ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (17 Οκτωβρίου)

Προφήτης Ωσηέ

Άγιος Ανδρέας ο Οσιομάρτυρας «Ὁ ἐν τὴ Κρίσει»

Άγιοι Κοσμάς, Δαμιανός, Λεόντιος, Άνθιμος και Ευπρέπιος οι Ανάργυροι

Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου

Κατάθεσις του Ιερού Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη

Μνήμη πάντων των Προστατών και Πολιούχων Αγίων της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας

Άγιοι Αντίγονος, Λουκιανός, Τερέντιος, Νικομήδης και Θεοφάνης

Αγίες Ισιδώρα και Νεοφύτη

Άγιος Κοσμάς «ὁ ἐν Γεωργίᾳ»

Αγγελική Φιλιππίδου: μια ηρωική δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα

Ἂς γυρίσουμε λίγο πίσω στὰ περασμένα χρόνια, νὰ δοῦμε κάποιες δασκάλες, ἀπὸ κεῖνες ποὺ σελάγιζαν ψηλά, στὰ «κρημνὰ τῆς ἀρετῆς». Στὸ κοιμητήριο τῆς Εὐαγγελίστριας στὴν Θεσσαλονίκη, καθὼς μπαίνεις δεξιά, ἄγνωστο στοὺς πολλούς, εἶναι θαμμένες τέσσερις δασκάλες, τέσσερις ἡρωίδες: Ἡ Λίλη Βλάχου, ἡ Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου, ἡ Βελίκα Τράικου(διαβάστε εδώ για τη θυσία της) καὶ ἡ Ἀγγελικὴ Φιλιππίδου. Καὶ οἱ τέσσερις εἶναι δασκάλες, νέα κορίτσια, ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν Μακεδονία τὴν περίοδο τοῦ Ἀγῶνος.  Ἡ τελευταία ἡρωίδα, ἡ Ἀγγελικὴ Φιλιππίδου, ὑπηρετοῦσε–διακονοῦσε, τὸ 1906, στὴν Ἀγριανὴ Σερρῶν. Ας δούμε περισσότερα για αυτή την άξια Ελληνίδα δασκάλα:

η συνέχεια ΕΔΩ

Η Απελευθέρωση της Βέροιας (16 Οκτωβρίου 1912)

 

Ο Ελληνικός στρατός φωτογραφίζεται με φόντο τη Βέροια της Μακεδονίας. Τώρα πια η πόλη ανήκει στη Νέα Ελλάδα (απελευθέρωση 16/10/1912).

Στις 15 Οκτωβρίου ο Ελληνικός στρατός έδινε μάχες στην περιοχή Τριποτάμου και Ξερολείβαδου εναντίον των Τούρκων, προχωρώντας προς τη Βέροια.

Οι Τούρκοι τη νύχτα φοβισμένοι υποχώρησαν και εγκατέλειψαν τη Βέροια την οποία κατέλαβαν οι Έλληνες στις 16 Οκτωβρίου και έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από τον εκεί Ελληνικό πληθυσμό. Στις αψιμαχίες έξω από τη Βέροια πληγώθηκαν 12 Έλληνες στρατιώτες.

 

Λίλη Βλάχου: μια ηρωική δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΔΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ η φωτο από εδώ

.

Ως ένα ελάχιστο μνημόσυνο τιμής ,συνεχίζουμε την αναφορά μας στις ηρωικές εκείνες δασκάλες με την θυσία της  Λιλής Βλάχου( στο τέλος του άρθρου οι σύνδεσμοι για τις άλλες τρεις δασκάλες που βρίσκονται μαζί θαμμένες στο κοιμητήριο τῆς Εὐαγγελίστριας στὴν Θεσσαλονίκη).  Για τη Λιλή βρήκαμε ελάχιστες αναφορές στο διαδίκτυο, αν και η προσφορά της στον Αγώνα υπήρξε εξαιρετικά σημαντική. Αντιγράφουμε από άρθρο της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, τ. Διευθύντριας του Μουσείου Μακεδονικού αγώνος:

“Η Λίλη Βλάχου, αδελφή του Μακεδονομάχου Ιωάννου Βλάχου ή Τσίσκα ,που σκοτώθηκε το 1906 σε μάχη έξω από το Μοναστήρι, σπούδασε στο Αρσάκειο με δαπάνη του ελληνικού δημοσίουκαι ανέλαβε τη Διεύθυνση του Παρθεναγωγείου Εδέσσης. Και από την πρώτη στιγμή μπήκε στον αγώνα. Έτσι πέρα από τα άλλα της καθήκοντα,εμψύχωνε με ομιλίες τους Εδεσσαίους και οι μαθήτριές της, ακολουθώντας τα δικά της χνάρια, μεταμορφώθηκαν σε θαυμάσιους συνδέσμους των αγωνιστών.

η συνέχεια ΕΔΩ

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (16 Οκτωβρίου)

Σήμερα 16/10 εορτάζουν:

Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος

Όσιος Μαλός

Άγιοι Δύο Στρατιώτες

Άγιοι Λεόντιος, Δομέτιος, Τερέντιος και Δομνίνος

Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας

Όσιος Λογγίνος ο φύλακας της θύρας

Άγιος Γάλλος

Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας- αδελφός του οπλαρχηγού Νικηταρά (16 Οκτωβρίου 1816)

 

 16 Όκτωβρίου 1816 «Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και του λέγουν κάθησε να σε κάνουμε Τούρκο. Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος. Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. Έγινε από το αίμα του σταυρός…” Νικηταράς

Ο νεομάρτυρας και παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας γεννήθηκε το 1805 στο χωριό Τουρκολέκα Αρκαδίας. Η οικογένεια του διακρινόταν για την ευλάβεια τον Θεό, για την αγάπη προς την πατρίδα και για τον ηρωισμό της. Πατέρας του ήταν ο Σταματέλος Σταματελόπουλος-Τουρκολέκας, ονομαστός αγωνιστής της περιοχής Λεονταρίου και μητέρα του, η αδελφή της συζύγου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Σοφία. Μεταξύ των τεσσάρων του αδελφών διακρινόταν ο γνωστός οπλαρχηγός Νικήτας, γνωστός ως Νικηταράς και ο διδάσκαλος της πολεμικής τακτικής ευπαίδευτος λοχαγός Νικόλαος.

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Άγιος Λογγίνος- ο Εκατόνταρχος της Σταύρωσης (16 Οκτωβρίου)

 

Ο Άγιος Λογγίνος ο εκατόνταρχος είναι προστάτης άγιος των εξωτερικών φρουρών των Φυλακών και των σωφρωνιστικών υπαλλήλων .

(ο βίος από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου )

Tω αυτώ μηνί Iϛ΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Λογγίνου του Eκατοντάρχου. 

Yιόν Θεού λέγων σε Xριστέ και πάλιν,

Λογγίνος ως πριν, τέμνεται τον αυχένα.

Άμφ’ εκκαιδεκάτην Λογγίνον άορ κατέπεφνεν.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Tιβερίου Kαίσαρος, εν έτει ιε΄ [15], καταγόμενος μεν από την χώραν των Kαππαδοκών, εκατόνταρχος δε υπάρχων κατά το αξίωμα, υποκάτω εις τον Πιλάτον τον ηγεμόνα της Iουδαίας. Aπό τον οποίον επροστάχθη να υπηρετήση εις τα τίμια και σωτήρια Πάθη του Xριστού, μαζί με τους υποτασσομένους εις αυτόν στρατιώτας, και να φυλάξη τον σφραγισθέντα τάφον.

η συνέχεια ΕΔΩ

Αικατερίνη Χατζηγεωργίου: η δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα που έκαψαν ζωντανή οι κομιτατζήδες

 ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ…

Μιά μόλις μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Μελά, στις 14 Οκτωβρίου του 1904… και η ελληνική παράδοση καταγράφει με το παρακάτω δημώδες και γλαφυρό ποιήμα την θυσία της:

.

–

Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα 
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
– Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό .
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή .
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ’ αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
” Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα “.
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια
κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη . 

η συνέχεια ΕΔΩ

Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου

(προσέξτε την επιγραφή του σχολείου!)

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ

Καυτές ἱστορικές μνῆμες κουβαλᾶ τοῦτος ὁ μήνας. Ζωντανεύει μπροστά μας καί τούς νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-13. Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας γιορτάζουν τοῦτες τίς μέρες τά ἐλευθέριά τους ἀπό τή μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά καί παιανίζουν τή νίκη τους κατά τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων. ᾿Αλλά, μέχρι νά φουντώσει καί νά θεριέψει ὁ Μακεδονικός ᾿Αγώνας, πόσοι καί πόσες δέν ἐργάστηκαν ἀνύσταχτα πολλές δεκαετίες πρίν, δέν ριψοκινδύνευσαν καί δέν ἔγιναν ὁλοκαυτώματα, σπέρνοντας ἀπό τό δικό του μετερίζι ὁ καθένας τό σπόρο τῆς λευτεριᾶς!

η συνέχεια ΕΔΩ

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (15 Οκτωβρίου)

Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας

Όσιος Σαβίνος ο επίσκοπος

Όσιος Βάρσος

Άγιος Ευθύμιος ο Νέος

Διήγηση μοναχού υποτακτικού περί υπακοής

Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος των Σπηλαίων του Κιέβου (εικόνα)

Άγιος Διονύσιος Αρχιεπίσκοπος Σουζδαλίας

Ο όσιος Ευθύμιος ο Νέος ο εν Περιστεραίς (824-898)

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ, Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Ἱερομόναχος Χαρίτων

 

            Ἡ ἀξία καὶ ἡ σημασία τοῦ βίου τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Νέου εἶναι μεγάλη. Μετὰ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος γνωστὸς ἐρημίτης, ἔρχεται ὁ ἅγιος Εὐθύμιος, ὁ ὁποῖος προηγεῖται ἕναν αἰώνα ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν Ἀθωνίτη μὲ τὸν ὁποῖον ἔχει πολλὰ κοινά. Ὁ βίος τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου μᾶς ἀφήνει νὰ ρίξουμε γιὰ λίγο μιὰ ματιὰ στὴν ἐρημικὴ φυσιογνωμία τοῦ Ἄθωνος, πρὶν ἀρχίσουν νὰ κτίζονται τὰ μεγάλα μοναστήρια του. Ἐπιβεβαιώνεται ὅτι ὁ Ἄθως δὲν ἦταν ἕνα ἀκατοίκητο βουνό, ἀλλὰ κατοικεῖτο ἀπὸ ἕνα πλῆθος μοναχῶν σὰν πολιτεία, ἀπὸ πότε; Ἀκόμη οἱ ἱστορικοὶ δὲν μᾶς τὸ ἔχουν ξεκαθαρίσει.Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος γεννήθηκε τὸ 824 μ.Χ., στὸ χωριὸ Ὀψὼ τῆς Ἄγκυρας τῆς Μ. Ἀσίας. Ἕνας τόπος ἁγιότοκος ὅπου ἀνέδειξε Ἀποστόλους, Ἱεράρχες, Μάρτυρες, Ὁσίους, νεομάρτυρες πλῆθος, μέχρι τὸν μεγάλο ξεριζωμὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ρωμηοσύνης καὶ τὸ σβήσιμο τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν…

 

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία”

μια σύντομη βιβλιοπαρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου:

“Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία” (1453-1940 μ.Χ.)

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη, Φιλολόγου

.

Περιγραφή:Η προσφορά της Μακεδόνισσας γυναίκας στους αγώνες του έθνους (δεμένο)

Στις σελίδες του βιβλίου γίνεται προσπάθεια για να αναστηθεί η στρατιά των γυναικών της Μακεδονίας, που γίνονταν παρηγορήτριες Παναγιές στις εθνικές μας δοκιμασίες, τα εξιλαστήρια θύματα όπου εκτονώνονταν του εχθρού η θηριωδία, εκείνες που πυροδοτούσαν με ενθουσιασμό τις καρδιές των πολεμιστών, που τους τροφοδοτούσαν ψωμί και βόλια, που αγωνίζονταν στο πλευρό τους κι αναδεικνύονταν πρωτεργάτριες της νίκης, που έδιναν τα πάντα για την πατρίδα, χωρίς να ζητούν τίποτε, κι έτσι σεμνά κι αθόρυβα, σχεδόν λησμονημένες, πέρασαν στο περιθώριο της επίσημης ιστορίας μας.

 

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ»: αξιόλογες σχολικές ταινίες

 

Με αφορμή το σχόλιο φίλης αναγνώστριας, δασκάλας, ανακαλύψαμε τις πολύ αξιόλογες ταινίες που δημιουργήθηκαν από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας , κατά την σχολική χρονιά 2012- 2013.

Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, η Ε΄ τάξη εκπόνησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο:

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ».

“Όταν τον Οκτώβρη του 2012 αυτά τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το κομμάτι της τοπικής τους ιστορίας, που λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, εντυπωσιάστηκαν αρνητικά από τα ελάχιστα που λέγονται, ακούγονται και διδάσκονται για ένα πολύ μεγάλο και πολύ σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Έναν αγώνα που συνέβαλε αποφασιστικά στην παραχώρηση της Μακεδονίας στην ελεύθερη Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτό λειτούργησε ενισχυτικά στο να ασχοληθούν και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο, με την παρακολούθηση, αναζήτηση, καταγραφή και επεξεργασία υλικού σχετικού με το παραπάνω θέμα.

 

Ο Μακεδονικός Αγώνας μέσα από βιβλία για παιδιά

Πέντε βιβλία για το Μακεδονικό Αγώνα, γραμμένα για παιδιά.

Ας προσφέρουμε στα παιδιά μας κατάλληλα αναγνώσματα ,για να διδαχθούν αυτό το σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας της Πατρίδας μας, αφού  στα σχολικά βιβλία δεν γίνεται παρά ελάχιστη αναφορά και σε λίγα σχολεία τιμάται αυτή η Επέτειος… 

Στα μυστικά του Βάλτου

της Πηνελόπης Δέλτα

 

Η συνέχεια ΕΔΩ

Ναταλία ,η σύζυγος του ήρωα Παύλου Μελά

Ναταλία, σύζυγος Παύλου Μελά (1871-1972), αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Η Παύλαινα.

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη. Φιλολόγου από το βιβλίο: “Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία” (1453-1940 μ.Χ.) Θεσσαλονίκη 1992

.

 Ποιός είν’ άξιος κι άγλήγορος, άξιος και παλληκάρι 

να πάει να πει της Παύλαινας, της μικροπαντρεμένης, 

να μη αλλάξει τη Λαμπρή, φλουριά να μη φορέσει.

Τόν Παύλο τον σκοτώσανε, τον πρώτο καπετάνιο.

 Μαύρα πουλιά τον τρώγανε, τ’ άσπρα τον τραγουδούνε. 

(Δημοτικό)

Ή Παύλαινα, όπως την ονοματίζει η λαϊκή Μούσα, η Ναταλία, κόρη του Στεφάνου Δραγούμη κι άξια σύντροφος του Παύλου Μελά, υπήρξε μια σεμνή και μεγάλη ηρωική μορφή, που σφράγισε με πράξεις φιλοπατρίας και θυσιών την εθνική μας ζωή στο μεγαλύτερο μέρος του αιώνα μας.

Αφιέρωμα: ηρωικές Δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα

Ξεκινούμε και φέτος την αναφορά μας στις ηρωικές εκείνες δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα ,που συνέβαλαν με τον ηρωισμό και την θυσία τους στον ιερό σκοπό της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και ας μας φωτίζουν με το παράδειγμά τους…

 

Από τότε που ο πατρο-Κοσμάς με τις διδαχές του έκανε φανερό ότι το ποθούμενο δεν θα ερχόταν όσο το Γένος παράδερνε στην αμάθεια…

αφ΄ οτου απέδειξε ότι άνδρας και γυναίκα είναι πλάσματα του Θεού ισότιμα…

τα Παρθεναγωγεία άρχισαν να ιδρύονται και οι απόφοιτές τους να προσφέρουν το έργο τους στον ελληνισμό ,που άρχισε να αποτινάζει από πάνω του τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Στην Μακεδονία ιδιαίτερα άνθισαν μετά τα 1870 και την απόσχιση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο , οπότε και άρχισε άγριος ο θρησκευτικός προσηλυτισμός.

 

Η συνέχεια ΕΔΩ

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (14 Οκτωβρίου)

Άγιοι Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος και Κέλσιος

Μνήμη της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου

Άγιος Κοσμάς ο Μελωδός επίσκοπος Μαϊουμά

Οσία Παρασκευή η Νέα η «Επιβατηνή»

Όσιος Σιλβανός ο Γέρων Ιερομάρτυρας

Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες από την Αίγυπτο και Παλαιστίνη

Άγιος Πέτρος ο Αυσελάμου

Άγιος Ευθύμιος ο Νέος ο εν Θεσσαλονίκη

Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός

Ανάμνηση θαύματος Οσιομάρτυρος Παρασκευής εν Xίω

Όσιος Νικόλαος ο απλός και θαυματουργός δούκας Τζερνηγοβιγίας «ὁ ἐν τῷ Σπηλαίῳ»

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Γιαχρόμ

Σύναξη των εν Κίω Αγίων

Η Ο­σί­α Πα­ρα­σκευ­ή η Επι­βα­τη­νή (14 O­κτω­βρί­ου) και τα Βαλκάνια

Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρου Πέ­τρου Σιν­το­ρε­άκ

 

Εἶ­ναι γνω­στό ὅ­τι ὁ κά­θε Ἅ­γιος ἀ­νή­κει σ᾿ ὁ­λό­κλη­ρη τήν τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό τόν τό­πο πού γεν­νή­θη­κε ἤ καί δρα­στη­ρι­ο­ποι­ή­θη­κε. Μπο­ρεῖ ἕ­νας Ἅ­γιος νά μήν εἶ­ναι καί τό­σο γνω­στός κά­που. Αὐ­τό δέν ση­μαί­νει ὅ­τι δέν εὐ­λο­γεῖ καί δέν προ­στα­τεύ­ει τούς πι­στούς ἐ­κεί­νου τοῦ τό­που. Πολ­λές φο­ρές ἐμ­φα­νί­ζε­ται καί κά­νει θαύ­μα­τα ἐ­κεῖ, ἀ­πο­κα­λύ­πτον­τας στοι­χεῖ­α ἀ­πό τή ζω­ή του γιά τήν πνευ­μα­τι­κή ἐ­νί­σχυ­ση τοῦ εὑρύ­τε­ρου κοι­νοῦ. Εἶ­ναι ὅ­μως πο­λύ πιό αἰ­σθη­τή ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου στά μέ­ρη πού εὐ­λο­γή­θη­καν ἀ­πό τό πέ­ρα­σμά του ἐν ζω­ῇ ἤ ἀ­πό τό πέ­ρα­σμα τῶν Λει­ψά­νων του, με­τά τήν κοί­μη­ση Αὐ­τοῦ. 

Μί­α τέ­τοι­α πε­ρί­πτω­ση εἶ­ναι τῆς Ὁ­σί­ας Πα­ρα­σκευ­ῆς τῆς Ἐ­πι­βα­τη­νῆς. Ἀ­πό τόν Βί­ο της βλέ­που­με ὅ­τι ὅ­ταν ζοῦ­σε δι­έ­σχι­σε τήν χρι­στι­α­νι­κή γῆ ἀ­πό τήν Ἀ­να­το­λι­κή Θρά­κη μέ­χρι τούς Ἁ­γί­ους Τό­πους, καί με­τά τόν θά­να­το εὐ­λό­γη­σε τά Βαλ­κά­νια διά μέ­σου τῶν Λει­ψά­νων Αὐ­τῆς. Γι᾿ αὐ­τό, θε­ω­ρῶ ὅ­τι μπο­ρεῖ εὐ­στό­χως νά ὀ­νο­μα­στῆ «Ὁ­σί­α Πα­ρα­σκευ­ή τῶν Βαλ­κα­νί­ων».

Ἡ Ὁ­σί­α Πα­ρα­σκευ­ή ἡ Ἐ­πι­βα­τη­νή (14 Ὀ­κτω­βρί­ου) γεν­νή­θη­κε στούς Ἐ­πι­βά­τες Ἀ­να­το­λι­κῆς Θρά­κης (ση­με­ρι­νή Selimpasa), πε­ρί­που 40 χλμ. δυ­τι­κά τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, στήν θά­λασ­σα τοῦ Μαρ­μα­ρᾶ. Γνω­ρί­ζου­με ἀ­κό­μα δύ­ο ὀ­νό­μα­τα ἀ­πό τήν οἰ­κο­γέ­νειά της. Ὁ πα­τέ­ρας της λε­γό­ταν Νι­κή­τας. Ὁ ἀ­δελ­φός της Εὐ­θύ­μιος ἔ­γι­νε Ἐπί­σκο­πος Μα­δύ­του. Γιά τήν χρο­νο­λο­γί­α γεν­νή­σε­ως οἱ ἀ­πό­ψεις δι­α­φέ­ρουν. Το­πο­θε­τεῖ­ται ἀ­πό τίς ἀρ­χές τοῦ 10^ου αἰ­ῶ­νος μέ­χρι τό πρῶ­το μι­σό τοῦ 12^ου αἰ­ῶ­νος.

η συνέχεια ΕΔΩ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ για παιδιά

 

Η παραβολή με απλά λόγια, κάποια σχόλια -προβληματισμοί και ζωγραφιές για τα παιδιά

 

Ο Χριστός κάποτε διηγήθηκε στους μαθητές του και πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί την εξής παραβολή:

Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σιτάρι στη γη. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Άλλοι έπεσαν σε έδαφος πετρώδες, που δεν είχε πολύ χώμα, κι αμέσως φύτρωσαν γιατί το χώμα ήταν λιγοστό. Μόλις όμως ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν και, επειδή δεν είχαν ρίζες, ξεράθηκαν. Άλλοι σπόροι πάλι έπεσαν στ’ αγκάθια και, όταν τα αγκάθια μεγάλωσαν, τους έπνιξαν. Κι άλλοι έπεσαν στο γόνιμο έδαφος κι

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 14 Οκτωβρίου 2018: η παραβολή του Σπορέως

Καρποφορία τοῦ Θείου Λόγου

 

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Ὀκτωβρίου 2018, Δ΄ Λουκᾶ, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Λουκ. η΄ 5-15)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέπον­τες μὴ βλέπωσι καὶ ἀ­κού­οντες μὴ συνιῶσιν. ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπό­ρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαν­τες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀ­κούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλού­του καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κα­τέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ. ταῦτα λέ­γων ἐφώνει· ὁ ἔ­χων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.