(με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης (9 Μαρτίου) των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων που μαρτύρησαν στην λίμνη Σεβάστεια, θα αναφερθούμε σε ένα χαριτωμένο περιστατικό που συνέβη κατά την παιδική ηλικία του αγίου Γρηγορίου Νύσσης.Την αταξία αυτή μας τη διηγείται ο ίδιος. Και τη διηγείται σε ομιλία του με αφορμή τη μνήμη των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, όχι μόνο επειδή η παιδική του αταξία συνδέεται με την επέτειο αυτή, αλλά και με τον σκοπό να τιμήσει τους Μάρτυρες και να οικοδομήσει το πολυάριθμο ακροατήριό του.)
Η μητέρα του αγίου Γρηγορίου Νύσσης είχε την ευθύνη για τη διοργάνωση της γιορτής.(Συγκεκριμένα η Εμμελία φρόντισε να συγκεντρώσει τα οστά των μαρτύρων σε ειδική θήκη (λάρνακα), να την τοποθετήσει σε έναν ναΐσκο (σηκό), και να εγκαινιάσει «την επί τοις λειψάνοις πανήγυριν την πρώτην»). Με την ευκαιρία αυτή συνέστησε στον νεαρό Γρηγόριο να έρθει μαζί της, για να παρακολουθήσει όσα θα διαδραματιστούν. Φαίνεται ότι ο Γρηγόριος στεκόταν κάπως μακρυά από
Σχόλιο :διαβάζοντας το κείμενο αυτό,παρατήρησα ότι ακόμα και ένας μεγάλος άγιος, που έζησε από την πρώτη του ηλικία μέσα σε αγιασμένο περιβάλλον, είχε κάποιες αντιδράσεις προς την μητέρα κατά την εφηβική του ηλικία. Παρηγορήθηκα με την σκέψη ότι ίσως τέτοιες αντιδράσεις των παιδιών θεωρούνται αναμενόμενες σε αυτή την φάση της ζωής τους και δεν προκρίνουν την μελλοντική σχέση των παιδιών με τον Θεό και την εκκλησία…
Αντέχουμε... 