η σχολική γιορτή, όπως εορταζόταν πριν λίγες δεκαετίες…
Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια.
Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.
.
Καθώς πλησιάζουν οι μέρες της Εθνικής μας εορτής της Επανάστασης του 1821, και πολλοί εκπαιδευτικοί, κατηχητές αλλά και γονείς αναζητούν υλικό για τον εορτασμό της, αναρτούμε εδώ αξιόλογο υλικό που εντοπίσαμε στην ιστοσελίδα “Συναθλούντες – Αγωνιστές” (Τράπεζα Υλικού και κατηχητές και ομαδάρχες) του Ιεραποστολικού Συλλόγου “Ο Μέγας Βασίλειος”.
Μπορείτε να το δείτε απευθείας στην ιστοσελίδα τους ΕΔΩ, την οποία συστήνουμε να παρακολουθείτε, καθώς ανανεώνεται τακτικά με πολύ ενδιαφέροντα και ωφέλιμα κείμενα, για την κατήχηση και την Ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.
Νικόλαος Γύζης, Το κρυφό σχολειό, ελαιογραφία, 1885/86 (από wiki)
“Στα παιδιά ο Πατήρ δίδασκε με τον τρόπο της εποχής εκείνης. Χρησιμοποιούσε και σχετικήάσκηση στα παιδιά, για να αυξάνει τον ανδρισμό τους , αλλά παράλληλα να ταπεινώνει και τα πάθη τους.
Όλα αυτά που ζούσε ο Πατήρ , την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια και “το θρήσκος καθ΄όλην την εντέλειαν” τα μετέδιδε και στους μαθητές του.
Στα παιδιά ακόμα δίδασκε και την νοερά προσευχή , το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “εις το όνομα τουΧριστού και της Παναγίας” και, όταν καμιά φορά έσφαλαν ή πάθαιναν καμιά ζημιά , τους είχε μάθει να λένε “ήμαρτον, Θεέ μου”.Έλεγε να κόβουν κομματάκια από κληματόβεργες, να τα αρμαθιάζουν και να κάνουν
Αρκάδι
Αρκάδι μας αθάνατο
Στον κόσμο ξακουσμένο
Για τη λαμπρή θυσία σου
Που φώτισε πλατιά
Την οικουμένη ολόκληρη
Κι έμεινες και θα μένεις
Σύμβολο λευτεριάς.
Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.
Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.
Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:
28 Ὀκτωβρίου 1940
…”Καὶ δὲν τὸν ἔβλεπον τὸν Ἀθλοφόρον μόνον οἱ πολῖται τῆς πόλεως ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ἐχθροί, οἱ ὁποῖοι κατελαμβάνοντο ὑπὸ τρόμου καὶ διεσκορπίζοντο. Ὅταν ἠρώτων μετὰ τὴν νίκην τοὺς αἰχμαλώτους διατί ἔφυγον, ἐκεῖνοι ἀπεκρίνοντο:«Εἴδομεν ἕνα ἄνδρα ξανθὸν καὶ λαμπρόν, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο ἐπὶ λευκοῦ ἵππου καὶ ἐφόρει ἱμάτιον λευκόν»…
῏Ησαν φοβεραὶ αἱ ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐκάλει τὸν Ἂγιον Δημήτριον νὰ ἐγκαταλείπῃ τὴν πόλιν του.
Ἄγριοι καὶ πολυάριθμοι ἐπιδρομεῖς ἐπήρχοντο ἐναντίον τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ Σλαῦοι, ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τῆς μεσαιωνικῆς ἡμῶν αὐτοκρατορίας.
Ἀπὸ τὸν 2ον-3ον αἰῶνα μ. Χ. ἀρχίζουν οἱ Σλαῦοι ὡς χείμαρρος ἀκράτητος νὰ κατέρχωνται πρὸς τὴν χερσόνησον τοῦ Αἵμου. ῾Επὶ τέσσαρας πέντε αἰῶνας αἱ ἐπιδρομαί των διασπείρουν τὴν φρίκην καὶ τὸν τρόμον εἰς τὰς ἑλληνικὰς χώρας.
Ἦλθεν ἐποχὴ τὸν 7ον αἰῶνα, ὅτε οἱ Σλαῦοι εἶχον καλύψει ὅλην τὴν ῾Ελληνικὴν χερσόνησον. Καὶ ἐκινδύνευε τότε τὸ Ἒθνος ἡμῶν τὸν μέγιστον τῶν κινδύνων.
Στὰ ξένα
Τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1939 εἶναι ἀραγμένα στὸ μεγάλο λιμάνι τοῦ Μπουένος Ἄϋρες, τῆς πρωτεύουσας τῆς ᾽Αργεντινῆς, ἀρκετὰ ξένα πλοῖα περιμένοντας νὰ φορτώσουν.
῎Εξαφνα σὰν βόμβα ἦρθε ἡ τρομερὴ εἴδησις ποὺ ἀνεστάτωσε τὸν κόσμο : ῾Η Γερμανία ἐκήρυξε τὸν πόλεμο…
Τί θὰ γίνουν τώρα τὰ πλοῖα; Θὰ ταξιδεύσουν; Καὶ θὰ ἀψηφήσουν τὰ ὑποβρύχια, τὰ ἀεροπλάνα, τὶς νάρκες, τὶς νηοψίες;
Θὰ μείνουν δεμένα στοὺς μώλους; Πῶς θὰ ζήσουν τα πληρώματα; Πῶς θὰ ζήσῃ ἡ πατρίδα χωρὶς τρόφιμα, χωρὶς προϊόντα, χωρὶς πρῶτες ὗλες;
Με αφορμή το σχόλιο φίλης αναγνώστριας, δασκάλας, ανακαλύψαμε τις πολύ αξιόλογες ταινίες που δημιουργήθηκαν από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας , κατά την σχολική χρονιά 2012- 2013.
Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, η Ε΄ τάξη εκπόνησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο:
Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ».
“Όταν τον Οκτώβρη του 2012 αυτά τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το κομμάτι της τοπικής τους ιστορίας, που λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, εντυπωσιάστηκαν αρνητικά από τα ελάχιστα που λέγονται, ακούγονται και διδάσκονται για ένα πολύ μεγάλο και πολύ σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Έναν αγώνα που συνέβαλε αποφασιστικά στην παραχώρηση της Μακεδονίας στην ελεύθερη Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτό λειτούργησε ενισχυτικά στο να ασχοληθούν και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο, με την παρακολούθηση, αναζήτηση, καταγραφή και επεξεργασία υλικού σχετικού με το παραπάνω θέμα.
απο το ιστολόγιο “Οικογένεια- μια γωνιά του Παραδείσου”
Αγαπητό μου παιδί
που περνάς πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη- είτε εξ ανάγκης, λόγω της τηλεκπαίδευσης, είτε πλέον από συνήθεια, είτε από βαρεμάρα…
Άνοιξε λίγο τα παράθυρο και κοίτα τον ουρανό. Βγες στο μπαλκόνι να αναπνεύσεις λίγο αέρα.
Μπορείς για λίγο να ξεκολλήσεις από την οθόνη σου; Μπορείς για λίγο να αφήσεις το κινητό από το χέρι σου;
Ή μήπως νιώθεις ότι κάτι σου λείπει και σε τραβά και πάλι εκεί πίσω, στην οθόνη που έχει γίνει ζωή σου και σε έχει δέσει με τα δικά της δεσμά;
Θα το ζήσουμε κι αυτό. Μεγάλη Εβδομάδα και Ανάσταση στο σπίτι μας!
Και αφού δεν μπορούμε να το αποτρέψουμε, ας ευχόμαστε να το βιώσουμε όσο πιο επωφελώς γίνεται και να έχουμε κέρδος από όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.
Μια φίλη του ιστολογίου μου ζήτησε να γράψω κάτι για τη Μεγάλη Εβδομάδα εντός του σπιτιού. Θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στο αίτημά της, αν και δεν επιχειρώ να δίνω συμβουλές, καθώς εγώ η ίδια δεν τηρώ πάντα τα όσα γράφω.
Ας προσπαθήσουμε όμως, ο καθένας στο σπίτι του, να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί αυτή τη μοναδική Εβδομάδα, και ο Θεός ας αναπληρώνει τα ελλείμματά μας.
.
Μέρες Μεγάλης Εβδομάδος … μέρες αναστάσιμες
μέσα από παλιές αναρτήσεις του ιστολογίου
“Οικογένεια- μια γωνιά του Παραδείσου”.
.
Μπορείτε να περιηγηθείτε στην “κατηγορία” Πάσχα
και να διαβάσετε σκέψεις, ιδέες για την κατήχηση των παιδιών,
απαντήσεις σε απορίες τους, συμβουλές αγίων Γερόντων,
κείμενα από παλιά αναγνωστικά, κατασκευές, έθιμα, συνταγές κ.α.
(από την ιστορία του Μεσολογγίου)
Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”
Ν.Δ. Μακρή
Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.
«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.
Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 – 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 – 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».
η συνέχεια ΕΔΩ
Χρόνια πολλά στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές! Οι Τρεις Ιεράρχες, οι προστάτες των γραμμάτων , να σας ευλογούν!
(ένα αφιέρωμα στους προστάτες της Παιδείας.
Δείτε στην συνέχεια: Σε εσένα που ψάχνεις για πρότυπα!ο βίος και οι συμβουλές τους-βίντεο-ζωγραφιές)
(από το βιβλίο: Εκκλησιαστική Ιστορία Ε΄Δημοτικού, 1969)
Κατὰ τὸν χρόνον τῆς προετοιμασίας .
῾Ο Γρηγόριος ἐγεννὴθη εἰς τὴν ᾽Αριανζόν, χωρίον πλησίον τῆς Ναζιανζοῦ, τὸ 329 μ.Χ.
᾽Αφοῦ ἔλαβε τὴν πρώτην μόρφωσιν εἰς τὴν Ναζιανζόν, ἐσυνέχισεν ἔπειτα τὰς σπουδάς του εἰς τήν Καισάρειαν τῆς Καπαδοκίας καί τὴν Καισάρειαν τῆς Παλαιστίνης, εἰς τήν Ἀλεξάνδρειαν καὶ τέλος εἰς τὰς Ἀθήνας, ὅπου παρέμεινεν ἕξ περίπου ἔτη καὶ συνηντὴθη μέ τὸν Βασίλειον.
Κατόπιν ἐπέστρεψε εἰς τὴν Ναζιανζὸν καὶ ἔπειτα ἦλθεν εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Πόντου προς συνάντησιν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Βασιλείου ἀργότερα ἐχειροτονήθη ἐπίσκοπος εἰς τὰ Σάσιμα, μικράν πόλιν τῆς Καισαρείας.
Είναι παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Τά παιδιά είναι όλο χαρά. Φτάνει ό “Αγιος Βασίλης, ό γελαστός παππούς με τό σκουφί καί με την παράξενη φορεσιά. Έρχεται καταφορτωμένος. Όλόκληρο σακί έχει στή ράχη του. Καί τί δεν έχει μέσα στό σακί! Σφυρίχτρες, στρατιωτάκια, κούκλες μεγάλες, κούκλες μικρές, ποδηλατάκια. Γιά κάθε παιδί έχει κι ένα δώρο. Γι’ αυτό καί τά παιδιά τόν περιμένουν καί τόν τρανουδούν:
«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
κι αρχή καλός μας χρόνος,
“Αγιος Βασίλης έρχεται άπό τήν Καισαρεία.
Βαστά εικόνα καί χαρτί, χαρτί καί καλαμάρι…»
Όλοι οί δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο. Παιδιά με τρομπέτες, μέ μπαλόνια, μέ ποδηλαντάκια, μέ
Ό δάσκαλος εξήγησε σήμερα γιατί κάνομε στά σπίτια μας βασιλόπιτα.
— Στά παλιά χρόνια, είπε στά παιδιά, όταν ήταν Επίσκοπος στην Καισαρεία, ό Μέγας Βασίλειος, έτυχε νά είναι διοικητής της Καππαδοκίας ένας ειδωλολάτρης, πολύ κακός, σκληρός και φιλοχρήματος άνθρωπος. Οι επισκέψεις του στά διάφορα μέρη της επαρχίας του σκοπό είχαν τή διαρπαγή και λεηλασία των θησαυρών των Χριστιανών. Κάποτε λοιπόν, πού θά έκανε τήν επίσκεψη του ό κακός αυτός άρχοντας στην Καισαρεία, οι Χριστιανοί έτρεξαν φοβισμένοι στον Μέγα Βασίλειο και του ζήτησαν τή συνδρομή του.
Το σπήλαιο και η Φάτνη
Τά παιδιά στό διπλανό δωμάτιο σχεδίασαν τό σπήλαιο καί τή Φάτνη. Μέσα τοποθέτησαν μιά μεγάλη κι ωραία εικόνα μέ τή Γέννηση του Χριστού. Όλα πήραν μέρος στή Χριστουγεννιάτικη αυτή γιορτή, γιά νά ευχαριστήσουν τόν παππού. Τό σπήλαιο φωτιζόταν με αναμμένα κεράκια. Έχυναν τέτοιο φως που κανένας νόμιζε πως βρίσκεται σέ σπήλαιο αληθινό.
Ο παππούς κοιτάζει και δέν μπορεί να κρατήσει, τη συγκίνηση του. Σηκωνει το χερι και κάνει το σταυρό του.
Τα παιδιά ψέλνουν:
«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει…»
“…τα παιδάκια από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό”
«Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις….», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.
.
Αντέχουμε... 