Δεν μπορώ ν’ αλλάξω ζωή, δεν μπορώ να μετανοήσω. Δεν μπορώ να σταματήσω τον κατηφορικό δρόμο και ν’ αρχίσω τον ανηφορικό. Δεν μπορώ να γλιτώσω από τη λάσπη και το βούρκο που έχω βουλιάξει και που συνεχώς με τραβάει προς τα κάτω. Καλός ο δρόμος του ευαγγελίου, καλός ο δρόμος της χριστιανικής ζωής, καλός ο δρόμος των αγίων, τον θαυμάζω και με συγκινεί. Αλλά δεν είναι για μένα. Είναι γι’ αυτούς, που από μικροί ακολούθησαν την αρετή και την έκαναν αχώριστο σύντροφο της ζωής τους.
Αυτά και άλλα πολλά λέμε και σκεπτόμαστε, όταν κάποιο κήρυγμα ή κάποια συζήτηση ή κάποια ανάγνωση της Γραφής μας υπενθυμίσει την εντολή του Θεού «άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί». Τώρα, αν έχουμε δίκαιο όταν λέμε αυτά ή αν σκεπτόμαστε ορθά, θα το αντιληφθούμε, εάν μελετήσουμε τη ζωή του ευαγγελιστού Ματθαίου, τη μνήμη του οποίου γιορτάζει η Εκκλησία μας την 16η Νοεμβρίου.
Αντέχουμε... 