραδοθείς ούτε στην ευτυχία ούτε στη δυστυχία.

Συνέχεια 

Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (30 Μαρτίου 1822) μέσα από τον πίνακα του Ε. Ντελακρουά

ΗΣφαγήτηςΧίου (Scène des massacres de Scio), 1824. Ευγένιος Ντελακρουά (Eugène Ferdinand Victor Delacroix) (1798 – 1863). Παρίσι,ΜουσείοΛούβρου.

Η ανανεωμένη διεθνής προσοχή για την Ελληνική επανάσταση, για την οποία κατέφθαναν πληροφορίες όλο και πιο ανη­συχητικές, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα τον Ντελακρουά, ώστε την άνοιξη του 1823 σημείω­σε: «Αποφάσισα να ζωγραφίσω για το Σαλόνι κάποιες σκηνές από τη σφαγή της Χίου». Ήταν ένα από τα πιο ωμά γεγονότα του πολέμου, που συνέβη το προηγούμενο έτος, τον Απρίλιο του 1822, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν περίπου είκοσι χιλιάδες Έλληνες στο νησί της Χίου, αναγκάζοντας τους επιζώντες να τραπούν σε φυγή.

Συνέχεια  EΔΩ

Η Αγία Ευβούλη, η μητέρα του Αγίου Παντελεήμονος (30 Μαρτίου)

Κήρυγμα τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ιερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας.

Οἱ διάφορες γιορτές καί πανηγυρικές ἐκδηλώσεις ξεκουράζουν, ἀλλά καί διδάσκουν τούς ἀνθρώπους. Στολίζουν τήν ζωή καί σπᾶνε τήν ρουτίνα τῆς καθημερινότητας. Γι᾿ αὐτό χαρακτηριστικά ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ” βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος”. Δηλαδή ζωή χωρίς γιορτές μοιάζει μέ μακρύ δρόμο χωρίς πανδοχεῖο, δίχως στάση σέ κάποιο μέρος γιά ξεκούραση.

Ἐάν λοιπόν οἱ διάφορες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στολίζουν τήν ζωή καί ξεκουράζουν, οἱ ἐκκλησιαστικές καί θρησκευτικές, πού μέ πολλή σοφία θέσπισε ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπιπροσθέτως  μᾶς διδάκουν καί μᾶς στέλνουν σπουδαῖα, ὑψηλά καί σωτήρια πνευματικά μηνύματα. Μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν χριστιανική μας ταυτότητα καί μᾶς κεντρίζουν τήν θέληση νά ἀγωνισθοῦμε, ὥστε νά ἐπιτύχουμε τόν ὑψηλότατο καί σπουδαιότατο στόχο μας, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Σ᾿ αὐτήν τήν προσπάθεια τῆς πνευματικῆς τελειότητας καί ψυχικῆς σωτηρίας πολύ βοηθεῖται ὁ χριστιανός ἀπό τήν μελέτη ἤ τήν διήγηση τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων, τῶν φιλοθέων ἐκείνων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, πού ἔκαναν τά πάντα, ἔδωσαν τά πάντα μόνο καί μόνο γιά νά κερδίσουν τόν Χριστό καί νά γίνουν παραδείσου οἰκήτορες.

Μία τέτοια ἁγία ψυχή γιορτάζουμε σήμερα, τιμοῦμε τήν μνήμη της καί ἐπιζητοῦμε τίς εὐχές καί πρεσβεῖες της. Εἶναι ἡ ἁγία Εὐβούλη, ἡ μητέρα τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος.

Συνέχεια ΕΔΩ

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Ζαχαρίας Μητροπολίτης Κορίνθου (30 Μαρτίου 1684 μ.Χ.)

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

“Δέχου στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία,
Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου”.

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΒΕΝΕΤΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ: Στο ξεκίνημα του λεγομένου 6ου Τουρκοβενετικού πολέμου (1684–1699), στη διάρκεια του οποίου η Πελοπόννησος, η Αίγινα, η Πρέβεζα κι η Λευκάδα άλλαξαν προσωρινά τύραννο, περνώντας από τη βαρβαρότητα των Οθωμανών, στη κυριαρχία της Παπόφιλης “Γαληνοτάτης Δημοκρατίας”, ένα περιστατικό συγκλόνισε το χριστιανικό κόσμο της Ορθοδόξου Κορίνθου.

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: Εκείνη, λοιπόν την εποχή, ο Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Κορίνθου, ο Ζαχαρίας, συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Ενετικού στρατού και στόλου υπό τον Μοροζίνη στην Νότια παράκτια Ελλάδα, για την απελευθέρωση των Ελλήνων.

Μάλιστα βρέθηκε και συκοφάντης που έλεγε ότι ο Επίσκοπος είχε κρυφή αλληλογραφία για το σκοπό αυτό με τους Λατίνους. Μ’ αυτή την πρόφαση όρμησε ο βάρβαρος μωαμεθανικός όχλος στη Μητρόπολη και σαν ανήμερα θηρία άρπαξαν τον αρχιερέα του Θεού και σιδηροδέσμιο, δέρνοντας και σπρώχνοντας, τον έφεραν στον δικαστή.

Συνέχεια ΕΔΩ

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 28 Μαρτίου 2021: Β΄νηστειών, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

πρωτότυπο κείμενο και ερμηνεία

Ἡ παγγνωσία τοῦ Θεοῦ

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 28 Μαρτίου 2021 (Β΄ Νηστειῶν, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ): Μάρκ. β΄ 1-12 ο παραλυτικός της Καπερναούμ

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιη­­σοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠ­κούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐ­θέως ­συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐ­λάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παρα­λυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑ­πὸ τεσ­σάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσ­εγγί­σαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀ­πε­στέ­γασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κα­τέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐ­τῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀ­­­φέ­ωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ ­κα­θήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρ­δίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ ­βλασφημίας; τίς δύ­­­ναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θε­­­ός; καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿­Ιη­­σοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐ­τοὶ δια­­λο­γίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν ­εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτι­κῷ, ἀ­φέ­ωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰ­­πεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐ­­ξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφι­έναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶ­κόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥσ­τε ἐξίστασθαι πάν­τας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγον­τας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Συνέχεια ΕΔΩ

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 28 Μαρτίου 2021 – η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ (B΄ Κυριακή των Νηστειών)

Ευαγγ. Ανάγνωσμα– η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Β´ 1 – 12)

 Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι’ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.  καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.  καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.  ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον,ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.  ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·  Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;  καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;  τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;  ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ·  Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. ¹² καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι Οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Ο Πόντιος ήρωας της κατοχής ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ (27 Απριλίου 1941)

(και για μεγάλα παιδιά- υλικό από ιστολόγιο δασκάλου)

Μια εξαιρετική ανάρτηση από το ιστολόγιο Τέρα Άμου- θερμά συγχαρητήρια και στον δημιουργό της ταινίας! 

Ένας μισοξεχασμένος ήρωας, ένας ήρωας που ποτέ δεν θα αναφέρουν τα σχολικά βιβλία. Ο πρώτος που θυσίασε τη ζωή του αρνούμενος να δεχτεί την βεβήλωση του ιερού μας συμβόλου, της Γαλανόλευκης. Σκίτσα αν ψάξετε για τον Κωνσταντίνο Κουκκίδη δεν θα βρείτε παρά ένα μόνο αυτό εδώ:

Συνέχεια ΕΔΩ 

Η Παναγία η Ακαθή (του Ακαθίστου), στο νησάκι Σχινούσα

 ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΑΚΑΘΗ» ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΣΧΙΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ. ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΚΑΘΗΣ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΛΕΝΕ. ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ, ΣΤΕΚΕΙ ΟΡΘΙΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ.

Η εικόνα αυτή πήγε στη Σχινούσα από τη Σαντορίνη, που κι εκεί βρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο.

Συνέχεια ΕΔΩ

Β’ Στάσις Χαιρετισμών της Θεοτόκου

Πρόβατα της ποίμνης του Χριστού.

«Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων»

 ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Συντάκτης επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

.

ΑΠΟΨΕ, αγαπητοί μου, λέγεται ό Ακάθιστος ύμνος, οι Χαιρετισμοί. Τι είναι οΐ Χαιρετισμοί; Ένα τραγούδι. Υπάρχουν τραγούδια του σατανά, πού εγκωμιάζουν το διάβολο και τους αισχρούς έρωτες κι ακούγονται σε διάφορα κέντρα ή μεταδίδονται από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, και τα τραγούδια του Θεού και της Εκκλησίας, πού ψάλλονται στους ναούς από τους ψάλτες και τους Ιερείς μας. Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της Εκκλησίας μας είναι οι Χαιρετισμοί της υπεραγίας Θεοτόκου ή Ακάθιστος ύμνος. Αυτός ό ύμνος ψάλλετε σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στη Σερβία και στη Βουλγαρία και στη “Ρουμανία και στη Ρωσία, και παντού σ’ όλη τη γη όπου υπάρχουν ορθόδοξοι, από την Αυστραλία ως την Αμερική. Ψάλλονται οι Χαιρετισμοί και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια.

.

Συνέχεια ΕΔΩ

…με τους Χαιρετισμούς παρηγοράμε τη Μάννα Του

“Τη Μεγάλη Σαρακοστή είναι επικηρυγμένος ο Χριστός και με τους Χαιρετισμούς παρηγοράμε τη Μάννα Του: ”Χαίρε Μήτηρ του Θεού και πάντων των Αγίων”.

Συνέχεια ΕΔΩ 

27 Μαρτίου: Ματρώνης Μάρτυρος της εν Θεσσαλονίκη

Tω αυτώ μηνί KΖ΄, μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Mατρώνης της εν Θεσσαλονίκη.

 Oυκ άξιον λαθείν σε Mάρτυς Mατρώνα,

Kαν ένδον ειρκτής εκπνέης κεκρυμμένη.

Eικάδι εβδομάτη θάνε Mατρώνη ενί ειρκτή.

(από τον Συναξαριστή του α. Νικοδήμου)

Aύτη ήτον δουλεύτρα μιάς γυναικός Eβραίας, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτον σύζυγος ενός αρχιστρατήγου εν τη πόλει της Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρά της επήγαινεν εις την Συναγωγήν των Eβραίων, ηκολούθει μεν εις αυτήν και η Mατρώνα, μέσα όμως εις την Συναγωγήν δεν έμβαινεν, αλλά εγύριζε και επήγαινεν εις την Eκκλησίαν των Xριστιανών. Eπειδή δε εφανερώθη εις την κυράν της τούτο οπού έκανε, διά τούτο εδάρθη η μακαρία ανελεήμονα, και εκλείσθη μέσα εις φυλακήν.

Συνέχεια ΕΔΩ

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – Τρία σημαντικά γεγονότα εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας

(Λόγος Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας)

Λόγος εις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

~ Τρία σημαντικότατα γεγονότα στην ιστορία του κόσμου εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας.

To πρώτο είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα με χαρά και αγάπη, αλλά και με δέος ενώπιον του μεγαλείου του γεγο­νότος αυτού, το οποίο ονομάζεται «κεφάλαιον» (δη­λαδή αρχή) της σωτηρίας μας.

Εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό πραγματο­ποιήθηκε και το δεύτερο από τα σημαντικότερα γε­γονότα, η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιη­σού Χρίστου. Κορυφή και ολοκλήρωση της σωτηρί­ας μας θα είναι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χρί­στου μετά από ένα φρικτό θάνατο πάνω στο Σταυρό.

Συνέχεια ΕΔΩ

ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Λόγος Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Πάλι σήμερα ἔχουμε χαρμόσυνες εἰδήσεις, πάλι ἔχουμε μηνύματα ἐλευθερίας, πάλι ἔχουμε μία ἀνάκληση ἀπὸ τὴν πτώση καὶ μία ἐπάνοδο στὴ ζωή, μία ὑπόσχεση εὐφροσύνης καὶ μία ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ δουλεία. Ἕνας ἄγγελος συνομιλεῖ μὲ τὴν Παρθένο, γιὰ νὰ μὴν ξαναμιλήσει ὁ διάβολος μὲ γυναίκα. Λέει ἡ Γραφή· «Τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ στάλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία παρθένο, ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ ἕναν ἄνδρα». Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰἀποκαλύψει τὴν παγκόσμια σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, νὰ φέρει στὸν Ἀδὰμ τὴ βέβαιη ἀποκατάστασή του. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, στὴν παρθένο, γιὰ νὰ μεταβάλει τὴν ἀτιμία τοῦ γυναικείου φίλου σὲ τιμή. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰπροετοιμάσει τὸν νυμφικὸ θάλαμο, ὥστε νὰ εἶναι ἀντάξιος γιὰ τὸν ἀμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ συντελέσει νὰ νυμφευθεῖ τὸ πλάσμα μὲ τὸν πλάστη.

Συνέχεια ΕΔΩ

Εὐαγγελισμός – Ἑλληνισμός

ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη

«Ξυπνᾶτε ἐσεῖς ποὺ κοίτεστε, ξυπνᾶτε ὅσοι κοιμᾶστε,

τὸ θάνατο ὅσοι ἐγεύτητε, τώρα ζωὴ χορτάστε».

.

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,

οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.

Μία φλόγα ἀστράφτει… ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία…

Πετάει ἕν᾿ ἄστρο… σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία…

«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!

Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

.

Συνέχεια →

Ηρωικές γυναίκες: Κυριακή Ναύτη (Σμύρνη, Μάρτιος 1820)

ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για την μύηση στον όρκο της Φιλικής Εταιρίας της πρώτης γυναίκας, της Κυριακής Ναύτη

κείμενο και για μεγάλα παιδιά

«Ορκίζομαι να μην φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της Εταιρείας, μήτε να σταθώ κατ’ ουδένα λόγον η αφορμή του να καταλάβωσιν άλλοι ποτέ ότι γνωρίζω περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πννευματικόν ή φίλον μου…»

Μέσα σ’ ένα αρχοντικό σπίτι της Σμύρνης, το Μάρτη του 1820, μια ευγενικιά κυρία, η Κυριακή Ναύτη, γυναίκα του ιατρού Μιχαήλ Ναύτη, βρίσκεται σε μεγάλη ανησυχία.

Ο Μιχαήλ Ναύτης ήταν από τα κύρια μέλη της Φιλικής Εταιρείας, εκείνης της μεγάλης πατριωτικής οργάνωσης που έδωσε το πρώτο κήρυγμα της ελευθερίας στη σκλαβωμένη τότε Ελλάδα.

Συνέχεια ΕΔΩ 

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της Θεοτόκου (παρουσίαση για παιδιά)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ:
Χαρμόσυνο μήνυμα. Η προσδοκία όλων των εθνών για τον ερχομό του Χριστού στη γη.
ΧΡΙΣΤΟΣ:
Είναι αυτός που έχει δεχθεί το χρίσμα, την ευλογία και την δύναμη να κάνει κάποιο ιερό έργο.

Εννέα μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, στις 25 Μαρτίου, έχουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την καλή είδηση (Ευαγγέλιο) που πήρε η Παναγία από τον Άγγελο ότι θα φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστό. Η γιορτή αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες Δεσποτικές γιορτές, γι’  αυτό και η Εκκλησία ψάλλει: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις…». Δηλαδή, σήμερα είναι η αρχή της σωτηρίας μας με το να φανερωθεί σε αγγέλους και ανθρώπους το μυστικό σχέδιο που υπήρχε ανέκαθεν στον νου του Θεού, για να σώσει

Συνέχεια  ΕΔΩ

Ο παπα- Αρσένης (Κρέστας)

από ένα παλιό αναγνωστικό

ένας ακόμα ηρωικός παπάς στην Επανάσταση του ΄21

“Επέρασαν πάλι οι Τούρκοι του Δράμαλη τα Δερβενάκια, αρχές Ιουλίου του 1822, και επήραν την αναπνοή τους κάτω από το κάστρο της Κορίνθου. Μα είδαν ότι είχαν αφήσει χιλιάδες άλλους Τούρκους πίσω τους έξω από το Ναύπλιο. Τότε απεφάσισαν νά ξαναμπούν στα φοβερά στενά, νά βοηθήσουν εκείνους, πού έμειναν και νά στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο.  Τότε απεφάσισαν να ξαναμπούν στα φοβερά στενά, να βοηθήσουνε κείνους που έμεινα και να στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο. Η άπόφασί τους αύτη δείχνει, πώς την περασμένη καταστροφή τους μέσα στά στενά τήν εξήγησαν, ίσως και σωστά, ώς αποτέλεσμα της παράλογης τρομάρας των, άφού τόσοι λίγοι Έλληνες έτυχε νά είναι  στά Δερβενάκια.

Συνέχεια 

Ποτέ συμφορὰ δέν ἔπληξεν ἔθνος, ὅσον ἔπληξεν ἡ τουρκικὴ δουλεία τὴν Ἑλλάδα!

Ποτέ συμφορὰ δέν ἔπληξεν ἔθνος, ὅσον ἔπληξεν ἡ τουρκικὴ δουλεία τὴν Ἑλλάδα. Οἱ Ἕλληνες ἐσφάγησαν ἤ ἐπωλὴθησαν ὡς δοῦλοι ἤ ἐξηναγκάσθησαν νὰ γίνουν μωαμεθανοί.

Ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὁς ὠλιγόστευσε πολύ. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ὡμιλεῖτο πλέον ἀπὸ τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς. Ἡ φωνή της ἠκούετο μόνον εἰς τὴν κυρίως Ἑλλάδα. Καὶ ἦτο αὕτη δειλὴ, ἀπόκρυφος.

Συνέχεια ΕΔΩ

Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία και στο «21» (μέρος 2ο)

το 1ο μέρος: ΕΔΩ

Επανέλαβαν τις θυσίες-αυτοθυσίες του Ζαλόγγου στη βραχώδη κοίτη του ποταμού Μαυρονέρι (Αραπίτσα) οι Ελληνίδες της Νάουσας το 1822, για να μην πέσουν ζωντανές στα χέρια των Τούρκων και για να αποφύγουν ατιμώσεις, μαρτύρια και εξισλαμισμό των παιδιών τους. Οι γυναίκες και θυγατέρες – νύφες των προεστών και οπλαρχηγών της Νάουσας δέχθηκαν το 1822 συσσωρευμένα πρωτοφανή μαρτύρια: Μισοθαμένες στο χώμα ως πάσσαλοι, δέχονταν βρισιές από τις Μουσουλμάνες και κτυπήματα από τα μικρά παιδιά των Τούρκων, με αναμμένα δαυλιά! Ο ίδιος ο Αλμπούλ – Αμπούδ τους πρότεινε να εξισλαμισθούν. Και όταν δέχθηκε την άρνησή τους, άλλες έκλεισε σε σάκκους με γάτες και ποντίκια , άλλες σε σάκκους γεμάτους φίδια και άλλες γυναίκες έκλεισε σε οχετούς, των οποίων απέφραξε την έξοδο!

Συνέχεια ΕΔΩ