Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας- αδελφός του οπλαρχηγού Νικηταρά (16 Οκτωβρίου 1816)

 

 16 Όκτωβρίου 1816 «Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και του λέγουν κάθησε να σε κάνουμε Τούρκο. Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος. Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. Έγινε από το αίμα του σταυρός…” Νικηταράς

Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας γεννήθηκε το 1805 στο χωριό Τουρκολέκα Αρκαδίας. Η οικογένεια του διακρινόταν για την ευλάβεια τον Θεό, για την αγάπη προς την πατρίδα και για τον ηρωισμό της. Πατέρας του ήταν ο Σταματέλος Σταματελόπουλος-Τουρκολέκας, ονομαστός αγωνιστής της περιοχής Λεονταρίου και μητέρα του, η αδελφή της συζύγου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Σοφία. Μεταξύ των τεσσάρων του αδελφών διακρινόταν ο γνωστός οπλαρχηγός Νικήτας, γνωστός ως Νικηταράς και ο διδάσκαλος της πολεμικής τακτικής ευπαίδευτος λοχαγός Νικόλαος.

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Άγιος Λογγίνος- ο Εκατόνταρχος της Σταύρωσης (16 Οκτωβρίου)

 

Ο Άγιος Λογγίνος ο εκατόνταρχος είναι προστάτης άγιος των εξωτερικών φρουρών των Φυλακών και των σωφρωνιστικών υπαλλήλων .

(ο βίος από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου )

Tω αυτώ μηνί Iϛ΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Λογγίνου του Eκατοντάρχου. 

Yιόν Θεού λέγων σε Xριστέ και πάλιν,

Λογγίνος ως πριν, τέμνεται τον αυχένα.

Άμφ’ εκκαιδεκάτην Λογγίνον άορ κατέπεφνεν.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Tιβερίου Kαίσαρος, εν έτει ιε΄ [15], καταγόμενος μεν από την χώραν των Kαππαδοκών, εκατόνταρχος δε υπάρχων κατά το αξίωμα, υποκάτω εις τον Πιλάτον τον ηγεμόνα της Iουδαίας. Aπό τον οποίον επροστάχθη να υπηρετήση εις τα τίμια και σωτήρια Πάθη του Xριστού, μαζί με τους υποτασσομένους εις αυτόν στρατιώτας, και να φυλάξη τον σφραγισθέντα τάφον.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η Απελευθέρωση της Βέροιας (16 Οκτωβρίου 1912)

 

Ο Ελληνικός στρατός φωτογραφίζεται με φόντο τη Βέροια της Μακεδονίας. Τώρα πια η πόλη ανήκει στη Νέα Ελλάδα (απελευθέρωση 16/10/1912).

Στις 15 Οκτωβρίου ο Ελληνικός στρατός έδινε μάχες στην περιοχή Τριποτάμου και Ξερολείβαδου εναντίον των Τούρκων, προχωρώντας προς τη Βέροια.

Οι Τούρκοι τη νύχτα φοβισμένοι υποχώρησαν και εγκατέλειψαν τη Βέροια την οποία κατέλαβαν οι Έλληνες στις 16 Οκτωβρίου και έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό. Στις αψιμαχίες έξω από τη Βέροια πληγώθηκαν 12 Έλληνες στρατιώτες.

 

Γυναίκες στο Μακεδονικό Αγώνα: Η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ελληνίδων Κυριών Μοναστηρίου (1902)

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.Φιλολόγου

από το βιβλίο (βιβλιοπαρουσίαση ΕΔΩ):

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία”

(1453-1940 μ.Χ.)

Θεσσαλονίκη 1992

ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ

 Ηρωίδες και συνεργάτιδες των Μακεδονομάχων

Το Μοναστήρι, κτισμένο κοντά στην αρχαία Ηράκλεια, με έντονη την ελληνορωμαϊκή και βυζαντινή του παράδοση, αν και επί τουρκοκρατίας ήταν έδρα του Ρούμελη Βαλεσή, του γενικού δηλ. Διοικητού της ευρωπαϊκής Τουρκίας, υπήρξε ο τόπος απ’ όπου εκπορεύτηκε η  πρώτη οργάνωση «Μακεδονική Άμυνα», που με τα τμήματά της, το οικονομικό, το δικαστικό και το εκτελεστικό, μετέτρεψε τον αγώνα από αμυντικό σ’ επιθετικό.

Και πραγματικά στο Μοναστήρι έγιναν εκδικητές των βουλγαρικών εγκλημάτων όχι μόνο άντρες, μα και γυναίκες. Κατά πληροφορία του Μόδη, όταν αποφασίζονταν να γίνει φόνος σ’ ένα δρόμο, ειδοποιούνταν οι νοικοκυρές να αγρυπνούν, να έχουν την πόρτα ανοιχτή και να κλείνουν αμέσως μόλις έμπαινε ο εκτελεστής, που από σπίτι σε σπίτι έφευγε μακριά, αφού είχε επιτελέσει την αποστολή του.

Τα λαμπρά του εκπαιδευτήρια ήταν η  παλλόμενη καρδιά του βορείου Ελληνισμού κι οι ογδόντα Ελληνίδες δασκάλες του γαλβάνιζαν την εθνική συνείδηση των μικρών παιδιών με τέτοια τραγούδια:

«Του βουλγαρισμού η  ψώρα Μακεδόνες δεν μολύνει…»

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία”

Μια σύντομη βιβλιοπαρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου:

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία” (1453-1940 μ.Χ.)

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, Φιλολόγου

.

Περιγραφή:Η προσφορά της Μακεδόνισσας γυναίκας στους αγώνες του έθνους (δεμένο)

Στις σελίδες του βιβλίου γίνεται προσπάθεια για να αναστηθεί η στρατιά των γυναικών της Μακεδονίας, που γίνονταν παρηγορήτριες Παναγιές στις εθνικές μας δοκιμασίες, τα εξιλαστήρια θύματα όπου εκτονώνονταν του εχθρού η θηριωδία, εκείνες που πυροδοτούσαν με ενθουσιασμό τις καρδιές των πολεμιστών, που τους τροφοδοτούσαν ψωμί και βόλια, που αγωνίζονταν στο πλευρό τους κι αναδεικνύονταν πρωτεργάτριες της νίκης, που έδιναν τα πάντα για την πατρίδα, χωρίς να ζητούν τίποτε, κι έτσι σεμνά κι αθόρυβα, σχεδόν λησμονημένες, πέρασαν στο περιθώριο της επίσημης ιστορίας μας.

 

Η Ο­σί­α Πα­ρα­σκευ­ή η Επι­βα­τη­νή (14 O­κτω­βρί­ου) και τα Βαλκάνια

Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρου Πέ­τρου Σιν­το­ρε­άκ

 

Εἶ­ναι γνω­στό ὅ­τι ὁ κά­θε Ἅ­γιος ἀ­νή­κει σ᾿ ὁ­λό­κλη­ρη τήν τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό τόν τό­πο πού γεν­νή­θη­κε ἤ καί δρα­στη­ρι­ο­ποι­ή­θη­κε. Μπο­ρεῖ ἕ­νας Ἅ­γιος νά μήν εἶ­ναι καί τό­σο γνω­στός κά­που. Αὐ­τό δέν ση­μαί­νει ὅ­τι δέν εὐ­λο­γεῖ καί δέν προ­στα­τεύ­ει τούς πι­στούς ἐ­κεί­νου τοῦ τό­που. Πολ­λές φο­ρές ἐμ­φα­νί­ζε­ται καί κά­νει θαύ­μα­τα ἐ­κεῖ, ἀ­πο­κα­λύ­πτον­τας στοι­χεῖ­α ἀ­πό τή ζω­ή του γιά τήν πνευ­μα­τι­κή ἐ­νί­σχυ­ση τοῦ εὑρύ­τε­ρου κοι­νοῦ. Εἶ­ναι ὅ­μως πο­λύ πιό αἰ­σθη­τή ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου στά μέ­ρη πού εὐ­λο­γή­θη­καν ἀ­πό τό πέ­ρα­σμά του ἐν ζω­ῇ ἤ ἀ­πό τό πέ­ρα­σμα τῶν Λει­ψά­νων του, με­τά τήν κοί­μη­ση Αὐ­τοῦ. 

Μί­α τέ­τοι­α πε­ρί­πτω­ση εἶ­ναι τῆς Ὁ­σί­ας Πα­ρα­σκευ­ῆς τῆς Ἐ­πι­βα­τη­νῆς. Ἀ­πό τόν Βί­ο της βλέ­που­με ὅ­τι ὅ­ταν ζοῦ­σε δι­έ­σχι­σε τήν χρι­στι­α­νι­κή γῆ ἀ­πό τήν Ἀ­να­το­λι­κή Θρά­κη μέ­χρι τούς Ἁ­γί­ους Τό­πους, καί με­τά τόν θά­να­το εὐ­λό­γη­σε τά Βαλ­κά­νια διά μέ­σου τῶν Λει­ψά­νων Αὐ­τῆς. Γι᾿ αὐ­τό, θε­ω­ρῶ ὅ­τι μπο­ρεῖ εὐ­στό­χως νά ὀ­νο­μα­στῆ «Ὁ­σί­α Πα­ρα­σκευ­ή τῶν Βαλ­κα­νί­ων».

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Αικατερίνη Χατζηγεωργίου: η δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα που έκαψαν ζωντανή οι κομιτατζήδες

 ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ…

Μιά μόλις μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Μελά, στις 14 Οκτωβρίου του 1904… και η ελληνική παράδοση καταγράφει με το παρακάτω δημώδες και γλαφυρό ποιήμα την θυσία της:

.

–

Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα 
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
– Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό .
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή .
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ’ αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
” Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα “.
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια
κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη . 

η συνέχεια ΕΔΩ

Ναταλία ,η σύζυγος του ήρωα Παύλου Μελά

Ναταλία, σύζυγος Παύλου Μελά (1871-1972), αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Η Παύλαινα.

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη. Φιλολόγου από το βιβλίο: “Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία” (1453-1940 μ.Χ.) Θεσσαλονίκη 1992

.

 Ποιός είν’ άξιος κι άγλήγορος, άξιος και παλληκάρι 

να πάει να πει της Παύλαινας, της μικροπαντρεμένης, 

να μη αλλάξει τη Λαμπρή, φλουριά να μη φορέσει.

Τόν Παύλο τον σκοτώσανε, τον πρώτο καπετάνιο.

 Μαύρα πουλιά τον τρώγανε, τ’ άσπρα τον τραγουδούνε. 

(Δημοτικό)

Ή Παύλαινα, όπως την ονοματίζει η λαϊκή Μούσα, η Ναταλία, κόρη του Στεφάνου Δραγούμη κι άξια σύντροφος του Παύλου Μελά, υπήρξε μια σεμνή και μεγάλη ηρωική μορφή, που σφράγισε με πράξεις φιλοπατρίας και θυσιών την εθνική μας ζωή στο μεγαλύτερο μέρος του αιώνα μας.

Η ταφή και η ανακομιδή των λειψάνων του Παύλου Μελά

(από το Απομνημονεύματα του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη)

 

 “Μόλις έμαθα το τραγικό γεγονός (δηλ. τον θάνατο του Παύλου Μελά)  ειδοποίησα αμέσως τους αιχμαλώτους στη φυλακή να κρατήσουν μυστικό το όνομα του αρχηγού των με την ιδέα ότι θα έμενε κρυφός ο θάνατος του Μελά. Και συγχρόνως έστειλα ένα νέο Δίνε από τη Στάτιστα να πάη και να μεταφέρη στην Καστοριά αντί γενναίας αμοιβής το σώμα του Μελά για να το θάψω. Αλλά τηλεγραφικώς είχε ειδοποιηθή από το Προξενείο το Υπουργείο και η οικογένεια Μελά για το φρικτό δυστύχημα και ο κόσμος στην Αθήνα ήταν ανάστατος.

   Η τουρκική κυβέρνησις έμαθε από τηλεγραφήματα από τας Αθήνας ότι έπεσε ο Μελάς, ο γαμπρός του Δραγούμη (είχε γίνει μεγάλος θόρυβος στον τύπο) και διέταξε τηλεγραφικώς τις αρχές να εξετάσουν καλύτερα τα συμβάντα και να ανακαλύψουν το σώμα του σκοτωμένου. Μυρμηκιά στρατού έφτασε στη Στάτιστα την ίδια σχεδόν στιγμή που είχε φτάσει και ο Δίνε κι έτσι αυτός μη προφταίνοντας πια να μεταφέρη ολόκληρο το σώμα έκοψε το κεφάλι και το μετέφερε στο Πισοδέρι όπου το έθαψαν στην εκκλησία. Ο στρατός ανακάλυψε το ακέφαλο σώμα και το μετέφερε στην Καστοριά. Το έφερε στο Διοικητήριο τη στιγμή ακριβώς που είχαμε διοικητικό συμβούλιο. Από το παράθυρο είδα το στρατό να φέρνη ένα σώμα και ρώτησα τον καϊμακάμη. Αυτός μου είπε ότι είναι δήθεν το σώμα του Μήτρου Βλάχου.

Ο Θάνατος του Παύλου Μελά με τα μάτια των συμμαθητών του γιού του

Ένα πολύ συγκινητικό κείμενο: οι αναμνήσεις ενός συμμαθητή του Μίκη από την ημέρα που πληροφορήθηκαν στο σχολείο για την θυσία του ήρωα…

Μηνιαία Επιθεώρηση ΗΩΣ Κ. ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΗ

1960   ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

φωτο: Οικογένεια Παύλου και Ναταλίας Μελά

“Το καλοκαίρι του 1904 το περάσαμε όπως κάθε χρονιά στο Μαρούσι και με τα πρωτοβρόχια κατεβήκαμε στο σπίτι μας, αφού θα ξαναρχίζαν τα σχολειά. θυμάμαι ακόμα μερικά παιδιά που είμαστε στην ίδια τάξη: ο ’Ανδρέας Καλλίνσκης, ο Μίκης Μελάς, ο Νώλης Μπαλτατζής, ο Στέφανος Κουμανούδης, ο Δέρβος, ο Μεσαλάς, ο Πέτρος Σκουζές, ο Ανυσάς, ο Νίκος Δαμασκηνός, ο Τομπάζης, ο Γιάννης Κοντουμάς κάτι λίγοι έχουμ’ απομείνει  όλοι οι άλλοι φυγαν νωρίτερ’ από μας…

Εκείνη τη χρονιά μπαίναμε στο Σχολαρχείο  έπειτ’ από καιρό διάβασα ένα γράμμα πουχε στείλει στην γυναίκα του ο πατέρας του Μελά, γραμμένο στη Μακεδονία στις 25 Σεπτεμβρίου 1904:

“Χαίρω ότι ο Μίκης θα υπάγη εις την Α’ Ελληνικού ,Νάτα μου…

τον σφίγγω εις την καρδιά μου…”

 

Ο Σπορεύς Χριστός, τα Μυστήρια και η Θεία Λειτουργία

απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

 

Σήμερα είναι Κυριακή του σπορέος.

Ο Σπορεύς Θεός χριστιανοί μου, την πρώτη θεϊκή Του σπορά, την έκαμε με το λόγο Του, τον προφορικόν που είναι το κήρυγμα και η κατήχησις, και τον γραπτόν, που είναι πάνω απ’ όλα το Ευαγγέλιον, η Καινή Διαθήκη, αλλά και όλη η Αγία Γραφή και ύστερα τα κείμενα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Αλλά η θεϊκή σπορά που κάνει ο θείος λόγος, στο γεώργιον των ψυχών μας είναι και με τα σωστικά Του μυστήρια.

Με το βάπτισμα η σπορά γίνεται μέσα στο νερό του βαπτίσματος.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η αγία νεομάρτυς Χρυσή και η θαυμαστή καρτερία της στο μαρτύριο

Μαρτύρησε στις 13 Οκτωβρίου 1795

 

Η αγία ήταν από τα μέρη της κεντρικής Μακεδονίας, και συγκεκριμένα από το χωριό Χρυσή της Επαρχίας Αλμωπίας του Νομού Πέλλης . Οι γονείς της ήταν Χριστιανοί, φτωχοί και άσημοι άνθρωποι και είχαν τέσσερες κόρες.

Κάποιος Τούρκος βλέποντας την ομορφιά της αγίας κυριεύτηκε από σαρκικό έρωτα και προσπαθούσε να βρει ευκαιρία για να πραγματοποιήσει τον άνομο σκοπό του. Πράγματι μια ημέρα που η αγία πήγε με άλλες γυναίκες στο δάσος να μαζέψει ξύλα, βρήκε και αυτός την ευκαιρία. Πήρε μαζί του κι άλλους Τούρκους φίλους του ,την απήγαγαν και την πήγαν στο σπίτι του.

Εκεί πρώτα άρχισε να κολακεύει την αγία με πολλές υποσχέσεις και δώρα , προσπαθώντας να την εξισλαμίσει ,τάζοντάς της ότι θα

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ για παιδιά

Η παραβολή με απλά λόγια, κάποια σχόλια -προβληματισμοί και ζωγραφιές για τα παιδιά

 

Ο Χριστός κάποτε διηγήθηκε στους μαθητές του και πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί την εξής παραβολή:

Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σιτάρι στη γη. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Άλλοι έπεσαν σε έδαφος πετρώδες, που δεν είχε πολύ χώμα, κι αμέσως φύτρωσαν γιατί το χώμα ήταν λιγοστό. Μόλις όμως ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν και, επειδή δεν είχαν ρίζες, ξεράθηκαν. Άλλοι σπόροι πάλι έπεσαν στ’ αγκάθια και, όταν τα αγκάθια μεγάλωσαν, τους έπνιξαν. Κι άλλοι έπεσαν στο γόνιμο έδαφος κι

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 13 Οκτωβρίου 2019: η παραβολή του Σπορέως

Καρποφορία τοῦ Θείου Λόγου

 

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Ὀκτωβρίου 2019, Δ΄ Λουκᾶ, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Λουκ. η΄ 5-15)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέπον­τες μὴ βλέπωσι καὶ ἀ­κού­οντες μὴ συνιῶσιν. ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπό­ρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαν­τες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀ­κούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλού­του καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κα­τέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ. ταῦτα λέ­γων ἐφώνει· ὁ ἔ­χων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

 

Άγιος Συμεὼν ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων

Η μνήμη του αγίου Συμεών του  Νέου Θεολόγου τιμάται στις 12 Οκτωβρίου -παραθέτουμε ένα από τα ποιήματά του

ΕΦΥΓΑ ΜΑΚΡΙΑ Φίλε τοῦ ἀνθρώπου, εἶχα τὴ σκηνή μου στὴν ἔρημο,

ἀπὸ Σένα, τὸν γλυκό μου Κύριο ἔφυγα καὶ κρύφτηκα,

κάτω ἀπ’ τὴ νύχτα χώθηκα τῆς ἀγωνίας νὰ ἐπιβιώσω.

Ἀπὸ κεῖ γέμισα πολλὲς δαγκωματιὲς καὶ τραύματα.

Γύρισα, ἦρθα σὲ Σένα, καὶ στὴν ψυχή μου ὅμως πολλὲς οἱ πληγές. …

Η απελευθέρωση της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής (12 Οκτωβρίου 1944)

 από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”

«Ευλογείτε ηρώων νεκρών σκιαί και ζώντων πλήθη και θυμάτων μυριάδες και τάφων στίχοι και θλιβομένων εσμοί, εν δάκρυσι αγαλλιάσεως τον Κύριον…»

από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου και σπάνιες φωτογραφίες της εποχής

η ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης

 

 12 Οχτώβρη 1944

Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.

Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η απελευθέρωσις της Κοζάνης (11 Ὀκτωβρίου 1912)

 

Οι Τούρκοι εγκατέλειψαν το Σαραντάπορο και τα Σέρβια, αφού πρώτα τα έκαψαν. Η φυγή τους ήταν τόσο άτακτη , που άφησαν άθικτη τη γέφυρα του ποταμού Αλιάκμονα , φοβούμενοι να φέρουν εκρηκτικά από τις αποθήκες της Κοζάνης , γνωρίζοντας ότι ο αδούλωτος λαός της πόλης είχε ξεσηκωθεί και κάθε σπίτι είχε και μερικά οπλισμένα παλικάρια με όπλα που είχαν κρυμμένα οι παππούδες για αυτή ακριβώς την μεγάλη ώρα .
ʽΈτσι αποτραβήχτηκαν στα χωριά Κιτσελέρ (Βαθύλακο) και Τζιτζελέρ (Πετρανά) .
Ο στρατός μας προχωρούσε μεθοδικά για να προφταίνει τα προελαύνοντα μάχιμα τμήματα.

Όμως η Κοζάνη εγκαταλείφθηκε αμαχητί.

 

Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία : δύο αδέλφια αγαπημένα μέχρι το τέλος…

Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία τα αδέρφια εορτάζουν στις 10 Οκτωβρίου

δυο αδέλφια αγαπημένα στη ζωή και, για  χάρη του Θεού, ενωμένα και στον μαρτυρικό θάνατο…

 

Ο βίος τους και βίντεο για παιδιά

Οι αυτάδελφοι μάρτυρες Ευλάμπιος και η Ευλαμπία, καταγόταν από τη μεγαλούπολη Νικομήδεια. Ήσαν και οι δύο νέοι και ωραίοι, σωματικά και ψυχικά. Ευσεβέστατοι Χριστιανοί παρ’ ότι ήσαν νέοι. Από τούς γονείς τους είχαν βαθειά την επίδραση της καλής αγωγής. Η ζωή τους και η άθληση τους συνέπεσε σε ειδωλολατρικούς χρόνους. Βασιλεύς τότε ήταν ο Μαξιμιλιανός και εις την Νικομήδεια ηγεμόνας ο Μάξιμος.

Ο Ευλάμπιος δεν υπέφερε να βλέπει κάθε μέρα να βρίζεται το όνομα του Θεού. Γι αυτό έφυγε από τη Νικομήδεια και κατοικούσε σε τόπον έρημο. Εκεί ζούσε με μεγάλη εγκράτεια. Απέφευγε κάθε αμάρτημα. Ύστερα όμως από ολίγον καιρόν γέμισε από θειο ζήλο.

Ο Μακεδονικός Αγώνας μέσα από βιβλία για παιδιά

Πέντε βιβλία για το Μακεδονικό Αγώνα, γραμμένα για παιδιά.

Ας προσφέρουμε στα παιδιά μας κατάλληλα αναγνώσματα ,για να διδαχθούν αυτό το σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας της Πατρίδας μας… 

Στα μυστικά του Βάλτου

της Πηνελόπης Δέλτα

 

Η συνέχεια ΕΔΩ

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ»: αξιόλογες σχολικές ταινίες

 

Με αφορμή το σχόλιο φίλης αναγνώστριας, δασκάλας, ανακαλύψαμε τις πολύ αξιόλογες ταινίες που δημιουργήθηκαν από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας , κατά την σχολική χρονιά 2012- 2013.

Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, η Ε΄ τάξη εκπόνησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο:

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ».

“Όταν τον Οκτώβρη του 2012 αυτά τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το κομμάτι της τοπικής τους ιστορίας, που λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, εντυπωσιάστηκαν αρνητικά από τα ελάχιστα που λέγονται, ακούγονται και διδάσκονται για ένα πολύ μεγάλο και πολύ σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Έναν αγώνα που συνέβαλε αποφασιστικά στην παραχώρηση της Μακεδονίας στην ελεύθερη Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτό λειτούργησε ενισχυτικά στο να ασχοληθούν και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο, με την παρακολούθηση, αναζήτηση, καταγραφή και επεξεργασία υλικού σχετικού με το παραπάνω θέμα.