Ο άγνωστος Ζάλογγος της Μικρασίας… (Πετρωτά Σμύρνης, Αύγουστος 1922)

Ζάλογγος__Ήπειρος 1803
Αράπιτσα Νάουσας__Μακεδονία 1822
Πετρωτά Σμύρνης__Μικρά Ασία 1922

_

Οι Μικρασιάτισσες που έπεσαν στον γκρεμό των Πετρωτών Σμύρνης για να μην ατιμωθούν από τους Τσέτες το 1922.Η αληθινή μαρτυρία του Αλέξη Αλεξίου που έφτασε πρόσφυγας στην Ελλάδα το ‘22: .

“Ήταν ο κόσμος θάλασσα, χιλιάδες κόσμος, που έκλαιε και βογγούσε. Προχωρούσαμε όπου προχωρούσαν όλοι, προς το Κορδελιό∙ από κει θα σωθούμε. Αλίμονο σ’ εμάς! Η ελπίδα να σωθούμε από κει, από τη θάλασσα του Κορδελιού, χάθηκε.

-Θεέ μου, λυπήσου μας, έλεγε η μητέρα κι έκλαιγε.

Ο κόσμος τα ‘χασε πια, απελπίστηκε τελείως. Άλλοι κλαίγαν, άλλοι χτυπιούνταν και μοιρολογούσαν κι άλλοι σέρναν τα πόδια τους και σώπαιναν. Ο βόγγος, ο θρήνος έγιναν ένα δυνατό βουητό. Σε μια στιγμή δεν πιστεύαμε τα μάτια μας∙

Συνέχεια ΕΔΩ→

Άγιος Ιερομάρτυς Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης (27 Αυγούστου 1922): ο βίος και το μαρτύριο

Τα πρώτα χρόνια

Ο Χρυσόστομος γεννήθηκε το 1867 στην κωμόπολη Τρίγλια της Προποντίδος κοντά στα Μουδανιά εκεί όπου στις 30 Σεπτεμβρίου 1922 υπογράφτηκε η ομώνυμη επαίσχυντη ανακωχή, η οποία επεσφράγιζε τη μεγαλύτερη ιστορική τραγωδία του Ελληνισμού: εγκατάλειψη της Μ. Ασίας και της Ανατ. Θράκης. Γονείς του Χρυσοστόμου ήσαν ο Νικόλαος Καλαφάτης και η Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το ζεύγος απέκτησε 8 παιδιά, 4 αγόρια και 4 κορίτσια. Από τ’ αγόρια επέζησαν ο πρωτότοκος Ευγένιος (γεννήθηκε το 1865) και ο Χρυσόστομος.

Συνέχεια ΕΔΩ →

Η Είσοδος στη Δυτική Μακεδονία του Σώματος Παύλου Μελά (Μίκη Ζέζα)

.

…Οι προσπάθειες του σώματος Καούδη δεν θα παρέμεναν μοναδικές  στα Κορέστια. Την νύκτα της 27/28 Αυγούστου 1904 περνούσε από  την Ελληνοτουρκικήν μεθόριον, κοντά στην Μονή Μερίτσας (Οξυνείας), το σώμα τού Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Παύλου Μελά και έτσι ήταν πλέον γεγονός η  επέμβαση τού Ελληνικού Κράτους στα Μακεδονικά προβλήματα.

…Την 14ην Αυγούστου, όταν ο Μελάς επέστρεψε από την Κοζάνη, η Μακεδονική Επιτροπή τον διόρισε αρχηγό όλων των ελληνικών σωμάτων που βρισκόταν στη Δυτική Μακεδονία και αμέσως άρχισε να καταρτίζει το σώμα του και να προετοιμάζει την είσοδό του στη Μακεδονία. Ο έντονος πόθος, που από παλιά απορροφούσε την σκέψη του,  άρχισε πλέον να πραγματοποιήται. Λίγες μέρες πριν περάσει μαζί με το σώμα του τα σύνορα, έγραφε στην σύζυγό του Ναταλία:

…«… Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλην μου την ψυχήν και με την ιδέαν ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και έχω την ακράδαντον πεποίθησιν ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω και Κυβέρνησιν και Κοινήν Γνώμην περί τούτου. . . ».

…Η φλόγα του ειλικρινούς σταυροφόρου τον εξώθησε στον αγώνα του στην Μακεδονία.

. Συνέχεια →