“Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” (μέρος 1ο)

(καθώς πλησιάζει η ημέρα εορτασμού της εθνικής επετείου της Επανάστασης του 1821, επιλέξαμε κάποια άρθρα που αναφέρονται στην συμβολή των γυναικών στον Αγώνα. Αδικημένες από την ιστορία, αλλά φωτεινά παραδείγματα θάρρους, τόλμης και αγάπης για την Πατρίδα… για αυτό θελήσαμε να κάνουμε μια ελάχιστη αναφορά στους αγώνες και τις θυσίες τους, ως μνημόσυνο δόξας και τιμής. Θα αναρτηθούν, συν Θεώ, τις επόμενες ημέρες. ιστολόγιο “Αντέχουμε…” )

παραθέτουμε την ομιλία της δρ. Φωτεινής Μπέλλου, από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

“Σήµερα, τιµούµε τη λαµπρή επέτειο των 186 χρόνων από την 25η Μαρτίου του 1821 που σηµατοδοτεί ιστορικά την ηµεροµηνία έναρξης της επανάστασης των Ελλήνων από τον Οθωµανικό ζυγό.

Από τον καιρό του θρυλικού ηρωισµού και της αυταπάρνησης για την ελευθερία µέχρι σήµερα οι Έλληνες βίωσαν συχνά περιόδους δύσκολες και τις περισσότερες φορές επεδείκνυαν γενναιότητα και θάρρος. Άλλοτε πάλι, οι Έλληνες βιώσαν περιόδους κατάπτωσης και χρόνια παρακµής. Ωστόσο, σε καµία περίοδο της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας δεν µειώθηκε ούτε για µια στιγµή το µεγαλείο της αυτοθυσίας και της µεγαλοσύνης των Ελλήνων ηρώων της επανάστασης του 1821.

Παρά την εικονοκλαστική διάθεση της σύγχρονης εποχής, που θέτει σε αµφισβήτηση πρότυπα, αξίες και πεποιθήσεις, το 1821 έχει επιδείξει µοναδική αντοχή στη λαϊκή συνείδηση και παραµένει το µεγάλο εθνικό κοµµάτι της ιστορίας, που το χρειαζόµαστε όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, ως αξιακό υπόβαθρο της συλλογικής µας αυτογνωσίας και ως πυξίδα της ιστορικής µας πορείας προς το µέλλον.

Συνέχεια  ΕΔΩ

Η Ιστορία μας είναι πολύτιμος καθρέπτης

Του Αρχιμανδρίτη π. Γεωργίου Καψάνη

Ο λαός μας βιώνει σήμερα μία κατάσταση, η οποία του προκαλεί έκπληξη, απορία, αγωνία, φόβο, οργή.Και όλα αυτά παράλληλα με περικοπές μισθών και συντάξεων, με φτώχεια, με ανεργία, με απολύσεις από την εργασία, με εκπατρισμό των ταλαντούχων νέων, με σχεδόν βέβαιη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας, με απειλή εθνικών περιπετειών.

Το έθνος μας βιώνει κάτι που δεν θέλει πολύ για να φέρει τους ανθρώπους σε απόγνωση, τον λαό σε ξεσηκωμό, την κοινωνία στην κατάρρευση.

Διερωτάται ο λαός μας: Ποιός μας έφερε, ή γιατί φθάσαμε σε αυτό το σημείο;

Συνέχεια  ΕΔΩ

Προσευχή με τους Ψαλμούς του Δαυΐδ- κατά τον άγιο Αρσένιο και τον γέροντα Παΐσιο

---

Ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, σαν ιερέας που ήταν, χρειαζόταν να διαβάζει ευχές για διάφορες περιπτώσεις. Οι ευχές όμως του Ευχολογίου δεν αρκούσαν, επειδή υπήρχαν πολλές περιπτώσεις για τις οποίες δεν υπήρχε ανάλογη ευχή. Έτσι ο Όσιος Αρσένιος χρησιμοποιούσε όλους τους ψαλμούς του Ψαλτηρίου, ορίζοντας έναν ψαλμό, για καθεμιά περίπτωση.

Ο μακαρισμός γέροντας Παίσιος έλεγε για τους ψαλμούς:“Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε”. ”

Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες.
Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις πού ό όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα.
Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.

.

-Γέροντα, πώς ξεκινήσατε να προσεύχεσθε με το Ψαλτήρι, χρησιμοποιώντας τις “περιπτώσεις” του Αγίου Αρσενίου;

Συνέχεια  ΕΔΩ

Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ὁ νέος ὁσιομάρτυρας (22 Μαρτίου)

Μέ τό σταυρό στό χέρι!

Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ὁ νέος ὁσιομάρτυρας ἔζησε στά δύσκολα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας. Καταγόταν ἀπό μία πολύτεκνη οἰκογένεια τῆς Δημητσάνας κι ἦταν ἀνιψιός τοῦ μαρτυρικοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε´.

Ἡ μητέρα του –ἀδελφή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου– ὅταν ἐπρόκειτο νά τόν γεννήσει, κινδύνευσε νά πεθάνει.

Τότε προσευχήθηκε μέ πίστη κι ἔκανε τάμα στόν ἅγιο Ἐλευθέριο νά τήν ἐλευθερώσει ἀπό τούς πόνους τοῦ
τοκετοῦ καί νά χαρίσει τήν ὑγεία σ᾽ αὐτήν καί τό παιδί της.

Πράγματι, τελικά κι ἡ ἴδια σώθηκε καί τό βρέφος γεννήθηκε ὑγιέστατο καί γι’ αὐτό τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Ἐλευθέριος.

Συνέχεια 

«Ἡ ἁγία Δροσίς, ἡ θυγάτηρ τοῦ Τραϊανοῦ, καὶ αἱ σὺν αὐτῇ πέντε κανονικαὶ»

Στὰ χρόνια τῶν σκληρῶν διω­γμῶν τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορα Τραϊ­ανοῦ (98-117), στὴν Ἀντιόχεια, ὑ­­­πῆρχαν πέντε ἐνάρετες παρθένες χριστιανές.
Αὐτές, χωρὶς νὰ ὑ­­­πολογίζουν τὴ ζωή τους – σὰν ἄλλες μυροφόρες γυναῖκες – πήγαιναν κρυφὰ τὶς νύχτες στοὺς τόπους τῶν μαρτυρίων καὶ συνέλεγαν τὰ νεκρὰ σώματα τῶν ­ἁγίων μαρτύρων καὶ τὰ ἐν­ταφίαζαν μὲ κάθε τιμὴ καὶ εὐλάβεια.Στὸ ἱερὸ αὐτὸ ἔργο συμμετεῖχε ὁλόθερμα καὶ ἡ Δροσίδα, ποὺ ἦταν κόρη τοῦ διώκτη βασιλιᾶ Τραϊανοῦ.

Συνέχεια ΕΔΩ