3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώκαι εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

η συνέχεια ΕΔΩ

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

Η μάχη στο Βαλτέτσι (12 Μαΐου1821) : μία από τις κρισιμότερες μάχες κατά την Ελληνική επανάσταση

η Μάχη του Βαλτετσίου- και μια ξεχασμένη ηρωίδα της Επανάστασης, η Σταυριάνα Σάββαινα Η μάχη του Βαλτετσίου (24 Απριλίου και 12-13 Μαΐου) υπήρξε μία από τις κρισιμότερες μάχες κατά την Ελληνική επανάσταση. Η νίκη της 12-13 Μαΐου 1821 άνοιξε τον δρόμο για την Άλωση της Τριπολιτσάς και θεμελίωσε την ελπίδα της νίκης και έδωσε το όραμα της λευτεριάς στους επαναστατημένους Έλληνες. ***** Αρχηγός των Καρυτινών, αλλά και όλων των μαχομένων πρό της Τριπολιτσάς όπλων, ο Κολοκοτρώνης δεν απεγοητεύθη με την διάλυσιν του Στρατοπέδου του Βαλτετσίου και κατ’ αναλογίαν και των άλλων τριών. Ανέπτυξε μεγαλυτέραν δραστηριότητα. Έγινε σχεδόν αμέσως ανασυγκρότησις των Στρατοπέδων Φαλάνθου, μ’ εμπίστους Γοτυνίους. Από Λεοντάρι οι στρατευμένοι των άλλων επαρχιών απεδέχθησαν πρόσκλησι Κολοκοτρώνη, επανήλθαν στο Βαλτέτσι και μεταξύ 5ης – 6ης Μαΐου είχαν συγκεντρωθή 1.000 μάχιμοι. Εφοβούντο να οχυρωθούν με τον κίνδυνον εμφανίσεως νέας του εχθρού. Κατ’ εντολήν του αρχηγού οργανώθησαν ταμπούρια σ’ όλόκληρο το χωριό. Παρόντες Μανιάτες Μαυρομιχαλαίων, Μεσσήνιοι, Λεονταρίτες με τους εντοπίους των αρχηγούς. Με τα Κααρυτινά ορδιά, το Βαλτέτσι και τα Βέρβενα τα επί Αρκαδικού εδάφους ήταν καλά οργανωμένη η Ελληνική Επανάστασις. Επανήλθε ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών της εκρήξεως της Επαναστάσεως.

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

φωτό από το Αβέρωφ

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

 

Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία και στο «21» (μέρος 1ο)

ένα εξαιρετικό κείμενο, για τις γνωστές και άγνωστες ηρωίδες της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης- θα δημοσιευτεί σε δύο μέρη

“Greek Women Imploring at the Virgin of Assistance” 1826. “Ary Scheffer

Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς στο λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομα τους μνέω.
(Διον. Σολωμού, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι).

 

Από το βιβλίο του Ιωάννου Ν. Παπαϊωάννου, «Ιστορικές γραμμές» Τόμος Γ”

Κάθε φορά που θα μελετούσε κανείς την Ιστορία μας, την Ελληνική Ιστορία, θα κατέληγε να επαναλαμβάνει τους ανωτέρω στίχους του εθνικού μας ποιητού, διαπιστώνοντας ότι οι Ελληνίδες γεμίζουν τις σελίδες της Ιστορίας μας με τις θαυμαστές θυσίες τους.

Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία.

Αδυσώπητος για αιώνες ήταν ο αγώνας με τους Τούρκους σε πολλά μέτωπα, με σπουδαίο πλήθος τα συγκλονιστικά επεισόδια, όπου η Ελληνίδα, από τις πρώτες συγκρούσεις, έδρασε, λαμβάνοντας θρυλικές διαστάσεις, ενέπνευσε τις επόμενες γενεές για διαδοχικές απελευθερωτικές προσπάθειες και εμψύχωσε καίρια για καρτερία, αντίσταση και ελπίδα. Τα κατωτέρω παραδείγματα είναι αντιπροσωπευτικά:

Το 1475 η Λήμνος δέχθηκε την κατακτητική επίθεση των Τούρκων, υπό την αρχηγία του Σουλεϊμάν πασά. Σώθηκε από μια νέα κόρη, την Μαρούλα Κλαδά. η νεαρή κόρη μόλις είδε τον αγαπημένο πατέρα της να φονεύεται από τους Τούρκους, ζώσθηκε αμέσως τα όπλα του και όρμησε εναντίον των Τούρκων, ενώ την ακολουθούσαν, συγκινημένοι και παρακινημένοι από την τόλμη της, οι νησιώτες συμπατριώτες της. Οι Τούρκοι, έκπληκτοι και φοβισμένοι, υποχώρησαν, η Λήμνος δεν έπεσε τότε και συνέχιζε να παραμένει ελεύθερη.

 

4 Φεβ.1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843.

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. Αθάνατος!

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά,

“Η ώρα η πλέον σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυχτός είναι η ώρα που σημόνει το φώς της ημέρας”.

Από την εισαγωγή των απομνημονευμάτων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
(«Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 εώς τα 1836»,
Προλεγόμενα, σελ. Κβ’ εώς Λ’ (22 – 30))

.

Ως προς το κεφάλαιον της ομονοίας ελπίζω ότι η σημερινή ημέρα θα σας είναι καλοθύμητη αν ευχαριστήσθε να ιστορήσω την συμβολικήν χέρα του γέρου Κολοκοτρώνη, ως την ήκουσα από το στόμα του, και θα αγαπήσωμεν τον άνδρα, που ξένος των γραμμάτων και μελέτης ιστορίας εδυνήθη με την χάριν του έρωτος της πατρίδος να γράψη εις τους δύο βραχίονας του σώματος και εις τα πέντε δάκτυλα της χειρός τα αίτια που εδόξασαν νικητήν της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων τον Μωάμεθ Β΄ και τους προγόνους του, και πάλαι, πως από τον βυθόν της δουλείας υψώθη φοβερό και φιλελεύθερο το πνεύμα των νέων Ελλήνων.

Είχα ακούσει τινά ασύγκλωστα διά την χέρα από τους φίλους του μακαρίτου, όθεν μίαν αυγή, όταν εγράφαμεν τα απομνημονεύματα, τον ερώτησα και τον παρεκάλεσα να μου ειπή να καταλάβω το μυστήριον της μηχανής του. Μου απεκρίθη χαμογελώντας, “αυτά τα έλεγα πάνου εις το κίνημα της επαναστάσεως, αλλ’ αν το επιθυμής, και ό, τι ενθυμούμαι σου λέγω“. Και ανοίγοντας τα δύο του μπράτζα άρχισε:

.

“Ο Σουλτάνος ήλθε εις το ζερβί χέρι, και έκαμε ζάπι την ανατολήν όλην, εκήρυξε την απώλειαν της υπανδριάς, φαγητού, αρπαγής, φόνου, όποιος σκοτωθή, πεθάνει Μουσουλμάνος, σώζεται, όσα κάμει, ό, τι κάμει καλά γεναμένα, ευλογημένα, πάει εις την Παράδεισον, πιστεύει τον Προφήτην.

“Το χοντρό δάκτυλο της άλλης χειρός, ο βασιλέας της Κωνσταντινουπόλεως, των Ρωμαίων, ερωτούσε τα τα δύο δάκτυλα πλησίον του, τον κλήρον, και τους πολιτικούς, “τι είναι τούτο;” – ο λαός ήτον τότε το λιανό δάκτυλο, και το ψηλότερο το γειτονικό του οι έμποροι και σπουδασμένοι.

“Το χοντρό δάκτυλο λοιπόν ερωτούσε τον κλήρο και τους Μινίστρους, “τι είναι τούτο”; Αποκρίνοντο, ο Θεός θα τον χάση, ας ψάλλωμε το “νίκας κατά βαρβάρων δωρούμενος” και άκοπη νύχτα και ημέρα η ψαλμωδία τους.