Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο…

 

.

Λέγει ο σοφός Σολομών ότι ο Χριστός «ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν». Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του.

Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». … Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ»· παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα.

 

“Ακόμα και η απιστία με τις σκέψεις είναι αρκετή, ώστε ένα παιδί να μην θέλει να μείνει με τους γονείς του…”

.

Πάτερ Θαδδαίος: Σήμερα πολύ πιό συχνά παρουσιάζονται προβλήματα στό γάμο. Παλιά οί γάμοι ήταν πολύ πιό σταθεροί. Σήμερα, σε πολλούς γάμους υπάρχει άνάμεσα στούς συζύγους ασυμφωνία χαρακτήρων. Πολύ συχνό είναι οί νέοι άνθρωποι νά παντρεύονται άπό αγάπη, στή συνέχεια όμως, ό ένας άπ΄ τούς δύο νά έρωτεύεται μέ ευκολία κάποιον άλλον* . Οι σύζυγοι συχνά βλέπουν λίγο άπό εδώ καί λίγο άπό κει καί μετά άπό τέτοια συμπεριφορά, χάνουν τήν εσωτερική τους γαλήνη.

Θά σάς πω μία ιστορία γιά ένα ζευγάρι που ήρθε νά μέ έπισκεφτεί πέρυσι, επειδή ό γάμος τους αντιμετώπιζε πρόβλημα.

Οι γονείς της εποχής μας γεννούν προπαντώς κατά σάρκα και τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη.(Γ. Σωφρόνιος)

Αν μιλάμε για τη μεγάλη σπουδαιότητα της γυναίκας, τότε οι ίδιες οι γυναίκες οφείλουν να δικαιώσουν την σπουδαιότητά τους αυτή. Να δικαιώσουν τον εαυτό τους σε όλα τα επίπεδα ζωής της ανθρωπότητας. Το ουσιαστικότερο όμως έργο, το σπουδαιότερο λειτούργημά τους είναι η μητρότητα.: “Και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων” (Γένεσις,3,20).

Για να ανυψώσουν τον κόσμο οι γυναίκες πρέπει να φέρνουν στον κόσμο παιδιά με τον τρόπο που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού.Υπάρχουν όμως δύο είδη γέννησης: το ένα κατά σάρκα, το άλλο κατά πνεύμα. Ο Χριστός είπε στο Νικόδημο: ¨Το γεγενημένον εκ της σαρκός σαρξ εστί, το δε γεγενημένον εκ του Πνεύματος πεύμα εστί. Μη θαυμάσης ότι είπον σοι, δει ημάς γεννηθήναι Άνωθεν”.

Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας έχασαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα. Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη. Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού. Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ήμερες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και

Η μητρότητα ως διακονία της γυναίκας… ( Γ. Σωφρονίου Σαχάρωφ)

 Η θέση της γυναίκας κατά τους περασμένους αιώνες ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ενώ ακόμη ως τις ημέρες μας δεν έχει πλήρως τακτοποιηθεί. Πολλά έχουν αλλάξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες· από πολλές απόψεις η γυναίκα απέκτησε θέση ασύγκριτα καλύτερη από την προηγούμενη, αλλά ωστόσο δεν έχει βρει τη θέση της στην κοινωνία· δεν έχει βρεθεί πραγματικά το σωστό μέτρο για την αξιολόγησή της.

Πραγματικά, όλα αυτά έτσι είναι. Αλλά μπορούμε άραγε να θεωρήσουμε λυμένα τα προβλήματα όχι μόνο της εργασίας της γυναίκας, αλλά ακόμη και της οικογενειακής θέσεώς της; Η πείρα της ιστορίας έδειξε ότι το τεράστιο σώμα τηςανθρωπότητας αποτελείται από κύτταρα, και ένα τέτοιο κύτταρο είναι η οικογένεια. Στο μέτρο που τα κύτταρα είναι υγιή υγιαίνει και το σώμα.