Μιχαήλ Μαυρουδής «Ο μικρός ιεραπόστολος» (21 Μαρτίου 1544)

Είναι ένα κρύο μαρτιάτικο πρωινό. Δεν έχει ακόμη καλά –καλά ξημερώσει. Η πρωτεύουσα του Βορρά, η Θεσσαλονίκη, κοιμάται τον ανήσυχο εφιαλτικό ύπνο της σκλαβιάς, αφού βρισκόμαστε στα 1544.

Το φτωχό Ελληνόπουλο, ο Μιχάλης Μαυρουδής, μέσα στο χάραμα, διασχίζει βιαστικός τους έρημους δρόμους. Τα λιγοστά τριμμένα ρούχα του αφήνουν το ξεροβόρι να περνάει και να περονιάζει το σώμα του.

Μα μέσα του υπάρχει μια ζεστή καρδιά. Φλέγεται απ’ την πίστη και την αγάπη στο Χριστό.

Χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε κιόλας έξω από το ψωμάδικο του, που με τα κέρδη του συντηρούσε την οικογένειά του. Ο πατέρας του δε ζούσε κι έτσι ο Μιχάλης ήταν που έπρεπε να φροντίζει για όλα.

Συνέχεια ΕΔΩ

Οι αγίες Αλεξανδρία, Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα που μαρτύρησαν στην Αμινσό του Πόντου

Εορτάζoυν στις 20 Μαρτίου εκάστου έτους.

Δηλοῖ γυναικῶν τῶν πεπυρπολημένων,

Ἀριθμὸς ἑπτὰ παρθένος τῶν Παρθένων.

Βιογραφία

Οι Αγίες Αλεξανδρία, Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα (ή Θεοδοσία) άθλησαν κατά τους χρόνους του ασεβούς αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) στην Αμισό (ή Αμινσός ή Αμσός ή Εμήδ) του Πόντου, όταν ξεσηκώθηκε μεγάλος διωγμός κατά των ανθρώπων που ομολόγησαν τον Χριστό.

Οι Αγίες συνελήφθησαν από τον άρχοντα της Αμινσού, που ήταν ειδωλολάτρης και όταν στάθηκαν ενώπιόν του, ομολόγησαν ότι είναι Χριστιανές και τον έλεγξαν με παρρησία, αφού τον αποκάλεσαν σκληρό και άδικο και εχθρό της αλήθειας.

Συνέχεια →

Άγιος Μύρων ο Νεομάρτυρας από το Ηράκλειο Κρήτης (20 Μαρτίου 1973)

Mύρον νοητόν ωράθης εξ αγχόνης,

Mύρων αθλητά δόξα Kρήτης και κλέος.

Βιογραφία

Ο Άγιος Νεομάρτυς Μύρων καταγόταν από το Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης, το σημερινό Ηράκλειο, και γεννήθηκε από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και ήταν δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος. Ο Άγιος ήταν σεμνός και σώφρων, και αγαπούσε υπερβολικά την παρθενία και την άσκηση.

Εργαζόμενος ως ράπτης στο Ηράκλειο συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι τον φθονούσαν, ότι δήθεν αποπλάνησε μια Τουρκοπούλα. Στο δικαστήριο ο Άγιος απέρριψε απολογούμενος την συκοφαντία, αλλά ετέθη σε αυτόν το δίλημμα του εξισλαμισμού ή του θανάτου. Ο Μάρτυρας Μύρων αποκρίθηκε με παρρησία ότι δεν αρνείται την πίστη του, αλλά είναι έτοιμος να υποστεί κάθε βασανιστήριο για την αγάπη του Χριστού, καθώς γεννήθηκε Χριστιανός και Χριστιανός θέλει να πεθάνει.

Συνέχεια →

Όσιος Αλέξιος, ο “άνθρωπος του Θεού”(17 Μαρτίου)

17 Μαρτίου: μνήμη του Οσίου Αλεξίου, του ανθρώπου του Θεού

Ο Όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395-408) και Ονωρίου (395-423) από ευσεβείς και εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ήταν συγκλητικός, φιλόπτωχος και συμπαθής, ώστε καθημερινά παρέθετε τρεις τράπεζες στο σπίτι του για τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους που ήταν πτωχοί. Η γυναίκα του ονομαζόταν Αγλαίς και ήταν άτεκνη.

Στη δέησή της να αποκτήσει παιδί, ο Θεός την εισάκουσε. Και τους χάρισε υιό. Αφού το παιδί μεγάλωσε κι έλαβε την κατάλληλη παιδεία, έγινε σοφότατος και θεοδίδακτος . Όταν έφθασε στη νόμιμη ηλικία, τον στεφάνωσαν με θυγατέρα από βασιλική και ευγενική γενιά. Το βράδυ όμως στο συζυγικό δωμάτιο ο Αγιος, αφού πήρε το χρυσό δακτυλίδι και τη ζώνη, τα επέστρεψε στην σύζυγό του και εγκατέλειψε τον κοιτώνα. Παίρνοντας αρκετά χρήματα από τα πλούτη

Συνέχεια ΕΔΩ

Παπαδιαμαντικό Συναξάρι ενός σύγχρονου αγίου, του παπα- Νικόλα Πλανά(2 Μαρτίου)

2 Μαρτίου: μνήμη του αγίου Νικολάου του Πλανά

(Για τον σύγχρονο άγιο Νικόλαο τον Πλανά,επιλέξαμε κάποια γραφόμενα από τον κυρ- Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, γιατί τον έζησε από κοντά. Στην συνέχεια παραθέτουμε σύντομη βιογραφία του, και σε βίντεο. )

Τον παπα – Νικόλαο Πλανά, άσκητήν «ου τον τόπον αλλά τον τρόπον», τον συναντάμε από τον περασμένο ήδη αιώνα να κινείται μεταξύ του “Αη Παντελεήμονα”, του “Αη Γιάννη”, καί του μικρού ναού του προφήτη Έλισσαίου, στην Πλάκα, όπου λειτουργούσε έχοντας στο δεξιό ψαλτήρι τον άγιο των ελληνικών γραμμάτων, τον κυρ – Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, καί στο αριστερό, τον κυρ – Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, πού αργότερα έγινε μοναχός «εν όρεσι καί σπηλαίοις καί εν ταίς όπαΐς της γης».

«Πτηνά της έρημου οί μοναχοί», φτωχοσπουργίτης της Αθήνας ό παπα – Πλανάς, έδήλωσε κάποτε ότι θα επιθυμούσε, όταν αποδημήσει εις Κύριον, να περιτριγυρίζεται «άπ’ όλα τα φτωχαδάκια καί τους απόκληρους της Αθήνας, όπου, στους δρόμους μιας ακοίμητης λειτουργικής ζωής καί καθημερινής διακονίας αγωνιζόταν «ν’ αναγγείλει το λυτρωτικό του Κυρίου μήνυμα» στους φτωχούς, τους υπόδουλους, τους φυλακισμένους, τους τυφλούς, τους αρρώστους, στους κάθε λογής ανθρώπους του κοινωνικού περιθωρίου.

Συνέχεια ΕΔΩ

Τα Εννιά παιδιά στη Γεωργία που μαρτύρησαν από τους ίδιους τους γονείς τους…

Οι άγιοι εννέα παιδομάρτυρες οι εν Κολά της Γεωργίας

Εορτάζουν στις 22 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Σύντομη ιστόρηση του μαρτυρίου τους:

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία.

Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες.Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί.

Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τα οδήγησε στον ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τον ακολούθησαν. Την εποχή εκείνη το ποτάμι ήταν παγωμένο. Μα μόλις τα παιδιά μπήκαν μέσα, για να βαπτισθούν, το νερό, με τη δύναμητου Θεού, έγινε ζεστό. Το εξαίσιο αυτό θαύμα το ακολούθησε ένα

Συνέχεια →

Η “κυρά των Αθηνών”- αγία Φιλοθέη- και η προσφορά της στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς

ένα ευλαβικό αφιέρωμα στην μεγάλη αυτή γυναικεία μορφή, που μέσα στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς φώτισε την Αθήνα με την αγάπη της και την αγαθοσύνη της, προστάτεψε και μόρφωσε πολλές κατατρεγμένες Ελληνίδες και τελικά θυσιάστηκε για χάρη του Αγαπημένου της…(κείμενο του Φώτη Κόντογλου – ηχητικό συναξάρι, τραγούδι κ.α. για τα παιδιά)

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Ο θησαυρός της Μυτιλήνης: ο άγιος νεομάρτυς Θεόδωρος ο Βυζάντιος

ο πολιούχος και προστάτης της Μυτιλήνης εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου

(ο βίος του ,σε κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη– και για παιδιά)

Στό βορειοανατολικό τμῆμα τοῦ Αἰγαίου, ἀπέναντι ἀπό τά ἁγιασμένα χώματα τῆς πονεμένης Μικρασίας, βρίσκεται ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα νησιά τῆς Ἑλλάδος: ἡ πανέμορφη Λέσβος! Ἕνας εὐλογημένος τόπος πού ἀνέδειξε πλῆθος Ἁγίων, ὅπως οἱ τόσο γνωστοί καί δημοφιλεῖς ἅγιοι Νικόλαος, Ραφαήλ καί Εἰρήνη, πού ἐπιτελοῦν διαρκῶς θαύματα καί

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς

Εορτάζουν στις 17 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

 Αγιος Μαρκιανος Ο Βασιλιας (; – 457), Αγια Πουλχερια η Βασιλισσα (399 – 453)

Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα,

Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους.

Βιογραφία

Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας.

Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 – 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς.

Συνέχεια →

Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων-ένας στρατιωτικός άγιος

Εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Αγιος Θεοδωρος Ο Τηρων (; – 307 μ.Χ.)

Τήρων, ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον ὁπλίτην,

Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος ὁπλίτης.

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τήρωνα πυρὶ φλεγέθουσιν.

Βιογραφία

Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 – 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα.

Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και ετελειώθηκε μαρτυρικά.

Συνέχεια →

Ο άγιος Ονήσιμος, προστάτης των φυλακισμένων

Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος ὁ Ἀπόστολος μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (εορτάζει στις 15 Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Ονήσιμος ήταν δούλος στο σπίτι του πλουσίου Φιλήμονα στις Κολοσσές της Μικράς Ασίας στα χρόνια του Αποστόλου Παύλου. O Φιλήμων, μαζί με όλους τους ανθρώπους του σπιτιού του, ήταν χριστιανός και στοργικός με όλους. Ο Ονήσιμος όμως ήταν ειδωλολάτρης και ήθελε να πάει στη Ρώμη για να κάνει τη ζωή που ήθελε. Έτσι ο Ονήσιμος κλέβει τον κύριο του, εξοικονομεί τα ναύλα και φεύγει για την Ρώμη. Φτάνοντας, δε βρίσκει δουλειά πουθενά και γυρνά άσκοπα… στους δρόμους. Τον καταλαμβάνει μεγάλη στενοχώρια και πλησιάζει την Ρωμαϊκή Χριστιανική Κοινότητα.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο άγιος νέος ιερομάρτυρας Νικόλαος από την Τραπεζούντα του Πόντου (14 Φεβρουαρίου 1920)

ο θαυμαστός βίος του νέου αγίου του Πόντου,

που μαρτύρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1920

Ὁ νέος ὁσιομάρτυρας Νικόλαος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραπεζοῦντα τοῦ Πόντου, καὶ σὲ μικρὴ ἡλικία ἦλθε καὶ ἐγκαταστάθηκε μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς του σὲ κάποια μικρὴ κωμόπολη Κατίγογι λεγόμενη, τῆς ἐπαρχίας Ἀμασείας καὶ Ἀμισοῦ.

Σὲ ἡλικία 18 χρονῶν μεταμφιέστηκε γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τ᾿ ἀδέλφια του, προκειμένου νὰ πάει σὲ μοναστήρι τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ μοναχικὸς πόθος τὸν ἔκαιγε ὑπερβολικά. Ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφερε καὶ τ᾿ ἀδέλφια του τὸν πάντρεψαν μὲ τὴν βία.

Ἡ γυναῖκα του ὅμως πέθανε καὶ τὸν ἄφησε ἔρημο μὲ δυὸ παιδιά, ποὺ τὸ ἕνα πέθανε κι αὐτό, ἐνῷ τὸ ἄλλο τὸ πῆρε ὑπὸ τὴν προστασία του κάποιος συγγενής του. Ἔτσι, μόνος τώρα, ἐργάστηκε πνευματικὰ σ᾿αὐτὸ ποὺ ποθοῦσε.

Συνέχεια →

Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα: μια Ορθόδοξη αντιπρόταση στην γιορτή του Βαλεντίνου

Ο Άγιος Ακύλας και η Αγία Πρίσκιλλα: το ιδανικό χριστιανικό ζευγάρι και προστάτες των συζύγων

“Να ποιους πρέπει τα ζευγάρια να μιμούνται, να ποιοι είναι οι προστάτες τους. Ο άγιος Ακύλας και η αγία Πρίσκιλλα ήταν δύο άνθρωποι που ήταν ερωτευμένοι μεταξύ τους, όμως συγχρόνως είχαν και έναν κοινό έρωτα για ένα άλλο πρόσωπο…όχι ανθρώπινο αλλά Θεανθρώπινο. Του Ιησού Χριστού.Και αυτός ο έρωτας για τον Χριστό αναζωογονούσε και τον μεταξύ τους έρωτα.”

Στις 13 Φεβρουαρίου, μια ημέρα πριν από την ξενόφερτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία τους δικούς της Αγίους, τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, που θεωρούνται η Ορθόδοξη απάντηση στη δυτικής προέλευσης εορτή  του Βαλεντίνου, γνωστή και ως «εορτή των ερωτευμένων».

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Άγιος Νεομάρτυς Χρήστος ο Κηπουρός († 12 Φεβρουαρίου 1748)

Ο νεομάρτυς Χρήστος καταγόταν από τα μέρη του Γενούσου ποταμού της Βορείου Ηπείρου. Είναι γνωστός και με την προσωνυμία «Αρβανίτης». Η ζωή του μέχρι τα σαράντα χρόνια παραμένει άγνωστη. Σε ώριμη ηλικία έφυγε απ’ το χωριό του και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν ως κηπουρός. Μια μέρα πήγε στην αγορά να πουλήσει μήλα. Εκεί βρέθηκε κάποιος Τούρκος, που ήθελε να τ’ αγοράσει. Επειδή όμως δεν συμφώνησαν στην τιμή, λογομάχησαν και ο Άγιος έφυγε χωρίς να τα πουλήσει στον Τούρκο. Εκείνος για να τον εκδικηθεί, τον συκοφάντησε στο δικαστή ότι κάποτε υποσχέθηκε να γίνει Μωαμεθανός και τώρα αρνείται.

Συνέχεια →

Ο άγιος Χαράλαμπος, ο υπερήλικας αγωνιστής-και το θαύμα της σωτηρίας των Φιλιατρών στην Κατοχή

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ: Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Η ζωή του ήταν μία συνεχὴς υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστὸ και αγάπης προς τον πλησίον.

Όταν το 198 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμὸ κατὰ των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανὸς έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολὺ σκληρά, για να αρνηθεῖ το Χριστό. Ο γέροντας λευίτης χαμογελώντας απάντησε:

«Εμείς οι χριστιανοί, ειμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους. Όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλὰ τον δοξασμένο της μάχης.  Σε μένα

Συνέχεια ΕΔΩ →

Πού οδηγεί η μνησικακία … (Σαπρίκιος και Νικηφόρος)

Η μνήμη του αγίου Νικηφόρου τιμάται την 9η Φεβρουαρίου

Στην Αντιόχεια, πρωτεύουσα τότε της Ανατολής, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια ζούσαν δυο φίλοι: ο πρεσβύτερος Σαπρίκιος και ο απλός λαϊκός Νικηφόρος. Πολύ καιρό διάρκεσε η στενή φιλία τους. Όμως ο σπορέας του κακού, ο διάβολος, έσπειρε κάποια στιγμή στις ψυχές τους κάποια εχθρότητα, που μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε σκληρό και αδιάλλακτο μίσος.

Όπως διαβάζουμε στους βίους των αγίων, κάποια στιγμή ο Νικηφόρος ήλθε σε αίσθηση. Συνήλθε. Κατάλαβε, τί τους συνέβαινε. Κατάλαβε, ότι το μίσος ήταν σπορά και βλάστημα του διαβόλου. Και ζήτησε να συμφιλιωθεί με τον Σαπρίκιο.

Μα ο Σαπρίκιος απέρριπτε με πείσμα την πρόταση, όσο και αν του επαναλαμβανόταν.

Συνέχεια →

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης (8 Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Θεόδωρος έζησε τον 4ο αιώνα και καταγόταν από τα Ευχάϊτα, μια πόλη στην περιοχή της Γαλατίας στη Μικρά Ασία. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς Χριστιανοί και από τα παιδικά του χρόνια  τον ανέθρεψαν με το μάννα των μυστηρίων της Θείας Χάριτος και τον πότισαν με τα νάματα της χριστιανικής διδασκαλίας. Του μετέδωσαν τον καρπό της αγάπης προς το Θεό και τα παραγγέλματα του Χριστού.

Ο Άγιος Θεόδωρος απέκτησε πολλά χαρίσματα, που ανέδειξαν το μεγαλείο της ψυχής του και την εσωτερική του δύναμη, η οποία στους μετέπειτα αγώνες του τον κατέστησε αληθινό ήρωα, Χριστιανό στρατιώτη. Ξεχώρισε στις μάχες για την πατρίδα και τους αγώνες για το Χριστό. Μεταξύ των χαρισμάτων που διέθετε ήταν η ευφράδεια και για το λόγο αυτό ονομαζόταν και Βρυηρρήτορας, δηλαδή βρύση της ρητορικής.

Συνέχεια →

Όσιος Παρθένιος :ο θαυματουργός προστάτης των καρκινοπαθών

σύντομη βιογραφία- ευχή για τον καρκίνο-παρακλητικός κανόνας-βίντεο

Ο Όσιος Παρθένιος, επίσκοπος Λαμψάκου, του οποίου τη μνήμη η Εκκλησία μας εορτάζει στις 7 Φεβρουαρίου, είναι γνωστός στους πιστούς ως προστάτης τους στην επάρατη νόσο του καρκίνου.

Συνέχεια →

Η αγία Αγάθη, η προστάτης των παθήσεων του μαστού (5 Φεβρουαρίου)

Ἡ ὡραία καὶ πλούσια κόρη ἔζησε τὸν 3^οαἰώνα μ.Χ. στὴ Σικελία. Ὁ τοπικὸς ἡγεμόνας Κυντιανός, στὸν ὁποῖο τὴν κατήγγειλαν ὡς Χριστιανή, ὅταν ἐκείνη δὲν ἀπαρνήθηκε τὴν πίστη της, ἔβαλε νὰ τῆς κάνουν μία σειρὰ ἀπὸ μαρτύρια, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ ἀκρωτηριασμὸς τοῦ στήθους της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐκπνεύσει στὴν φυλακή. Ἀκριβῶς γι’ αὐτὸν τὸν ἀκρωτηριασμό της, ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου ἀπεικονίζεται σὲ μερικὲς ἁγιογραφίες νὰ κρατᾶ δίσκο μὲ τὰ στήθη της,εἶναι ἡ θεραπεύτρια γιὰ τὸν καρκίνο καὶ γιὰ ὅλες τὶς παθήσεις τῶν μαστῶν .

Συναξάρι- αναλυτικός βίος:

Η Αγία Μάρτυς Αγάθη καταγόταν από την Κατάνη της Σικελίας και προερχόταν από ευγενική και εύπορη οικογένεια.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ Ο προστάτης άγιος των γεωργών, των αμπελουργών και των πουλιών (1 Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Τρύφων είναι ιδιαίτερα λαοφιλής στον αγροτικό πληθυσμό, αφού θεω­ρείται ο προστάτης άγιος των αμπελουργών και των γεωργών. Άλλωστε η εορτή του Αγίου τον Φεβρουάριο συμπίπτει με την περίοδο κατά την οποία αρχίζει η σημαντικότερη αμπελουργική φροντίδα που είναι το κλάδεμα. Γι’ αυτό τον λόγο οι αμπε­λουργοί δεν εργάζονται την ημέρα της εορτής του και ραντίζουν τα αμπέλια τους με τον αγιασμό που τελείται στους ναούς, ενώ στο Ευχολόγιο του Δημητριέφσκυ υπάρχει και η «ευχή του Αγίου Τρύφωνος εις άμπελον».

Στην Ρωσία τιμάται ως ο προστάτης των πουλιών .

η συνέχεια ΕΔΩ