Στον Ακάθιστο Ύμνο…( σκέψεις για το τότε και το τώρα)

.

(λίγες σκέψεις εν όψει του Ακαθίστου Ύμνου, που θα ψαλλεί και φέτος στους ναούς της Πατρίδας μας)

.

Σε στιγμές κρίσιμες για την τύχη της Αυτοκρατορίας, ο βασιλέας στα χέρια Σου εμπιστεύτηκε την Πόλη Σου, Παναγία μου…

Ο εχθρός προ των πυλών, αλλά δεν δίστασε να την αφήσει στην μητρική φροντίδα της Υπερμάχου Στρατηγού.

Και Εκείνη δεν διέψευσε την πίστη και την εμπιστοσύνη του… με θαυμαστό τρόπο διέλυσε το πλήθος των βαρβάρων και λύτρωσε από τα δεινά τον λαό που με ευλάβεια, σεβασμό και πλήρη αφοσίωση Σου έψαλλαν όρθιοι και κατάκοποι τον Ακάθιστο Ύμνο.

Το θαύμα έγινε!… και το αναθυμόμαστε κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες. Οι ναοί γεμίζουν από πιστούς όλων των ηλικιών που με λαχτάρα και λατρεία στην καρδιά Σου ψάλλουν τα αγαπημένα σου «Χαίρε».

Συνέχεια  ΕΔΩ

Στα χρόνια του Ακαθίστου Ύμνου…

ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο για το ιστορικό του Ακαθίστου Ύμνου, που καταλήγει με τα ακόλουθα βαρυσήμαντα λόγια:

“Αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα μας φέρνει στη μνήμη κάθε χρόνο η ακολουθία των Χαιρετισμών…….θυμίζοντας σε όλους ότι στις πιο απελπισμένες στιγμές, όταν δεν υπάρχει ανθρώπινη βοήθεια, ύστατη ελπίδα παραμένει ο Θεός, αρκεί να πιστέψουμε σε Αυτόν. Γι’ αυτό και ο Ελληνισμός που γνώρισε αυτοκράτορες σαν τον Ηράκλειο προσδοκά οι ηγέτες του να δείχνουν την ίδια ευσέβεια.”

Λίγες εκκλησιαστικές ακολουθίες παραμένουν τόσο βαθιά εντυπωμένες στους Ορθόδοξους Έλληνες όσο η ακολουθία των Χαιρετισμών. Συνυφασμένη με τον ερχομό της άνοιξης, το ευωδιαστό αεράκι από κάποιον γειτονικό κήπο, την αξεπέραστη μελωδία των ύμνων η οποία επηρέασε και την κοσμική ελληνική μουσική, η ακολουθία των Χαιρετισμών έρχεται να συνδέση την προσωπική χαρά για τη δυνατότητα της σωτηρίας με το συλλογικό ευχαριστήριο προς την Θεοτόκο.

Συνέχεια ΕΔΩ

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου: απόδοση σε απλή γλώσσα και εικονογράφηση για κάθε Οίκο

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας σε απλή και κατανοητή γλώσσα,- και μία εικόνα για κάθε οίκο (“στροφή”) του Ακαθίστου Ύμνου.

ΚΟΝΤΑΚΙΟ (προοίμιο)Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου,Θεοτόκε, αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.Σ’ Εσένα Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό, μ’ ευγνωμοσύνη η Πόλη σου αποδίδει τη νίκη. Και σου αναπέμπει θερμές ευχαριστίες, επειδή (με τη δική σου επέμβαση) λυτρωθήκαμε απ’ τις συμφορές. Εσύ όμως που η δύναμή σου είναι

Συνέχεια  ΕΔΩ

Πώς να μην “φοβόμαστε” την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;

ένα εμπνευσμένο κείμενο που μπορεί να δείξει το αληθινό νόημα και το μεγάλο όφελος της νηστείας για μεγάλους και παιδιά :

“Πώς να μην φοβόμαστε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;

Στην αρχή της διαμονής μου στο Άγιο ‘Ορος, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ήταν για εμένα μια μεγάλη γιορτή:
να ετοιμαστώ για να δεχτώ την αποκάλυψη της αναστάσεώς μας.

Αν δεχτούμε αυτή την αποχή από την τροφή με εμπνευσμένη προσευχή, όχι μόνο ο οργανισμός μας θα την αντέξει εύκολα, αλλά και πολλές αρρώστιες θα θεραπευτούν.

Συνέχεια ΕΔΩ

Οι άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία : αγιασμένοι σύζυγοι…

Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Nουμεριανού εν έτει σπδ΄ [284]. Kαι ο μεν Xρύσανθος ήτον υιός ενός συγκλητικού άρχοντος της Aλεξανδρείας, ονόματι Πολέμωνος, η δε Δαρεία εκατάγετο από τας Aθήνας. Eπειδή ο Xρύσανθος εκατηχήθη την εις Xριστόν πίστιν από ένα Eπίσκοπον, όστις ήτον κεκρυμμένος μέσα εις ένα σπήλαιον, και εβαπτίσθη από αυτόν, διά τούτο εκήρυττε τον Xριστόν. Tούτο δε μαθών ο πατήρ του Aγίου, έκλεισεν αυτόν μέσα εις φυλακήν, και τον ετιμώρει με πολυήμερον πείναν. Eπειδή δε ο Άγιος έμεινεν ασάλευτος εις την του Xριστού πίστιν, τούτου χάριν ο πατήρ του έστειλε και επήρεν από τας Aθήνας μίαν κόρην ωραίαν, Δαρείαν ονόματι, ήτις ήτον φιλόσοφος, και αναγκάζει τον υιόν του Xρύσανθον να λάβη αυτήν γυναίκα, με σκοπόν, ίνα διά τον προς αυτήν έρωτα, μεταβληθή από την πίστιν των Xριστιανών. O δε Άγιος βλέπων αυτήν, την εμεταχειρίσθη ως αδελφήν και όχι ως γυναίκα. Eσυμφώνησαν γαρ και οι δύω να μένουν παρθένοι έως θανάτου. Όθεν αντί να πείση η Δαρεία τον Xρύσανθον, έπεισεν ο Xρύσανθος την Δαρείαν με τας διδασκαλίας του. Συνέχεια  ΕΔΩ