Πειρασμοί και θλίψεις… αρρώστιες και απόγνωση…

Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

 

Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;

«Θα σας πω το απόρρητο της ζωής μου. Το έκζεμα, αυτή την πληγή που έχω στο πόδι, την έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα. Τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία επιδεινώθηκε.Καθήμενος στο κρεβάτι του πόνου, έτσι το λέω εγώ, έχω το πόδι ψηλά και λίγο ανακουφίζομαι. Καθήμενος εδώ δημιουργήθηκε κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσαι αυτό είναι το πλέον φρικωδέστερο.

Προκαλεί πολύ πόνο. Σε όποια στάση και αν καθήσεις πονάς.Σε πονά ο γλουτός. Σε προειδοποιεί ότι θα ανοίξει πληγή. Υπομονή, υπομονή. Έως ότου μία φορά δεν άντεξα και έπεσα σε απόγνωση.

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου – Για τις αρρώστιες και συμφορές

 

 

Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεό», μας λέγει:

«…Κάθε κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι αμαρτίες· κακά δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο σώμα, όπως είναι οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος, η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός Κύριος. Ο Οποίος αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού. Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς που συμφέρει να είναι το σώμα τους δεμένο με τις αρρώστιες, παρά να είναι ελεύθερο για ν’ αμαρτάνει. Παίρνει με θάνατο εκείνους, που τους συμφέρει ο θάνατος παρά η παράταση της ζωής. Επίσης, προκειμένου να σταματήσει ο Θεός τις εκτεταμένες αμαρτίες, φέρει πείνα , ξηρασίες, κατακλυσμιαίες    βροχές , που αποτελούν μάστιγες κοινές πόλεων και ολοκλήρων εθνών…»

 

“Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους…”

φωτο από: blogs.sch.gr

– Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;

– Με το καλό να πας στον Παράδεισο.

– Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;

– Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; Πάντως, για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.

Η προσευχή για τους αρρώστους (λόγοι γέροντος Παϊσίου)

πίνακας του Maximov Vasily Maksimovic. Sick. (από εδώ)

“Αν για έναν άρρωστο δεν κάνουμε προσευχή, η αρρώστια θα ακολουθήση την φυσική της πορεία. Ενώ, αν κάνουμε προσευχή, μπορεί να αλλάξη δρόμο. Γι’ αυτό πάντα να κάνετε προσευχή για τους αρρώστους.”

– Γέροντα, παρακάλεσαν να σας πούμε να προσευχηθήτε για ένα άρρωστο παιδάκι και ρωτούν αν θα γίνη καλά.Τι να τους πούμε;

– Πέστε τους: «Ο Γέροντας θα προσευχηθή. Ο Χριστός αγαπάει το παιδί και θα κάνη ό,τι είναι για το καλό του. Αν δη ότι το παιδί, όταν μεγαλώση, θα γίνη καλύτερο, θα ακούση την προσευχή του. Αν δη όμως ότι αργότερα δεν θα είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε, επειδή το αγαπάει, θα το πάρη». «Ζήτησε, λέει, και θα σου δώσω»[30]. Αλλά θα μου το δώση ο

“Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους…”

φωτο από: blogs.sch.gr

– Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;

– Με το καλό να πας στον Παράδεισο.

– Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;

– Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; Πάντως, για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.

Ο Αναρχικός και ο “Αναρχικός” (από πραγματικό περιστατικό)

Πανικόβλητος ο Γρηγόρης ανοιγοκλείνει αλλοπρόσαλλα τις ντουλάπες ψάχνοντας ρούχα, παπούτσια, κάλτσες, τα πάντα. Το μυαλό του δεν λειτουργεί. Κινήσεις βιαστικές. Λόγια ασυνάρτητα. Σκέψεις μπερδεμένες. Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση που έφερε το τηλεφώνημα στην αγνή νεανική καρδιά του. Κάνει να φύγει. Μα η μητέρα τον σταματά:

–Πού πας; Τι έγινε;

–Ο Σωτήρης, ο συμμαθητής μου, χτύπησε σοβαρά σε αυτοκινητιστικό. Φεύγω, πάω νοσοκομείο.

–Θεέ μου, αναφώνησε η μητέρα και η καρδιά της σκίστηκε με μιας.

Ο Γρηγόρης ήταν συμμαθητής με το Σωτήρη από το δημοτικό μέχρι και το λύκειο. Πάνε όμως 2 χρόνια που οι δρόμοι τους χώρισαν, καθώς ακολούθησαν διαφορετικές πορείες. Ο Γρηγόρης επέλεξε το δρόμο της γνώσης και της επιστήμης, ενώ η ανάγκη έριξε από μικρό το Σωτήρη στη βιοπάλη. Ποτέ τους δεν υπήρξαν «κολλητοί». Απλοί φίλοι. Οι αντιπαραθέσεις τους σε ιδεολογικά, κοινωνικά και πολιτισμικά θέματα ήταν αξιοσημείωτες. Δυό νέοι, μαχητές της ζωής, από διαφορετικό μετερίζι ο καθένας. Δυό άνθρωποι ιδεολόγοι, ασύμβατοι, αντικαθεστωτικοί, μα εκ διαμέτρου αντίθετοι.

Τώρα όμως πρέπει να γίνουν ένα, σκέφτεται ο Γρηγόρης. Ο φίλος του κινδυνεύει, δεν χωρούν εγωισμοί και μικρότητες.

Το μεγάλο ταξίδι της γιαγιάς…

Η γιαγιά μας σήμερα έκανε το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής της!… και το τελευταίο. Γιατί από σήμερα θα ζει στα παλάτια του Ουρανού.

Πέρασαν τα χρόνια για την γιαγιά. Βάρυνε , αρρώστησε, πονούσε πολύ. Αλλά έκανε πάντα υπομονή και πάντα χαμογελούσε και πάντα έλεγε: “Δόξα τω Θεώ”! Και ήρθε η ώρα που ο Θεός έστειλε του Αγγέλους Του να πάρουν την ψυχούλα της . Και την μετέφεραν ψηλά, μπροστά στον θρόνο του Θεού, να τον προσκυνήσει και Εκείνος να ορίσει την αιώνια κατοικία της.

“Πρώτη μου φορά μίλησα στην Παναγία!” (αληθινή ιστορία)

Έδειχνε κουρασμένη ἡ κυρία Στέλλα. Τρεῖς μῆνες στὸ ἴδιο κρεβάτι τοῦ δίκλινου θαλάμου τοῦ μεγάλου Νοσοκομείου. Ἂν εἶχε στόμα νὰ μιλήσει τὸ κρεβάτι της, δὲν θά ’φταναν ὧρες νὰ διηγεῖται τοὺς πόνους καὶ τὰ βογγητά της…

–Ἄχ, Θέ μου, πότε θὰ πάρω κι ἐγὼ τὸ ἐξιτήριο νὰ πάω στὸ σπιτάκι μου, στοὺς δικούς μου! Σχώρα με, Θέ μου, δὲ γογγύζω, μὰ κουράστηκα. Γι’ αὐτὸ τὰ λέω σὲ σένα ποὺ σὲ νιώθω πατέρα μου στοργικό.

Πρὶν ἀποσώσει καλά – καλὰ τὶς σκέψεις της, φέρνουν μ’ ἕνα φορεῖο στὸ θάλαμο μιὰ φρεσκοχειρουργημένη νεαρὴ κοπέλα, ποὺ τὴν συνόδευε ἕνας νεαρός. Καὶ οἱ δυό τους εἶναι κατατρυπημένοι μὲ σκουλαρίκια καὶ γεμάτοι μὲ ἀνατριχιαστικὰ τατουάζ. Ἀπὸ ὅ,τι

“Ποιος το περίμενε;…” ( η συγκλονιστική,αληθινὴ ιστορία ενός πρώην ναρκομανή)

(με την ευχή οι ψυχές όσων έχουν βρεθεί μπλεγμένοι στα δίχτυα του αργού θανάτου των ναρκωτικών, να βρουν το δρόμο της Λύτρωσης…ας τους θυμόμαστε στις προσευχές μας…)

Δὲν φαντάζονταν οἱ χωριανοί του τί ψυχὴ κρυβόταν σ’ ἕνα «χαμένο κορμί». Εἶχαν τὴ χειρότερη ἰδέα γιὰ τὸν «χαμένο», τὸν «ἐλεεινό», τὸν ναρκομανὴ χωριανό τους. Ἀπὸ πολὺ νέος παγιδεύτηκε στὰ ναρκωτικά, ἀκόμα καὶ ἡρωίνη ἔφθασε νὰ παίρνει. Κι ἦταν πρῶτα ἕνα καλὸ παι δί, καὶ ὑγιὴς καὶ ἀθλητικός. Τί νὰ γίνει ὅμως; Δὲν εἶχε θεμέλια. Ξεριζωμένο παιδὶ διαλυμένης οἰκογένειας. Εἶχε ὅμως μιὰ μάνα ἡρωίδα, θρησκευτική, πιστή, ποὺ ὅσο

Για τα άρρωστα παιδάκια (λόγοι γ.Παϊσίου)

 

-Γέροντα, αὐτὸ τὸ ἄρρωστο παιδάκι, ποὺ ἔφεραν σήμερα οἱ γονεῖς του, πολὺ ταλαιπωρεῖται.

-Ἔ, σιγὰ-σιγὰ θὰ ξεπεράση τὴν ἀρρώστια του, ἀλλὰ θὰ τοῦ μείνη μιὰ εὐαισθησία, γιὰ νὰ θυμᾶται τὴν ἀρρώστια του, καὶ αὐτὴ ἡ εὐαισθησία θὰ τὸ βοηθάη πνευματικά.

****************************

Για τα παιδιά που πάσχουν από λευχαιμία και  μεσογειακή ἀναιμία.

-Καὶ τὰ παιδάκια, Γέροντα, ποὺ ἔχουν λευχαιμία πολὺ ὑποφέρουν.

-Αὐτὰ πολὺ τὰ βοηθάει ἡ Θεία Κοινωνία. Πολλὰ παιδάκια ξεπεράσουν τὴν ἀρρώστια τους μὲ τὴν Θεία Κοινωνία. Ὅταν