Καλό Χειμώνα, Καλό Μήνα! (Δεκέμβριος)

Καλωσορίζουμε τον Χειμώνα, καλωσορίζουμε τον Δεκέμβριο!

με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές σε έθιμα και δοξασίες του λαού μας, σε σχέση με τον κύκλο του φωτός,  τις γιορτές των αγίων που τιμώνται μέσα στο μήνα και με τα Χριστούγεννα.

Ο Δεκέμβριος, είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού μας έτους, αλλά ο δέκατος μήνας, όπως το λέει και το όνομά του (Δεκέμβριος από το λατινικό Decem = Δέκα), από την πρωτοχρονιά της πρώτης Μαρτίου, όταν το έτος των Ρωμαίων ήταν δεκάμηνο.

Όπως γράφει η αείμνηστη καθηγήτρια της λαογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης Α. Κυριακίδου – Νέστορος, από μια πρώτη επισκόπηση της ζωής των Ελλήνων αγροτών, όπως εκτυλίσσεται μέσα στην περίοδο του Δεκεμβρίου, τρεις είναι οι εμπειρίες του χρόνου που προεξάρχουν: το κρύο, το τέλος της σποράς και η μείωση του φωτός. Το Δεκέμβριο έχουμε τις μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και ύστερα, αρχίζουν να μεγαλώνουν. Ας δούμε τώρα πως οι εμπειρίες αυτές εκφράζονται μέσα από τις γιορτές και τα έθιμα του Δεκεμβρίου.

Συνέχεια ΕΔΩ →

29 Νοεμβρίου 1979: Ὁ Ἅγιος Νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης κατακρεουργεῖται στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ (ο βίος του- βίντεο με μαρτυρίες)

29 Νοεμβρίου 1979: Ὁ Ἅγιος Νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης κατακρεουργεῖται στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ ἀπὸ τοὺς Σιωνιστὲς

Ὁ ἅγιος Φιλούμενος, κατὰ κόσμον Σοφοκλῆς Ὀρουντιώτης, γεννήθηκε στὴν Λευκωσία τῆς Κύπρου στὶς 15 Ὀκτωβρίου 1913, ἡ καταγωγή του ὅμως ἦταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὀρούντα. Γονεῖς τοῦ Ἁγίου ἦταν οἱ εύσεβεῖς Γεώργιος καὶ Μαγδαληνή, οἱ ὁποίοι συνολικὰ ἀπέκτησαν 13 παιδιά. Ὁ ἅγιος Φιλούμενος ἦταν δίδυμος μὲ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ μετέπειτα π. Ἐλπίδιο.

η συνέχεια ΕΔΩ

Λορέντζος Μαβίλης. Ηρωικώς πεσών στη μάχη του Δρίσκου (28 Νοεμβρίου 1912)

Γεννήθηκε 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη. Πατέρας του ήταν ο Παύλος Μαβίλης, πρόεδρος των Δικαστηρίων της Ιονίου Πολιτείας και μητέρα του η Ιωάννα Καποδίστρια Σούφη, ανεψιά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

Από την πλευρά του πατέρα του ο Λορέντζος Μαβίλης είχε Ισπανική καταγωγή. Το εξελληνισμένο όνομά του ήταν Λαυρέντιος. Ξεκίνησε τις σπουδές του από το Εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» που είχε ιδρυθεί στην Κέρκυρα από το 1873.

Συνέχεια  EΔΩ→

Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Ο μέγας πολέμιος της παναίρεσης του Παπισμού (27 Νοεμβρίου 1577)

Ο Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός είναι εξέχουσα μορφή αγίου Ιεράρχου όχι μόνον του 16ου αιώνος μ.Χ., αλλά όλων των χρόνων της δουλείας, και ως εκ τούτου αποτελεί πνευματικό φάρο που κατέλαμψε το τότε πνευματικό σκότος του Γένους, δοξάζοντας και την περίφημη Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης, η οποία κατέστη παγκοσμίως γνωστή χάρις σε αυτόν.

Γεννημένος περί το 1520 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκηόπου έλαβε άριστη μόρφωση, ο άγιός μας – κατά κόσμον ίσως Δημήτριος – μετέβη νέος στην Κωνσταντινούπολη, όπου πριν το 1546 μ.Χ. έγινε Μοναχός της Αδελφότητος «τῶν Στουδιτῶν», λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός και την προσωνυμία «Στουδίτης»· ήδη ως υποδιάκονος, σπουδάζοντας στην περίφημη Πατριαρχική Ακαδημία, υπήρξε και περιφανής ιεροκήρυκας της Βασιλεύουσας,σπείροντας λόγους πλήρεις ωφελείας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο του «Θησαυρός».

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Χριστός και ο πλούσιος νεανίσκος (για παιδιά)

Ἦταν νέος στήν ἡλικία· εἶχε κοινωνική θέση κι ἦταν «πλούσιος σφόδρα»· εἶχε, ἴσως, καί ἀνατροφή ἐπιμελημένη. Ὅπως φαίνεται θά εἶχε καί μερικές φορές ἀκούσει τόν Κύριο νά διδάσκει. Ὅλα τά καλά καί τ’ ἀγαθά τά εἶχε καί τά ἀπολάμβανε. Ὅμως ἡ ψυχή δέ χορταίνει ἀπό ὑλικά ἀγαθά. Κι εἶχε ἀρχίσει νά νιώθει πώς ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἄξια νά τόν ἱκανοποιήσουν καί νά τόν κάνουν παντοτινά εὐτυχισμένο, ἀφοῦ κάποια μέρα θα τ’ ἀφήσει ἀναγκαστικά πίσω του, κλείνοντας γιά πάντα τά μάτια στή ζωή αὐτή.

Ἀπό κεῖ καί πέρα τί θά γίνει; Τό θέμα αὐτό πολύ τόν ἀπασχόλησε. Τό ξέρει ὅτι ἡ ζωή συνεχίζεται καί μετά τό θάνατο… Ὅμως, μέ ποιά μορφή θά μπορέσει νά τήν ἀπολαύσει; Ὑπάρχει εὐτυχία αἰώνια στόν Παράδεισο, ἀλλά καί δυστυχία αἰώνια στόν Ἅδη, ὅπου σκοτάδι βασιλεύει. Ἀπ’ ὅσα εἶχε ἀκούσει καταλάβαινε ὅτι ὁ Κύριος θά ἦταν ὁ μόνος κατάλληλος νά τοῦ δώσει γνώμη. Γι’ αὐτό πλησιάζει καί Τόν ρωτάει:

Ο άγιος νεομάρτυς Γεώργιος ο Χιοπολίτης (26 Νοεμβρίου)

«Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Χίο. Ο πατέρας του ονομαζόταν Παρασκευάς, η δε μητέρα του Αγγερού. Σε ηλικία 18 μηνών, ορφανός από μητέρα, παραδόθηκε από τον πατέρα του να τον αναθρέψει η μητριά του. Σε παιδική ηλικία οι γονείς, παρέδωσαν τον Γεώργιο σε κάποιο λεπτουργό (ξυλογλύπτη), Βισσετζή ονομαζόμενο, για να του μάθει την τέχνη του. Όταν κάποτε με το αφεντικό του ήλθε στα Ψαρά, για να φιλοτεχνήσουν το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου, ο Γεώργιος έφυγε με ορισμένους νέους στην Καβάλα. Εκεί συνελήφθη να κλέβει από έναν κήπο και παραδόθηκε στον κριτή. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία δέχτηκε τον Ισλαμισμό, περιτμήθηκε και ονομάστηκε Αχμέτ. Σε ηλικία 10 χρονών, επέστρεψε στη Χίο κλαίγοντας και ομολογώντας τον Χριστό. Ο πατέρας του για να τον προφυλάξει τον μετέφερε σ’ ένα κτήμα του στις Κυδωνιές.Αργότερα, 22 χρονών, αρραβωνιάστηκε και ο αδελφός της μνηστής του, επειδή είχε μαζί του χρηματικές διαφορές, τον πρόδωσε στον Τούρκο διοικητή, ότι ενώ έγινε Μουσουλμάνος επανήλθε στον Χριστιανισμό. Βασανίστηκε σκληρά και αφού μέσα στη φυλακή κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, το πρωί της 26ης Νοεμβρίου 1807 μ.Χ. του έκοψαν – με μαρτυρικό τρόπο – το κεφάλι λίγο-λίγο. Έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, από τον αθλοθέτη Χριστό» (Από το ιστολόγιο: «Ορθόδοξος Συναξαριστής»).

Συνέχεια →

Άγιος Στυλιανός : O άγιος της αγκαλιάς που χαρίζει και “στεργιώνει” τα παιδιά

για τον άγιο προστάτη των βρεφών και των παιδιών, αλλά και των εγκύων και άτεκνων γυναικών,  το αφιέρωμα μας σήμερα (26 Νοεμβρίου), που τιμάται η μνήμη του

Σύντομος βίος- βίντεο-για τα ονόματα Στέργιος, Αστέριος κ.α.-έθιμα και λαογραφικές παραδόσεις

Στίς 26 τοῦ μηνός Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τόν ἅγιο Στυλιανό,ὁ ὁποῖος εἶναι ἰδιαίτερα ἀγαπητός στόν λαό καί θεωρεῖται προστάτης τῶν βρεφῶν καί νηπίων. Πολύ χαρακτηριστική ἀλλά καί συγκινητική εἶναι ἡ εἰκόνα του· ὁ ἅγιος κρατώντας ἕνα σπαργανωμένο παιδί στήν ἀγκαλιά του παρουσιάζεται ὡς φιλόστοργη μητέρα καί συγχρόνως ὡς χειροδύναμος πατέρας, πού προσφέρει στό παιδί τήν στοργή καί τήν δύναμη πού αὐτό χρειάζεται. Οἱ γυναῖκες πού δέν γεννοῦν παιδιά ἐπικαλοῦνται τήν πρεσβεία του καί οἱ μητέρες, ὅταν ἀρρωσταίνουν τά μικρά τους, προστρέχουν στήν βοήθειά του.

η συνέχεια ΕΔΩ

ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ : η πάνσοφος Νύμφη του Χριστού (ο βίος της, το δαχτυλίδι της μνηστείας της, βίντεο-και για παιδιά)

Για την Αγία Μεγαλομάρτυρα Αικατερίνη την Πάνσοφο, την προστάτιδα της παιδείας, της φιλοσοφίας, αλλά κι των φοιτητριών και των παρθένων, ένα μικρό αφιέρωμα…με την ευχή η Αγία να σκέπει και να καθοδηγεί όλους και ιδιαίτερα τους νέους, κοντά στον Χριστό.

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΣΗ

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη γεννήθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια στίς ἀρχές τοῦ4^ου αἰώνα μ.Χ. Εἶχε βασιλική καταγωγή. Ἦταν ἀπόγονος τῶν Πτολεμαίων, τῶν βασιλέων τῆς Αἰγύπτου. Ἀνῆκε σέ πολύ πλούσια κι ἔνδοξη οἰκογένεια. Οἱ γονεῖς της ἦταν εἰδωλολάτρες.

Ἀπό μικρή ἔδειξε μεγάλη κλίση στά γράμματα. Μέχρι τά δεκαοκτώ της χρόνια ἔμαθε τέλεια τήν Ἑλληνική καί Ρωμαϊκή παιδεία καί Ἐπιστήμη. Ἔμαθε τούς μεγάλους ποιητές, τόν Ὅμηρο καί τόν Βιργίλιο. Σπούδασε τήν Ἰατρική καί διάβασε τόν Ἱπποκράτη καί τόν Γαληνό, τούς ἰατρούς. Περισσότερο ὅμως ἀσχολήθηκε μέ τήν φιλοσοφία. Μελέτησε προπαντός τά βιβλία ὅλων τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων. Θαύμαζε τόν Πλάτωνα καί τόν Ἀριστοτέλη καί μποροῦσε ν’ ἀνοίξει διάλογο μέ ὁποιονδήποτε πάνω στά φιλοσοφικά θέματα.

η συνέχεια ΕΔΩ

Βίος αγίου Γρηγορίου Eπισκόπου της Aκραγαντίνων Eκκλησίας (23 Νοεμβρίου)

Βιογραφία

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από ευσεβείς και εύπορους γονείς, το Χαρίτωνα και τη Θεοδότη. Βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Ποταμίωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε, τον μόρφωσε και τον κατάταξε στις τάξεις του Ιερού κλήρου, στα χρόνια του βασιλιά Ιουστινιανού του Ρινότμητου (685 – 695 μ.Χ.).

Δεκαοκτώ χρονών πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος από τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν επανήλθε στο Βυζάντιο και από ‘κει στη Ρώμη, όπου για τις μεγάλες του αρετές και τη μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στην επισκοπή των Ακραγαντίνων.

Στην επισκοπή αυτή, βρήκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τον Σαβίνο και τον Κρισκέντιο, που τον συκοφάντησαν για μοιχεία. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο ο Γρηγόριος τους ντρόπιασε και παρέλαβε πάλι την Εκκλησία μετά από διετή φυλάκιση και αργία. Στη συνέχεια έκανε και άλλα θαύματα.

Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 690 μ.Χ.

Τέλος να σημειώσουμε ότι σώζονται 10 εξηγηματικοί λόγοι του στον Εκκλησιαστή.

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Άγιος Μένιγνος ο κναφεύς- ο προστάτης των χημικών

(Μένιγνος ὁ κναφεύς – 22 Νοεμβρίου)

Μένιγνος ὁ κναφεύς. Λαϊκός καί ἔγγαμος. Μαρτύρησε καί ἁγίασε…

ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΟΣ ΑΓΙΟΣ

του π. Αυγουστίνου Καντιώτη

Ἡ γενιά, ἀγαπητοί μου, πού ζῆ σήμερα, ἡ νέα γενιά, δέν μπορεῖ νά φαντασθῆ πόσο δύσκολη ἦταν ἡ ζωή τούς περασμένους αἰῶνες. Ἄς πάρουμε παράδειγμα τό ντύσιμο. Τά ροῦχα στήν ἀρχή ἦταν ἄγνωστα. Ἔπρεπε νά περάσουν πολλά χρόνια, νά βροῦν τίς πρῶτες ὗλες, τό μαλλί καί τό βαμβάκι, νά φτειάξουν τά ἐργαλεῖα μέ τά ὁποῖα θά κά¬νουν κλωστές κατάλληλες γιά ὕφασμα, ν’ ἀνακαλύψουν τή ρόκα, τήν ἀνέμη καί πρό παντός τόν ἀργαλειό, γιά νά κάνουν τό πρῶτο ὕφασμα.

←←←

Ὁ ἀργαλειός, πού ἦταν μεγάλη ἐφεύρεσις, βάσταξε χιλιάδες χρόνια. Τόν ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος στά ποιήματά του. Ἦταν ἀπαραίτητος στό κάθε σπίτι. Στά ἀρχαῖα προικοσύμφωνα βλέπει κανείς ὅτι μεταξύ τῶν ἄλλων πραγμάτων, πού προίκιζαν οἱ μανάδες τίς θυγατέρες τους, ἦταν καί ὁ αργαλειός. Γυναίκα πού ἤξερε νά γνέθη καί νά κάνη στόν ἀργαλειό τά ροῦχα τοῦ σπιτιοῦ, τή θεωροῦσαν σπουδαία νοικοκυρά. Πολλοί ἀπό τούς παλαιούς θυμοῦνται τά χοντρά, ὡραῖα καί στερεά ὑφάσματα πού ἔφτειαχναν οἱ γιαγιάδες καί ol μητέρες τους στόν ἀργαλειό. Ἀπ’ αὐτά γίνονταν οἱ τοπικές ἐνδυμασίες πού φοροῦσαν ἄνδρες καί γυναῖκες καί ἦταν ὅλο λεβεντιά καί χάρι. Σκέπαζαν ὅλο τό κορμί τους. Τά ροῦχα τους ἦταν ἁπλά καί σεμνά. Βλέποντας μιά γυναίκα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νόμιζε κανείς πώς βλέπει τήν Παναγία.

Συνέχεια →

Το… “φθινοπωρινό πουλάκι” που αγίασε! (από τα παιδικά χρόνια του αγ. Ιακώβου Τσαλίκη)

Ήταν κάποτε παιδιά. Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν κι αυτοί κάποτε παιδιά!

Ας διαβάσουμε, λοιπόν, ένα μικρό απόσπασμα, μια θαυμαστή ιστορία από τα παιδικά χρόνια του Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη, όπως καταγράφεται στο εξαιρετικό βιβλίο της Άννας Ιακώβου, «Ήταν κάποτε παιδία- Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης»

….Φθινοπωρινό πουλάκι τον έλεγε η μάνα του, η κυρά-Δωρούλα, τον Ιάκωβο. Έτσι αδύνατος κι ασθενικός που ήταν, έμοιαζε περισσότερο μ’ εκείνα τα φθινοπωρινά πουλάκια που, σαν τα βλέπεις, αναρωτιέσαι πώς θ’ αντέξουνε τα πρωτοβρόχια, πώς θα πετάξουν κόντρα στους πρώτους παγωμένους αγέρηδες, πώς θα σκίσουν με τα φτερά τους εκείνους τους γκρίζους ουρανούς.

Η συνέχεια ΕΔΩ →

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: ευλαβικό αφιέρωμα στην μνήμη του (21-11-1991)

ο βίος του-ντοκιμαντέρ της Ι. Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος -Θαυμαστά γεγονότα-Νουθεσίες-συμβουλές

(ο Γ.Ιάκωβος εκοιμήθη εν Κυρίω στις 21-11-1991, ημέρα που τιμούνται τα Εισόδια της Θεοτόκου)

Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες καί αγιασμένες μορφές των ημερών μας. ολιγογράμματος καί απλοϊκός όμως πλήρης της θείας Χάριτος έγινε πόλος έλξης γιά χιλιάδες ανθρώπους. Παρηγορούσε, στήριζε, συμβούλευε, έδιδε λύσεις αλλά καί βοηθούσε τούς συναθρώπους του μέ θαυματουργικούς καί υπερφυσικούς τρόπους. Τό καταπληκτικό- πού μαρτυρεί τήν αγιότητά

 Συνέχεια ΕΔΩ→

Πώς έζησε η μικρή Μαριάμ δώδεκα χρόνια μέσα στο Ναό;

άγνωστα,ενδιαφέροντα στοιχεία για την ζωή της Παναγίας μέσα στον Ναό από τριών έως δεκαπέντε χρονών

( από το βιβλίο  Χαίρε Κεχαριτωμένη, του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη)

Στο ναό

Πέριξ του Ναού υπήρχαν ξενώνες που φιλοξενούνταν οι προσκυνητές, οι Ναζιραίοι, οι αφιερωμένες χήρες που υπηρετούσαν στο ναό, οι εφημέριοι ιερείς και άλλοι.

Και οι παρθένες , που για ορισμένο χρόνο αφιερώνονταν στην υπηρεσία του ναό, διέμεναν στους ξενώνες του ναού. Μαζί με αυτές έμενε αι η Παρθένος Μαριάμ.

Το καθημερινό της πρόγραμμα

Έμεινε στο ναό από τριών μέχρι δεκαπέντε ετών! Όλη την παιδική της ηλικία!

Συνέχεια ΕΔΩ →

“Μόλις τριών ετών, δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα…”

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

λόγος Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα…“

«…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Συνέχεια →

Τα Εισόδια της Θεοτόκου- προετοιμασία για μεγάλα πράγματα (πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για τον πνευματικό αγώνα)

Η Παναγία -Προετοιμασία για τα μεγάλα πράγματα

Στόχος: Τα παιδιά :

•      να    συνειδητοποιήσουν ότι για να πετύχουν στον πνευματικό αγώνα χρειάζεται καθημερινός αγώνας (προσευχή, νηστεία, μυστηριακή ζωή κλπ).

•        να   δουν την Παναγία σαν πρότυπο και βοήθεια στον πνευματικό τους αγώνα.

Η συνέχεια ΕΔΩ

Τα Εισόδια της Θεοτόκου- δώδεκα χρόνια στο Ναό! (διήγηση για παιδιά)

-Γιαγιά, ποιο είναι αυτό το μικρό κοριτσάκι που προχωρεί με απλωμένα τα χεράκια του ;ρώτησε η μικρή Δέσποινα κοιτάζοντας την εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου που είχε μόλις τοποθετήσει η γιαγιά στο εικονοστάσι του σπιτιού.Αύριο είναι η γιορτή των Εισοδίων, το ξέρει αυτό η Δέσποινα γιατί είναι και η μέρα που γιορτάζει η ίδια! Και την περιμένει με τόση χαρά και ανυπομονησία αυτή την γιορτή! Όμως δεν ξέρει και πολλά για το γεγονός αυτό… ευκαιρία τώρα, που βρίσκεται η γιαγιά στο σπίτι, να λύσει τις απορίες της. Γιατί η γιαγιά διαβάζει πολύ και σίγουρα θα ξέρει και για την γιορτή αυτή…

– Η μικρή Παναγία είναι, κοριτσάκι μου, απάντησε η γιαγιά. Η μικρή Μαριάμ που την προσέφεραν ως δώρο οι γονείς της στο Ναό και την αφιέρωσαν στην υπηρεσία του. Ήταν μόλις τριών χρονών, λίγο μικρότερη από εσένα, Δεσποινούλα μου.

–Και γιατί , γιαγιά, ένα τόσο μικρό κοριτσάκι , το αφιέρωσαν οι γονείς του στον Θεό;… δεν θα τους έλειπε;… εκείνο δεν θα στεναχωρούνταν μακριά από την μανούλα του και τον μπαμπά του;… και ποιος θα το πρόσεχε εκεί στον Ναό;

Η συνέχεια ΕΔΩ →

Λόγος στα Εισόδια της Θεοτόκου (ένας λόγος γεμάτος αγάπη για τα παιδιά και την ανάγκη να βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία…)

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Αγ.Λουκά Κριμαίας)

…Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού…

…Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.

Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του

Συνέχεια ΕΔΩ →

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 20 Νοεμβρίου 2022 : η παραβολή του άφρονος πλουσίου

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύ­­­την· ἀνθρώπου τι­νὸς πλουσίου εὐφό­ρησεν ἡ χώρα· καὶ δι­ελο­γίζετο ἐν ἑαυτῷ λέ­γων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀ­ποθήκας καὶ ­μείζονας οἰκοδο­μήσω, καὶ συ­­νά­ξω ἐκεῖ πάντα τὰ γε­­νήμα­τά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔ­­­χεις πολ­­λὰ ἀγαθὰ ­κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐ­τῷ ὁ Θεός· ἄ­­φρον, ταύτῃ τῇ νυ­­­κτὶ τὴν ψυχήν σου ­ἀ­­­παιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμα­σας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυ­ρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. ταῦτα λέ­­γων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Μακεδονικός Αγώνας: θυσίες για την ελευθερία …

( απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Μητροπολίτου Καστοριάς Γερμανού Καραβαγέλη, με αφορμή την θυσία των Δημητρίου Νταλίπη και Παύλου Κύρου στις 19 και 20 Νοεμβρίου 1906)

” Όταν η Ελληνική κυβέρνησις απεφάσισε ν’ αναλάβει υπό την προστασία της τον αγώνα ήταν πια αρκετά αργά, γιατί σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία είχαν σκοτωθή από το Βουλγαρικό Κομιτάτο όλοι σχεδόν οι μεγάλοι Έλληνες πατριώτες, τα στηρίγματα, να πούμε, σε κάθε τόπο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Μόνο στη δική μου περιφέρεια είχαν σκοτωθεί ο Γκέλεφ, ο Κώτας και ο Βαγγέλης, που θα βοηθούσαν τόσο τα ελληνικά σώματα. Είχαν σκοτωθεί ο παπα-Κωνσταντίνος από το Νερέτι, ο παπα-Δημήτρης από το Στρέμπενο, ο παπα-Ηλίας και ο ανεψιός του Γιώργης Γιάμος από την Ποσδίβιστα, ο παπάς του Ζελενίου, ο παπά-Χρήστος από την Πρεκοπάνα, ο δάσκαλος του Σιστέβου Αθανάσιος, τέσσαρα πρόσωπα από το Μπαψόρι σε μια νύχτα, τρεις άντρες δηλαδή και μια γυναίκα που με είχαν φιλοξενήσει στην περιοδεία μου κατά το 1901, ο δάσκαλος του Σέτομο, άλλοι από το Αητόζι, ο Ηλίας Κοβάτσης από το Σμαρδέσι, ο Ζήσης από το Απόσκεπο, τρεις γυναίκες από την Ζουμπάνιστα, που τις ξεκοίλιασαν και τις κρέμασαν από τα πόδια, ο Αργύρης από το Κομανίτσοβο, ο Λάζαρος από το Σμαρδέσι και άλλες πολλές εκατοντάδες ισχυρών παραγόντων του Ελληνισμού.

Συνέχεια ΕΔΩ→

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας από την Παραμυθιά της Ηπείρου (18 Νοεμβρίου)

Οι αγαρηνοί ήθελαν να ατιμάσουν την αδελφή του

Ο καλλίνικος Μάρτυς Αναστάσιος καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Ήταν αγρότης και πιστός χριστιανός. Μια μέρα βγήκε με άλλους Χριστιανούς έξω στα χωράφια, για να θερίσουν. Ο Αναστάσιος είχε πάρει μαζί του και την αδελφή του.

Εκείνη την ημέρα συνέπεσε να περάσει από εκεί, ο υιός του ηγεμόνος του τόπου, που λεγόταν Μούσας, μαζί με άλλους Αγαρηνούς για υπηρεσία. Μόλις οι άπιστοι είδαν την ωραιοτάτη αδελφή του Αναστασίου, έτρεξαν αμέσως κατά πάνω της, με ανήθικους σκοπούς.

Πρόφθασε όμως ο Αναστάσιος και όρμησε εναντίον των Τούρκων. Έδωσε έτσι καιρό στην αδελφή του και έφυγε.

Οι Αγαρηνοί προσβλήθηκαν, γιατί μαζί με τον Αναστάσιο έτρεξαν και άλλοι Χριστιανοί εναντίον τους και τους έβρισαν. Όταν επέστρεψαν αυτοί από την υπηρεσία τους, στον Πασά,όλη η μανία τους στράφηκε εναντίον του Αναστασίου. Μάλιστα για να επιβαρύνουν την θέση του, είπαν στον Πασά, ότι δήθεν είχε δώσει λόγο να αλλαξοπιστήσει και δεν το έκαμε. Αυτό ήταν λόγος να τον σκοτώσουν.

Συνέχεια ΕΔΩ →