Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 11 Απριλίου 2021 – Ιωάννου Οσίου του συγγραφέως της Κλίμακος(Δ΄ Κυριακή των Νηστειών)

Ευαγγ. Ανάγνωσμα

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 17 – 31)

 καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.  καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.  ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.  καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν.  καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.  καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.  ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν, ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.  καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.  ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.  Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτόν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.  καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.  Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·  ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Του Ιερομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄, Αιωνία η μνήμη!

Ἐν Κωνσταντινουπόλει1821, 10 Ἀπριλίου, Κυριακή τοῦ Πάσχα!

῾O τελευταῖος ἐθνάρχης τῆς σκλαβωμένης Ρωμιοσύνης, δι’ ἀγχόνης τελειοῦται.Τό αἷμα τοῦ μαρτυρικῶς ἀπαγχονισθέντος Πατριάρχου, Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ὑπέγραψε τήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος στή χαραυγή της.Κρεμασμένος, μετά ἀπό φρικτό μαρτύριο, στή μεσαία Πύλη τῶν Πατριαρχείων, ἐμπαιγχθείς καί διαπομπευθείς, ἐξαγόρασε τήν ὕπαρξι τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων.Ὁ «γιαφτάς» τοῦ Σουλτάνου, κρεμασμένος στό στῆθος του ἔγραφε: «…ὁ ἄπιστος Πατριάρχης τῶν Ἑλλήνων… καθ’ ὅλα τά φαινόμενα ἦτο καί αὐτός ὡς ἀρχηγός, μυστικός συμμέτοχος τῆς ἐπαναστάσεως καί ἀδύνατον νά μήν ἀφανισθῆ…». «…ἡ Ὑψηλή Πύλη… ἐξέδωκε πρόσταγμα… διατάττουσα… τόν Πατριάρχην τά δέοντα καί προσκαλοῦσα αὐτόν ν’ ἀφορίσῃ ὅλους τούς ἐπαναστατήσαντας ραγιάδες ὅπου καί ἄν ἦσαν· ἀλλ’ ἀντί νά δαμάση τούς ἀποστάτας καί νά δώσῃ πρῶτος τό παράδειγμα ὁ ἄπιστος, οὗτος ἔγινεν ὁ πρωταίτιος ὅλων ἀναφυεισῶν ταραχῶν… εἶναι .

Συνέχεια ΕΔΩ

10 Ἀπριλίου 1821, ἡμέραν τοῦ Πάσχα: «Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε’,τὸ πρῶτον θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας»

Δημ. Μπαλᾶνος

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ προσέφερεν ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας εἰς τὸ Ἔθνος ὄχι μόνον κατὰ τοὺς χρόνους τῆς δουλείας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821, ὅτε ἐπρωτοστάτησεν.

Ἄπειροι εἶναι οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἐσφάγησαν ὑπὸ τῶν Τούρκων κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Ἀγῶνος. Μόλις διεδίδετο ἡ φήμη περὶ μελετωμένης ἐξεγέρσεως, ἡ μανία τῶν Τούρκων ἐξέσπα κατὰ τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Πρῶτον θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας ἔπεσε κατὰ τὴν 10ην Ἀπριλίου 1821, ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ὁ σεπτὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄. Μετ’ αὐτοῦ συνεμαρτύρησαν καὶ οἱ Μητροπολῖται Ἐφέσου Διονύσιος,Νικομηδείας Ἀθανάσιος, καὶ Ἀγχιάλου Εὐγένιος.

Συνέχεια ΕΔΩ

Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΣΤΙΣ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1826 ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΜΑΧΩΝ

«Μισολόγγι: Χαρά της ιστορίας, Γη επαγγελμένη. Πάνε εκατό χρόνια κι ας πάνε. Η θύμηση άχρονη μπροστά σου θα γονατίζη».

,ΚΕΙΜΕΝΟ: Αντγος ε.α.Νικόλαος Κολόμβας, Επίτιμος Διοικητής Γ’ Σ. Στρατού, πτυχιούχος Νομικής Α.Π.Θ.

Σ’ αυτούς τους λίγους αλλά τόσο μεστούς στίχους από το ποίημα του «Η Δόξα στο Μεσολόγγι», ο Μεσολογγίτης Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς έκλεισε όλο το μεγαλείο της Θρυλικής εποποιίας του Μεσολογγίου.

,Και τα μεν ανυπέρβλητα πολεμικά κατορθώματα των ανδρείων υπερασπιστών του εξήρθησαν ιδιαίτερα από τους ιστοριογράφους, υμνήθηκαν διθυραμβικά από τους ποιητές και χιλιοτραγουδήθηκαν από τη λαϊκή μούσα.

,Η τραγική όμως μοίρα των αμάχων, και ιδίως το παρατεταμένο και απερίγραπτο δράμα των γυναικοπαίδων, αν και δεν υπολείφτηκαν σε υπέρτατες θυσίες και δεν υστέρησαν σε απαράμιλλους ηρωισμούς, δεν δικαιώθηκε ανάλογα.

Συνέχεια ΕΔΩ