Ιεροεθνομάρτυς Ισίδωρος Καβατσιάδης (4 Μαΐου 1947)

Ιερ. ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΒΑΤΣΙΑΔΗΣ

Ο π. Ισίδωρος Καβατσιάδης γεννήθηκε στον Άη-Λιά (Καστοριάς) το 1884. Από μικρός ήθελε να γίνη λειτουργός του Υψίστου και να διακονήση την Εκκλησία. Ο πόθος του πραγματοποιήθηκε νωρίς. Εικοσιοκτώ ετών χειροτονήθηκε ιερεύς και τοποθετήθηκε στο χωριό του.

Ως ιερεύς σημείωσε συνεχή άνοδο. Μελετούσε με προθυμία και δίδασκε ακούραστος τα πρόβατά του. Έπαιρνε μέρος ολόψυχα σε κάθε κοινωφελή προσπάθεια. Προσέφερε αξιόλογες υπηρεσίες ως κοινοτικός δάσκαλος και ως ηγουμενεύων της Μονής Αγ. Αθανασίου Σπηλίου. Κατά την Κατοχή με κίνδυνο πολλές φορές της ζωής του προστάτευσε τη ζωή, την τιμή και την περιουσία των ενοριτών του. Αλλά και όταν οι κομμουνισταί άρχισαν να σφάζουν τον ελληνικό λαό, ο π. Ισίδωρος πήρε θέση εναντίον τους.

η συνέχεια ΕΔΩ

Αγία Μόνικα: με την υπομονή και με τα δάκρυά της έσωσε τον σύζυγο και τον άσωτο γιό της…

Η Αγία Μόνικα· η υποδειγματική σύζυγος και μητέρα… Προς όλες τις απελπισμένες συζύγους και μητέρες : Το λαμπρό παράδειγμα της Αγίας Μόνικας(εορτάζει στις 4 Μαΐου) .

Η Αγία Μόνικα ( 332-388 ) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμιδίας από χριστιανούς γονείς. Ήταν μητέρα του μεγάλου θεολόγου και φιλοσόφου αγίου Αυγουστίνου. Οι γονείς της την πάντρεψαν το 350 μʼ έναν ειδωλολάτρη , τον Πατρίκιο, άνθρωπο καλοπροαίρετο, αλλά πολύ οξύθυμο και άστατο. Η Μόνικα με την υποταγή και την υπομονή της αγωνίστηκε να τον οδηγήση στον Χριστό. Στις ώρες ηρεμίας έριχνε στην καρδία του συζύγου της τα σπέρματα του θείου λόγου, κι όταν εκείνος κοιμόταν, αυτή τα πότιζε με τα δάκρυά της προσευχής της.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η αγία παρθενομάρτυς Πελαγία της Ταρσού (4 Μαΐου)

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία μέσα στη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα της ζωηφόρου του Κυρίου Αναστάσεως πανηγυρίζει και τη γενέθλια ήμερα της ενδόξου και καλλιπαρθένου μάρτυρος Πελαγίας.

Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας, εκεί οπού και ο «πρώτος μετά τον ένα», ο Απόστολος των εθνών άγιος Παύλος, όχι όμως από γονείς Ιουδαίους στο θρήσκευμα όπως εκείνος, αλλά από ειδωλολάτρες και σκληρούς γονείς.

Όλη της η οικογένεια μετοίκησε και ήλθε και εγκαταστάθηκε στη νέα Βαβυλώνα, στην πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους, τη Ρώμη. Αυτοκράτορας τότε ήταν ο Διοκλητιανός, ο σκληρός και ωμός τύραννος των χριστιανών.

Η ωραιότητα της Πελαγίας ήταν τόσον εντυπωσιακή ώστε παρουσιάστηκε μνηστήρας της ο γυιός του Αυτοκράτορα και εκείνη βέβαια το εθεώρησε τιμή της να γίνη σύζυγος του πρίγκιπα, και ανταποκρίθηκε στην τιμητική πρότασι του μνηστήρα. Άλλα η Πελαγία προοριζόταν από τη θεία πρόνοια να γίνη νύμφη όχι ειδωλολάτρη πρίγκιπα, αλλά του μεγάλου Βασιλέα Κυρίου Ιησού, του «ωραίου κάλλει παρά πάντας βροτούς» νυμφίου Χριστού.

Συνέχεια →