To Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 25 Ιουνίου 2017

Ὁ πρῶτος μας στόχος 
 
  
Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 25 Ἰουνίου 2017, Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. ς΄ 22-33)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ­ὀ­φθαλ­μός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτει­νὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ­πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις ­δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ­ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονή­σει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ­ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ ­οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον ­διαφέρετε αὐ­τῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσ­θεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξά­νει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολο­μὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς ­κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολ­λῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγον­τες, τί φάγωμεν ἢ τί ­πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ­ζητεῖ­τε δὲ πρῶ­τον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύ­νην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα ­προστεθήσεται ὑμῖν.

«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».

 

Τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος. Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε:  ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44) Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει: 

η συνέχεια ΕΔΩ

Η Γέννηση του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

(κείμενο που μπορεί να  διαβαστεί και από τα παιδιά-ερμηνεία της εικόνας)

Στις 24 Ιουνίου η  Εκκλησία τιμά και εορτάζει το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος είχε την μεγαλύτερη τιμή από κάθε άλλο άνθρωπο, είχε δηλαδή την τιμή να βαπτίσει τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αγία μας Εκκλησία τρία μόνο Γενέθλια τιμά καί εορτάζει: 1) του Δεσπότου και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου 2) της Παναχράντου Αυτού Μητρός Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στις 8 Σεπτεμβρίου και 3) του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στις 24 Ιουνίου.

Στις ημέρες του Βασιλιά Ηρώδη ζούσε στην Ιουδαία κάποιος ιερέας που λεγόταν Ζαχαρίας. Είχε σύζυγό του την Ελισάβετ, η οποία ήταν απόγονος του Ααρών του προφήτου.

Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ ήταν άνθρωποι στολισμένοι με πολλές αρετές, με φόβο Θεού, με δικαιοσύνη, με ευλάβεια και σωφροσύνη, και τηρούσαν επιμελώς τις εντολές του Θεού. Παρόλο όμως που αγαπούσαν τον Θεό, ο Κύριος δοκίμαζε την υπομονή τους και την πίστη τους. Και για πολλά χρόνια δεν άκουγε την δέησή τους, που τον παρακαλούσαν να τους χαρίση παιδί.

η συνέχεια ΕΔΩ

Οι δρεπανηφόρες του Διρού: η μεγαλύτερη εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού

.

“Ο μακρινός απόηχος του όρκου των Ελλήνων μαχητών πριν από την μάχη των Πλαταιών, όπως μας τον διέσωσε ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος «ου περί πλείονος ποιήσομαι του ζην της ελευθερίας» επαναλαμβάνεται σιωπηλά από τους ήρωες του Μεσολογγίου την τραγική εκείνη νύχτα του χαλασμού. Είναι ο όρκος των τριακοσίων του Παπαφλέσσα στο Μανάκι και των γυναικών της Μάνης που το 1826 με δρεπάνια και πέτρες κατατρόπωσαν στο Δηρό τα πολεμόχαρα στίφη του Ιμπραήμ.

Πρέπει να σταματήσουμε στο τελευταίο αυτό παράδειγμα , γιατί σε καμιά χώρα της γης , σε καμιά εποχή δεν παρουσιάστηκε μια τέτοια εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού.

Γιατί η θυσία του Ζαλόγγου και των γυναικών της Ναούσης ήταν βέβαια ένας ηρωισμός αφάνταστου εθνικού μεγαλείου μπροστά στον οποίο θα υποκλίνεται η ελληνική ψυχή, αφού ό,τι την έκανε βιώσιμη εξαφανιζόταν. Τέτοιος ήταν στην αρχαιότητα και ο φρικιαστικός ηρωισμός των Αβυδηνών (όπως μας τον περιγράφει ο Πολύβιος) που για να μην εξανδραποδιστούν από τον Φίλιππο έσφαξαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά αλληλοεσφάγησαν.

Συνέχεια ΕΔΩ

Για την μόδα και το σύγχρονο ντύσιμο…

οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

(λόγοι αγίου Παϊσίου- έχουν ειπωθεί πολλά χρόνια πριν, αλλά παραμένουν πολύ επίκαιροι.

Ας δούμε τι έλεγε “με πόνο και αγάπη για τον σύχρονο άνθρωπο” ).

.

Οἱ καημένοι οἱ κοσμικοί γιορτάζουν κάθε μέρα τὴν κοσμική τους ὑποκρισία καὶ ντύνονται ὅπως εἶναι μέσα τους. Παλιά, καρναβάλια γίνονταν οἱ ἄνθρωποι μία φορά τὸν χρόνο, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα οἱ περισσότεροι συνέχεια καρναβάλια εἶναι. Δηλαδή, παλιά ἔβλεπε κανεὶς καρναβάλια μία ἑβδομάδα, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα βλέπει κάθε μέρα…

Καθένας ντύνεται ὅπως τοῦ λέει ὁ λογισμός! Ἔχουν γίνει τελείως παράξενοι. Παλάβωσαν! Λίγοι εἶναι οἱ συμμαζεμένοι ἄνθρωποι, οἱ σεμνοί, εἴτε ἄνδρες εἴτε γυναῖκες εἴτε παιδιά.

Ἄλλες περπατοῦν μὲ κάτι τόοοσο λεπτά τακούνια! Λίγο νὰ στραβοπατήσουν, στὸν ὀρθοπεδικό θὰ πᾶνε…

Τὰ δέ μαλλιά, μήν τὰ ρωτᾶς!

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 370 ἀκόμα λέξεις

Η αγία Αγριππίνα και οι συν αυτές Παύλα, Βάσσα και Αγαθονίκη (23 Ιουνίου)

Πλησθεῖσα δεινῶν τραυμάτων ἐκ τυμμάτων,
Πολλῶν μετέσχε στεμμάτων Ἀγριππῖνα.
Εἰκάδι θεινομένη τριτάτῃ θάνεν Ἀγριππῖνα.

Ή άγια και ένδοξος μάρτυς Αγριππίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρώμη στους κόλπους ευγενούς οικογένειας. Από την νεότητα της αφιερώθηκε στον Θεό και με την εύωδία των αρετων της προσέφερε στις χριστιανές μία πρόγευση των τέρψεων του Παραδείσου και τις παρακινούσε να απαρνηθούν τα πάθη για να ακολουθήσουν μαζί της την οδό της άγνείας καί της παρθενίας. Έτσι πολλές ήταν οι νεαρές κόρες και οι ώριμες γυναίκες πού ζητούσαν να μοιραστούν την πολιτεία της προκειμένου νά κληρονομήσουν την χάριν που ό Θεός της είχε χορηγήσει.

η συνέχεια ΕΔΩ

“Όποιος έχει καλούς λογισμούς, όλα καλά τα βλέπει”

 

από τους λόγους του αγίου Παϊσίου:

.

Μου είπαν μερικοί ότι σκανδαλίζονται, γιατί βλέπουν πολλά στραβά στην Εκκλησία,
καί έγώ τους είπα:

Άν ρωτήσης μια μύγα: “Έχει λουλούδια εδώ στην περιοχή;” θά πη: “δέν ξέρω. εκεί κάτω στον λάκκο έχει κονσερβοκούτια, κοπριές, ακαθαρσίες”, και θά σου άραδιάση όλες τις βρωμιές στις όποιες πήγε.

Άν όμως ρωτήσης μιά μέλισσα: “είδες καμμιά ακαθαρσία εδώ στην περιοχή;” θά σου πη: “ακαθαρσία; οχι, δέν είδα πουθενά εδώ ο τόπος είναι γεμάτος από εύωδιαστά λουλούδια” καί θά σου άναφέρη ένα σωρό λουλούδιατου κήπου, του άγρου κ.λπ.

 

Ο άγιος Ιουλιανός και η πιστή μητέρα του

 

Ο Άγιος Ιουλιανός ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης βουλευτής, αλλά η μητέρα του είχε προσχωρήσει στη χριστιανική θρησκεία. Γι’ αυτό και ανέθρεψε το γιο της Ιουλιανό σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.

Ο Ιουλιανός αγάπησε τόσο πολύ τον εσταυρωμένο Κύριο, ώστε σε ηλικία 18 χρονών ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον έπαρχο Μαρκιανό, ενώ γνώριζε ότι τον περίμεναν άγρια βασανιστήρια. Πράγματι, μόλις το άκουσε αυτό ο έπαρχος, διέταξε και τον έδειραν ανελέητα, και κατόπιν τον έριξαν στην πιο άθλια φυλακή.

Έπειτα ο Μαρκιανός κάλεσε τη μητέρα του Ιουλιανού να επισκεφθεί το γιο της και να τον πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Η χριστιανή γυναίκα, όταν συνάντησε το νεαρό σπλάχνο της, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προέτρεψε τον Ιουλιανό, να μείνει στο ύψος του χριστιανικού του φρονήματος και τον ενθάρρυνε να υπομείνει όλα τα μαρτύρια. Έτσι και έγινε.

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Νικήτας ὁ Νισύριος (21 Ιουνίου 1732)

Ο Άγιος νεομάρτυς Νικήτας ο Νισύριος εγεννήθη στη Νίσυρο τής Δωδεκανήσου από γονείς χριστιανούς. Όπως συνέβη σε όλες τις τουρκοκρατούμενες περιοχές οπού πολλοί από ανάγκη ή από το φόβο των Τούρκων άλλαξαν την πίστη τους, το ίδιο συνέβη και με την οικογένεια του Νικήτα. Τούρκεψαν όλοι και ο Νικήτας μεγάλωνε με την συνείδηση αυτή ότι ήταν Τούρκος.

Μία μέρα μάλωσε με ένα άλλο τουρκόπουλο και ή μητέρα του έβρισε το Νικήτα ονομάζοντας τον γκιαούρη δηλ. άπιστο. Στεναχωρημένος ο Νικήτας ζήτησε να μάθει από τη μητέρα του γιατί ή τουρκάλα τον έβριζε λέγοντας τον άπιστο.

Η μητέρα του αναγκάστηκε να του πει όλη την ιστορία ότι ήσαν χριστιανοί όλη η οικογένειά τους και ότι το χριστιανικό του όνομα ήταν Νικήτας.

η συνέχεια ΕΔΩ

“Οταν κάνεις μετάνοιες, ωφελείσαι διπλά”

 

 Από τους λόγους του οσίου Πορφυρίου:

 

Όπως εκείνος, έτσι και από τά πνευματικά του παι­διά, ζητούσε νά συνοδεύουν τις προσευχές τους μέ, όσο μπορούσαν, περισσότερες μετάνοιες.

Επειδή, όμως, μέ τή χάρη πού είχε άπό τό Θεό, γνώριζε ότι έγώ δέν έπραττα τήν επιθυμία του, θέλησε νά μού μιλήσει γιά τό θέμα αυτό. ‘Αλλά, ευγενής όπως ήταν πάντα, δέν ήθελε νά μέ ρωτήσει ευθέως, εάν έγώ κάνω μετάνοιες- και γιά έναν πρόσθετο μάλιστα λόγο, ότι έγώ τότε ήμουν πολύ νεαρός, άρχισε μέ ένα εντελώς, κατ’ έμέ άσχετο μέ τήν προσευχή, θέμα και συγκεκρι­μένα μού μιλούσε γιά τή γυμναστική και τά ευεργετικά της αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Έτσι, γιά κάθε είδος ασκήσεως, δικαιολογούσε επι­στημονικά σέ ποιο ή σέ ποια μέλη τού σώματος ωφε­λεί. Μέ τον τρόπον αυτό έφθασε και στους κοιλιακούς μύς και στο σημείο αυτό μέ ρώτησε, εάν γνωρίζω πώς μπορούμε να δυναμώσουμε τους κοιλιακούς μυς.

Έγώ, φυσικά, δήλωσα άγνοια.

-Και όμως, μου λέει, έπρεπε νά γνωρίζεις, άφού είσαι επιστήμων. Αφού, όμως, δεν τό έχεις υπόψη, θά σου το πω έγώ. Πρώτα, όμως, θά σέ ρωτήσω κάτι: Κάνεις μετάνοιες;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Πολὺ τῆς μόδας ἔγιναν στὴν ἐποχή μας καὶ θεωροῦνται μοντέρνες ἰδέες τὰ θολά, βαλτωμένα ἀπόνερα πολὺ παλιῶν θρησκευτικῶν θεωριῶν γιὰ τὸ τί εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ποιά εἶναι ἡ σημασία του γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Τὸ νὰ μιλάει κανεὶς σήμερα μὲ τοὺς «παρωχημένους» ὅρους Χριστός, Παναγία, Ἁγία Τριάδα, προσευχή, ἄγγελος, δαίμονας, διάβολος, ἅγιος, θαῦμα, Θεὸς καὶ μάλιστα Θεός-πρόσωπο, εἶναι πολὺ ξεπερασμένο. Ἀντιθέτως ἂν πεῖ τὶς μαγικὲς λέξεις ἀνώτερη ἢ ἀπρόσωπη δύναμη, συμπαντικὴ ἢ θετικὴ ἢ ἀρνητικὴ ἐνέργεια, προσωπικὴ αὔρα, διαλογισμός, γιόγκα, ἐξωσωματικὴ ἐμπειρία κ. λ. π., εἶναι εὐθυγραμμισμένος ἀπόλυτα μὲ τὴν προοδευτική, κουλτουριάρικη διανόηση, πού, νομίζοντας ὅτι ἔχει ἐξελιχθεῖ καὶ φθάσει σὲ ἀνώτερη «γνώση», περιφρονεῖ ὁτιδήποτε δὲν ἀνήκει στὴ «γνώση» αὐτή.

Ἀλλὰ τί σημαίνει ἀπρόσωπη δύναμη; Μιὰ δύναμη ποὺ δὲν προσωποποιεῖται σὲ μιὰ συγκεκριμένη ὀντότητα. Μιὰ οὐσία, μιὰ φύση ποὺ δὲν ὑλοποιεῖται σὲ μιὰ ἰδιαίτερη ἐνσυνείδητη μορφή, δὲν «ὑποστασιάζεται» σὲ πρόσωπο, ὅπως λέει ἡ θεολογικὴ γλώσσα, δὲν ἀποτελεῖ μιὰ αὐτοτελῆ ὕπαρξη. Συνεπῶς δὲν ἔχει τὰ γνωρίσματα, τὶς ἰδιότητες ἑνὸς διακεκριμένου ὄντος. Δηλαδὴ δὲν ἔχει καμμιὰ συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ της. Δὲν ξέρει ὅτι ὑπάρχει, ἐφόσον δὲν μπορεῖ νὰ σκεφθεῖ. Εἶναι ὑποταγμένη στοὺς νόμους ποὺ διέπουν τὴ φύση της. Δὲν ἔχει προσωπικὴ ἐλευθερία νὰ κινηθεῖ ἔξω ἀπὸ αὐτούς, νὰ ἐνεργήσει, νὰ κάνει κάτι διαφορετικό. Δὲν ἔχει προσωπικὴ θέληση, οὔτε προσωπικὰ συναισθήματα ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο προσωπικὸ χαρακτηρίζει μιὰ χωριστὴ ὕπαρξη.

 

Μάχη Κιλκίς Λαχανά 19-21 Ιουνίου 1913, ένας 12χρονος γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ!

 Η μάχη του Λαχανά, έσβησε τα όνειρα των βουλγάρων για ανακατάληψη Ελληνικών εδαφών.

Διαβάστε, τι έκανε ένας 12χρονος από την Κεφαλλονιά!!! Μία εν πολλοίς, άγνωστη ιστορία, που δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει ένα αμούστακο παιδί, με οδηγό την αγάπη του για την Πατρίδα.

Αν εμείς, αγαπούσαμε στο 1/100 την Ελλάδα σε σχέση με τον μικρό Γεράσιμο… Αν σήμερα οι 12χρονοι είχαν αξίες και τέτοια ιδανικά…  Διαβάστε το στα παιδιά σας, αξίζει.

Μετά τη Συνθήκη του Λονδίνου, μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Συμμαχικών δυνάμεων (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι Βούλγαροι πίστεψαν ότι ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν τις μεταξύ των βαλκανικών κρατών διαφορές για τη διανομή των οθωμανικών εδαφών, καθώς απέβλεπαν στην επέκταση της Βουλγαρίας σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία.

η συνέχεια ΕΔΩ

Το στεφάνι των Ψαρών… : “Τω Δ. Σολωμώ οι Ψαριανοί ευγνωμονούντες”

Εκθέματα πολύτιμα από το Μουσείο Σολωμού , αναφερόμενα στην καταστροφή των Ψαρών και στον ποιητή Διονύσιο Σολωμό

κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη- αξίζει να το διαβάσουν και παιδιά

Ανεβήκαμε τίς σκάλες πού οδηγούν στόν επάνω όροφο τού Μουσείου σιωπηλοί καί σχεδόν άθόρυβα γιά τά πόδια πενήντα δεκαπεντάχρονων μαθητών.

Ηταν φυσικό ή εκδρομή μας στή Ζάκυνθο νά περιλαμβάνει καί τήν επίσκεψη στό Μουσείο Σολωμοϋ καί Επιφανών Ζακυνθίων.

Ό Σολωμός είναι ο άγαπημένος μου ποιητής, γι’ αύτό μέ ενδιαφέρον άρχισα νά περιεργάζομαι τά εκθέματα στήν Αίθουσα Σολωμου.

Προσωπογραφίες του ποιητή καί τών προσώπων της οίκογενείας του, δύο βιτρίνες μέ τά προσωπικά του βιβλία, τό μελανοδοχείο… τά χειρόγραφα μέ τίς πολλές διορθώσεις, άπόδειξη τής επιμονής του Σολωμου νά επιτύχει τήν τελειότερη μορφή στούς στίχους του.

η συνέχεια ΕΔΩ

“Μετά την Καταστροφή των Ψαρών” (από τον πίνακα του Νικολάου Γύζη)

σύντομο ιστορικό και ανάλυση του πίνακα

 Σύντομο Ιστορικό 20 Ιουνίου 1824:

Τα Ψαρά, βρίσκοντα στα Β.Δ. της Χίου, και έχουν εμβαδόν 42 τετραγωνικά χλμ. Κατά την εποχή της Επαναστάσεως του 1821 οι Ψαριανοί διέθεταν  αξιόλογο στόλο, μαζί με άλλα δύο μικρά νησιά, την Ύδρα και τις Σπέτσες. Καθώς διέθεταν αξιόμαχο και καλά οργανωμένο ναυτικό, είχαν κατ’ επανάληψη νικήσει τον τουρκικό στόλο,  είχαν μάλιστα καταστεί το φόβητρο του. Οι Τούρκοι, πνέοντας μένεα κατά των Ψαριανών τον Ιούνιο το 1824, έπειτα από

Η συνέχεια ΕΔΩ

Ο μακαριστός Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910- 19-6-1995)

ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ: η ζωή και το έργο του, συμβουλές , βιβλία

.

 Ο π. Εύσέβιος κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του Ηλία και της Χριστούλας Γιαννακάκη. Άνθρωποι πιστοί και πολύ ευλαβείς άνέθρεψαν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Τα παιδικά του χρόνια

Από μικρός ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, πονετικό, «χαριτωμένο».«Ψυχοπόνια μου» τον αποκαλούσε η μάννα του για την ευσπλαγχνική καρδιά του. Ήταν πολύ εγκρατής από μικρός, και άδολος. Ήταν παιδί καλοπροαίρετο. Δεν κούραζε κανέναν. Όταν όμως το απαιτούσε η περίσταση, γινόταν πολύ μαχητικός. Κάποτε πήγε με το θείο του στο βουνό να κόψουν ξύλα. Θα ήταν τότε δέκα ετών. Άκουσε κάποια στιγμή εκεί κοντά έναν άλλο ξυλοκόπο να βλασφημεί τα θεια. Τότε στην καρδιά του μικρού παιδιού φούντωσε η ιερή αγανάκτηση. «Ακούς εκεί, να βρίζει το Χριστό μας, την Παναγία μας!» Με έντονο και αυστηρό ύφος παρατήρησε τον μεγαλύτερο του. Εκείνος δεν μίλησε καθόλου, μάλλον ντράπηκε πού τον παρατήρησε τόσο αυστηρά ένα μικρό παιδί. Μετά ο θείος του έλεγε και ξανάλεγε στον κύρ Ηλία: «Μωρέ, να δεις επίθεση ο Αντωνάκης!». Και καμάρωνε ο πατέρας για το θείο ζήλο πού είχε στην καρδιά του ο μικρός του γιός.

η συνέχεια ΕΔΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (τα ονόματα και ο βίος τους, το απολυτίκιό τους)

Την Β’ Κυριακή του Ματθαίου κάθε έτους, μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων, εορτάζουμε την μνήμη πάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Οσίων Πατέρων. Οι Αγιορείτες Άγιοι αντιλήφθηκαν την κλήση αυτή από τον Θεό και έφθασαν σε ύψη αρετής. Σύμφωνα με το βιβλίο του λόγιου μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου, αριθμούνται οι Άγιοι Πατέρες του Άθω σε450, ενώ χιλιάδες είναι οι αφανείς και άγνωστοι άγιοι ασκητές, οι οποίοι αγίασαν τα χώματα του Άθω και έγιναν η αιτία για να ονομαστεί το Όρος Άγιον.

Η κοινή εορτή όλων των Αγιορειτών Αγίων καθιερώθηκε μετά την σύνθεση της ακολουθίας και των εγκωμίων από τον πολυγραφότατο και ιερώτατο Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη κατά τον 19ο αιώνα. Στον Άγιο Νικόδημο οφείλουμε το απολυτίκιο των Αγιορειτών Αγίων (δες παρακάτω).

Από τον ασκητή Όσιο Πέτρο  ως τους γέροντες των ημερών μας είναι πολλές οι άγιες μορφές του Αγίου Όρους που έζησαν σαν άγγελοι, όπως αναφέρει και το απολυτίκιο τους. Η μεγαλύτερη προσφορά του Αγιορειτών Αγίων είναι η προστασία του Ορθόδοξου δόγματος σε όλες τις Ορθόδοξες χώρες και της πνευματικής κληρονομιάς της Ορθοδοξίας. Ας δούμε τι αναφέρει ο Γέροντας Μωυσής για ένα μέρος των Αγίων του

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 18 Ιουνίου 2017: των Αγιορειτών Πατέρων

Ἁλιεῖς ἀνθρώπων

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 18 Ἰουνίου 2017, Β΄ Ματθαίου (Ματθ. δ΄ 18-23)

Τ ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, περιπατῶν ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀ­­­­δελ­φὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμ­­­φί­βληστρον εἰς τὴν ­θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· καὶ λέγει αὐ­τοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιή­σω ὑ­μᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐ­θέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐ­­κεῖθεν εἶδεν ἄλ­λους δύο ἀδελφούς, ᾿Ιάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαί­ου καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐ­­τοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δί­κτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐ­θέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ περι­ῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ ᾿Ιησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασι­λείας καὶ ­θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ ­­πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

.

Θεία Δικαιοσύνη και Θεία Πρόνοια (λόγοι αγίου Παϊσίου)

.

Θεία Δικαιοσύνη

Ανέφερε διαρκώς πως αν ο άνθρωπος θέλει να ομοιάσει στους Αγίους πρέπει να εφαρμόζει τη Θεία δικαιοσύνη και όχι την ανθρώπινη. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη κατά τον Γέροντα είναι τυφλή και υπάρχει για να αποτρέπει τους κακούς και πονηρούς ανθρώπους. Η Θεία δικαιοσύνη όμως στοχεύει να εξυπηρετεί τον αδύναμο άνθρωπο και αυτούς που έχουν ανάγκη. Όταν εφαρμόζουμε τη Θεϊκή δικαιοσύνη τότε αποφεύγουμε τις έριδες, τις κατακρίσεις και τις διαφορές με τους συνανθρώπους μας.

.

Ο άγιος Αυγουστίνος και η μητέρα του, αγία Μόνικα: υιός δακρύων…

Άγιος Αυγουστίνος, επίσκοπος Ιππώνος – 15 Ιουνίου

Ό άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε τό 354 στήν Ταγάστη, μικρή πόλη της Νουμιδίας (σημ.. Σοϋκ ‘Αράς, στήν Αλγερία). Ό πατέρας του, Πατρίκιος, μικρός γαιοκτήμονας πού άνηκε στους επιφανείς της πόλης, παρέμεινε ειδωλολάτρης μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του, αλλά ή μητέρα του, αγία Μόνικα [4 Μαίου], ήταν μία ένθερμη χριστιανή πού τον ενέγραψε, από παιδί ακόμη, στους κατηχουμένους και τον έπαιρνε τακτικά μαζί της στην εκκλησία για να τον καταρτίσει στα μυστήρια της Πίστεως. Ή βάπτιση, ωστόσο, όπως ήταν τό έθος τότε, αναβλήθηκε για αργότερα και το παιδί, όντας πολύ ζωηρό και απείθαρχο στις επιτιμήσεις της μητέρας του, απομακρύνθηκε από την Πίστη.

η συνέχεια ΕΔΩ

Οσία Άννα η Λαρισαία και Ιωάννης ο υιός της (13 Ιουνίου)

Κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, 9ος αιώνας – μέσα 10ου αιώνα, αναδεικνύεται μία ακόμη αγία μορφή της πόλης της Λάρισας η οσία Άννα και ο υιός της Ιωάννης. Το συναξάρι της αγίας Άννας εξέδωσε ο διευθυντής των Γ.Α.Κ. κ. Σταύρος Γουλούλης από τον κώδικα Vaticanus graecus 1558 (φφ. 71v-73r), ένα Μηνιαίο του μηνός Ιουνίου του 16ου αιώνα [1]. Η μνήμη της τιμάται στις 13 Ιουνίου. Στα Synaxaria selecta της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως αναγράφεται:«της οσίας μητρός ημών Άννης και τον υϊού αυτής Ιωάννου» [2]. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει σχετικά στον Συναξαριστή του: «Τη αυτή ημέρα της οσίας μητρός ημών Άννης και του υιού αυτής Ιωάννου. Μήτηρ και υιός Άννα και Ιωάννης, ώφθησαν άμφω ουρανώ οικήτορες» [3]. Το συναξάρι αποτελεί μια επιτομή της Διηγήσεως του Παύλου Μονεμβασίας (10ος αιώνας) από το έργο του Διηγήσεις περί ενάρετων και θεοσεβών Ανδρών τε και Γυναικών [4]. Τέλος, το συναξάρι της περιλαμβάνεται και στο Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του μηνός Ιουνίου [5].