Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους (12 Απριλίου 1204)

“Όταν οι Λατίνοι δεν είχαν ακόμα καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, κρατούσαν την ασπίδα του Θεού μπροστά τους. Μόνο όταν εισήλθαν στην πόλη, την πέταξαν και καλύφτηκαν με την ασπίδα του διαβόλου”.

.

του Κων. Α. Οικονόμου δασκάλου –συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Η Δ’ Σταυροφορία (1201-4) έχοντας στόχο την απελευθέρωση από τους Μουσουλμάνους των Ιεροσολύμων, παρέκκλινε από το στόχο της και οι Σταυροφόροι κατέλαβαν τελικά την Κωνσταντινούπολη καταλύοντας το Βυζάντιο Αυτοκρατορία, διασπώντας την επικράτειά της σε μικρά φράγκικα κρατίδια υπό την υψηλή παπική εποπτεία. Ως ιστορικό γεγονός, η Δ’ Σταυροφορία υπήρξε αποτέλεσμα θρησκευτικών αισθημάτων, ελπίδων των Σταυροφόρων για ηθική ανταμοιβή, επιθυμίας κέρδους και περιπετειών. Όμως, η επικράτηση των υλικών συμφερόντων επιβεβαιώθηκε με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204.

Συνέχεια ΕΔΩ

Η Οσία Ανθούσα θυγατέρα Κων/νου του Κοπρωνύμου

Εορτάζει στις 12 Απριλίου εκάστου έτους.

Ἅγιοι καί στά βασιλικά ἀνάκτορα. Κι αὐτό, διότι ὁ Χριστιανισμός ἀπό πολύ νωρίς ἀκόμη εἰσχώρησε σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα, ἀνεγέννησε ἀνθρώπους σέ ὅλα τά περιβάλλοντα καί τούς ἀνέδειξε ἁγίους. Καί στήν οἰκία τοῦ Καίσαρος ὑπῆρξαν πιστοί καί μάλιστα ἀναγεννημένοι, ὅπως σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Φιλιπ. δ  22), στήν ἀρχή τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Καί ἡ Ἀνθοῦσα, ὡς κόρη τοῦ αὐτοκράτορος Κων­στα­ντίνου τοῦ Κοπρωνύμου (741 – 745 μ.Χ.), στά βασιλικά ἀνάκτορα ἔζησε, μέσα σέ περιβάλλον πλούτου καί δόξας. Ὅμως οὔτε ἀπό τόν πλοῦτο σαγηνεύθηκε οὔτε ἀπό τήν δόξα δελεάσθηκε. Γνώριζε πολύ καλά, ὅτι πραγματική δόξα καί πλοῦτος, ἀνάπαυση ψυχῆς καί εἰρήνη, χαρά καί εὐτυχία γιά τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τά ὑλικά καί ἐφήμερα, ἀλλά ὁ Χριστός καί ὅ,τι συνδέεται μέ τόν Χριστό καί τίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ.

Δέν δελεάσθηκε ἀπό αὐτά. Ἀλλά οὔτε ἐπηρεάσθηκε ἀπό τό πνεῦμα τοῦ αἱρετικοῦ περιβάλλοντος, στό ὁποῖο ζοῦσε. Ὁ πατέρας της, ὁ αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος, ἦταν εἰκονο­μά­χος, ὑποστηρικτής τῶν εἰκονοκλαστῶν καί διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων. Καί περιβαλλόταν, ὅπως ἦταν φυσικό, ἀπό αὐλικούς πού εἶχαν τίς ἴδιες πεποιθήσεις. Παρόλα αὐτά ἡ Ἀνθοῦσα ἔμεινε Ὀρθόδοξη στό φρόνημα καί στή ζωή, χωρίς νά παύει νά ὁμολογεῖ τήν ὀρθή πίστη της καί νά φροντίζει γιά τήν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας.

Συνέχεια ΕΔΩ