Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (30 Μαρτίου 1822) μέσα από τον πίνακα του Ε. Ντελακρουά

ΗΣφαγήτηςΧίου (Scène des massacres de Scio), 1824. Ευγένιος Ντελακρουά (Eugène Ferdinand Victor Delacroix) (1798 – 1863). Παρίσι,ΜουσείοΛούβρου.

Η ανανεωμένη διεθνής προσοχή για την Ελληνική επανάσταση, για την οποία κατέφθαναν πληροφορίες όλο και πιο ανη­συχητικές, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα τον Ντελακρουά, ώστε την άνοιξη του 1823 σημείω­σε: «Αποφάσισα να ζωγραφίσω για το Σαλόνι κάποιες σκηνές από τη σφαγή της Χίου». Ήταν ένα από τα πιο ωμά γεγονότα του πολέμου, που συνέβη το προηγούμενο έτος, τον Απρίλιο του 1822, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν περίπου είκοσι χιλιάδες Έλληνες στο νησί της Χίου, αναγκάζοντας τους επιζώντες να τραπούν σε φυγή.

Συνέχεια  EΔΩ

Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Ζαχαρίας Μητροπολίτης Κορίνθου (30 Μαρτίου 1684 μ.Χ.)

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

“Δέχου στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία,
Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου”.

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΒΕΝΕΤΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ: Στο ξεκίνημα του λεγομένου 6ου Τουρκοβενετικού πολέμου (1684–1699), στη διάρκεια του οποίου η Πελοπόννησος, η Αίγινα, η Πρέβεζα κι η Λευκάδα άλλαξαν προσωρινά τύραννο, περνώντας από τη βαρβαρότητα των Οθωμανών, στη κυριαρχία της Παπόφιλης “Γαληνοτάτης Δημοκρατίας”, ένα περιστατικό συγκλόνισε το χριστιανικό κόσμο της Ορθοδόξου Κορίνθου.

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: Εκείνη, λοιπόν την εποχή, ο Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Κορίνθου, ο Ζαχαρίας, συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Ενετικού στρατού και στόλου υπό τον Μοροζίνη στην Νότια παράκτια Ελλάδα, για την απελευθέρωση των Ελλήνων.

Μάλιστα βρέθηκε και συκοφάντης που έλεγε ότι ο Επίσκοπος είχε κρυφή αλληλογραφία για το σκοπό αυτό με τους Λατίνους. Μ’ αυτή την πρόφαση όρμησε ο βάρβαρος μωαμεθανικός όχλος στη Μητρόπολη και σαν ανήμερα θηρία άρπαξαν τον αρχιερέα του Θεού και σιδηροδέσμιο, δέρνοντας και σπρώχνοντας, τον έφεραν στον δικαστή.

Συνέχεια ΕΔΩ

Η Αγία Ευβούλη, η μητέρα του Αγίου Παντελεήμονος (30 Μαρτίου)

Κήρυγμα τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ιερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας.

Οἱ διάφορες γιορτές καί πανηγυρικές ἐκδηλώσεις ξεκουράζουν, ἀλλά καί διδάσκουν τούς ἀνθρώπους. Στολίζουν τήν ζωή καί σπᾶνε τήν ρουτίνα τῆς καθημερινότητας. Γι᾿ αὐτό χαρακτηριστικά ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ” βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος”. Δηλαδή ζωή χωρίς γιορτές μοιάζει μέ μακρύ δρόμο χωρίς πανδοχεῖο, δίχως στάση σέ κάποιο μέρος γιά ξεκούραση.

Ἐάν λοιπόν οἱ διάφορες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στολίζουν τήν ζωή καί ξεκουράζουν, οἱ ἐκκλησιαστικές καί θρησκευτικές, πού μέ πολλή σοφία θέσπισε ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπιπροσθέτως  μᾶς διδάκουν καί μᾶς στέλνουν σπουδαῖα, ὑψηλά καί σωτήρια πνευματικά μηνύματα. Μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν χριστιανική μας ταυτότητα καί μᾶς κεντρίζουν τήν θέληση νά ἀγωνισθοῦμε, ὥστε νά ἐπιτύχουμε τόν ὑψηλότατο καί σπουδαιότατο στόχο μας, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Σ᾿ αὐτήν τήν προσπάθεια τῆς πνευματικῆς τελειότητας καί ψυχικῆς σωτηρίας πολύ βοηθεῖται ὁ χριστιανός ἀπό τήν μελέτη ἤ τήν διήγηση τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων, τῶν φιλοθέων ἐκείνων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, πού ἔκαναν τά πάντα, ἔδωσαν τά πάντα μόνο καί μόνο γιά νά κερδίσουν τόν Χριστό καί νά γίνουν παραδείσου οἰκήτορες.

Μία τέτοια ἁγία ψυχή γιορτάζουμε σήμερα, τιμοῦμε τήν μνήμη της καί ἐπιζητοῦμε τίς εὐχές καί πρεσβεῖες της. Εἶναι ἡ ἁγία Εὐβούλη, ἡ μητέρα τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος.

Συνέχεια ΕΔΩ