“Η Παναγία σ’ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες…”

Φώτης Κόντογλου

“Η Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη….”

Η Παναγία καθότανε μαζί του, ως που τελείωσε τη ζωή της, σε ένα σπίτι κοντά στον κήπο της Γεθσημανής. Αυτό το μέρος το αγαπούσε πολύ ο Χριστός και πήγαινε συχνά εκεί με τους μαθητάδες του. Εκεί πήγε και ύστερα από τον Μυστικό Δείπνο και προσευχήθηκε, τη νύχτα που τον πιάσανε οι Ιουδαίοι. Εκεί λοιπόν καθότανε και η Παναγία και περίμενε να την πάρει ο Γυιός της . Και σαν ήλθε ο καιρός, έστειλε ο Χριστός Άγγελο να της πεί πως θα την πάρει από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια. Σαν το άκουσε η Παναγία αυτό χάρηκε κι ανέβηκε στο ‘Όρος των Ελαιών, απ΄ όπου είχε αναληφθεί ο Κύριος, και έκανε την προσευχή της. Και γυρίζοντας στο σπίτι της, τα ετοίμασε όλα για την ταφή της η ίδια.

.

η συνέχεια ΕΔΩ

«Ακένωτο Ποτήριο»: η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που θεραπεύει από εξαρτήσεις (μέθη, ναρκωτικά, κάπνισμα κ.α.)

Η Ιερή Εικόνα τής Παναγίας, που ονομάζεται «Ακένωτο Ποτήριο», έχει τήν ιδιαίτερη χάρη νά βοηθάει ποικιλοτρόπως και νά απαλλάσσει όσους καταφεύγουν σέ αυτήν με πίστη και πάσχουν άπό τη χρήση των ναρκωτικών, τό πάθος τής μέθης ή τού καπνίσματος κι άπό άλλες εξαρτήσεις.

“Παναγιά μου,
έμαθα πώς υπάρχει μία εικόνα Σου,
«Ακένωτο Ποτήριο» τήν είπαν,
πού ή χάρη Της θεραπεύει νοσήματα
πού βασανίζουν τήν ψυχή,
τήν κρατούνε δέσμια σέ τούτη τή γη
κι ακούνε στις λέξεις εξάρτηση, εθισμός….”

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας  «ο Ακένωτος Κρατήρ» ή “Ακένωτο Ποτήριο”

Γιατί ονομάστηκε έτσι;

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Νεομάρτυς Σταμάτιος εκ Βόλου (16 Αυγούστου 1680)

Του Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου

Ο Σταμάτιος γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας του Πηλίου και καταγόταν από την φημισμένη οικογένεια των Σταματόπουλων, που ήκμασε στο κεφαλοχώρι αυτό, μέχρι το 1821. Ακόμη και σήμερα, οι ντόπιοι δείχνουν τον τόπο της πατρικής του οικίας, όπου σώζονται ερείπια και μια κρήνη που ονομάζεται «βρύση του Αη Σταμάτη».

Από μικρός ο Σταμάτιος διακρίνονταν για την πίστη στο Χριστό και την αγάπη στη σκλαβωμένη πατρίδα καθώς, ζώντας στον 17ο αιώνα, ζούσε έντονα την καταπίεση των Ελλήνων από τον κατακτητή. Όταν κάποιος αγάς ήρθε στην περιοχή τους για να συγκεντρώσει τις ετήσιες εισφορές (χαράτσια) των κολλήγων για το σουλτάνο, αδίκησε τους φτωχούς ραγιάδες.

Ο άγιος Ταρσίζιος: ένας μικρός μάρτυς με μεγάλη καρδιά (15 Αυγούστου)

 

Βρισκόμαστε στην Ρώμη στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ. Αυτοκρατορικό διάταγμα θέτει υπό διωγμό όσους πιστεύουν στον Χριστό, όσους αρνούνται να θυσιάσουν στα είδωλα. Μετά από μια μικρή περίοδο γαλήνης για την χριστιανική κοινότητα της Ρώμης ξανά στην καθημερινότητα των πιστών η αντιμετώπιση της πρόκλησης με την ίδια τους την ζωή πλέον η ομολογία πίστεως, η θυσία , το μαρτύριο. Δεν δειλιάζουν όμως διότι ο Ιησούς Χριστός έδειξε στην ανθρωπότητα την οδό του μαρτυρίου με τον Σταυρό, έδωσε ελπίδα και χαρά με την δική του Ανάσταση. Η Εκκλησία με το μυστήριο της  Θείας Ευχαριστίας μπολιάζει τον κόσμο με τον Χριστό στις υπάρξεις του κάθε πιστού με την αιώνια ζωή έτσι δεν υπάρχει χώρος για φόβο,  δειλία,  άρνηση προδοσία και το παράδοξο είναι όταν αυτό το βλέπουμε σε ένα μικρό παιδί!.

 

Η Παναγία Σουμελά (για παιδιά)

(για να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ιστορία της φυλής μας και να τους μεταδίδουμε την αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες…)

Στο πανέμορφο βουνό της Μακεδονίας Βέρμιο, στη καταπράσινη πλαγιά της Καστανιάς στη Βέροια, ανακαλύπτεις με συγκίνηση, ύστερα από σύντομη τραχιά ανάβαση, το ιερό προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά. Είναι το προσκύνημα που έστησε και ύψωσε εδώ η πονεμένη ψυχή των Ελλήνων του Πόντου, για να τους θυμίζει το πάνσεπτο προσκύνημά τους στην πάτρια γη, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Πώς μπορούσαν να ζουν πρόσφυγες – ακόμα και στη Μάνα Ελλάδα – χωρίς την παρηγοριά τους, χωρίς την χαρά τους, τη δόξα τους και στο στήριγμά τους, την Παναγιά «τους»;

Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

 Τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς τὸν βασανίζει τὸ ἐρώτημα: τί θὰ γίνει μέ μᾶς καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸ θάνατο; Μία σαφῆ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκαλύπτουν αὐτὸ τὸ μυστικό.

Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν ἐπίσης τὸ ἀπολυτίκιο καὶ τὸ κοντάκιο τῆς μεγάλης αὐτῆς γιορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι ποὺ ψάλλονται σ’ αὐτὴ τὴ γιορτή.

Οι τελευταίες ημέρες και στιγμές της Θεοτόκου

ο τάφος της Θεοτόκου στη Γεσθημανή

 

από το βιβλίο «Χαίρε Κεχαριτωμένη», του Αρχ. Βασιλείου Μπακογιάννη

H Παναγία μας είχε προαισθανθεί το τέλος της. Είχε τόσο ταπεινή ιδέα για τον εαυτό της , ώστε πίστευε πως η ψυχή της θα κατακριθεί από τα εναέρια τελώνια! Για αυτό το λόγο, δεκαπέντε μέρες πριν από το τέλος της έκανε ειδική νηστεία και προσευχή, για να περάσει ακατακρίτως τα τελώνια.

Τρεις μέρες πριν από την κοίμησή της , και ενώ προσευχόταν στο σπίτι της, την επισκέφτηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, (της είπε). Σε  τρεις μέρες θα φύγεις από τον κόσμο αυτό. Θα έρθει ο Υιός σου και θα παραλάβει την ψυχή σου»και της έδωσε έναν κλάδο από φοίνικα,σύμβολο ακηράτου ζωής και αθανασίας, όπως λέει ο  άγιος Πατριάρχης Γερμανός.

Περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

(Χρήστος Γκότσης)

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Ιησούς με το ηγεμονικό του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.

«Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια σταυρωμένα. Μπροστά στερεωμένο σε ένα απλό κηροπήγιο καίει ένα χοντρό κερί. Πίσω από το νεκρικό κρεβάτι και στη μέση ακριβώς στέκει ο Χριστός με το σώμα σε περίεργη στροφή προς τα δεξιά, προς την κεφαλή της Μητέρας του. Στα χέρια του απλωμένα στην ίδια κατεύθυνση, κρατεί την ψυχή της, που έχει τη μορφή φασκιωμένου μωρού με τα χέρια σταυρωμένα. Τον τριγυρίζει δόξα.

Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου – οι τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής Της και η μετάστασή Της

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

 

.

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.
.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

.

«Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις»

 

 

Φώτης Κόντογλου

---

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων· χείλη δὲ πιστῶν τὴ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή». «Ἐσένα ποὺ εἶσαι ζωντανὴ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς μὴ σὲ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλὰ χείλια πιστὰ ἂς ψάλλουνε δίχως νὰ σωπάσουνε τὴ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδὸς θέλει νὰ πεῖ τὴ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ποὺ εἶπε «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί») κι ἂς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλα Παρθένε ἁγνή».

Ἀλλοίμονο! Ἀμύητοι, ἄπιστοι, ἀκατάνυχτοι, εἴμαστε οἱ πιὸ πολλοὶ σήμερα, τώρα ποὺ ἔπρεπε νὰ προσπέσουμε μὲ δάκρυα καυτερὰ στὴν Παναγία καὶ νὰ ποῦμε μαζὶ μὲ τὸ Θεόδωρο Δούκα τὸ Λάσκαρη, ποὺ σύνθεσε μὲ συντριμένη καρδιὰ τὸν παρακλητικὸ κανόνα: «Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου μὲ ζάλαι ὥσπερ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε».

Η Κοίμηση της Θεοτόκου (για παιδιά)

(η ιστορία της Κοίμησης της Θεοτόκου με κατανοητά λόγια, το απολυτίκιο και μια ζωγραφιά για τα παιδιά)

Στις 15 Αυγούστου γιορτάζεται πανηγυρικά σ’ όλον τον κόσμο η Κοίμηση* της Θεοτόκου, η μεγαλύτερη απ’ όλες της θεομητορικές γιορτές.

Τρεις μέρες πριν από την κοίμησή της , και ενώ η Παναγία προσευχόταν στο σπίτι της, την επισκέφτηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, (της είπε). Σε  τρεις μέρες θα φύγεις από τον κόσμο αυτό. Θα έρθει ο Υιός σου και θα παραλάβει την ψυχής σου» και της έδωσε έναν κλάδο από φοίνικα, σύμβολο ζωής και αθανασίας.

Συνέχεια ΕΔΩ

Θεαρχίῳ νεύματι, στον Εσπερινό της Κοιμήσεως, το μοναδικό ΟΚΤΑΗΧΟ τροπάριο…

Σήμερα το απόγευμα στον εσπερινό, ψάλλεται το μοναδικό τροπάριο στο οποίο “συμμετέχουν” για να τιμήσουν της Κοίμηση της Θεοτόκου, όλοι οι ήχοι της βυζαντινής μουσικής,

Απίστευτη μελωδία… ακούστε τις δύο εκτελέσεις, μία από την χορωδία του Θρ. Στανίτσα στην Πόλη και δεύτερη από τον ίδιο τον Θρασύβουλο Στανίτσα…

Δόξα… Καὶ νῦν… Ἦχος α’

Θεαρχίῳ νεύματι, πάντοθεν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι, ὑπὸ νεφῶν μεταρσίως αἰρόμενοι.

Ἦχος πλ. α’

Καταλαβόντες τὸ πανάχραντον, καὶ ζωαρχικόν σου σκῆνος, ἐξόχως ἠσπάζοντο.

Αγία Ευδοκία η βασίλισσα: η Αθηναία φιλόσοφος που έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

εορτάζει στις 13 Αυγούστου

(η πολυκύμαντη ζωή της Αθηναΐδος: αρχικά ήταν  ειδωλολάτρισσα. Έπειτα όμως ασπάστηκε το Χριστιανισμό,και έγινε σύζυγος του Θεοδοσίου του Β΄.Τελικά, λόγω συκοφαντιών, απομακρύνθηκε από τη βυζαντινή Αυλή… Ενώ έχασε την δόξα του θρόνου και κατηγορήθηκε αδίκως,  με την ενάρετη  ζωή της κέρδισε την αγιότητα…)

Η Ευδοκία (401 – 20 Οκτωβρίου 460) ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β´ του Μικρού (408-450).

Αρχικώς ονομαζόταν Αθηναΐς. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του Λεοντίου, καθηγητή της ρητορικήςστην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Η Αθηναΐς, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) στο θρήσκευμα και έλαβε αξιόλογη μόρφωση, αφού είχε διδαχθεί τον Όμηρο, τους τραγικούς, το Λυσία και το  Δημοσθένη,νεοπλατωνική φιλοσοφία, αστρονομία και γεωμετρία.

 

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ!

To Eυαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 13 Αυγούστου 2017: η θεραπεία του σεληνιαζόμενου νέου

 

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 13 Αὐγούστου 2017, Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. ιζ΄ 14-23)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

Για την εγκράτεια και τη νηστεία (Αββάς Ισαάκ του Σύρου)

“Με γεμάτο στομάχι μην έχεις την αναίδεια να εξετάσεις και να εξερευνήσεις τίποτε από τα θεία πράγματα και νοήματα, για να μη μετανοιώσεις ύστερα. Βάλε καλά στο μυαλό σου τι σου λέω: Με γεμάτο στομάχι δεν είναι δυνατό να γνωρίσεις τα μυστήρια του Θεού. (95)

Αν έχεις στο κελί σου πράγματα μη αναγκαία για την καλογερική ζωή, σκόρπισέ τα αμέσως σ’ αυτούς που τα χρειάζονται· εάν όμως δεν έχεις, να μη θέλεις ν’ αποκτήσεις. Καθάρισε το κελί σου από οτιδήποτε κάνει απολαυστική τη ζωή σου και από τα περιττά πράγματα· διότι, και χωρίς να θέλεις, η έλλειψη των πραγμάτων που αναπαύουν, σε οδηγεί στην εγκράτεια. Επειδή, όταν έχουμε άφθονα υλικά αγαθά, δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας. (100)

.

«Ὦ Παναγιά μου Τηνιακιά!»

Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης

Ὅταν εἰσέλθῃς εἰς τὸν ναὸν τῆς Εὐαγγελιστρίας τῆς Τήνου, ἀμέσως πρὸς τὰ ἀριστερὰ συναντᾷς τὸ εἰκονοστάσιον, ὅπου εἶναι τοποθετημένη ἡ θαυματουργὸς εἰκὼν τῆς Παναγίας τῆς Τηνιακιᾶς, ἡ Μεγαλόχαρη. Εἶναι δύο σπιθαμῶν τὸ μῆκος καὶ μιᾶς τὸ πλάτος.

Τὴν περιβάλλει ἕνα πλαίσιον καλλιτεχνικώτατον ἀπὸ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ εἶναι κατά κατάφορτος ἀπὸ πολύτιμα ἀφιερώματα, ἐνῷ πολλὰ ἄλλα κρέμανται ἐπάνωθεν ἀπὸ τὴν ἀκοίμητον κανδήλαν της.

 

Η θαυμαστή διάσωση της Κέρκυρας από την τουρκική επιδρομή του 1716-το θαύμα του αγίου Σπυρίδωνα (11 Αυγούστου)

Στις 11 Αυγούστου γιορτάζεται η ανάμνηση του θαύματος της σωτηρίας της Κέρκυρας από την τουρκική επιδρομή του 1716.

Ιστορικό:Το 1715 ο καπουδάν Χοντζά πασάς, αφού κατέκτησε την Πελοπόννησο κατά διαταγή του σουλτάνου προχωρεί για να καταλάβει και τα Επτάνησα. Και πρώτα – πρώτα βαδίζει προς την Κέρκυρα, που τόσο αυτή, όσο και τα άλλα νησιά βρισκόντουσαν κάτω από την Ενετική κυριαρχία.Ένα πρωί της 24ης Ιουνίου 1716 η τουρκική στρατιά με επικεφαλής τον σκληρό στρατηγό της πολιόρκησε την πόλη κι απ’ την ξηρά κι από τη θάλασσα. Επί πενήντα μέρες το αίμα χυνόταν ποτάμι κι από τις δύο μεριές. Οι υπερασπιστές Έλληνες και Βενετσιάνοι αγωνιζόντουσαν απεγνωσμένα για να σώσουν την πόλη. Τα γυναικόπαιδα, μαζεμένα στον Ιερό Ναό του Αγίου μαζί με τους γέρους κι όσους δεν μπορούσαν να πάρουν όπλα προσεύχονται στα γόνατα και με στεναγμούς επιζητούν του προστάτη Αγίου τη μεσιτεία. Σαν πέρασαν οι πενήντα μέρες οι εχθροί αποφάσισαν να συγκεντρώσουν όλες τις δυνάμεις τους και να κτυπήσουν με πιο πολλή μανία την πόλη. Κερκόπορτα ζητούν κι εδώ

Άγιος Νήφων ο Β΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (†1508)

Μνήμη 11 Αυγούστου

Καταγόταν από ευγενική οικογένεια της Πελοποννήσου. Τα πρώτα γράμματα διδάχθηκε στην πατρίδα του,«είχε δε και τόσον δεξιών νουν, οπού εις ολίγον καιρόν απέρασεν όλους τους συμμαθητάς του εις τα μαθήματα».Στην Επίδαυρο υποτάχθηκε στον ενάρετο Γέροντα Αντώνιο, ο οποίος του φόρεσε το μοναχικό σχήμα και από Νικόλαο τον ονόμασε Νήφωνα. Εργόχειρο είχε την καλλιγραφία και ποτέ δεν άφηνε την προσευχή, τη σιωπή και τη μελέτη. «Ούτε βιβλίον Εκκλησιαστικόν ανέγνωσε χωρίς να χύση δάκρυα».

Μετά τον θάνατο του Γέροντός του γνωρίσθηκε με τον σοφό Αγιορείτη Ζαχαρία και, αφού περιόδευσαν διαφόρους τόπους προς στηριγμό των χριστιανών, εγκαταστάθηκαν στην Αχρίδα, στη μονή της Θεοτόκου. Όταν ο Ζαχαρίας εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αχριδών, ο Νήφων ήλθε με την ευλογία του στο Άγιον Όρος και επισκέφθηκε διαδοχικά τις μονές Βατοπεδίου, Παντοκράτορος, Μ. Λαύρας και Διονυσίου, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Ήταν αγαπητός απ’ όλους τους Αγιορείτες για τη σπάνια σοφία και την ασυνήθιστη ταπείνωσή του.«Όλοι εθαύμαζαν την σύνεσιν των λόγων του. Ότι τόσον γλυκύς ήτον εις το λέγειν, οπού δεν εδύνατο τινάς να τον χωρισθή αλλά από την γλυκύτητα των λόγων του αλησμονούσε και την σωματικήν τροφήν». 

“Με περικύκλωσαν οι ζάλες της ζωής…”

(απόπειρα μετάφρασης και ερμηνείας μιας στροφής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος της Παναγίας μας)

.

 ” Με περικύκλωσαν

οι ζάλες της ζωής,

όπως οι μέλισσες το κερί,

Παρθένε…

.

Αγάπη συνεπάγεται θλίψη (για την Παναγία μας…)

από τα γραπτά του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

 

Η Παναγία μας , πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες , πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου, γιατί κανένα δεν έβλαψε , σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως  Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.

Σταύρωσαν Τον Υιό Της .

Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό , πόνεσε τόσο η καρδιά της …

Γι΄ αυτό μπόρει να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη , και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά, γιατί ακριβώς , ξέρει τι πάει να πει ” πόνος “.

” Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

η συνέχεια ΕΔΩ